เซ็งชีวิตครับ

[ค..ควาย...ใส่ชฎา]

คนที่ได้สองขั้นมีอยู่สี่ประเภท...

๑.  เลียแข้งเลียขานาย   แถมอาจจะเลียแข้งเลียขาคุณนายอีกต่างหาก   
     ไอ้พวกนี้ไม่สมควรจะได้ด้วยประการทั้งปวง ...

๒. ทำงานจริง  ทำงานอย่างไม่หวังผลของการปฏิบัติ  ทำมันไป    สั่งๆๆๆๆทำๆๆๆๆ
    คนพวกนี้ก็สมควรที่จะได้  แต่น้อยนัก ได้ ๑ ปี หายไปเป็น ๔-๕ ปี
    แต่พวกประเภทแรก   แมร่มสองเบิ้ล ...

๓. พวกฆ่าน้องฟ้องนายขายเพื่อน  คนพวกนนี้ชอบเหยียบหัวคนอื่นแล้วก็ได้ ๒ ขั้น
    ไอ้พวกนี้ก็ไม่สมควรได้ด้วยประการทั้งปวง ...

๔. บางคนเอาตัวเข้าแรกเพื่อให้ได้สองขั้นก็มี(ไม่มาก-แต่ก็มีเป็นข่าวมาแล้ว) 
    พวกนี้ก็ไม่สมควรได้ด้วยประการทั้งปวง

ผมเคยเซ็งและท้อแบบท่านมาแล้ว   ทุกวันนี้อยู่ไปทำงานไปโดยไม่คิดถึงสิ่งที่มาบั่นทอนชีวิต
ทำเท่าที่จะทำได้   ทำไม่ได้ก็ต้องทำ ศึกษาความรู้มาเพื่อทำในสิ่งที่เขาสั่งให้ทำ(ที่ไม่ผิดกฎหมาย)
พอถึงช่วงพิจารณา  ก็ไม่สนเพราะผมทำทั้งปี  บางคนมาทำมาโชว์แค่ช่วง ก.พ. ถึง มี.ค.
แบบนี้น่าอาย(ผมมองถึงว่าทุเรศด้วยซ้ำ)  แต่มันก็ได้จนได้   
ส่วนผมทำทั้งปีไม่ได้ ก็ไม่หยุดทำ ทำมันแบบไม่สน ๒ ขั้น  และสักวันวันนั้นมันก็จะเป็นของเรา
ถึงไม่บ่อยแต่ผมก็ภูมิใจ ไม่เลีย ไม่เหยียบใคร ไม่สอพรอ ไม่ทำงานเอาหน้า
แบบนี้น่าภูมิใจเสียกว่า กินข้าวกับเพื่อร่วมงานสบายใจกว่าเยอะ

ไอ้พวก ๓ ข้อที่กล่าวมา  จะหาแด๊กส์ข้าวกะใครก็ไม่ได้  ช้ำใจแต่ก็ยังยิ้มได้

เพิ่มเติมครับ :: คำพูดที่ฟังมาจากละครที่ฟังแล้วข้าราชการพึงปฏิบัติครับ
"ข้าราชการ คือ ผู้รับใช้ประชาชน"

Ha Ha Ha  ฮา  "ฮั่นแน่"  พี่ดาบอ้วน  อ่ะ  ฮา

รำพึง  พรรณนา   เยอะจัง   ท่าทาง  "หดหู่"  กับอาชีพ แล้วอ่ะ  ฮา
ยายตอบ  เีรียงลำดับ  หนึ่งไปถึง  ห้าเลยอ่ะ  ฮา

1. 
ถ้าเลียได้  ดูดได้  เป็นยาย  "รักตายห่า"  ให้สองขั้น  สามปีซ้อน เลยอ่ะ ฮา

2. 
คำถามที่สอง  ยายแนะนำใ้ห้ไปหา  "กระจกเงา"  บานใหญ่ๆ  มาส่องตอนเช้า อ่ะ ฮา
คนไทย  ประเภท "ด้อยพัฒนา"   เนี่ยะ  เขาทำ พรีเซ้นต์  ไม่เก่ง  ไม่เป็น อ่ะ ฮา
ก้มหน้า  "งึดๆ"  ทำแต่งาน  ผลงานออกมา   ดี หรือ แย่   ก็ไม่รู้  แต่จะเอา "สองขั้น"  ฮา

