เล่าเรื่องจริง. เมื่อ 30 ปีที่แล้ว

ก่อนอื่น. ผมต้องขอขมาดวงวิญญาณทุกดวงที่กล่าวถึง. ทุกคนที่กล่าวถึงมีตัวตนจริง. แต่ขอเปลี่ยนชื่อนะครับ. 2. ในนั้นมีปูและย่า ผมด้วย. เรื่องนี้มีทั้งฆ่าข่มขืนรบแบบกองโจร และยิงทิ้ง. และที่สุดแล้วคือ เฮี่ยนสุดจนปัจจุบันนี้

ณ. เวลา ยามบ่าย ย่าผัน จูงควายกำลังจะเอาไว้ปล่อยไว้ที่ริมบึงได้มีชาย รูปร่างใหญ่โต วิ่งมาตามทางสวนกับยายผัน

แบบเร่งร้อน แต่เป็นชายแปลกหน้าที่ไม่มีในหมู่บ้าน หมู่บ้านสมัยก่อนทางเป็นทางเกวียนไม่ดีเหมือนปัจจุบัน แต่ย่าผัน

ก็ไม่ได้สนใจ นำควายไปปล่อยไว้ที่รึมแล้วก็เข้าบ้าน ตกเย็นห่างจากบ้านย่าผัน ประมาณ 600 เมตรมีคนไปมุ้งกันเต็ม

และข่าวแบบชาวบ้านก็คือมี ยายนอม ถูกฆ่าในสวนและมีร่องรอยการข่มขื่นด้วย แต่ ย่าผันไม่เคยบอกใครเลยว่าได้สวน

กับชายแปลกหน้าเมื่อตอนบ่าย และนี่เป็นจุดของเรื่องเฮี่ยน คดีนี้หาคนร้ายไม่ได้จนถึงปัจจุบันเพราะย่าผันไม่เคยพูดว่า

ใครเพราะย่าผันบอกว่าไม่แน่ใจเลยไม่พูดไป แต่ย่าผันเล่าให้ที่บ้านฟัง เหตุการณผ่านไป ในสวนนั้นเวลาค่ำคืนจะแถบไม่

มีใครผ่านเลย เพราะทุกคนที่ผ่านมา ไม่ว่าจะมาเป็นกลุ่ม หรือมาเดี่ยว จะมีเสียงร้องให้ช่วยเหลือตลอด ซึ่งเป็นที่เล่าขานว่า

ยายนอมเฮี่ยนสุด แต่แปลก ที่ปู่พนไม่เคยเจอ เวลาเมามา ถ้าไปไม่ไว้ก็จะนอนข้างทางซ่างเมื่อไรก็จะเดินกลับบ้านต่อ งู

เงี่ยวเขี้ยวขอ ไม่เคยกัดปู่พนเลย และปู่พนก็เคยนอนใกล้ตรงนั้น ณ จุดที่ยายนอม เสียชีวิต ตอนผมโตมา จะมีต้นสะเดา

ขึ้นมา และจะมีผ้าสามสีผูกอยู่น้อยคนที่จะเข้าไปในสวนนั้นประมาณ สัก 2-3 ไร่ได้ ผมชอบเข้าไปยิ่งนก เพราะต้นไม้

ใหญ่เงียบ นกเยอะ ไม่เคยเจออะไรเลย กลางคืน ที่ตรงนั้น เป็นคุ้งน้ำพอดีเป็นจุดรวมของปลาเนื้ออ่อน อาทอนจะชวนผม

ไปล่อปลาคล้าวตอนกลางคืน ผม ก็ไป อาทอนอายุประมาณ 18-20 ปี มันวังเวงมาก แต่เพราะปลาเยอะ บางครั้งก็จะได้

ยินเสียง แต่ด้วยนิสัยของคนชอบหาปลาและมีเพื่อนไป อาทอนเลยไม่ค่อยกลัว แต่อาทอนก็เคยได้ยินจังๆ เวลาผ่านตรงนั้น

คนเดียว เป็นเสียง คนร้องออกมาจากจุดนั้น ช่วยด้วยๆๆๆๆๆๆ ตรงนี้เจอกันเยอะมาก ผมโตมาตอนกลับบ้าน ระยะทางของประมาณ

1 ร้อยเมตร ในส่วนที่ติดถนน ในสวนนั้นจะมีกอไผ่ อยู่ด้วย ตอนประมาณ 2 หลังจากขี่จักรยานกลับจาก วิทยาลัย

ได้ยินเสียง ฉีกไม้ไผ่ห่างจากตัวแค่ไม่ถึงเมตร ตั้งตั้งแต่เข้าที่นั้นจนสุดที่ผมก็นึกในใจ เอาอีกแล้ว เพื่อนผม นิยมมานอนที่บ้านผม

แต่ไม่รู้ประวัติที่ พอขี่จักรยาน มาจากบ้านเขา ผ่านที่ตรงนี้ไฟจะดับเอง เป็นประจำแต่ไม่ได้บอกเพื่อนกลัวเพือนไม่มานอนด้วย

