น่าจะเป็นจังหวะชีวิตของแต่ละช่วงนะครับดูๆแล้ว...
แต่การหาเลี้ยงชีวิตคงสำคัญกว่าการใช้ชีวิต เพราะถ้าไม่หาเลี้ยงชีวิตก็คงจะใช้ชีวิตไม่ได้...
ก้มหน้าก้มตาหาเลี้ยงชีวิตกันไปก่อนครับ..
มันแล้วแต่ช่วงชีวิตเหมือนกันครับ... เรื่องหาเงินเป็นเรื่องใหญ่สุด แต่วิธีหาเงินของแต่ละคนมันไม่เหมือนกัน เรื่องยากของคนคนหนึ่งอาจเป็นเรื่องง่ายของคนอื่นครับ แต่ถ้าเราพบหนทางของตนเอง เมื่อนั้นเรื่องสนุกของเรา(ที่เราคิดว่าเป็นเกมส์)อาจกลายเป็นเรื่องหาเงินง่ายๆเหมือนเดินเราชมนกชมไม้ในสวนหลังบ้านครับ...
ตัวนายสมชายเองช่วงอายุยังน้อย มีแต่เรื่องอยากใช้เงิน ทั้งที่เงินเดือนข้าราชการมีน้อยมาก, แต่พออายุมากขึ้น เรื่องตื่นเต้นในชีวิตมันน้อยลง เจออะไรก็ไม่ค่อยตื่นเต้น, แต่รายได้ก็เพิ่มขึ้นตามประสบการณ์ชีวิต แล้วมันค่อยๆไหลเข้ามาแบบน้ำซึมบ่อทรายไม่มีวันแห้ง... ในขณะที่ไม่มีความจำเป็นต้องใช้เงินครับ...
ทีนี้เรื่องวิธีหาเงินของแต่ละคนมันมีบางอย่างเข้ามาบังกระบวนการคิด เช่นบางคนอยากได้ความตื่นเต้นโลดโผน ก็ไปรับราชการตำรวจ ตัวอย่างสุดโต่งก็เช่นคนที่สอบนายสิบตำรวจได้ที่ 3 นั่นจบ วศบ. จากลาดกระบังฯ แต่อยากไช้ชีวิตแบบนายสิบตำรวจ ฯลฯ... ทีนี้ชีวิตของบางคนก็มีอย่างอื่นเข้ามาบังเอาไว้ เช่นชอบท่องเที่ยวเดินทาง ชอบพบปะผู้คน หรือสิ่งอื่นที่ท้าทายตามที่ตนเองคิด ซึ่งไม่เหมือนกันในแต่ละบุคคล แล้วเราก็บอกว่านั่นคือสิ่งที่ตนเองถนัดครับ...
นายสมชายว่าเมื่อไหร่ที่เราค้นพบตัวเองมากขึ้น เมื่อนั้นเราอาจบอกว่าที่เคยคิดว่าตัวเองถนัด อาจเป็นสิ่งที่ถนัดหรือไม่ถนัดต่อไปก็ได้ใครจะรู้... แต่เหนือสิ่งอื่นใดคือครอบครัวครับ, นายสมชายมีความสุขเสมอเมื่ออยู่กับเมีย แม้จะโดนดุเป็นประจำ แต่นั่นคือตัวตนของเธอครับ...
บางทีผมก็คิดเล่นๆครับพี่สมชาย..
ว่าทำยังไงถึงจะนอนอยู่บ้านเฉยๆแล้วได้ตังค์...^^!
ชีวิตเวียนว่ายตายเกิด เห็นคนเดินถนนข้างทางก็แอบคิดในใจว่าที่คนเหล่านั้นสู้ๆกันไป แท้จริงมีความสุขหรือไม่... ซึ่งก็เป็นกำลังใจให้ตัวเองในการเดินทางไปหาจุดตัดที่รายรับกับรายจ่ายสมดุลย์กัน ก็น่าจะมีความสุขได้ระดับนึง...
การดำเนินชีวิตเหมือนเล่นการพนัน ไม่มีรายได้ประจำ มีแต่รายจ่ายประจำ.. บางทีก็กลัวครับ แต่ถ้าไม่เสี่ยงก็เท่ากับไม่กล้าทำอะไร เท่ากับรอวันตาย พอรายจ่ายไม่เคยลังเลที่จะรอ...
ทีนี้ "ความสุข" ก็จะเริ่มห่างไกลเรื่อยๆ มีเงินก็ไม่มีความสุข เพราะต้องเอาเงินไปลงทุนเพิ่มบนความเสี่ยงที่จะโดนโกงทั้งจากข้างบน ข้างๆ และข้างล่างเรา...
กลัวว่าลืมตาขึ้นมาอีกทีจะเหมือนที่พี่สาเกว่า "เพียงเพื่อจะได้เลือกไปใช้วิถีชิวิตในสิ่งที่ต้องการ สุดท้ายก็ไม่ได้ใช้ชีวิตอย่างที่ตัวเองต้องการสักที เพราะคิดว่ายังหาเลี้ยงชีวิตไม่จบ..."
การพักผ่อนก็ยังไม่ใช่ความสุข.. รอฟังความคิดเห็นต่อไปครับ...