วิธีนี้ยายจะแนะนำ  "เทคนิ๊ก"  ให้ อ่ะ  ฮา

อย่าทำตัว    "Low profile  High Profit"    ต้องลงทุนบ้าง  อ่ะ ฮา
พอกลับถึงบ้าน  บอกป้า   ให้ช่วยเขียนจดหมาย  "ชมเชย" การปฎิบัติงาน ปฎิบัติหน้าที่ 
แล้วส่งไปลงหนังสือพิมพ์ บ่อยๆ     หลายๆฉบับ  อ่ะ  ฮา

เพราะทุกเช้าจะมีฝ่ายธุรการ   ของกองบัญชาการ / กองกำกับ 
เขาคอยตัดข่าว เข้าแฟ้ม    พอนายเห็น   เขาก็จำได้   
Remark  สั่งการ  ไปถึงผู้การจังหวัด  ให้ตอบแทน "ความดี ความชอบ" อ่ะ

5555 ในจดหมาย  ให้กำชับป้า 
อย่าเผลอ  ใส่ ชื่อจริง "นามสกุล"  เดียวกัน  กับดาบอ้วน 
เดี๋ยวเขาจะหาว่าเรา "เต้า"  อ่ะ

ยายกลัวเผลออออออออออออออออ  ฮา

3.
พวก "ฆ่าน้อง  ฟ้องนาย ขายเพื่อน" เขาทำถูกแล้ว อ่ะ ฮา
55 "เพื่อประโยชน์  ต่อทางราชการ"   ฮา

4.
เรื่อง  "พลีชีพ  เพื่อชาติ"  เอ้ยยยย   เพื่อนาย  ฮา
ไอ้คนที่ทำ  รายสุดท้าย  เหตุเกิดที่ จอตาก อ่ะ ฮา
ทาง "จเร"  เขาบันทึกความผิด  กล่าวโทษเรื่อง  "อมของหลวง" ในเวลาราชการ อ่ะ ฮา

55555  เขาแอบพากันไป  "อม"  ในห้องน้ำ  ผู้การจังหวัด อ่ะ ฮา

เอ๊ะ  ดาบอ้วนรู้ได้งัย  สงสัย เป็นคนเอา  "คลิ๊ป"  มาปล่อย อ่ะ ฮา


ปอลอสุดท้าย  ดาบอ้วนมาถูกทางแล้วอ่ะ    "ข้าฯ ของประชาชน"   ฮา
ยายเตือนไว้เลย   นายมา  แล้วเขาก็ไป   ไม่ได้อยู่กับเราจนเกษียณ อ่ะ ฮา
เลือกทางเดินที่  ถูกต้อง  ยุติธรรม  ตามครรลอง  เป็นที่ตั้งอ่ะ ฮา 

[อนัตตา]

