ชมพูเชียงดาว
ชมพูเชียงดาว
Pedicularis siamensis Tsoong
วงศ์ SCROPHULARIACEAE
ลักษณะทั่วไป ไม้ล้มลุก เป็นพืชเบียนของพืชวงศ์หญ้า สูง 40 60 ซม.
ลักษณะใบ เป็นใบเดี่ยว ออกตรงข้ามกันเป็นคู่ ๆ หรือรอบลำต้น ในระนาบเดียวกัน แผ่นใบคล้ายใบเฟิน รูปขอบขนาดแกมรูปไข่ มีหยักเว้าลึกเกือบถึงเส้นกลางใบ ขนาดกว้าง 1 2.5 ซม. ยาว 1.5 4.5 ซม. ขอบใบจักเป็นฟันเลื่อย ผิวใบด้านบนมรประขาว ด้านล่างเป็นนวลแป้งขาว ก้านใบสั้น
ลักษณะดอก มีสีชมพูแกมม่วง ออกเป็นช่อสั้นตรงซอกใบ ดอกยาว 2 4 ซม. ไม่มีก้านดอก กลีบรองดอกห่อเป็นถ้วย กลีบดอกบนเป็นหลอดยาว ตอนปลายเป็นจงอยโค้งแหลม กลีบล่างแผ่กว้างแยกออกเป็น 3 แฉก แผ่นกลางกลมมน แผ่นข้างรูปรี
ลักษณะผล เป็นกระเปาะแข็งรูปไข่ขนาด 0.6 1.2 ซม. มีกลีบรองดอกหุ้ม ตอนปลายเป็นหยักแหลม
การกระจายและนิเวศวิทยา เป็นพืชเฉพาะถิ่น พบที่ดอยหลวงเชียงดาว จ. เชียงใหม่ ขึ้นเป็นกลุ่มแทรกปะปนกับกอหญ้าและไม่พุ่มเตี้ย ๆ ที่ระดับความสูง 1800 2100 ม. เหนือระดับน้ำทะเล ออกดอกช่วงเดือนธันวาคม มกราคม
ประโยชน์ เป็นพืชหายาก ยังไม่มีการศึกษา
