มีคนเฒ่า คนแก่ เล่าสู่กันฟัง สืบทอดมาหลาย ชั่วคนแล้ว เปิ้นว่าเวลาไปป่า บ่ดีทำผิดป่า จะเกิดอาเพศ
จะได้ยินเสียงลม เสียงฝนตก ถ้าเราก่อไฟมันก่อจะมาดับ ถ้าเราเดินอยู่ด้านหลังเพื่อน ๆ เกิดเดินห่างๆกัน ตามป่าทึบๆ
เปิน้ว่า บ่ดีฮ้องเพื่อนๆ ที่อยู่ข้างหน้า มันจะขานรับ ทำให้เราเดินตามทางมันไป ทีนี้แหละโดนมันหลอกเอา แน่ เปิ้นว่าเวลาเฮา
ตกใจ ที่หลงกับเพื่อนๆ กลางป่าลึก ตอนพลบค่ำ เวลาจะกลับ นึกดูว่าเดี๋ยวก็มีเสียงขานรับทางขวา เดี๋ยวมาทางหลัง มันจะชวนขนหัวลุก
ขนาดไหน ยิ่งคนคุมสติบ่อยุ่ ถึงกับไข้หัวโก๋น ลุงเคยเจอครั้งหนึ่ง กลางป่าดิบ จะขึ้นภูแว กลับจาก AO. ลูกน้องแรงดี ก็เดินทิ้งเรา
ตอนนั้นเวลาแระมาณ ๖ โมงแลง ตะวันลับดอย แต่ว่าลุงมันชินกับป่า ก็เดินอยู่หลังคนเดียว พอเดินมาถึงทางแยก ประมาณ ทุ่มกว่าๆ
แต่เดือนหงาย ก็บ่ฮุ้ว่าลูกน้องไปทางใด ก็เลยฮ้องหา ๒-๓ ครั้ง มาเสียงเย็น...ๆ..ตอบมา ( ขนคิงลุกงะ่) ก็เดินตวยไป แต่ว่าเราสังเกตุ
รอยเท้าลุกน้องที่ไปก่อน กับเสียงที่มันฮ้องเรา มันบ่มี ก็เดินย้อนหลังกลับมา พอดีเจอรอยอีกทาง ก็ไปตามนั้น พอไปสัก ๒ กม.ก็เจอลูกน้อง
นั่งพักรออยู่ ลุงใจ ก็บ่เล่าให้ใครฟัง ตกมาอีกวันมาเจอคนเฒ่าม้ง แกว่าในหุบดอยนี้มีคนเจอมาหลายแล้ว บ่ฮ้ว่าอุปทานไปก่อ,,,ลุง
************************************
ส่วนเรื่อนี้ของแต้ ตกมาอีก เดือนหนึ่ง ลุงใจไปหาของป่า กะว่าจะเอากล้วยไม้งามๆมาไว้ดูเล่นหน่อย เดินมาได้ กลางทางเจอกระต่าย ลุงอุ้มดู
ตัวสักประมาณ ๕-๖ กก.นี่แหละ ตัวสีเทาๆ อย่างใหญ่ เสียดายแต้ๆ วันนั้นลุง บ่ได้เอาปืนแก็ปไปตวย ไม่งั้นเสร็จลุงใจแต้ๆเลย ครับ
ดีนีอยเรื่องนี้มินิซีรี่ย์.....ปอทนลองซีรี่ย์ของลุงป้าวหายแซ๊บเลยไปปั่นต้นฉบับฝั่งโขงมั๊วหลงแม่ฮ้างฝั่งปู้นป๋างก่าบ่ามาผ่อ
