เรื่องเล่า.... ป่าดงพงไพร..... และความรู้เชิงพราน

[submachine -รักในหลวง-]

แล้วเรื่องเสือสมิงล่ะครับ.........ใครเคยได้ยินมาบ้างครับ.......ตอนเด็กเคยอ่านนวนิยาย.....น่ากลัวเหมือนกันครับ..............แบบคุณพ่อตอนเป็นทหารในป่าในประเทศลาว.....ตอนอยู่ฐานในป่า....หากเพื่อนกันเข้ามาแล้วถามรหัสผ่านตอบไม่ถูกต้องหรือไม่ตอบมีหวังโดนยิง....แต่ถ้าเป็นชาวป่า....เขาจะโยนไม้ขีดไฟให้แล้วให้คน ๆ นั้นจุดไฟ....ครับ....ถ้าจุดไม่ได้แสดงว่าเป็นเสือสมิง.......อันนีไม่รู้จริงเท็จประการใดครับ.....เพราะชาวบ้านที่ฝั่งลาวโน่นเขาเชื่อแบบนั้น..ครับ

เคยได้ยินเหมือนกัน

ส่วนทหารน่ะ เป็นเรื่องการรักษาความปลอดภัย
น่าจะกลัวฝ่ายตรงข้ามมากกว่า เสือสมิง

 ถ่านแบบที่ใช้ในไฟฉาย หรือ ในมือถือนะครับ ถ่านที่ว่านี้ เป็นถ่านไม้ที่ได้จากการเผา จะต้องคัดเลือกถ่านชนิดไม้เบา อย่างเช่น ไม้พุทธรา ไม้มะเขือ ไม้สัก ไม้ไมยราพยักษ์ และไม้อื่น ๆ ขึ้นอยู่กับเคล็ดลับของแต่ละสายสล่า(อาจารย์) ทำดินปืน

เชื่อหรือไม่ แถวบ้านผม เค้าเอาถ่านไม้พริก (พริกขี้หนูนี่แหละ)

[Sympho]

ผมไม่กล้ายิงอ่ะ ยิงมันไม่ลงถ้ามันไม่เข้ามาทำอะไรผม สงสารคับ ถ้าล่าหนูบ้านขอให้บอก ถึงไหนถึงกันเกลียดมาก

[submachine -รักในหลวง-]

เคยโพสต์ไว้ในเวบเพื่อนบ้าน.....
กลับไปก็อปมาให้อ่าน
สำหรับคนที่เคยอ่าน...ก็ อย่าเพิ่งรำคาญนะครับ
**************************

อาหารป่า มาหลังๆ ผมมัดจะไม่ค่อยรับประทาน
ถ้าเป็นไปได้เอาอาหารท้องนาดีกว่า อาทิ งูเห่าอะไรเทือกนั้น ส่วนใหญ่ที่พอมี ที่พอหาได้โดยไม่ต้องล่า มักเป็นงูเห่าที่หาได้จากท้องนา

อาหารป่าครั้งล่าสุดเป็นตะพาบน้ำ ในห้วยกลางป่า
(ไม่ทราบพอนับเป็นอาหารป่าได้มั้ย)

ส่วนเพื่อนผู้ชอบรับทานอาหารป่า แนะนำเรื่องการปรุง ขอให้สุกจริงๆนะครับ อย่าสุกๆดิบๆเด็ดขาด อันตราย

[submachine -รักในหลวง-]

อันนี้ ที่มาเหมือนข้างบนครับ

*********************************

ตัวเราเองก็ทำเวร ทำกรรมกะลิงไว้ไม่น้อย ถึงแม้จะไม่ได้ยิงเองก็เถอะ …… แต่ก็มีส่วนร่วม……..
ก็ตอนนั้นปิดเทอมจากกทม. ไปเยี่ยมบ้าน ได้เจอเพื่อนๆหลายคน เรื่องมันก็เริ่มจากเพื่อนนี้แหละ

กล่าวคือ มีเพื่อนอยู่คน เค้ามีญาติอยู่แถวๆลึกไปทางใกล้ๆป่าใหญ่ แยกจากถนนสายเอเชียไปฝั่งตะวันตกราวๆ30กม. กะว่าปลายๆสุดของ จ.สุราษฎร์ ใกล้ๆจ.ระนองแล้ว

มีอยู่วัน เพื่อนพาผมไปเยี่ยมญาติแถวนั้น (ว่าไปคือ ไม่อยากขับรถคนเดียว หาเพื่อนนั่งไปด้วย)
บ้านญาติเค้าก็แบบลูกทุ่ง บ้านป่า ทั่วไป ลักษณะเป็นบ้านสวน ปลูกยาง และปลูกแตงกวา ระหว่างร่องสวน

ด้านหลังชิดป่าเป็นสวนมะละกอแขกดำ เอาไว้ขาย ตอนที่ผมไปมะละกอกำลังมีลูกรอบคอ
ทั้งที่อ่อนสุด และเริ่มโตบ้างแล้ว

นั่งคุยอยู่ดีๆ ก็ได้ยินเสียงแปลกปลอมเข้ามาทางหลังบ้าน ลองโผล่หน้าไปดูก็เห็นฝูงลิง
ทั้งตัวโตตัวเล็กเรียงกันมา จากราวป่าจองมะละกอ แบบตัวละต้นเลย

หันไปทางเจ้าของบ้าน …..ลิงมากินมะละกอพี่แน่ะ…..

