ท่านสมชาย.....ท่านกล่าวได้ต้องใจจริงๆครับ......ขอคารวะ
ผมสนับสนุนให้ใช้สิทธิโดยชอบ ตามขั้นตอน.....ไม่ต้องบ่นว่าใคร.....หรือมานั่งขุ่นใจเคืองแค้น
ต้องกล้าต่อสู้.............กระบวนการของศาลนั้นเป็นก้าวสุดท้ายแล้ว......ต้องเดินก้าวแรกให้ได้ก่อน
ก้าวแรกคือ....ยื่นคำร้อง
เจ้าหน้าที่มีหน้าที่ต้องรับคำร้อง...ไม่รับไม่ได้...ไม่รับต้องบันทึกเหตุที่ไม่รับให้ทราบเป็นลายลักษณ์อักษร
ถ้าไม่รับคำร้องและไม่บันทึกแจ้งเหตุ ก็ขอพบผู้บังคับบัญชาเหนือไปเรื่อยๆให้รับให้ได้.....
ยังถูกปฏิเสธไม่รับเรื่อง......ก็ไปโรงพักแจ้งความร้องทุกข์กล่าวโทษเจ้าพนักงานละเว้นการปฏิบัติหน้าที่
ก้าวที่สอง....ติดตามผล ตามกำหนดเวลาในขั้นตอนต่างๆ ให้ได้รับการพิจารณา...
ทวงถามเป็นหนังสือ....ถ้าจะไม่อนุญาตก็ให้แจ้งมาเป็นหนังสือ.....เกินเวลาอันควรฟ้องศาลเรื่องนายทะเบียนปฏิบัติหน้าที่ล่าช้าได้
ก้าวที่สาม....ถ้าสั่งไม่อนุญาต....ก็อุทธรณ์คำสั่งของนายทะเบียนต่อรัฐมนตรีว่าการกระทรวงมหาดไทย
ฟังเหตุฟังผลของนายทะเบียนและรัฐมนตรีแล้ว ให้พิจารณาดู อย่าเพิ่งเชื่อคำกล่าวอ้างระเบียบ/ประกาศ
เพราะมีระเบียบที่ไม่ชอบด้วยกฎหมายอยู่แยะ มีบางเรื่องที่ขัดรัฐธรรมนูญ..... แถมชอบออกใหม่ไม่ชอบ(ไม่กล้า)แก้เก่า
จึงถึงก้าวที่สี่....ฟ้องศาลปกครอง.....อย่าเอาแค่ให้ได้ใบอนุญาต....ขอศาลให้สั่งเพิกถอนระเบียบ/ประกาศนั้นด้วย
จะได้เป็นคุณูปการ กับคนรุ่นหลัง