คนที่ได้สองขั้นมีอยู่สี่ประเภท... ๑.เลียแข้งเลียขานายแถมอาจจะเลียแข้งเลียขาคุณนายอีกต่างหากไอ้พวกนี้ไม่สมควรจะได้ด้วยประการทั้งปวง ... ๒.ทำงานจริงทำงานอย่างไม่หวังผลของการปฏิบัติทำมันไปสั่งๆๆๆๆทำๆๆๆๆคนพวกนี้ก็สมควรที่จะได้แต่น้อยนัก ได้ ๑ ปี หายไปเป็น ๔-๕ ปี แต่พวกประเภทแรกแมร่มสองเบิ้ล ...๓.พวกฆ่าน้องฟ้องนายขายเพื่อนคนพวกนนี้ชอบเหยียบหัวคนอื่นแล้วก็ได้ ๒ ขั้น ไอ้พวกนี้ก็ไม่สมควรได้ด้วยประการทั้งปวง ...๔.บางคนเอาตัวเข้าแรกเพื่อให้ได้สองขั้นก็มี(ไม่มาก-แต่ก็มีเป็นข่าวมาแล้ว)พวกนี้ก็ไม่สมควรได้ด้วยประการทั้งปวง ผมเคยเซ็งและท้อแบบท่านมาแล้วทุกวันนี้อยู่ไปทำงานไปโดยไม่คิดถึงสิ่งที่มาบั่นทอนชีวิตทำเท่าที่จะทำได้ ทำไม่ได้ก็ต้องทำ ศึกษาความรู้มาเพื่อทำในสิ่งที่เขาสั่งให้ทำ(ที่ไม่ผิดกฎหมาย) พอถึงช่วงพิจารณาก็ไม่สนเพราะผมทำทั้งปี บางคนมาทำมาโชว์แค่ช่วง ก.พ. ถึง มี.ค. แบบนี้น่าอาย(ผมมองถึงว่าทุเรศด้วยซ้ำ)แต่มันก็ได้จนได้ ส่วนผมทำทั้งปีไม่ได้ ก็ไม่หยุดทำ ทำมันแบบไม่สน ๒ ขั้น และสักวันวันนั้นมันก็จะเป็นของเรา ถึงไม่บ่อยแต่ผมก็ภูมิใจ ไม่เลีย ไม่เหยียบใคร ไม่สอพรอ ไม่ทำงานเอาหน้า แบบนี้น่าภูมิใจเสียกว่า กินข้าวกับเพื่อร่วมงานสบายใจกว่าเยอะ ไอ้พวก ๓ ข้อที่กล่าวมาจะหาแด๊กส์ข้าวกะใครก็ไม่ได้ ช้ำใจแต่ก็ยังยิ้มได้

เพิ่มเติมครับ :: คำพูดที่ฟังมาจากละครที่ฟังแล้วข้าราชการพึงปฏิบัติครับ "ข้าราชการ คือ ผู้รับใช้ประชาชน"

อันนี้ค้านพี่ดาบครับ  ข้าราชการคือ ข้าฯผู้สนองงานของพระราชาครับ  พระราชาต้องการให้ราษฎรอยู่ดีมีสุข ข้าราชการต้องสนองงานของพระองค์ครับ  มีหลายคนเข้าใจผิดและนึกเข้าข้างตัวเองว่า ข้าราชการคือข้ารับใช้หระชาชน และโวยวายถ้าข้าราชการไม่ทำตามใจตัวเอง  ประชาชนแบบนี้ไม่มีราคาในสายตาผมครับ 

เห็นด้วยกับท่านปลัดครับ   ความภูมิใจและศักดิ์ศรีน่ะเต็มร้อยอยู่แล้ว แต่คนเราศักดิ์ศรีบางทีมันก็ต้องมาพร้อมเงินทองบ้างเหมือนกัน เพราะผมเคยเอาศักดิ์ศรีไปจ่ายงวดรถ เค้าไม่รับแถมมองหน้าแปลก ๆ     

[สหายเล็กน้อย]

ระบบราชการมันเป็นเช่นนั้นครับ... เชื่อไหมว่ามันสมองของข้าราชการดีกว่าคนไทยรายเฉลี่ยในสายอาชีพที่เทียบกันได้นะครับ เพราะสอบเข้ารับราชการไม่ใช่ง่ายๆ, แต่ที่เห็นข้าราชการส่วนหนึ่ง(ไม่เหมาเข่ง) เช้าชามเย็นชามรอเวลากลับบ้านฯ ก็เป็นเพราะระบบบริหารงานบุคคลนี่แหละครับ...

จขกท. ทำงานหนักแต่รู้สึกว่าไม่ได้ความดีความชอบ, แต่บางคนเขารับราชการได้ดี"มีวันนี้เพราะพี่ให้"ต่างหากครับ... อันนี้ไม่ล้อเล่น เพราะเขาที่ว่านั้นทำป้ายตัวหนังสือใส่กรอบโชว์หลังโต๊ะทำงานครับ...

