วันศุกร์ผ่านไปแถวบางบัวมาครับ ไปหาเพื่อนที่ไม่ได้เจอกันนานแล้ว เห็นเด็กปอหกเดินยกกลุ่มออกไปเที่ยวกัน เขียนเสื้อนักเรียนกัน
สอบเสร็จวันสุดท้ายนี่มีความสุขนะครับ ทั้งดีใจและก็ใจหาย ดีใจที่จะได้ไปจากสิ่งบ้าๆที่ไม่ชอบที่โรงเรียน
ใจหายที่จะไม่ได้เจอใครบางคนที่เราชอบอีก
จำได้ว่าตอนเด็กวันที่จบมอ สาม โกรธและโมโหมาก ที่เพื่อนแอบเอาปากกาเมจิคเขียนหลังเสื้อผม ด่ามันเช็ดซะ
วันนี้นึกถึง เสื้อตัวนั้นก็ไม่รู้ไปอยู่ไหนแล้ว มีแค่เฟรนชิปเก่าๆ ที่เพื่อนเขียนให้แค่ไม่กี่คน
คิดถึงครับ มีคนส่วนใหญ่บอกว่าเพื่อนที่สนิทกันที่สุดก็คงเป็นเพื่อนสมัย มอปลาย
พอโตขึ้นเราจะรู้จักคนมากขึ้นแต่มีเพื่อนน้อยลง พอแก่แล้วจะเหงา เพื่อนร่วมงานที่คุยดีด้วยกับเรา ก็ยังไว้ใจได้ไม่เท่ากับเพื่อน
ที่เคยทะเลาะกันตอนม ปลาย อายุเยอะขึ้น เบื่ออยากหาเพื่อนใหม่ก็ต้องไปตามสโมสร กลุ่มกีฬา
แต่ก็นั่นหละไม่เหมือนเพื่อนที่เรียนด้วยกันมาหรอก คนรู้จักบางคนไปหาเพื่อนใหม่ตามอาบอบนวด
ตลกมากแต่ไม่กล้าขำ
เพราะเคยแล้ว รู้ว่าไม่คุ้มที่จะไปหัวเราะดูถูกความรู้สึกของใคร และยิ่งถ้ามันเป็นสิ่งเดียวที่เค้าเหลืออยู่ล่ะก็
ผมเอาลูกโม่โคลท์ไปให้เพื่อนดู ถามว่าทำไมถึงอยากได้ เค้าไม่ตอบ
แต่เล่าให้ฟังถึงเพื่อนคนนึงที่มันเลวตั้งแต่อยู่เตรียมพัฒฯ เรียนไม่เอาไหน มหาลัยก็ไม่จบ
เข้าแก็งรถซิ่ง แต่งเซฟิโรไปเหยียบแข่งบนตลิ่งชัน-สุพรรณ คืนศุกร์เสาร์ โดนจับก็ไม่เข็ด
หน้าตาโหดๆตามมอตโตของมัน ฆ่าเด็กบู เชิดชูเฮฟวี่ แต่กระแดะไปชอบลูกคุณหนูไฮโซ
ตอนนี้มันอยู่โรงพยาบาลครับ โดนรุมกระทืบเนื่องจากเอาปืนจะไปบุกยิงเค้า แต่ยิงไม่ออกเลยโดนรวบ
คนกระทืบบอกว่ามันปลดเซฟแล้วแต่ยิงไม่ออก มันพยามขึ้นลำแต่โดนพุ่งรวบก่อน
ผมงง HK ไม่ขึ้นลำแต่สามารถเข้าเซฟไม่ให้เหนี่ยวไกได้ด้วยเหรอ อะไรของมัน
แต่ที่ผมสนใจกว่าระบบไกปืนก็คือ คนใช้ปืนครับ
นอกจากความแค้น ความโกรธแล้ว ความเหงาก็ทำให้คนยิงกันได้ด้วย
มันน่าจะเหมือนเรื่องคลาสสิกที่เห็นตามหน้าหนังสือพิมพ์บ่อยๆ
ยิงคนรักแล้วฆ่าตัวตายตาม ส่วนใหญ่จะประณามว่างี่เง่า
แค่นี้ต้องฆ่ากัน ยิงกันด้วย แต่อารมณ์นี้อย่าดูถูกนะครับตายกันมาเยอะแล้ว
คนที่มันบุกไปยิง คือคนที่มันรักข้างเดียวมานานจนผมตกตะลึงว่า
หา .. เกือบหกปีแล้ว มันยังคลั่งไคล้อยู่อีกเหรอเนี่ย
อย่างมันน่าจะลืมมีคนใหม่ไปแล้ว
ผมเองรักใครมาหลายคนและก็คงจะรักใครต่อใครอีกหลายคน
ยังไม่ตายก็ไม่รู้หรอกว่าจะรักคนไหนมากที่สุด
มีวิธีตัดใจจากสิ่งที่เราอยากได้แต่ไม่ได้ ..ที่ได้ผลมากที่สุด
คือต้องหาสิ่งใหม่ที่ดีพอๆกันหรือดีกว่า มาทดแทนให้ได้เร็วที่สุด
การเล่นกีฬา ไปทำอย่างอื่นแบบที่แนะนำกัน มันประเดี๋ยวประด๋าวครับ
ค่ำๆ อาบน้ำเสร็จอยู่คนเดียวเหงาๆ คิดถึงอีกแล้ว
ยิ่งหน้าเทศกาลเห็นคนอื่นมีความสุขแต่เราไม่มี
คิดถึงคนที่เรารักแต่เค้าไม่รักเราเลย
อาการทุรนทุรายแบบนี้แหละครับ ที่ทำให้บางคนคิดอยากจะ " ใช้ปืน "
ผมถามเพื่อนอีกครั้ง เอาปืนไปทำไม
มันตอบชัดมาก เรื่องของกู
ผมเองก็ต้องชัดเจนเช่นกัน เรื่องของมึงแต่ปืนกู
ผมเห็นแววตาเหงา เลยเอามือลูบแก้มเพื่อนเบาๆ
มันไม่เหมาะกับมึงหรอก
กูรักมาหลายคนแต่ยังไม่ได้เจอใครที่ดีกว่ามึง
ผมเงียบเก็บปืนกลับบ้าน
ทั้งที่เป็นเมื่อก่อนก็จะพูดว่า "เรื่องของมึง"
แต่วันนั้นไม่กล้าจริงๆ เป็นคุณล่ะจะกล้าไหมครับ
