ถ้าเป็นเกมส์กีฬา ซื้อในชื่อคุณพ่อ หรือคุณแม่ เวลาแข่งเราก็ไปด้วยอยู่แล้วไม่มีปัญหา ปืนกีฬา พวก อัดลมหรือ .22
แต่ถ้ามีความคิดจะซื้อให้ลูก ในนามลูกเพื่อป้องกันตัว ผมว่าอย่าเพิ่งคิดเลยครับ อันตรายมาก วัยวุฒิ ยังไม่น่าจะครอบครอง
หามีด สเปรย์พริกไท แก้ขัดก่อน ด้วยความเคารพ จากพ่อลูกสาวสอง
อ้าวพี่ลูก2หรือครับ ผมคิดว่าลูก3แล้วนะ(จ๋า จ๊ะ)พังดูแล้วหวานจัง..5555
เมียเดียว ไม่เหมือนคนแถวนี้หรอก
เรื่่องอายุสำคัญมากครับ ลองหาอ่านหนังสือเกี่ยวกับจิตวิทยาเรื่องประมาณพฤติกรรมวัยรุ่น
คนเราหากได้รับการศึกษาที่ดีแล้ว ความรู้สึก รับผิดชอบจะมีมากขึ้นเรื่อยๆตามอายุ
นิสัยวัยรุ่น กับตอนเป็นผู้ใหญ่มีครอบครัวมีลูกแล้ว จิตใจแม้จะเหมือนเดิมแต่พฤติกรรมมันเหมือนคนละคน
พอเป็นผู้ใหญ่แล้วหากมีใครมายืนด่าหน้าบ้าน ก็จะนับ 1 ถึง 100 ถึงร้อยแล้ว ถ้ายังไม่หยุดด่า ก็เพิ่มนับถึง 1000
นับไปจนกว่าคนด่าจะหยุดไปเอง ผิดกับตอนวัยรุ่นแค่นับสิบก็ยังไม่ถึงเลย
เวลาผมเห็นพวกวัยรุ่นอายุไม่ถึง 20 ปี เดินมาเป็นกลุ่ม ผมจะหลีกทางให้เขาครับ
และถ้าลูกผมอายุไม่ถึง 25 ปี ผมก็จะไม่ให้เขาเป็นเจ้าของปืน เพราะพ่อแม่เองจะเดือดร้อนครับ
ถ้าไม่เชื่อลองซื้อให้สิครับ ผมเดาพฤติกรรมเลยนะ
พอมีปืน ก็ไปเล่าให้เพื่อนที่โรงเรียน
เพื่อนอยากเห็นก็พากันมาดู (ส่วนมากจะมากันตอนที่พ่อแม่ไม่อยู่ พ่อแม่เองก็ไม่มีความสามารถเฝ้าเขาได้ตลอดเวลาหรอก)
หรืออาจจะแอบพกปืนไปให้เพื่อนดูที่โรงเรียนเลยก็เป็นได้
ด้วยความสงสัยอยากรู้ตามประสาเด็ก จึงผลัดกันจับ ผลัดกันชม โดยยังไม่มีความรู้เรื่องปืน บางทีก็สงสัยว่าใส่กระสุนยังไง
จึงลองดูซึ่งกระสุนปลอมันหายากกว่ากระสุนจริง จึงมีแต่กระสุนจริง
ปืนลั่น มีคนตาย ไม่ลูกเรา ก็เพื่อนลูก
ผมเองประสบมาตัว ผมอายุ 17 น้อง 16 น้องอีกคน 14 และมีเด็กเล็กอายุ 12 -14 ปี
นั่งล้อมวงจับปืนที่พ่อเพิ่งซื้อมาให้ใหม่ๆ ต้อนรับวันลอยกระทง
ก็พอดีมันเป็นปืนเด็กเล่น ใส่แก็บวง ดูแล้วเหมือนปืนจริงมากมาก
ใส่แก็ปใส่ยังไง เกิดความสงสัย ผมก็ใส่ให้ดูเพราะที่ร้านสอนมาแล้ว
น้องชายคนรองเอื้อมหยิบปืนไปจากมือ อีกคนถามอะไรก็ไม่รู้ ผมหันไปดู
เพราะคนพูดเราก็ต้องหันไปฟัง แล้วก็ "เปรี้ยง" เสียงปืนดังขึ้น นั่งเซ่อกันทั้งวง
น้องชายผมมันดูปืนแล้วก็เหนี่ยวไก ทั้งๆที่ปืนยังตะแคงอยู่ในมือ ไฟจากแก็บ
แลบข้างลูกโม่ทำให้มีเขม่าเต็มขาอ่อนน้องชาย ผมเองก็จำไม่ได้ว่ารูลำกล้องปืนตอนนั้น
ตรงกับใคร โชคดีมันเป็นแค่ปืนแก็ป
นี้คือเรื่องของเด็กที่เราเคยเป็นมาก่อน มาวันนี้เราก็ลืมไปแล้วและเราก็ไม่มีวันเข้าใจในเรื่องของเด็ก
ว่าทำไมต้องทำอย่างนั้น
