ขอเรียนทุกท่านด้วยความเคารพครับ
ในความเห็นของผม ถึงผมจะมีปืน ผมก็ไม่กล้ายิง ยอมถูกซ้อมและให้เงินไป ยอมไปหาอาชีพอื่่นทำ ถึงแม้จะถูกกระทืบหลายครั้ง เพราะถ้าผมสู้ ผู้ร้ายถูกยิงตาย
ข้อหาจะตกแก่ผู้ที่จะพิสูจน์ตัวเองให้พ้นคุกแน่นอนครับ ลูกเมียเดือดร้อนเพราะเราสู้ เรื่องค่าใช้จ่ายก็จะตามมา ยุคสมัยเงินทองมันมีอำนาจกลบความชั่วดีหมดแล้วครับ ยิ่งคนหาเช้ากินค่ำ หาเงินที่ไหนครับ ในการขึ้นศาล เรื่องขอทนายอาสาหรือครับ เงินไม่มาตัวไม่กระดิกหรอกครับ
ตำรวจรวมทั้งผู้ที่เกี่ยวข้องเขาจะเล่นคนที่อยู่ครับ เขาไม่ตามคนหนีให้เมื่อยตุ้มหรอกครับ เขาไม่ได้เงิน นี่คือความจริง
ผมโดนมากับตัวเอง
เรื่องมีอยู่ว่า.....
วัยรุ่นเข้าใจว่าบ้านผมเป็นบ้านอริของมันมาพักอยู่(มารู้ทีหลังว่าบ้านอริมันอยู่ถัดไปอีก 2 ห้อง) ยกพวกกันมา 19 คนอาวุธครบมือ(พยานฝ่ายโจทก์เล่าให้ฟังในศาล พยานถูกจับอีกคดีหนึ่งจึงได้ตัวมา) กะถล่มคนในบ้านให้เรียบ ผมบอกว่าไปให้พ้น ใจนึกห่วงลูกอายุแค่ปีครึ่งกับเมียน่ารักที่อยู่ในบ้าน เลยตัดสินใจออกมายิงขึ้นฟ้า 1 นัด เพื่อไล่ไป พวกนั้นไปกันหมดตั้งแต่เห็นปืน เหลืออยู่ 1 คน แอบอยู่ผมไม่เห็น เข้ามาฟันผมด้วยดาบทำเอง ผมได้ยินเสียงทางด้านหลัง ตามสัญชาติญาณในขณะเงื้อมดาบฟัน ผมก็เอามือที่ถือปืนขึ้นป้องตัวเอง ดาบฟันไปโดนปืนและตัวเขาเองก็ถลำมาตามแรงเฉื่อยที่มีอยู่ ผมปวดมือมากเพราะแรงฟันลงมา ปืนไม่หลุดจากมือ ตัวอยู่ชิดติดกันเหมือนปาท่องโก๋ แล้วผมก็ได้มีโอกาส ยิงนัดแรก แต่มันก็ยังมีแรงที่จะเฉือนแขนผม(แต่ไหงไม่รู้แค่เป็นรอยแดงยาว มันไม่เข้า) และอีก 4 นัดติดกัน (ทั้งหมดโดนไป 3 นัด) และเขาก็ตายจมกองเลือดตัวเอง
ผมมอบตัวกับตำรวจยศพันโท(เป็นญาติกับเจ้านาย)ที่โรงพัก เจ้านายประกันตัวให้ นึกว่าตำรวจจะช่วยผมจากหนักให้เป็นเบา กลับตั้งข้อหาผมซะแรง (เจตนาฆ่าผู้อื่นและอีกหลายข้อหา) เพราะความไว้ใจแท้ๆเล่าทุกอย่างให้ฟัง พร้อมมอบอาวุธปืนให้ด้วย
ขณะนี้ยังอยู่ในชั้นศาล เรื่องผ่านมา 6 ปีแล้ว ขึ้นศาลมาทั้งหมด เกือบ 30 นัดแล้วครับ (พยานฝ่ายโจทก์ไม่มาเลยเสียเวลาในการตามประเด็นไปเปล่าๆ) ยังไม่เสร็จ ไม่ต้องคำนึงถึงค่าใช้จ่ายนะครับ เพราะต้องวิ่งตามประเด็นถึงต่างจังหวัดก็หลายครั้ง
