..ไปกินแห้ว ตากฝน ..ทะเลาะกับยุง.. ที่ อ.สวนผึง จังหวัดราชบุรี.. 
ราวพฤศจิกายน ๒๕๓๘ .. ลูกน้องเพื่อนทนาย..
มีรกรากอยู่ที่นั่น.. มาบอกว่า..
๗ - ๘ วันก่อนชาวบ้านยิงหมูได้อีกแล้ว พี่.. ไปกันไหม.. 
..
ผมเองรอช้าได้ที่ไหน .. เอา Remington ๑๑๐๐ กับ Marlin ๑๘๙๔ cs .๓๕๗ Mag กับปืนสั้น SiG ๒๒๖
ติดไปด้วย.. เพื่อนมี Remington ๑๑๐๐ ลำกล้อง ๓๒ นิ้ว กับ CZ .๒๒ เลยอัดไปในรถปิกอัพ แคป ๕ หน่วย..
มันรีบร้อนเสียจน อุปกรณ์หุงหา.. ก็กะไปฝากไว้ข้างหน้า.. เต้นท์ก็ไม่มี ผมเพียงแต่ติดเปลมุ้งกันยุงไป
เท่านั้นเอง รีบร้อนเหลือ ขนาด กย. ๑๕ ยังลืมเอาไปกันยุง .. 
ทางเข้า พบแย้ค่อนข้างใหญ่ ๑ ตัว แต่เพื่อนมันบอกไม่ใช่ เป็นกิ้งก่า.. และดูมันวิ่งลงรูไป..
ก่อนทางเข้า ยังพบกับอ่างเก็บน้ำ จำชื่อไม่ได้แล้วครับ ..
เพื่อน แวะอาบน้ำ แต่ผมถือโอกาสรองปืนสั้น กับ Marlin เพื่อหาวิถี.
๙ มม. ยิงในระนาบสูงจากพื้นน้ำราว ๑.๗๐ เมตร จาก SiG ลำกล้องยาว ๑๑๒ มม.
พบตำบลกระสุนตกราว ๑๐๐ กว่าเมตร กระสุนเหินไปอีก ๑๐-๒๐ เมตร
.๓๕๗ Mag ไปได้ไกล ๖-๗๐๐ เมตร ครับ..
ไร่ข้าวโพดที่หมูลง แทบจะร้าง.. อยู่ตีนเขา มีป่าเป็นหย่อม หย่อม แซมด้วยไรข้าวโพด
หมูมันก็เลือกที่จะลงแต่ที่เป็นตีนเขา.. ห้างที่ชาวบ้านขัดไว้ ง่าย ง่าย สูงจากพื้น ๒-๓ เมตร
ขัดด้วยกิ่งไม้ พอให้นั่ง ได้.. กระจายล้อมไร่ ๓-๔ ห้าง..
ผมเองเลือกที่จะไปให้ไกล ทางท้ายไร่ ที่เป็นป่าไผ่ ที่มีห้างขัดอยู่.. มันทำง่ายมาก เหมือนจะเอาไว้เสียบถ้าพลาด..
เขาตัดไม้ไผ่ให้ขาดเหลือเปลายแหลม .. แล้วเอามาขัดไว้พอให้นั่ง.. และเข็ดเขี้ยวเลยครับ ห้าง อย่าได้อาสาอยู่กับ
ห้างไม้ไผ่เด็ดขาด..
นั่งรอ พอช่วง ๖ โมงกว่า กว่า เหลือเสียงสลัว ขมุขขมัว .. ได้ยินเสียงเก้งร้อง ยาว ยาว .. รับกันอยู่ ๒-๓ ตัว
ใจชื้นแล้วครับ ..ว่ายังไงไม่กลับมือเปล่า.. ช่วง ๒ ทุ่ม ก็ได้ยินเสียงลูกกรด แว่วมา ๒ นัด มาทราบตอนหลังว่า
เพื่อนมันยิงนกเค้าแมว กับ ลิงลม อย่างละ ๑ ตัว ผมยังว่ามันเลย ยิงทำไม สงสาร ไม่มีใครกิน
พอใกล้ ๔ ทุ่ม ฝนไม่รู้มาจากไหนไม่มีวี่แวว ตกถล่ม... เสร็จกันครับ.... ถ้ารูปการณ์เป็นอย่างนี้
เป็นอันรู้กันว่า แห้ว..
ถ้าลงว่า ฝนตกหนัก ไม่มีสัตว์ชนิดใด มันจะยอม เตล็ดเตร่ เกร่ มาให้ยิง ..
คราวนี้ ต่างหนีลงห้าง มานั่งล้อมวงผิงไฟ .. ไม่มีใครกินเหล้า
หรือจะเพราะลืมติดไปด้วย นี่มันสุดจะโคตร .. คอยแต่ทะเลาะกับยุง.. ..
เข้าป่า นอกจากเครื่องมือหาอาหาร แล้ว สุรา เป็นสิ่งจำเป็น..อย่าได้ลืมเชียว..
เพราะถ้ามีติดไป มันเฮฮาได้ ยังไงเสียก็ถือว่าเปลี่ยนที่กินเหล้า.
แต่คราวนี้รีบมากไป เพราะมีเวลาน้อย เลยเสียท่า.. 
สวัสดีครับพี่ Ro@d ผมอ่านกระทู้นี้ด้วยความเพลิดเพลินกับเกร็ดป่าที่พี่และพี่ท่านอื่นมาแชร์ประสบการณ์
ผมสังเกตอย่างหนึ่งว่าพี่ Ro@d มีความแม่นยำเรื่องข้อมูลเกี่ยวกับปี เดือน หรือเหตุการณ์ รายละเอียดต่างๆในชีวิตของพี่ (รวมถึงในกระทู้อื่นๆด้วย)
พี่ Ro@d เป็นคนที่จดบันทึกประจำวันหรือเปล่าครับ ต้องขอโทษล่วงหน้าหากคำถามนี้อาจดูเป็นการละลาบละล้วงเรื่องส่วนตัวครับ
อยากทราบให้หายข้องใจน่ะครับ
ผมเคยจดไว้เป็นบางช่วงของชีวิต เมื่อนำกลับมาอ่านอีกทีมีความสุขมากกับการที่ได้ย้อนกลับไปทบทวนความคิดหรือเหตุการณ์หรือผู้คนที่ผ่านเข้ามาอีกครั้ง
มักจะได้บอกตัวเองเสมอตอนอ่านว่า "เฮ้ย อันนี้ลืมไปแล้วนะเนี่ย" "เออ ตอนนี้เค้าเป็นยังไงบ้างหนอ" หรือ "เออตอนนั้นเราสุดโต่งไปจริงๆแฮะ"
(ปล. ช่วงหลายปีที่ผ่านมานี้ผมไม่ได้จดบันทึกเลยครับ)
