นั่งนึกมานานแล้วแต่ไม่ได้ Post เพราะรอดูว่ามีท่านใดเล่นมีดบ้างครับ... คืออยากบอกว่าถ้าเจอคนเล่นมีด นายสิบกำมะลอนี่จะโดนเชือดนอนจมกองเลือดแน่ครับ...
จังหวะยื่นมือมาเปิดประตูจะโดนเชือดข้อมือ+ข้อพับ+แล้วตวัดใบมีดไปเชือดซอกคอซ้ายทีขวาที+ถีบหน้าท้องให้ล้ม, หากนายสิบกำมะลอไม่เป็นงานไม่รีบวิ่งหนีทันทีก็จะโดนเชือดแถวแขนแถวขาอีกสองสามทีขึ้นอยู่กับว่าจะใช้แขนยกกัน หรือใช้ขายกกันใบมีดฯ... จากนั้นแล้วนายนี่ก็จะทรุดนั่งกุมแผลที่คอ(เลือดกระฉูดตามจังหวะหัวใจเต้น - ใจเสียลืมโกรธเมื่อสักครู่สนิทฯ) วินาทีนี้ต่อให้มีปืนก็ยิงได้ยากส์ครับ เพราะมือลื่นเมือกเลือดตัวเอง...
แล้วหากห้ามเลือดไม่เป็น จะนอนหมดแรงและเสียชีวิตในเวลาไม่เกิน 30 นาทีครับ... เพราะเส้นเลือดที่คอโดนปาดออก แล้วไม่แน่ว่าหลอดลมขาดด้วยหรือเปล่า หากหลอดลมขาดด้วยจะสำลักเลือดตัวงอดิ้นพราดจนกว่าจะเสียชีวิตด้วยความทรมานครับ...
ที่อยากบอกคือเราไม่รู้หรอกว่าใครบ้างอยู่บนท้องถนน... คนที่แก่ตายคือคนที่ไม่มีเรื่องให้สุ้มเสี่ยงโดยไม่จำเป็นครับ, เพราะเหนือฟ้าย่อมมีฟ้าเสมอ...
+1 ครับพี่สมชาย...
ประเด็นก็คือ "การมีเรื่อง" มันง่ายมากที่สุด ถ้าเราคิดน้อยไปนิดจนกลายเป็น "คนหาเรื่อง" ซึ่งการหาเรื่อง จะทำให้เราสามารถมีเรื่องได้ทั้งวันของทุกวันครับ...
ทีนี้เรื่องบนท้องถนน ร้อยพ่อพันแม่มาใช้ร่วมกัน มารยาทการใช้ถนนแตกต่างกันไป...
ดังนั้นเราต้องดูให้ออกว่าอะไรเป็นเรื่องที่ "ไม่ตั้งใจ" คืออาจก่อให้เกิดอุบัติเหตุได้ แต่ด้วยความไม่ตั้งใจของคนร่วมถนน เช่นเปลี่ยนเลนกระทันหันหรืออะไรก็แล้วแต่ เราอาจโมโหแต่ต้องแยกตัวออกจากสมการนี้ให้ได้ คือปล่อยไป ไม่ต้องบีบแตรไล่ ไม่ต้องแวบไฟใส่ เพื่อกันผลที่จะตามมาในอนาคต...
ส่วนอีกอย่าง ถ้ามีความรู้สึกว่า "จงใจ" ที่จะคุกคาม เช่น ขับรถไล่บี้จีบสาวบนท้องถนนโดยไม่รู้ว่าสามีเค้าขับรถอีกคันมาด้วยกัน หรือขับรถสิบล้อด้วยความคึกไล่ดูดตูดรถชาวบ้านจนเบรคไม่ทันจนเกิดอุบัติเหตุ... อันนี้ก็ตัวใครตัวมันครับ...