อีกคนเป็นมอเตอร์ไซค์ ก็ดับเหมือนกัน ผ่านที่ตรงนั้นไฟจะติดเอง มีวันหนึ่งเพือนถามที่ตรงนั้นมีอะไรว่ะสังเกตุมานาน

แล้ว ก็เลยเล่าให้ฟังว่า ถ้ากลางวันมองเข้าไปในที่นะ ห่างจากถนนประมาณ 50 เมตร จะเห็นต้นสะเดาที่สูงที่สุดตรงนั้นนะ

มีการข่มขืนแล้วฆ่า เมื่อ สิบกว่าปีที่แล้ว เพือนเลยถึงบางอ้อ ผมถามว่ากลัวใหม เพือนบอกว่า ไม่เท่าไร เลยชวนเพือนว่า

อยากเข้าไปดูข้างในใหมเพือนบอกว่า ถ้ากลางวันเข้า กลางคืนขอบาย ผมเลยพาเข้าไปดู ข้างในเงียบมาก ถึงจะเป็นที่แค่ประมาณ

2-3 ไร่ แต่ บรรยากาศเหมือนที่เป็นร้อยไร่ ต้องนึกถึงว่า ป่าแต่ก่อนอุดมสมบูรณจะเงียบ จริงๆ

เริ่ม เรื่องการฆ่าล้างแค้นเลย นะครับ

ลูกยายนอน ที่ผมทราบ มีสองคน อีกคนเป็นชาวบ้านธรรมดา (ปัจจุบันตายแล้ว ) อีกคน เป็นทหาร ไปรบที่เวียดนาม ปัจจุบัน

บวชอยู่ ได้รู้ข่าวว่า แม่ถูกฆ่าข่มขืน โดยที่ไม่รู้ว่าเป็นใครฆ่า และคิดว่า ปู่ส้ม และปู่มนต์ ซึ่งอยู่บ้านห่างกันประมาณ. 50. กว่าเมตร เป็นคนข่มขืนแล้วฆ่าแน่นอน

ได้รวบรวมพักพวกได้ประมาณ สามรถบิกอัป ก็เกือบ 20 คน เพื่อล้างแค้น

ก่อน ลงมือ 8 ชั่วโมง ปู่ส้ม มาที่บ้านหา ปู่พน แล้วบอก ไอ้พน วันนี้มึงไปกินเหล้าบ้านกูนะ เออค่ำๆ เจอกัน แต่ที่ใหนได้

ปู่พนไปเมาอยู่ที่บ้านใต้หลับอยู่ที่ร้านค้าบ้านใต้ประมาณ 2 กิโลเมตร เลยไม่ได้ไปบ้าน ปู่ส้ม และมีหามปู่พนมาส่งที่

บ้าน ปู่พนเลยไม่ได้ไป บ้านปู่ส้ม ซึ่งห่างกันทางคุ้งน้ำประมาณ 1 กิโลเมตร แต่ถ้าทางถนนประมาณ 500 เมตร

มาต่อกันที่พวก ที่จะมาล้างแค้นกันต่อนะครับ พวกนั้นขับรถเข้ามาที่บ้าน แล้วกระจายกำลัง ล้อมบ้าน เจ็ดหลัง แบบ

สายฟ้าแลบ อาวุธครบมือ เห็นบอกว่า อาวุธสงครามทั้งนั้น ชั่วเวลาไม่กี่นาทีเขาสามารถยึดบ้านได้เจ็ดหลัง แต่เอาคน

มารวมกันไว้ที่บ้านหลังเดียว แล้ว เด็กผู้หญิง โดยตบกันแบบว่า สลบคามือ แล้วโยนเข้าห้อง ขั้งไว้ในห้อง มีเพือนผมอยู่

ในนั้นด้วย มันบอกว่า โดนทีเดียวหลับไปเลย ทหาร ลุงยศ ไอ้ส้ม ไอ้มนต์ มึงฆ่า....กู ทำไม กูไม่ได้ฆ่า ไม่ใช่

มึง 2 คนแล้วจะเป็นใคร กูจะไปรู้หรือ (ขอโทษ ที่ใช้คำหยาบเพื่อให้ได้อารมณ์เพราะเขาพูดกันอย่างนั้นจริงๆ)

มึงไม่รู้ใช่ใหม ได้ ไอ้น้อยไปเอามีดบางในครัวมา นี่มีดบางครับ พี่ยศ ไอ้ส้มมึงจะพูดใหม กูไม่ได้ฆ่าจะให้พูดอะไร

ถ้าไม่พูด งั้นก็..... มีดบางสับลงไปที่คอ ปู่ส้มถูกมัดมือไผ่หลังอยู่บนเก้าอี้ เลือดพรุ่งจากคอถึงเพดานแดงเต็ม

ไปหมด ปู่ส้มดิ้นกระตุก เก้าอี้ล้ม เลือดให้นองพื้นไปหมด ไอ้มนต์ ตกลงมึงฆ่า ... หรือเปล่า ไม่ได้ฆ่าจะให้ฆ่าได้