เค้าบอก ฝูงนี้มาได้สาม สี่วันแล้ว…..วันก่อนมันทำเหี้ยนเลย….ว่าแล้วเจ้าของบ้านชี้ไปอีกด้านของสวน ที่ผมยังไม่เห็น
แหม.ม.ม..ม……เห็นสภาพแล้วท้อเลย…..
ทั้งกิ่งหัก ทั้งยอดหัก ทั้ง…ลูกหายหมดทั้งลูกอ่อน ลูกแก่….. ราวยี่สิบกว่าต้น…..

เอ้ย….มันกินขนาดนี้เลยเหรอ ….พี่….

เค้าบอก ใครบอกมันกิน…… เดี๋ยวดูเอง….
ว่าแล้วเค้าก็มวนยาสูบเซ็งๆ…
ผมก็ยืนดู…

ลิงบางตัวพอเข้ามาก็จัดการ กิ่งมะละกอตรงไหน เกะกะ ก็หักทิ้งผัวะ… ผะ….
บ้างก็กินลูกอ่อน บ้างก็กินลูกแก่…..
แต่กินไปก็เล่นไป เกาะต้นไว้ แล้วโดดจากต้นนี้ ไปต้นโน้น..
โดดที เเรงถีบ ทำให้ลูกอ่อนร่วงกราว.ๆ…..ๆ……
พอไปอีกต้นก็ปีนขึ้นยอด…ปีนที เท้าของเค้าก็ทำให้ขั้วลูกมะละกอหักร่วง ทีละลูกๆ
เพื่อที่จะขึ้นไปหักยอดมะละกอเข้าปาก เคี้ยวทีเดียว ก็ขว้างทิ้ง…..
มะละกอไม่มียอดไปต้นหนึ่งแล้ว……
กินกันไป ก็เล่นกันไป ปลิดลูกมะละกอเอามาขว้างกันไป ขว้างกันมาเหมือนเด็กๆ
ดูน่าเอ็นดูดี ถ้าสิ่งที่พวกเค้าเอาขว้างกันเป็นลูกกระบก หรือลูกไทร ไม้ป่า
ไม่ใช่ พืช เศรษฐกิจ ที่ชาวบ้านชาวช่องลงแรงลงทุน….ปลูก….

บางตัวก็เอามือเอาเท้าขย่มต้นมะละกอเล่น แยกเขี้ยวขู่เพื่อน ลูกร่วงกราวๆ……..
ในปากมีมะละกออ่อนพอเคี้ยวได้อยู่กร้วมๆ

ผมลองเดินเข้าใกล้ จะไปไล่ หาไม้ไปท่อน..
พอเข้าใกล้ เค้าหันมาเห็น แยกเขี้ยวขู่ แถมขย่มตัวแรงๆ
ลูกมะละกอ ก็ร่วงกราวๆ….
แถมแต่ละตัวยังแข่งกันขย่มๆๆๆ
ดูมาดูไป ที่กินไม่เท่าไหร่ เสียหายเพราะเล่นเยอะกว่า
ชั่วเวลาแป๊บเดียว….ยับเยินเลย

ผมเคยรักลิง ดูน่ารักซุกซนเหมือนเด็กๆ
แต่เห็นการซนแบบมหาวินาศสันตะโร งานนั้นแล้ว
บอกได้เลยว่า หดหายหมด ความรักความเอ็นดูที่เคยมี

หันไปทางเจ้าของสวน เค้าบอกบอก สวนนี้ เหลือเท่าไหร่ เอาเท่านั้น ทำอะไรไม่ได้แล้ว
ฟังแล้วท้อเลย
เพื่อนผมถาม ทำไม ไม่ยิง
เค้าบอก ไม่มีปืน

เดี๋ยวจัดการให้ ผมพอยืมลูกซองเพื่อนๆได้ เพื่อนผมกัดกรามกรอดๆ

วันนั้น กลับออกมา เพื่อนเเวะบ้านคนรู้จักของเขาเพื่อเอ่ยปากยืมลูกซอง โดยให้ผมนั่งเป็นพยาน ว่าเหมาะแล้วสำหรับงานนี้ เจ้าของปืนบอก ลูกมีน้อย ตอนนี้ติดบ้านอยู่6นัด หมดแล้วหมดกัน

ผมบอก เดี๋ยวลูกปืนผมจัดการให้

สามวันถัดไปเพื่อนก็พาปืนและเจ้าของปืนเข้าไปเยี่ยมญาติ โดยแวะเอาลูกปืนที่บ้านผม15นัด (หาได้แค่นั้น)
และด้วยภาระกิจ ผมไม่ได้ไปด้วย

