เรื่องเล่า.... ป่าดงพงไพร..... และความรู้เชิงพราน

ตอนฝึกภาคสนาม ร.ด. ปี ๓ ที่เขาตะกุดรัง... อ. ปักธงชัย... วันท้ายๆ มีฝึกลาดตระเวณเวลากลางคืน... ต้องเดินขึ้นเขาตอนตีสองแล้งเดินลงเขามากินข้าวเช้าแล้วฝึกยิงปืนต่อเลย... ตรงที่ลงมานั้นเป็นแบ็คสต๊อปของสนามฝึกยิงเครื่องยิงลูกระเบิดนานาชนิด... พอลงมาได้ครึ่งทาง... เพื่อนคนหนึ่งก็หยิบไอ้เจ้านี่ลงมาด้วย... รูสึกจะเป็นเบอร์ ๖๑ นี่แหละครับ... ลงมาถึงพื้นแล้วครูฝึกเห็นเข้าก็ร้องลั่นว่า... มึงเอามาทำไม๊... เพื่อนผมมันก็ตกใจ... โยนทิ้งไป... ยังไม่ทันได้มีใครทำอะไร... รถหกล้อส่งข้าวก็วิ่งมาถึง... โบกให้หยุดยังไงก็ไม่เป็นผล... ล้อหลังเหยียบเข้าให้เต็มๆ พากันหัวใจหักวูบ... คิดว่าตายหมู่แน่นอน... แต่ผลคือ... ไม่มีอะไรเกิดขึ้น... พอผ่านไปได้... พลทหารที่อยู่บนรถส่งข้าว... หน้าขาวขึ้นมาทันใดโดยไม่ต้องพึ่งพาไวท์เทนนิ่ง(พวกผมขาวมาตั้งแต่เห็นเพื่อนมันถือลงมาแล้ว) Grin

...พอตอนยิงปืน... ยิงๆ ไปก็มีเสียง "กรึ้ม" ข้างๆ แนวยิง... ห่างไปไม่ถึง ๕๐ เมตร... เล่นเอาต้อง ว. ด่ากันให้วุ่น... ก็พวกผมดวงดี... ได้ฝึกพร้อมๆ กับรุ่นพี่ที่โดนเรียกระดมพล... Grin

	ผู้เขียน	หัวข้อ: เรื่องเล่า.... ป่าดงพงไพร..... และความรู้เชิงพราน (อ่าน 1417436 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 22 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้