คนที่ได้สองขั้นมีอยู่สี่ประเภท... ๑.เลียแข้งเลียขานายแถมอาจจะเลียแข้งเลียขาคุณนายอีกต่างหากไอ้พวกนี้ไม่สมควรจะได้ด้วยประการทั้งปวง ... ๒.ทำงานจริงทำงานอย่างไม่หวังผลของการปฏิบัติทำมันไปสั่งๆๆๆๆทำๆๆๆๆคนพวกนี้ก็สมควรที่จะได้แต่น้อยนัก ได้ ๑ ปี หายไปเป็น ๔-๕ ปี แต่พวกประเภทแรกแมร่มสองเบิ้ล ...๓.พวกฆ่าน้องฟ้องนายขายเพื่อนคนพวกนนี้ชอบเหยียบหัวคนอื่นแล้วก็ได้ ๒ ขั้น ไอ้พวกนี้ก็ไม่สมควรได้ด้วยประการทั้งปวง ...๔.บางคนเอาตัวเข้าแรกเพื่อให้ได้สองขั้นก็มี(ไม่มาก-แต่ก็มีเป็นข่าวมาแล้ว)พวกนี้ก็ไม่สมควรได้ด้วยประการทั้งปวง ผมเคยเซ็งและท้อแบบท่านมาแล้วทุกวันนี้อยู่ไปทำงานไปโดยไม่คิดถึงสิ่งที่มาบั่นทอนชีวิตทำเท่าที่จะทำได้ ทำไม่ได้ก็ต้องทำ ศึกษาความรู้มาเพื่อทำในสิ่งที่เขาสั่งให้ทำ(ที่ไม่ผิดกฎหมาย) พอถึงช่วงพิจารณาก็ไม่สนเพราะผมทำทั้งปี บางคนมาทำมาโชว์แค่ช่วง ก.พ. ถึง มี.ค. แบบนี้น่าอาย(ผมมองถึงว่าทุเรศด้วยซ้ำ)แต่มันก็ได้จนได้ ส่วนผมทำทั้งปีไม่ได้ ก็ไม่หยุดทำ ทำมันแบบไม่สน ๒ ขั้น และสักวันวันนั้นมันก็จะเป็นของเรา ถึงไม่บ่อยแต่ผมก็ภูมิใจ ไม่เลีย ไม่เหยียบใคร ไม่สอพรอ ไม่ทำงานเอาหน้า แบบนี้น่าภูมิใจเสียกว่า กินข้าวกับเพื่อร่วมงานสบายใจกว่าเยอะ ไอ้พวก ๓ ข้อที่กล่าวมาจะหาแด๊กส์ข้าวกะใครก็ไม่ได้ ช้ำใจแต่ก็ยังยิ้มได้

เพิ่มเติมครับ :: คำพูดที่ฟังมาจากละครที่ฟังแล้วข้าราชการพึงปฏิบัติครับ "ข้าราชการ คือ ผู้รับใช้ประชาชน"

... โดน  ครับ ... ทั้งสองความเห็น ...  

... ท่าน จขกท. ... เดี๋ยวก็ชินไปเองครับ ... รับราชการแรกๆผมก็ยังมองโลกสวยเหมือนกันกับท่าน ...

... ผมรับราชการมา 15 ปี ... เคยได้ 2 ขั้น แค่ 2 ครั้ง ... แต่ละครั้ง ต้องเกือบเอาชีวิตไปทิ้ง ... ครั้งแรกหลับในเกือบรถคว่ำ ... ครั้งที่สองพลาดตกจากที่สูง จาก กรณีเขาพระวิหารเกือบตาย เืกือบพิการ ... ทั้งสองครั้งที่ได้ 2 ขั้น ... มีผู้บังคับบัญชาระดับสูงส่วนกลาง เป็นผู้สั่งให้ ..................... นอกนั้น ไม่ต้องพูดถึงครับ  0.5 นี้ได้บ่อย ...  

... แต่ตอนนี้ผมเองก็ชินและปล่อยวางกับระบบราชการแบบนี้ไปนานแล้ว ... และ เิลิกสนใจเรื่องขั้นไปแล้วด้วย ...  ทำตามหน้าที่ของตัวเองต่อไปให้ดีที่สุด ...พอ ...จบ ...  