ทราบว่าหลังจากวันนั้นผ่านไป….ลิงฝูงนั้นหายไปจากสวนไม่มารบกวนอีกเลย

อ้อ……ได้ยิงงานนั้นจริงๆแค่สี่นัด
เจ้าของปืนเลือกยิงจ่าฝูงตัวโตสุด ก่อน แล้วค่อยไล่ไปหาตัวอื่นๆ
พอจ่าฝูงเค้ารู้ตัวว่าโดนยิงก็ร้องส่งสัญญาณให้ลูกฝูงหนี เพราะโดยธรรมชาติ จ่าฝูงจะถอยเป็นตัวสุดท้าย

งานนั้นไม่ได้ถอยครับ ซากจ่าฝูงเพื่อนบอก หนักราวๆเด็กหกขวบ……..ซากที่เหลือสองสามตัวให้เค้าไป

[submachine -รักในหลวง-]

ต่อครับ

บางครั้งบางที บางมุม
ลิงเป็นสัตว์น่ารัก
แต่บางคราวบางหน …..เค้าเป็นหัวขโมย….
บางทีก็เป็นได้ถึง ….เด็กเกเร….

โดยปกติแล้ว ลิงเป็นสัตว์ที่ไม่ค่อยพำนักพักพิง อิงแอบกับคนหรือชุมชนมากนัก
เค้าพอใจที่จะอยู่ในป่า…..
หากลิงตัวไหน ฝูงใด ไม่กลัวคน อยู่ใกล้ชิดชุมชน….ริมป่า…..
ลิงตัวนั้นหรือฝูงนั้น ไม่ธรรมดา……ครับ

ไม่เหมือนพวกค่าง พวกนี้ชอบอยู่อิงคนใกล้คน ชอบมองชอบสังเกต
มีอยู่ตัว ชอบมองพวกผมตอนผมอาบน้ำในห้วย
(ค่างหงอกถิ่นใต้ = Southern Silver langur)

ตัวเมียซะด้วย….เอามือชี้ ไม่ยอมไป บอกเพื่อน ไหนลองเอาเอชเคชี้ดูซิ มันจะไปมั้ย
เพื่อนนั่งเอาหลังพิงหินแช่น้ำครึ่งตัว
คว้าเอชเค33ชี้ไปบนยอดไม้ พวกมองตาแป๋ว…..สวนลำกล้องลงมา….
ไม่มีความรู้สึกรู้สาว่าอันตราย
สุดท้ายเพื่อนเมื่อยมือ เอาเอชเคลง อาบน้ำต่อ
อยากมองก็ช่างมัน

อันนี้เป็นสาเหตุหนึ่งที่ทำให้ค่างเป็นสัตว์ที่ถูกล่าง่าย……

[submachine -รักในหลวง-]

ต่อครับ

 อ้อ…ส่วนเรื่องที่ว่าผมเน้นให้อาหารป่าสุกๆ
แหะ แหะ…คือผมบอกไม่เคลียร์ หากเป็นพวกแกง ต้ม สุกอยู่แล้ว
แต่พวกปิ้ง ย่างนี่อ่ะดิ

อย่างเช่นมีทหารอากาศอยู่คน
แต่ก่อนเค้าเคยอยู่กองบินละแวก ต่างจังหวัด
ในพื้นที่สนามบินที่เค้ารับผิดชอบ มีป่าอยู่
เป็นปกติที่เค้ากะเพื่อน จะเที่ยวป่า และหาอาหารป่ารับประทาน

อันหนึ่งที่เค้ากินคือ พวกงูเหลือม และทำกินแบบ เสียบไม้ย่าง หมุนไปเรื่อยๆ แบบไก่หมุน
ตรงไหนสุกก็เฉือนตรงนั้นใส่ปาก กินกะเหล้า
กินมากินไป พอเมาได้ที่ สุกมั่งไม่สุกมั่ง ไหม้ไปมั่ง ก็ไม่ถือ เฉือนกิน เฉือนกินกันไป

ทุกวันนี้เค้าเข้ามาทำงานใน ทอ.ดอนเมือง พร้อมด้วยโรคเกี่ยวกะเลือด
ผมจำชื่อโรคไม่ได้ แต่เค้าต้องใส่อีลาสติกรัดน่องแบบที่ใช้ป้องกันเส้นเลือดขอดอ่ะครับ

แถมค่ารักษานี่ ถ้าไม่ใช่ ข้าราชการทหาร เบิกไม่ได้นี่…..เป็นแสนครับ

[submachine -รักในหลวง-]

อีกครับ

****************************
แหะ… แหะ….. ลืมบอกไปอย่าง ที่กล่าวถึงเอชเค33น่ะ ตอนนนั้นเป็นช่วงที่ทำงานเป็นนักสำรวจสิ่งแวดล้อมอยู่อช.
น่ะครับ
ไม่ใช่ปัจจุบัน

