รบกวนเรียนถามท่านผู้การดังนี้นะคับ
1. ในกรณีที่จ่อยิงขมับอย่างคดีนี้ลูกปรายจะมีอำนาจทำลายได้สูงกว่าพวกหัวรูหรือเปล่าคับ(แต่มีนะคับที่จ่อขมับแล้วรอดแต่น้อยมากๆๆ)
ถ้ากดเข้าไปที่หัว โอกาสตายเพราะแรงระเบิดที่ตามหัวกระสุนเข้าไปมีมากกว่าจากหัวกระสุน
2. ที่ต้องยิงตรงขมับนี้เพราะเป็นส่วนที่กระดูกบางที่สุดใช่ไหมคับแล้วถ้ายิงส่วนอื่นเช่นกรอกปากหรือยิงเสยจากใต้คางความรุนแรงต่างกันมากไหมคับ
ดูจากสถิติ แล้วมีพอ ๆ กัน
3. ที่ไปเป็นพยานนี้คำให้การของท่านผู้การกะคณะแพทย์และสำนวนของตำรวจอันไหนมีน้ำหนักมากกว่ากันคับ
คำเบิกความของผม สอดคล้องกับแพทย์นิติเวช และ จนท.พิสูจน์หลักฐาน เพียงแต่ผมเพิ่มเรื่องแรงระเบิดทำให้กระดูกภายในแตก แล้วก็แรงรีคอยล์ที่เกิดขึ้นที่มือ
4. ทำไมต้องใช้ส้มโอทดลองยิงคับเพราะกะโหลกของคนเรากะส้มโอความเหมือนไม่น่าจะใกล้เคียงกัน
พิสูจน์ทฤษฎีว่าที่อยู่ของหมอนรองลุกปราย จะแสดงวิถีกระสุน กับฟังเสียงปืนว่าดังขนาดไหน จึงเดินทางไปยิงในเวลาเดียวกับเหตุการณ์จริง
5. หากพยานถูกคุกคามทางตำรวจมีมาตราการปกป้องพยานอย่างไรบ้างคับ
เบิกความต่อศาลไปแล้ว ก็แล้วกัน ไม่มีใครมาคุกคามอีกหรอกครับ
6. หากคำให้การของท่านผู้การไม่ใกล้เคียงกับสำนวนของเจ้าหน้าที่ ท่านใดจะมีน้ำหนักมากกว่ากันคับ
ข้อเท็จจริงทางวิทยาศาสตร์ ยังไง ๆ ก็ต้องเหมือนกันอยู่แล้ว ไม่ว่าใครจะเป็นคนพูด
7. มีความรู้สึกและคิดเห้นส่วนตัวอย่างไรบ้างคับที่ต้องไปเป็นพยานในคดีที่ถือว่าใหญ่มากๆๆเช่นนี้
ก็ดีครับ ที่พนักงานสอบสวนให้ความสำคัญกับองค์กรภายนอก สตช.
ขอขอบคุณสำหรับคำตอบล่วงหน้านะคับ แต่ผมคิดเล่นๆๆนะหากท่านผู้การถูกข่มขู่ :
อารายจาเกิดขึ้น
โดนไม่กลัว กลัวว่าจะไม่โดนมากกว่า