... แต่  ... ชีวิตมันต้องเดินต่อไปครับ ... รับราชการอย่างเดียวมันไปไม่รอดหรอก หากจะสู้ ก็แค่สู้ต่อไปได้ตามกำลัง ... ผมปล่อยวาง และ มองหาอาชีพอื่นทำเสริมไปเรื่อยๆ ให้เวลากับครอบครัว ดูแลครอบครัวไปตามอัตภาพ  ... ตอนนี้ ชีวิตก็มีความสุขดี ... ครับ ...  

[soveat ชุมไพร]

สิบสามปีของผม สองขั้นไม่เคยเห็น ขั้นครึ่งสี่ครั้ง นอกนั้นขั้นเดียวหมด 

[indojeen@รักในหลวง]

สรุปแล้ว   มีวันนี้เพราะพี่ให้    เป็นวลีที่โดนใจที่สุดสำหรับข้าราชการไทย ที่มีความก้าวหน้า 

หมายเหตุ :  ไม่เกี่ยวกับการเมืองนะครับ   

[aretit]

ค่าของคนอยู่ที่คนของใคร 

[D.A.- รักในหลวง]

ไม่รู้จะผิดกาละเทศะหรือเปล่านะครับ ด้วยว่าผมเป็นเอกชน ทำงานในตำแหน่ง HR.MGR. นานพอดู ผมถูกปลูกฝังมาแบบนี้ครับ
1. หากงานกำหนดไว้มี 10 อย่าง ทำได้ 10 อย่าง แบบนี้เรียกว่าทำได้ตามที่จ้าง ไม่ถือว่าทำงานดีจะได้เกรด C ครับ = 0.5 - 1 ขั้น (ปรับกันสมองไหล)
2. หากงานกำหนดไว้มี 10 อย่าง ทำได้มากกว่า 10 อย่าง และเสร็จได้ทันตามกำหนด ผิดพลาดน้อย ลดค่าใช้จ่าย แบบนี้ดีขึ้นมานิดจะได้ C+ = 1- 1.5 ขั้น
3. หากงานกำหนดไว้มี 10 อย่าง ทำได้มากกว่า 10 อย่าง และเสร็จได้ก่อนกำหนด ผิดพลาดน้อย ลดค่าใช้จ่าย และยังมีเวลาไปทำงานนอกเหนือให้บริษัท ฯ ได้อีก
    เช่น งานกิจกรรมชุมชนสัมพันธ์ของบริษัท ฯ งานต่าง ๆ ที่บริษัท ฯ ขอความร่วมมือ แบบนี้ B = 1.5 - 2 ขั้น
4. หากงานกำหนดไว้มี 10 อย่าง ทำได้มากกว่า 10 อย่าง และเสร็จได้ก่อนกำหนด ผิดพลาดน้อย ลดค่าใช้จ่าย และยังมีเวลาไปทำงานนอกเหนือให้บริษัท ฯ ได้อีก
    เช่น งานกิจกรรมชุมชนสัมพันธ์ของบริษัท ฯ งานต่าง ๆ ที่บริษัท ฯ ขอความร่วมมือ พร้อมทั้งสามารถเสนอแนะแนวทางการทำงาน ปรับปรุงระบบการทำงานให้มี
    ประสิทธิภาพเพิ่มขึ้น และนำไปใช้ให้เกิดประโยชน์ได้ แบบนี้ B+ ขึ้นไปแน่ ๆ
5. ถ้าเก่งกว่าข้อ 4 ก็รอโปรโมทได้เลย........