และเรื่องทั้งหมดก็จะเกี่ยวกับเหตุผลที่ผมให้ไว้ตั้งแต่แรกแล้วครับ
มีเงินเยอะๆแล้วค่อยสู้ครับ
คนที่ยกพวกมาปิดล้อมบ้านผม ไม่มีใครถูกดำเนินคดีซักราย แถมเอามาเป็นพยานซ้ำเติมผมอีกด้วย สงสัยผมคงเป็นปลาตัวใหญ่กว่า เลยเล่นแต่ผม
ที่น่าเป็นห่วงก็คือ อัยการเค้าขู่ผมเป็นนัยๆ ว่าถึงรอดศาลชั้นต้น เราก็จะเจอกันอีกในชั้นอุทรณ์(เปรยๆว่าเอาตางมาดิ) แล้วเมื่อไหร่จะจบ
....เรื่องจบเมื่อไหร่ และถ้าจบสวย ผมค่อยมาเล่าให้ฟังอย่างละเอียดครับ เผื่อได้เป็นวิทยากับท่านสมาชิกหลายๆท่าน::014::
กฏหมายเอื้อประโยชน์ให้โจร
ผมขอใช้คำนี้
ขอบคุณมากครับ... นายสมชายเชื่อว่าเรื่องทั้งหมดของจริงครับ...
ที่เคยได้ยินมาจากวงการกฎหมายอาญา เป็นเช่นนี้หมดครับ... นี่คือประเทศไทยฯ ที่เขาว่าคนติดคุกจะมีแค่ 2 คนคือ หนึ่งคนไร้ทรัพย์ กับอีกหนึ่งคนไร้พวก, ส่วนเรื่องใครผิดจริงหรือถูกจริงนั่นขึ้นอยู่กับว่าสามารถพิสูจน์ความจริงในห้องพิจารณาคดีได้อย่างไรแค่ไหน, ซึ่งความจริงที่พิสูจน์ได้ในห้องฯ กับข้อเท็จจริงที่เกิดข้างถนนนั้นอาจเหมือนกันหรือแตกต่างกันก็ได้...
ใครคิดว่ากฎหมายจะอำนวยความยุติธรรมให้ได้นั้นถูกต้องแล้ว, แต่ข้อเท็จจริงที่จะนำขึ้นไปให้กฎหมายอำนวยฯ นั่นคนละเรื่องกันครับ... ประเด็นไม่ใช่กฎหมาย แต่เป็นเรื่องการบังคับใช้กฎหมายของเจ้าหน้าที่ในกระบวนการยุติธรรม ที่ไม่ได้ตามทฤษฎีในตำรา แต่จะแตกต่างกันไปจากปัจจัย 2 เรื่องคือ หนึ่งความไร้พวกฯ กับหนึ่งความไร้ทรัพย์...
นี่บังเอิญคู่กรณีเด็กแว๊นเป็นคุณ babygun หากเปลี่ยนเป็นลูกเจ้าพ่อ หรือลูกข้าราชการใหญ่โต... พยานทั้งหมด(และข้าราชการบางคน - ไม่เหมาเข่ง)จะถูกดำเนินการตามสูตรฯ คือหากหิวเงินจะอัดเงิน หากใจไม่ถึงจะโดนข่มขู่ หากไม่ยอมรับเงินและใจถึงกล้าชน จะเกิดอุบัติเหตุแปลกๆจากเบาไปหาหนัก หากไม่หยุดก็จะเกิดอุบัติเหตุเสียชีวิตครับ ฯลฯ...
เพราะนี่คือประเทศไทยฯ, หากอยากอยู่ให้สงบต้องอย่ามีเรื่องครับ เลื่ยงเอาไว้ก่อน, แล้วหาเงินให้แยะๆ แล้วใช้เงินจ้างผีโม่แป้ง(ตราบใดที่ไม่ผิดกฎหมาย)... อาวุธปืนที่มีไว้ใช้ป้องกันชีวิตและทรัพย์สินนั่นจะใช้ได้แค่ครั้งเดียวแล้วเกิดเรื่องยุ่งยากครับ ดังนั้นต้องพิจารณาให้จงหนักก่อนยิงคน...
