พูดถึงเรื่องกบ....
ทำให้นึกได้ว่าสมัยเด็กๆ ช่วงหน้าแล้ง... เคยออกหากบกันกับเพื่อนๆตามลำคลองที่มีทรายอยู่เพราะกบพวกนี้จะมาเล่นทรายกันตอนกลางคืน ใช้ไฟจากตะเกียงแก๊ส ค่อยๆส่อง... บางตัวที่อยู่ไกล ก็เห็นแต่ตาเป็นสีแดงๆ ส่วนตัวที่อยู่ใกล้ ถ้าหันหน้ามาก็จะเห็นแต่ท้องขาวๆ แต่ละตัวใหญ่ๆทั้งนั้นเพราะมันเป็นกบภูเขา... ค่อยๆย่องเข้าไปใกล้ๆ แล้วเอามือตะครุบเอา บางตัวก็หนีทัน บางตัวก็ไม่ทัน... คืนๆนึงได้เป็นครึ่งกระสอบ(ปุ๋ย)
หลังจากได้มา... ก็จะลอกหนังออก แล้วเอาไปตากแดดให้แห้ง... แล้วจึงนำมาทอด กรอบๆ เหมือนข้าวเกรียบ ส่วนเนื้อก็จะเอาไปผัดเผ็ดบ้าง ทอดกระเทียมบาง อร่อยอย่าบอกใครเชียว...
กบอีสานตัวเล็ก....เปรียว หาค่อนข้างยาก ช่วงหน้าฝนจะใช้ตะเกียงแก๊ส (อะซิทีลีน) หรือไฟฉายพักหลังใช้ไฟแบตฯ ส่องจับแต่ได้ไม่มาก ส่วนใหญ่จะเป็นเขียดและอึ่งอ่างซะมากกว่า....
..ถ้าหน้าแล้งหลังเกี่ยวข้าว กบจะจำศีลในรูปูเก่าตามคันนา ผู้ใหญ่ที่ชำนาญในการหารูกบ จะเปิดผาปิดรูดูว่าเป็นรูกบหรือปล่าว แล้วเกี่ยวด้วยตะขอหรือไม่ก็ขุด เด็กๆไม่ชำนาญก็จะเจอรูงู
....ถ้ามีคลองหรือหนองน้ำ กบมักอาศัยหลบอยู่ตามกอหญ้า รอยตีนวัวควายเก่า ที่มีใบไม้บิดอยู่ เด็กๆ จะเดินเอาไม้เขี่ยเปิดดู โชคดีมีกบย่าง อ่อมกบ กินเป็นกับข้าวกลางวันกลางทุ่งกับเพื่อนๆ ที่ไปเลี้ยงควายด้วยกัน อิ่มหนำสำราญ ดูผู้ใหญ่จับกลุ่มเล่นไพ่กินเดิมพันกระดาษมวนยาเส้น............ มีความสุขไปอีกแบบ.....บางครั้งลืมไอ้มดเอ๊กซ์ในทีวีเสียด้วยซ้ำ...........