 

[สหายเล็กน้อย]

ไม่รู้จะผิดกาละเทศะหรือเปล่านะครับ ด้วยว่าผมเป็นเอกชน ทำงานในตำแหน่ง HR.MGR. นานพอดู ผมถูกปลูกฝังมาแบบนี้ครับ
1. หากงานกำหนดไว้มี 10 อย่าง ทำได้ 10 อย่าง แบบนี้เรียกว่าทำได้ตามที่จ้าง ไม่ถือว่าทำงานดีจะได้เกรด C ครับ = 0.5 - 1 ขั้น (ปรับกันสมองไหล)
2. หากงานกำหนดไว้มี 10 อย่าง ทำได้มากกว่า 10 อย่าง และเสร็จได้ทันตามกำหนด ผิดพลาดน้อย ลดค่าใช้จ่าย แบบนี้ดีขึ้นมานิดจะได้ C+ = 1- 1.5 ขั้น
3. หากงานกำหนดไว้มี 10 อย่าง ทำได้มากกว่า 10 อย่าง และเสร็จได้ก่อนกำหนด ผิดพลาดน้อย ลดค่าใช้จ่าย และยังมีเวลาไปทำงานนอกเหนือให้บริษัท ฯ ได้อีก
    เช่น งานกิจกรรมชุมชนสัมพันธ์ของบริษัท ฯ งานต่าง ๆ ที่บริษัท ฯ ขอความร่วมมือ แบบนี้ B = 1.5 - 2 ขั้น
4. หากงานกำหนดไว้มี 10 อย่าง ทำได้มากกว่า 10 อย่าง และเสร็จได้ก่อนกำหนด ผิดพลาดน้อย ลดค่าใช้จ่าย และยังมีเวลาไปทำงานนอกเหนือให้บริษัท ฯ ได้อีก
    เช่น งานกิจกรรมชุมชนสัมพันธ์ของบริษัท ฯ งานต่าง ๆ ที่บริษัท ฯ ขอความร่วมมือ พร้อมทั้งสามารถเสนอแนะแนวทางการทำงาน ปรับปรุงระบบการทำงานให้มี
    ประสิทธิภาพเพิ่มขึ้น และนำไปใช้ให้เกิดประโยชน์ได้ แบบนี้ B+ ขึ้นไปแน่ ๆ
5. ถ้าเก่งกว่าข้อ 4 ก็รอโปรโมทได้เลย........

... ที่ ท่านกล่าวมาทั้งหมด ... มันคือ ข้อตกลง หลักเกณฑ์ และ ตัวชี้วัด ... ในมุมมองของเอกชน ...  

... เรื่องของเรื่อง คือ ในส่วนของผู้บริหารในระบบราชการบางหน่วยงาน ที่ ไม่ยึดถือ ข้อตกลง หลักเกณฑ์ ตัวชี้วัด และ คุณธรรม  ก็คือประมาณว่า ......... คนทำ 10 อย่าง ได้ 0.5 ขั้น ... คนทำไม่ถึง 5 อย่างได้ 2 ขั้น ...  

... เชื่อหรือปล่าวครับว่า ... หน่วยราชการหลายหน่วยงาน   ผู้ัใต้บังคับบัญชาต้องเซนต์รับทราบ  โดยที่ไม่ได้ทราบข้อตกลง หลักเกณฑ์ ตัวชี้วัด และ มีการเว้นว่างช่องคะแนนตัวชี้วัด(เซนต์แต่แบบฟอร์ม)ทิ้งไว้ให้ผู้บังคับบัญชาพิจารณา ...    

... และ ต่อให้ท่านรับทราบถึงผลคะแนนของท่านเอง ... ท่านก็ไม่สามารถ ทราบถึงคะแนนตัวชี้วัดของคนอื่นได้ .............. ผบ. อาจจะให้ท่าน 90 ... แต่ให้คนอื่น มากกว่า 90 โดยที่ท่านไม่สามารถจะต่อล้อต่อเถียงได้ ... 

[สหายแป๋ง คนดง]

  อย่าไปคิดมากครับ  แป๋งรับใช้ราชการมาเกือบสามสิบปีไม่เคยเรียกร้องสิ่งใด  ลาออกตอนเกือบจะบั้นปลายชีวิต  แป๋งคิดหาอย่างเดียวคือ"ความสุข"
  ยึดมั่นในหลักคำสอนของพระพุทธเจ้าท่านไว้..............ทำดีย่อมไม่หวังสิ่งตอบแทน........................สาธุ

[อนัตตา]

  อย่าไปคิดมากครับ  แป๋งรับใช้ราชการมาเกือบสามสิบปีไม่เคยเรียกร้องสิ่งใด  ลาออกตอนเกือบจะบั้นปลายชีวิต  แป๋งคิดหาอย่างเดียวคือ"ความสุข"
  ยึดมั่นในหลักคำสอนของพระพุทธเจ้าท่านไว้..............ทำดีย่อมไม่หวังสิ่งตอบแทน........................สาธุ

     พ่อปู่มาซะดึก   สงสัยพึ่งกลับจากนั่งกำถันที่ร่มโพ.....         