ส่วนเรื่องที่ยิงลิงน่ะ ตอนนั้น ยังเป็น นศ.อยู่ครับ

อีทีนี้ มาว่ากันต่อ สมัยนั้น มีอยู่ครั้ง ที่มีหมูป่าตัวโต เข้ามาอาละวาด กัดกินและทำลาย”มันลาก”ที่ชาวบ้านปลูกไว้
(มันลากคือมันเทศแบบที่เป็นเถาเลื้อยอยู่กะพื้นดินอ่ะครับ ชาวบ้านเค้าเรียกมันลาก)

อีทีนี้ …. พอเข้ามาก็ใช้เขี้ยวขุดๆ เพื่อเอามันขึ้นมากิน กินอิ่ม..มีแรง………ก็สนองคุณโดยการใช้หัวใช้เขี้ยว ไถๆไปกะพื้นเพื่อขุดมันเล่น ซัดเป็นแถวๆเลย
เสียหายเยอะเหมือนกัน….เพราะหัวหมูป่า ก็น้องๆรถแทรคเตอร์ดีๆนี่เอง….

ชาวบ้านมาร้องเรียนให้ป่าไม้ไปดู
เราก็ไปดู แต่วันที่ไปดูเห็นแต่ซากเละเทะของแปลงมันลาก และ รอยเท้าที่ฝากไว้
รอจนเย็นมันก็ยังไม่มา…..

สองวันถัดมา กำลังนั่งรถไปรับเงินเดือนที่ สนง.ป่าไม้เขต ชาวบ้านยืนริมทางโบกมือไหวๆ บอก
มันลงมาแปลงมันลากของชาวบ้านอีกแล้ว เราก็เลี้ยวรถไปดู
แหม……คาตาเลยกะลังไถๆอยู่พอดี

ในรถมีคนใช้ เอชเค33 ได้แม่นอยู่คน…
เหมือนรู้หน้าที่ โดดลงจากรถปุ๊บ…ถือเอชเค33 เข้าไปทางด้านซ้ายของหมูป่า
กะยิงรักแร้เเดง ว่างั้นเถอะ
พอใกล้ได้ที่ราวๆสามสิบเมตร ก็ยกปืนขึ้นประทับ
อ้ายหมูป่าตัวนั้นก็…ดัน หันหน้ามาหาพอดี

ที่รออยู่บนรถใจ…..ระทึก จะมีรายการสวนควันปืนรึป่าวหว่า……

ปรากฏว่า ที่หันหน้ามาก็แค่หันมามอง แล้วก้มลงไถดิน ขุดดินขุดมันต่อ เหมือนเย้ยเจ้าหน้าที่รัฐ
(ว่าไปโน่น…..)
มือยิงก็..เล็งค้าง เพราะถ้ายิงจากทางนี้ ก็ยิงจากด้านหน้า ซึ่งจุดตายของหมูป่าจากด้านหน้าที่กระสุน5.56มม.ความเร็วสูงจะสังหารได้ ต้องยิงสวนหน้าผากอย่างเดียว…….
อีทีนี้หน้าผากของหมูป่า ก็ใช่ว่าแบนราบเหมือนวัว
แต่เป็นลักษณะสัณฐานโค้งมน เหมือนหมวกเหล็กของทหารดีๆนี่เอง
หากกระสุนออกข้างซ้ายหรือขวาซักนิ้วครึ่งหรือสองนิ้ว
ก็โดนส่วนโค้งของหน้าผาก ก็มีโอกาสที่กระสุนจะเบี่ยงเบนวิถีออกจากจุดตาย
หรือหากกระสุนกินต่ำลง - สูงขึ้นซักนิ้วครึ่งหรือสองนิ้ว ก็มีโอกาสถูกสวนควันปืน
เพราะกระสุนอาจไม่หยุดยั้งได้เหมือนกัน
พูดง่ายๆ กระสุนต้องตั้งฉากกะเป้าหมายจริงๆ ถึงจะมีโอกาสเจาะและสังหารได้
หรืออีกนัยหนึ่ง พื้นที่เป้าหมายที่ต้องการจริงๆ โตกว่าเหรียญสิบบาทนิดหน่อย แต่เล็กกว่าก้นแก้ว
ตอนนั้น มือยิง คิดอะไรอยู่ก็ไม่ทราบ แต่หากเป็นผม
ผมจะเดินอ้อมไปทางด้านข้างของหมูป่า เพื่อยิงจากรักแร้แดง…..

แต่นี่พวกยืนเฉย…เล็ง จนมีจังหวะที่หมูป่าหยุดขุดดิน เงยหน้ามอง คนประทับปืน
ได้ยินเสียงปืนแผดนัดนึง เวลานั้นพอดี ฝุ่นดินที่เกาะอยู่ที่หัวหมูป่า ฟุ้งกระจาย….
แล้วเค้าก็เหยียดขาแบบกระตุกพุ่งมาข้างหน้านิดนึงแล้วล้มตึง ฟุบลงกลางดงมันลาก..