อย่างไร ไอ้น้อยลากมันขึ้นรถไปด้วย ถ้ามันไม่พูดก็เป็นผีเผ้าถนนไปเลย ออกไปจากบ้านได้ประมาณ 10 กิโลเมตร

แถวป่าช้า สายคำม่า มีเสียงปืนดัง 1 นัด พร้อมกับร่างชายแก่ๆ ตกลงมาจากรถปิกอัป สิ้นใจตั้งแต่อยู่บนรถเพราะโดน

เข้าหูขวาทะลุหูซ้ายจาก ปืนลูกซองยาว เก้าเม็ดเต็มๆ

แต่ว่า ก็ยังมีคนรอดไปได้ 1 คน ตอนที่ พวกเข้าบ้าน ล้อมบ้าน ลุง ลั่น ได้หนีมาได้พร้อมปืนลูกซอง 1 กระบอก

แต่ว่า เอามาได้แค่ปืน ไม่ได้เอาลูกออกมา วิ่งมาที่บ้าน แล้วมาเรียก อาพน ๆๆ ย่าผัน มีอะไรไอ้ลั่น โจรขึ้นบ้าน

อาส้ม ผมหนีมาได้ขอลูกปืนหน่อย ผม ไม่มีลูกปืน ปู่พนเอาลูกปืน ให้ลุงลั่นไป สักพักลุงลั้นก็หายไปกลับความมืด

แต่ที่บ้านเริ่มคุยกันแล้วว่าจะไปดู บ้านปู่ส้ม แต่ย่าผันบอกรอ ลุงลั่นมาส่งข่าวก่อน และรอเสียงปืนด้วย ลุงลั่นหายไป

พักใหญ่ ก็กลับมา ที่บ้าน บอกว่า ปู่ส้ม ถูกปาดคอตายบนบ้าน ปู่มนต์มันเอาขึ้นรถไป ปู่พน ย่าผัน อาสอน

ไปที่บ้าน ปู่ส้มกันหมด ย่าผันบอกว่า ไอ้ทอน อยู่กลับหลานที่บ้านนะ ใครมาเรียกถ้าไม่ใช่คนที่บ้านอย่าเอากะได

ลงให้เขานะ ครับ แม่ สรุปผมอยู่กลับอาทอนสองคน ประมาณ 4 ทุ่ม ผมได้ยินเสียง ปู่ส้มมาเรียก ไอ้พน

ๆๆๆๆๆ ผมเลย บอกอาทอนว่า ปู่ส้มมาเรียก ตอนนั้นผมยังเด็ก ไม่ค่อยรู้เรื่องอะไร แต่อาทอนรู้แล้วว่าปู่ส้ม

ตายแล้ว ผมตื่นมา แล้วชี้ไปที่นอกกระชานบอกอาทอนว่า ปู่พนมานั้งรอปู่ที่นอกกระชานไง อาทอนกอดผมแน่น

เลย เพราะอาทอนรู้แล้วว่า ปู่ส้มตายไปแล้ว และอาทอนก็เห็นเงาดำนั่งรอจริงๆ ทั้งๆที่กระไดไม่ได้เอาลงด้วย

เหตุการณผ่านไป คนฆ่า ปู่ส้มปู่มนต์ถูกจับได้ตัดสินจำคุก แต่ยังไม่จบนะครับ เรื่องของความเฮี่ยน ของยายนอม

ไม่จบแค่นั้น แต่ว่ามีมากกว่านั้น อยู่มาเมื่อประมาณ สัก 5 ปีที่แล้วที่ตรงนั้น ลูกหลานได้ให้ดินกับผู้รับเหมา

เพื่อจะปรับที่เป็นนา หลังทำปรับที่เสร็จ น้าปุ้ม เดินไม่ได้พาไปรักษาที่ใหนก็บอกปกติหมด จนต้องผึ้งคนทรงเจ้า

ได้มาทรงตรงนั้น ได้เจอวิญญาณ มากกว่า 10 ดวง จะทรมาน น้าปุ้ม เพราะไปทำลายที่อยู่เขา ที่บ้านทำบุญใหญ่ให้

ก็ไม่หาย คนทรงๆใหม่บอกว่า ต้องให้ น้าปุ่มมาขอขมาก่อนไม่งั้นงั้นจะเอาให้ถึงตาย น้าปุ่ม ประกอบพิธีขอขมา

เสร็จ จากคนที่เดินไม่ได้มาเป็นเดือน แม้แต่เข้าห้องน้ำยังต้องอุ้มไป ลุกขึ้นเดินเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

( ข้อนี้วันนั้นถ้าย่าผันพูดไปอาจไม่เกิดเหตุการเช่นนี้ก็ได้ )

จบแล้วครับ ผมอาจเล่าไม่สนุกแต่เล่าได้ดีสุดแค่นี้ครับ ยังมีอีกหลายเรื่องที่เป็นประสบการณ์ตรง

	ผู้เขียน	หัวข้อ: เล่าเรื่องจริง. เมื่อ 30 ปีที่แล้ว (อ่าน 9529 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 4 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้