[สหายแป๋ง คนดง]

  อย่าไปคิดมากครับ  แป๋งรับใช้ราชการมาเกือบสามสิบปีไม่เคยเรียกร้องสิ่งใด  ลาออกตอนเกือบจะบั้นปลายชีวิต  แป๋งคิดหาอย่างเดียวคือ"ความสุข"
  ยึดมั่นในหลักคำสอนของพระพุทธเจ้าท่านไว้..............ทำดีย่อมไม่หวังสิ่งตอบแทน........................สาธุ

     พ่อปู่มาซะดึก   สงสัยพึ่งกลับจากนั่งกำถันที่ร่มโพ.....         

    ดีกว่าไม่มานะ...............ตานาย

[supreme]

อย่าไปคิดมากเลย เพราะคุณทำตัวอย่างเขาไม่ได้ คิดไปก็ทำร้ายความดีในตัวเองเปล่าๆ  ที่ทำงานผมก็มีคนแบบคุณ ก็กัดฟันทำไปโดยหวังว่าจะมีดอกผลที่สมกับแรงที่ลงไป  แต่หลายครั้งมันชัดเจนว่า คุณเป็นพวกใครมากกว่า ใครทำงานมากกว่ากัน

สุดท้าย บางคนก็กลายเป็นพวกเช้าชามฯ บางคนก็เป็นเจ้าสำนักนินทาคนที่ตัวเกลียด บางคนก็เป็นนินจารับจ๊อปนอก  แต่ที่ผมเห็นว่าแย่ที่สุดคือ ไปเลือกพวกที่คิดว่าจะช่วยตัวเองได้  หน้าที่ตัวเองไม่ทำ คอยแต่มอนิเตอร์รับใช้กลุ่มตัวเอง ก็เลยทำให้วัฒนธรรมที่น่ารังเกียจเข็มแข็งกว่าเดิม  สมัยผมทำงานใหม่ๆ(เกือบ ๒๐ ปีที่แล้ว)  วัฒนธรรมนี้มันมีเฉพาะงานบริหารระดับสูงๆเท่านั้น แต่เดี๋ยวนี้มันเป็นตัั้งแต่งานบริหารระดับต่ำสุด  ลามไปถึงพนักงานปฏิบัติการ  ผมเห็นว่าที่มันเป็นแบบนี้ก็เพราะ คนดีท้อแท้แล้วไปสมัครเป็นพรรคพวกเขานี่แหละครับ  ก็ไม่รู้อนาคตจะดังแล้วแยกวงรึเปล่า  แต่ที่แน่ๆผมไม่แนะนำใครมาทำงานที่ผมแน่นอน 

เรื่องอารมณ์น้อยใจ ผิดหวังมันก็มีกันทุกคน  แต่หวังว่าเมื่อมันจางลงแล้ว ท่านมั่นคงจะไม่ไปร่วมกับเขาด้วย และหาทางออกวิธีอื่นที่ไม่ผิดคุณธรรมเหมือนเพื่อนร่วมงานผม

[telekbook - รักในหลวง]

น้อยใจได้ แต่อย่าหมดกำลังใจครับ เรายังมีตัวเองและครอบครัวต้องดูแล   ..... บางคนที่แซงเราไปนั้นเพราะเขามีบางสิ่งที่เราไม่มี เช่น การเอาอกเอาใจเจ้านาย การรู้ใจเจ้านายแทบทุกเรื่อง การรับใช้เจ้านายนอกเวลางาน ฯลฯ  ซึ่งผมเองก็ไม่มีเช่นกัน   ..... ทำงานถูกต้องไม่สำคัญเท่าทำงานถูกใจเจ้านายครับ  

[INFANTRY - LONG LIVE THE KING]

ขั้น ในระบบราชการไทย...มี ๒ อย่าง เป็นตัวกำหนด

นาย กับ ตัวเรา...