มือยิงลดปืนเข้าเซฟ เดินหน้าเครียดออกมา
บอกชาวบ้านที่มุงอยู่สั้นๆ
อย่าเพิ่งเข้า รออีกห้านาที
แหะ …แหะ ……..พวกยังไม่แน่ใจว่าตายรึยัง
มาถึงที่ก็โดดขึ้นรถ บอกพรรคพวกให้ออกรถ
เราก็พยักหน้ากะชาวบ้านทีนึง เป็นนัยว่า งานผมจบแย้ว จะไปรับเงินเดือนแย้ว……
พอรถออกมา ถามไถ่กัน
ได้ความว่า เค้าเล็งยิงตรงคอต่อเหนือหน้าผาก ช่วงจากหัว ไปหัวไหล่
เพราะตรงนั้นเป็นกระดูกคอที่ต่อกะกระดูกสันหลังหากยิงตรงนั้น จะทำลายกระดูกและ….เส้นประสาททั้งหมด หลังจากนั้นกระสุนค่อยผ่านเข้าไปทำลายเนื้อเยื่อภายใน
ที่แน่ๆพื้นที่เป้าหมายตรงนั้น กว้างกว่า เพราะมีโอกาส สูงต่ำได้มากกว่าเดิมตามแนวยาวของกระดูกคอ
เพียงแต่บีบวิถีกระสุนไม่ให้ออกซ้ายขวา เพราะกระดูกคอต่อของหมูป่าตัวนั้น (กะโดยสายตา)
น่าจะเท่าๆกะข้อมือเราๆนี่เอง

เหมือนกะที่ผมลองซ้อมๆยิง กิ่งไม้อันเท่าข้อมือแหละครับ…….
เค้าบอก…

ที่เล่ามาทั้งหมด มิได้มีเจตนาใดๆ ที่จะแนะนำให้ทุกคนใช้วิธีนี้ในการล่า หรือส่งเสริมให้ล่านะครับ

เพราะถ้าหากคุณทำอย่างนี้ ไม่แน่ใจว่าจะหยุดหมูป่าได้มั้ย เพราะกระสุนที่ใช้ต้องมีพลังงานพอควร
อย่างกระสุน5.56มม.ขึ้นไป

[submachine -รักในหลวง-]

อีทีนี้ มาว่ากันต่อ ว่าทำไมถึงต้องยิง
เพราะว่าชาวบ้านเดือดร้อนน่ะซี..ครับ

หากหมูป่าไม่มาทำให้ชาวบ้านเดือดร้อนเราก็ไม่ต้องยิง..ถูกป่าวครับ

แต่เรายังต้องอาศัยมวลชน ช่วยอนุรักษ์ป่าอยู่

เพราะเพียงแต่ จนท.ของรัฐ ไม่สามารถดูแลได้ทั่วถึง...นะครับ

หากเราต้องการให้ชาวบ้านช่วย เราก็ต้องช่วยชาวบ้าน

งานนี้ โชคดี ที่ชาวบ้านเค้าเข้าใจ มาแจ้งให้ทราบ เราก็ต้องทำ

แต่มิได้ทำเพื่อความคึกคะนอง แต่ทำตามหน้าที่
ซากหมูป่าตัวนั้น ก็ทิ้งไว้ในสวนชาวบ้านเพื่อให้เค้าได้ซากไปแกงกินกัน ชดเชยกะที่เค้าสูญเสียพืชผลในไร่ในสวน

จะว่าไปเรื่องอนุรักษ์ เป็นเรื่องละเอียดอ่อน และต้องทำความเข้าใจให้ถ่องแท้

หากงานนั้น เราไม่ยิงให้ หมูป่าตัวนั้นทำลายพืชผลหมด ชาวบ้านจะเอา ผลผลิตที่ไหนไปขายมาเลี้ยงครอบครัว

หากเราคิดอนุรักษ์แต่มุมเดียว....ไม่ทำอะไรเลย กลายเป็นสัตว์ป่ารบกวนชาวบ้าน เกิดความเสียหาย..
ชาวบ้านก็ไม่มีกิน....

คราวนี้เค้าก็คงจะกลายเป็นคนล่าสัตว์เสียเอง แล้วเราก็ต้องไล่จับเค้าอีก........

สุดท้ายก็คงเป็นความผิดของชาวบ้านเสีย...

ซึ่งวิธีนั้นคงไม่มีใครอยากให้เกิดขึ้น....

ดังนั้น ช่วยได้ก็ช่วยกันไป...
หากเค้า มีกิน มีใช้ เค้าก็ไม่ต้องล่า

อย่าลืมว่าชาวบ้าน ชาวช่อง เค้าไม่มีเงินเดือนกิน

ทุกอย่างฝากไว้กะผลผลิตจากสวน จากไร่ ที่ลงแรงเพาะปลูก ดูแลอย่างเดียว

หมูป่าเป็นสัตว์ป่าอีกอย่าง
ที่กินไม่เท่าไหร่ แต่เล่นให้เกิดความเสียหาย มากกว่าที่เค้ากินได้ราวๆสิบเท่า

อย่างไรเสีย ขอบคุณท่าน...........ที่ท้วงติง

ขอใช้โอกาสนี้ ชี้แจงให้ทุกท่านทราบเสียเลย

[submachine -รักในหลวง-]

อีทีนี้ มาว่ากันในวัยเยาว์ของผม
โตมากลางสวนมะพร้าวครับ
แน่นอน กล่าวถึงมะพร้าว ก็ต้องกล่าวถึงกระรอก
เพราะเป็นศัตรูตัวฉกาจของมะพร้าว

กินมะพร้าวได้ทุกวัน

และกินแบบวินาศสันตะโร......

