วันนั้นในห้องมืด....ตอนล้างอัดภาพ....
ความในใจของเธอก็ปรากฏขึ้น โดยที่เธอไม่รู้ตัวครับ
เธอ....ตกหลุมร๊ากกกกกกก....เงามืดบาง ๆ ในครั้งนั้น
เข้าเต็มหัวใจ....
พอไฟสว่างขึ้น....ปรากฎว่า....
เงามืดนั้น กลับกลายเป็นรุ่นพี่...ของเธอ....เอง
ตั้งแต่นั้นมา.....
เธอก็บอกกับตัวเองว่า....ชั้นร๊ากกกกก....ปิ๊...ก
ก็เพราะว่า..ปิ๊...ก สอนให้ช๊านนน...ร๊ากกกกก "ซึมเศร้าฯ " ครับ
........................................................... ....................................................
ฉันว่า.....เธอ..ลิเก...กว่าฉันอีกอ่ะ....
เธอจะไปรู้อะไรย่ะ....
ฟามร๊ากกกกก....ในห้องมืดง่ะ ซู๊ดดดดด...ยอด
ไม่เห็นด้วยตา....แต่รับรู้ได้ ด้วยหัวใจ....ย่ะ คริ คริ
ส่วน...คำเปรียบอ่ะ
เค้านำมาจาก ฉันรักธรรมศาสตร์ เพราะว่าธรรมศาสตร์สอนให้ฉันรัก ประชาชน
อันเป็นสถานที่ที่ซึ่งบ่มเพาะ ฟามร๊ากกกกก ของทั้งคู่ย่ะ
อูยยย....พ่อหนุ่มทุ่งบางกะปิ
เคยมีศิลปะอยู่ในหัวใจบ้างม่ะย่ะหล่อน.....
รู้จักบ้างม่ะ "สุนทรี" อ่ะ.....
วัน ๆ เอาแต่ยิงปืน เมา แล้วก็โทรฉับ....
เดี๋ยวจับไปฉีดยาให้เข็ด โด่....
จากนิ้ว...ที่ชอบจิ้ม LOVE Jang Club