นาย อยู่นอกเหนือการควบคุม....ถ้าเจอนายดี มีความยุติธรรมก็ดีไป

ที่เราทำได้...คือตัวเรานี่แหล่ะครับ....อย่างแรกเลย ต้องทำใจ

อย่าทำงาน...เพื่อขั้น...แต่ให้ทำเพราะมันเป็นหน้าที่ความรับผิดชอบของเรา (ถ้าเจอลูกน้องประเภทเพื่อขั้นนี่ ผมไล่ไปไกลๆเลย)

นายจะเห็น ไม่เห็น ไม่เป็นไร อย่าไปใส่ใจ...แค่เพื่อนรวมงานเรารับรู้ ก็เพียงพอแล้ว...(เหมือนพี่ดาบว่าไว้ครับ)

ถ้านายดี มักจะมองเสียงสะท้อนจากเพื่อนร่วมงานเราด้วย

แล้วอีกอย่าง....คนเรามักมองแต่ตัวเอง ไม่มองคนอื่น...

มักมองตัวเองว่า....ทำงานหนัก ทำงานเหนื่อย แต่คนอื่นสบาย

ถ้าเราปรับมุมมองของเรา...คนนั้น ทำไมมันรับงานหนัก รับงานเหนื่อยกว่าเราอีก....เราจะสบายใจขึ้นครับ

แล้วอย่าไปคิด....คนนั้นได้ เพราะอย่างโน้น อย่างนี้ ไม่มีประโยชน์ครับ...บันทอนจิตใจตัวเองเปล่าๆ

ข้อคิดดีๆ...ของพี่ๆในนี้มีเยอะมาก ลองพิจารณาดู....ไม่ใช่เพื่อใคร แต่เพื่อตัวเราครับ


ปล. คนท้อ...ไม่แท้ คนแท้....ไม่ท้อ....ข้อคิดจากในนี้เช่นกันครับ

[Major]

ผิดหวังแล้ว  หวังใหม่  ไม่ลดละ
หวังเพื่อจะ  ผิดหวัง  ในครั้งใหม่
แล้วเราก็  ผิดหวัง  สมดังใจ
เราจึงไม่  ผิดหวัง  สักครั้งเดียว

กลอนบทนี้ ผมได้มาจากข้อสอบตอนเรียน ม.๖ (นานมาก) ผมชอบเลยท่องจนขึ้นใจ และนำมาใช้ตลอด มีผลต่อสภาพจิตใจมาก

วันแรกที่รับราชการ แม่เป็นคนติดและประดับเครื่องหมายต่าง ๆ ให้กับเครื่องแบบ  พี่ชายรับราชการมาก่อน บอกว่า "ทำงานอย่าหวังความดีความชอบ" (ซึ่งตอนนั้นก็ไม่เข้าใจ)

ให้ทำหน้าที่ของเราให้ดีที่สุดเท่าที่ความสามารถจะทำได้  เดี๋ยวนี้เข้าใจแล้ว กับทำงานเอกชนมา ๖ ปี รับราชการมา ๑๓ ปี ไม่เคยได้อย่างท่าน จขกท. ว่า เคยมี ผู้บริหารเสนอให้

เพราะท่านจะให้ทิ้งทวนก่อนได้รับย้าย  แต่ผมไม่ยอมรับ เพราะเกรงว่าจะอยู่ทำงานด้วยกันลำบาก เพราะผมเพิ่งย้ายมารับตำแหน่งได้เพียงแค่ ปีเศษ

ย้อนไปนึกถึง ทั้งคำพูดของแม่ และพี่ชาย ผนวกกับบทกลอนที่ผมได้พบตอนม.๖ ทำให้ผมสบายใจมากเลยครับ

ปล.ท่าน จขกท. จะนำไปใช้ผมก็หวงห้ามนะครับ ยังไงผมก็เป็นกำลังใจให้ครับ

ด้วยความเคารพ