เหนือความผิดคือยอมรับ
Written by Administrator
ในวันที่ผมหัดขับรถคนเดียว...ถอยหลังออกจากลานจอดรถหน้าบ้าน
หักพวงมาลัยทันทีที่ใส่เกียร์ถอยหลัง...ความมั่นใจว่าเราเก่งพอที่จะขับมันอย่างปลอดภัย
กันชนหน้าของรถ...กระแทกเข้าที่ตัวถังด้านหลังรถใหม่ของพี่สาว
เสียงขูดระหว่างโลหะไม่ได้ไพเราะเหมือนที่คิด...ผมใส่เกียร์เดินหน้าและถอยหลังใหม่จนพ้น
ผมมองลอดแว่นสายตาออกมา...ปรากฏรอยถลอกขนาดหัวแม่มือ
ใจพยายามโกหกตัวเอง...ว่าไม่ใช่ฝีมือเรา...รีบขับรถออกมา
เพราะไม่อยากเห็นมัน...ไม่อยากยอมรับว่าเราทำให้รถคันสวยของพี่่สาว
มีตำหนิ
ระหว่างขับรถ...ความคิดของผมสั่งให้ผมตัดสินใจว่า
ไม่จำเป็นต้องไปบอกใครหรอก...เเม้กระทั่งพี่สาวก็อย่าบอก
รอยยิ้มที่ชั่วร้ายปรากฏขึ้นบนใบหน้าของผมแล้ว...ผมไม่จำเป็นต้องบอกใคร
ใช่...ผมไม่จำเป็นต้องรับผิดชอบ
ขับไปและขับกลับ...ความรู้สึกผิดยังวนเวียนในใจไม่เลิก
กลับเข้าบ้านด้วยใจห่อเหี่ยว...เจอพ่อนั่งอยู่กับแม่
หัวใจผมส่งเสียงเรียกว่าหลับหูหลับตาเข้าบ้านไปซะ
ผมเดินผ่านพ่อพร้อมกับบอกพ่อว่า
"พ่อครับ ผมขับรถพ่อเฉี่ยวรถพี่สาว"
โอ้...ผมกำลังทำอะไรที่ไม่ตรงกับความคิดเสียแล้ว
พ่อผมโกรธมาก...ไม่ได้โกรธที่ผมทำกันชนรถพ่อเป็นรอย
แต่โกรธที่ไม่รู้จะไปตอบกับพี่สาวผมอย่างไร
ที่ผมขับรถพ่อไปชนรถพี่
ผมบอกพ่อว่าผมขอโทษและผมควรจะไปขอโทษกับเจ้าของรถ
พ่อผมเงียบ...ไม่แสดงความคิดเห็น
เดินเข้าบ้านมาหยุดลงที่ห้องพี่สาว
ก็อกๆๆ...เสียงมะเหงกกระแทกประตูไม้
ประตูแง้มออกมาช้าๆ...พี่สาวชะโงกหน้าออกมาดู
เมื่อรู้ว่าเป็นคน...จึงยิ้มให้
ปรกติพี่สาวผมเป็นคนใจดี...แต่บทจะดุก็น่ากลัวมาก
ผมรวบรวมความกล้า...เล่าเรื่องราวทั้งหมดให้พี่สาวฟัง
สีหน้าของพี่สาวแสดงถึงความคิดได้อย่างชัดเจน
ผมสัมผัสได้ว่าพี่สาวโกรธ
ผมเตรียมตัวเตรียมใจที่จะถูกตำหนิ
แต่สิ่งที่พี่สาวผมบอกมาก็คือ..."ช่างมันเถอะ"
ไม่โกรธผมเหรอ...ไม่ด่าผมเหรอ
"ไม่เป็นไร...น้องสำคัญกว่ารถ"
........................................................
ผมขอบคุณพี่สาวที่ให้อภัยผม
และผมก็ขอบคุณตัวเองที่มีความกล้า
กล้าที่จะยอมรับผิด...กล้าที่จะซื่อสัตย์กับความจริง
ไม่นานนักผมก็นึกขึ้นได้
คนเรามีความภาคภูมิใจ...ที่สามารถบิดเรื่องราวต่างๆ
ให้คนรอบข้างเข้าใจไขว้เขว...หมายมั่นว่าตัวเองฉลาดที่เอาตัวรอดไปได้วันๆ
แต่ผมรู้สึกก็วันนี้...ว่าเรานี่แหละ...ฉลาด
ฉลาดมากพอที่จะไม่เปลี่ยนผิดไม่ถูก
ฉลาดมากพอที่จะยอมรับว่าผมผิด
ฉลาดที่ตัดสินใจไปสู่การได้รับการอภัย
จงจำไว้...คนประเภทเดียวในโลกที่ไม่ควรไปรับการอภัย
คือคนที่ไม่เคยยอมรับว่าตัวเองผิดอะไรเลย
ที่มา www.healingoftarot.com ขอบคุณครับ