กล่าวคือ กระรอกทุกตัว...จะมีฟันคู่หน้าไว้แทะ กัดมะพร้าว ใช้ป่ะครับ

อีทีนี้ พออีตอนกัด ก็จองกันเลยครับ กระรอกตัวโตกว่าขวดลิโพหน่อยเดียว จองลูกมะพร้าว ตัวละลูก ตัวละลูก....

มากัน5ตัว....ก็มะพร้าว5ลูก....ที่ถูกเจาะในตอนเช้า...
เค้าเพื่อที่จะกินกันแค่พออิ่ม
มะพร้าวแต่ละลูก จะถูกกินเนื้อไม่ถึง15เปอร์เซนต์ของเนื้อมะพร้าวที่มีทั้งหมดในลูก

แต่ลูกมะพร้าวถูกเจาะ เป็นมะพร้าวเสียไปแล้ว

จะเอาไว้กินหรือขายก็คงไม่ได้ ทำปุ๋ยได้อย่างเดียว

ในขณะที่มะพร้าว5ลูกน่ะ ครอบครัวผมเอามาแกงที ไม่รู้ได้กี่มื้อ แค่แกงทีละ2ลูกมะพร้าว ยังกินกันได้2วัน (6มื้อ)

แต่กระรอก5ตัว ใช้5ลูกในมื้อเดียว....
และจะกลับมาอีกครั้งในตอนเย็น....เพื่อรับทานอีกเท่ากะเมื่อตอนเช้า....

แน่ล่ะ คนที่เจอมิใช่แต่ครอบครัวของผม
และทุกครอบครัว มีปืนลูกกรดเหมือนกันหมด...
เอาไว้สอยกระรอก...

ผมเองมีหน้าที่ตอนเช้าคือ หิ้วคริกโก้ ไปสอยมันซะ
วันละสองตัวมั่ง สามตัวมั่ง

วันหยุดได้เยอะหน่อย.....

บางที ก็ได้รับรู้จากเพื่อนบ้านที่อยู่ห่างไกล ช่วยไปยิงให้หน่อย......

แน่นอน คนอาชีพเดียวกัน ย่อมเห็นใจกัน......
ก็ช่วยกันตามมี ตามเกิด

ถึงตอนนี้ คงมีคนตั้งคำถามในใจว่า ยิงแล้วเอาไปทำอะไร...


ผมคงตอบตามตรงว่า ยิงแล้วก็เอาไปทำกิน....

แต่ถ้าท่านจะบอกว่า แล้วอย่างอื่นไม่มีกินเหรอ ถึงต้องมายิงกระรอกกิน....

อีทีนี้ ผมก็คง ต้องอธิบาย ว่า อย่างอื่นก็มีกินครับ แต่กระรอกที่ยิงเพราะกำจัดศัตรูพืช เมื่อได้มาแล้ว จะเอาไปทำอะไรได้ นอกจากเป็นกับข้าว

ถามว่าอร่อยมั้ยเหรอ......
คนไม่เคยรับทาน ย่อมอร่อย....
และเมื่อลองเเล้วอร่อย ย่อมอยากรับทานอีก

แต่ผมเบื่อครับ....
เบื่อจริงๆเลย....
อธิบายไม่ถูก ถึงทุกวันนี้ มาทำงาน กทม. กลับบ้านไป มีคนชวนกินกระรอกผัดเผ็ด ก็กินพอเป็นพิธี อย่าให้เสียน้ำใจ

คนทำถามว่า ไม่อร่อยเหรอ....
ผมตอบสั้นๆ เบื่อ...
พวกขำกลิ้งเลย.....
เพราะนึกภาพสมัยวัยเยาว์กันออกหมด

พลอยได้หัวเรื่อง สนทนาชีวิตวัยเด็กกันอีกรอบ......

อ้อ...และที่ผมเรียนจบ มีงานมีการทำอยู่ทุกวันนี้
ก็อานิสงฆ์มาจากการที่ ดูแล และกำจัดศัตรูพืชสวนของผมนี่แหละ
หากผมไม่ทำ....ก็คงจะไม่มีผลผลิตไว้ขาย เพื่อมาเรียนหนังสือครับ

หลายคนเป็นอย่างผม โดยชีวิตในต่างจังหวัด เราไม่มีทางเลือกมากนักหรอก..ก.ก.....
ทำอะไรได้ ดิ้นรนได้ ก็ต้องทำ...

ถามว่าบาปมั้ย....
แต่ก่อนก็เคยคิดว่าบาป.....

