เท่าที่ผมสังเกตุจากหลายๆชาติ ที่มีภาษาพูดของตัวเองอยู่แล้วๆต้องมาพูดภาษาอังกฤษ....ผมพบว่า
ชาติที่พูดภาษาจีนหรือใช้รากฐานจากภาษาจีน เช่น ญี่ปุ่น เกาหลี ใต้หวัน เมื่อต้องมาพูดภาษาอังกฤษ..จะพูดสำเนียงอังกฤษ....ได้ยอดแย่ที่สุด
ผมเคยคิดว่า...ทำไม....เหตุผลหนึ่งที่ผมคิดอนุมาณเอาเองว่า....
ถ้าเราจะพูดภาษาอะไรให้ดีที่สุด ภาษานั้น จะต้องมีแหล่งกำเนิดเสียง/สำเนียง ใกล้เคียงกับภาษาแม่เราที่สุด....เรื่องนี้คิดให้ดีสำคัญและมีผลมากนะครับ....เช่น
ภาษาจีน-แหล่งกำเนิดเสียง/สำเนียง มาจากการใช้ลิ้นในการดัดลิ้น ห่อลิ้น ให้สำเนียงออกมา หยูๆ หยีๆ ตามประสาสำเนียงจีนของเขา
ภาษาเยอรมัน-แหล่งกำเนิดเสียง/สำเนียง มาจากส่วนลึกภายในลำคอของเขาถ้าเราฟังให้ดีๆเราจะฟังออกว่าคนชาตินี้พูดเหมือนเสียงออกมาจากลำคอ ไม่ได้ออกจากปาก (นี่ถ้าลึกลงถึงปอดได้เขา คงทำไปแล้ว
)
ภาษาไทย-แหล่งกำเนิดเสียง/สำเนียง มาจากภายในช่องปาก ไม่ต้องห่อลิ้น ไม่ต้องดัดลิ้นมากแบบจีน ไม่ค่อยมีคำไหนลึกลงลำคอมากแบบภาษาเยอรมัน
ภาษาอังกฤษ-แหล่งกำเนิดเสียง/สำเนียง มาจากภายในช่องปาก คล้ายภาษาไทย แต่มีพิเศษมากกว่า ภาษาไทยอยูนิดหนึ่งตรงที่ว่าภาษาอังกฤษใช้ริมฝีปากร่วมด้วยมาก
เพราะฉะนั้นในเมื่อแหล่งกำเนิดเสียง/สำเนียง มาจากบริเวณเดียวกัน การเปลี่ยนไปพูดอีกภาษานึ่งจึงไม่ต้องดัดลิ้นมาก สำเนียงมันก็ออกง่าย
ทำไมเราแพ้พวกซิงลิส (ผมยอมรับเฉพาะการพูดเท่านั้น แกรมม่า การอ่าน การเขียน คนไทยที่เก่งภาษาอังกฤษ ทำได้ดีไม่แพ้แน่นอนครับ)
เหตุผลก็คือ เรื่องของจำนวนและ เราไม่ฝึกพูดครับ
พวกซิงลิสมันพูดกันทั้งประเทศ
เราไม่ฝึก หรือ ไม่มีโอกาสใช้ หรือไม่มีโอกาสฝึกมากกว่าครับ
ถ้าฝึกคนไทยพูดภาษาอังกฤษสำเนียง ชัดกว่าพวกรากฐานภาษาจีนแน่นอนครับ