แต่ตอนนี้...ขืนผมทำบุญในวัยเยาว์
โดยการปล่อยกระรอกให้มีชีวิตโดยอิสระ เสรีของเขา.....
ป่านนี้....อนาคตอนางอ ด้านการศึกษาจะเป็นอย่างไร

[submachine -รักในหลวง-]

เรื่องของกับดักต้องห้ามในป่าก่อนนะครับ

อันแรกมีการกล่าวถึงแล้วคือ ปืนผูก (เรียกเหมือนกันทั้งทางใต้ ทางตะวันออก ทางภาคกลางและ เหนือ หรืออีสาน)

ลักษณะเหมือนเพื่อนบอก คือ เอาท่อแป๊บมาทำลำกล้องปืนสั้นๆ ราวๆไม่ถึงศอก อาร์คปิดท้าย เจาะรูวางแก๊ป
ถึงเวลาใช้ก็อัดดินปืนอัดลูกกระสุน แล้วเอาไปผูกไว้กะต้นไม้ หันลำกล้องไปในทิศทางที่คาดว่าสัตว์จะเดินผ่าน
แล้วเอาสายสะดุดไปวางขวางทางๆไว้
พอสัตว์เดินมาเตะ ก็ลั่นเปรี้ยง
หากเอาไว้ดักหมูป่า เก้ง หรือเก้งหม้อ ก็วางแนวปากกระบอกไว้ในระดับเหนือเข่า ถึงครึ่งขาอ่อน

หากต้องการกวางก็ ยกระดับการผูกมาระดับสะโพกถึงเอว .....

และหากทำเครื่องหมายบอกคนผ่านทางไว้ว่า ปืนผูกอยู่นี่…. ปืนผูกมักจะหาย โดยจับมือใครดมไม่ได้

หากปืนผูกลั่นโดนสัตว์ก็แล้วไป แต่ถ้าคนอื่นเดินมา…..สะดุด ก็ไตร่ตรองเอาเอง……

นึกๆดูแล้ว อย่าว่า แต่คนอื่นเลย นิทานรอบกองไฟเรื่องหนึ่ง แถวๆดอยอินทนนท์
ที่ผมได้ฟัง…..แกล้มไวน์มะยมที่เพื่อนชาวแม่โจ้หมักไว้รอท่า
บอกไว้ว่า บางทีก็เจ้าของโดนซะเอง เพราะจำผิด กะว่าอีกซัก๔–๕เมตรถึงจะเป็นจุดผูกปืน…..อะไรเทือกนั้น….

นิทานรอบกองไฟคืนนั้นก็บอกว่า บางทีมันก็ลั่นเอาเองในป่า
เพราะสายเอ็นที่ใช้ทำสายสะดุด ยืดหดตามอุณหภูมิในเวลากลางคืน

บางทีสัตว์มาโดน ปืนผูกกลับไม่ลั่น เพราะแก๊ปชื้น…..

แต่ไม่ว่าจะอย่างไร….ปืนผูกเป็นของต้องห้ามสำหรับป่า….เนื่องจากอันตราย…..ถึงตาย……

[submachine -รักในหลวง-]

อันที่สอง แบบฉบับ ออริจินอล ของปืนผูก คือ จั่นห้าว…..
ลักษณะการทำ ตัดไม้ ยาวๆ ทำเป็นคันดีด….ปลายไม้ด้านหนึ่ง ….ผูกกับไม้ปลายแหลมอีกท่อนในลักษณะ ตั้งฉากกันในลักษณะตัว T
ส่วนปลายอีกด้านที่เป็นขาตัวT เอาไปผูกติดกับต้นไม้ ให้แน่น ง้าง..เอาปลายไม้ด้ายผูกไม้แหลมให้สุด…..แล้วใส่สลักไว้ ….. ขึงสายสะดุดผ่านทางที่สัตว์จะเดินผ่าน…เมื่อสัตว์มาเตะ สลักจะหลุดและไม้ที่ง้างไว้ จะดีดกลับ

เหมือนกะปืนผูกครับ

หากเอาไว้ดักหมูป่า เก้ง หรือเก้งหม้อ ก็วางแนวปากกระบอกไว้ในระดับเหนือเข่า ถึงครึ่งขาอ่อน…
หากต้องการกวางก็ ยกระดับการผูกมาระดับสะโพกถึงเอว…

ถ้าคนเดินมาสะดุด ก็เอวัง……

แต่มาถึงบรรทัดนี้ ต้องถามว่า แล้วใครล่ะ ที่จะมาสะดุด ..นอกจากสัตว์…….

แน่นอน คำตอบอยู่ที่คนในชุมชนใกล้ป่า ..อาจเป็นญาติ…เพื่อน….ของคนที่วางจั่นห้าวก็ได้……..แต่เค้าไม่ทราบว่ามีจั่นห้าวอยู่…….

แต่ถ้าถามต่อ…..ให้….ลึก….ลึก….ว่า…….แล้วใคร…….
มีโอกาส สะดุด…..มาก..ก.ก…ที่สุด….รองจากสัตว์ป่า…

นิทานรอบกองไฟที่ดอยอินทนนท์บอกว่า
ก็คนวางกับดักน่ะแหละ มีโอกาส สะดุด…..มากที่สุด…..เพราะอย่างไรเขาต้องมาดูกับดักหรือกู้กับดัก ที่เขาวางไว้ หากจำได้ก็แล้วไป หากหลงลืม เผลอเรอ…หรือประมาท…ก็มีสิทธิโดนเอง….
เฉกเช่นเดียวกันกับปืนผูก

เพื่อนผู้นิยมไพร กางเต้นท์บอกว่า เคยเห็นคน มีแผลเป็นน่ากลัว…..ที่เหนือเข่า เดินเป๋ๆ…..แถวๆอุทัยธานี ที่เขาชอบไปกางเต๊นท์
ถามไถ่ได้ความว่า…….ถูกจั่นห้าว…ของตัวเองดีดใส่เอา
ถามว่า จำไม่ได้หรือ วางไว้ที่ไหน……
เค้าบอก…จำได้ แต่ฝนตก….ผิวดินลื่น….ไถลไปโดนจั่นห้าวเข้า เพราะตรงที่วางจั่นห้าว….. เป็นที่ลาดเอียงโขอยู่

[submachine -รักในหลวง-]

อีทีนี้ มาว่ากันต่อ เรื่องกับดักต้องห้ามอีกอย่าง………
หลุมขวาก….ครับ…..
มักจะวางกันในบริเวณใกล้ๆกะกอไผ่ หรือ ละแวกที่มีไม้ไผ่อยู่ใกล้ๆ
เพราะจะต้องใช้ไม้ไผ่เป็นส่วนประกอบเยอะ

กล่าวคือ…เอาไม้ไผ่มาตัดเสี้ยมปลายให้เหมือนดั่งเสียม…….
ขุดดินเป็นหลุมสี่เหลี่ยม.. แล้วเอา..ขวาก หรืออธิบายใหม่ว่า ไม้ไผ่ เสี้ยมปลายแหลม…..
หรือตัดเฉียงเป็นปากเป็ด(บางแห่งเรียกปากฉลาม) วางปักๆ….ไว้ในหลุม…..ห่างกันพอประมาณ
เอาผิวไผ่ จักตอกไว้..สานหยาบๆ วางพอปิดหลุม แล้วเอาใบไม้ กิ่งไม้ วางทับพรางตาอีกที….

อีทีนี้ก็ดู่ไม่ออกว่าข้างล่างมีหลุม….หากสัตว์เดินมาตกหลุม หน้าอกหรือช่วงท้องจะลงไปกระแทกกับขวาก ……..
หากดักเก้งหรือดักเก้งหม้อหรือหมูป่า…หลุมก็จะลึกราวๆครึ่งขา ขวากที่โผล่จากพื้นหลุมก็ราวๆเหนือเข่าเล็กๆ

หากดักกวางหลุมก็ท่วมเอว ขวากก็จะยาว…ราวๆเกือบสะโพก…..

หากคนเดินตกหลุมขวาก โอกาสที่จะมีทวารหนักเพิ่มอีกรู …..สองรู…. มีสิทธิสูง……..ถึงสูงมาก…..

อีทีนี้ อ่านมาถึงบรรทัดนี้แล้ว อาจถามว่า แล้วทำไมต้องลงทุนทำหลุมขวาก ขุดหลุมให้เหนื่อย
ทั้งๆที่……มีวิธีทำกับดักอีกเยอะ…ที่ง่ายกว่า….

เรื่องของเรื่องมันอยู่ที่ว่า….หลุมขวากมีข้อดี(ข้อโหด) อยู่อย่างที่ ปืนผูกให้ไม่ได้
จั่นห้าวให้ไม่ได้…
คืออำนาจสังหาร….ที่เหนือกว่า

ปืนผูกและจั่นห้าว ดักได้อย่างมากก็ สัตว์ขนาดเล็กถึงขนาดกลาง หากคิดเอากับดักทั้งสองอย่างด้านบนมาดักสัตว์ใหญ่..อาทิ วัวแดง วัวกระทิง หรือช้าง…….
ปืนผูกไม่มีอำนาจพอที่จะสังหารวัวแดงได้แน่ๆ
จั่นห้าวก็คงทำให้กระทิงได้แค่บาดเจ็บ………..เล็กๆ……

แต่หากคุณขุดหลุมขวากที่ใหญ่…กว้าง และลึก….พอ…..
มีขวากที่แหลมและยาวพอ……
รอเพียงแค่วัวแดงหรือกระทิง…..หรืออาจเป็นช้าง…มาตกหลุม….

[submachine -รักในหลวง-]

จบแค่นี้ก่อนครับ

[408]

ช่วงนี้กระทิง วัวป่า เก้ง มักลงมากินหญ้าอ่อนที่กำลังขึ้นหลังจากได้ฝนแรก บริเวณน้ำตกเจ็ดคตมาก ใครอยากดูลองไปดูได้ครับ ชาวบ้านเห็นบ่อยมาก ที่สระบุรี ใกล้แค่นี้เองครับ

[NPD]

.......  ประสบการณ์ ป่า ๆ คุณ ซับเล่าได้ มันส์ ไม่แพ้ใคร    มีเวลา แวะมาเล่าเรื่อย ๆ นะครับ