ช่วงนี้ชีวิตมีการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ 1-2ปีต่อจากนี้คงหาความสุขกับของเดิมที่มีไปพลางๆ....เพิ่มได้แต่ความรู้ ของเป็นชิ้นเป็นอันต้องพักไว้ก่อนจ้ะ
ได้ครับ
เมื่อปลายธค.ผมย้ายมาอยู่ภูเก็ต เพราะพ่อชวนให้แฟนมารับช่วงร้านเบเกอรี่...แฟนอยากมามาก... แต่ผมไม่อยาก เพราะเป็นสภาพงานที่ไม่ชอบ ไม่คุ้นเคย ไม่ถนัด ผมจะไม่มีความสุขกับงานที่ทำ
แต่คิดแล้วว่าย้ายมานี่ แฟนมีความสุข สิ่งแวดล้อม/สภาพงานของครอบครัว/โรงเรียนจะดีสำหรับลูก และพ่อจะมีความสุขที่สุด ผมเลยตกลง
มานี่ได้3เดือน ผมก็ไม่มีความสุขกับงานที่ทำตามคาด ที่ทำได้เพราะผมเลิกสนใจว่ามันเป็นงานอะไร ใส่ใจแค่ว่ามันเป็นงานแล้วก็ทำให้ดี...
ก็ได้ผลตอบรับมาดีกว่าที่คิดไว้ จากที่คิดว่าคงต้องเสียเวลาซัก3-4ปีเพื่อปรับฐาน/เพิ่มรายได้สม่ำเสมอให้แฟนกับลูกมาอยู่แล้วมีใช้อย่างปลอดภัย แล้วผมค่อยกระดึ๊บไปหาอะไรที่ชอบทำ(เล็กๆก็ได้) กลายเป็นว่าแค่3เดือนก็ทำได้เข้าเป้าแล้ว อย่างมากก็ตามประคองต่ออีกซักปีให้ครอบครัวมีเงินมาใช้จ่ายเพิ่มคงที่
จากที่คิดไว้ก่อนว่าปีนี้คงเป็นปีที่ทรมานอารมณ์น่าดู ก็กลับไม่ย่ำแย่อย่างที่คิดไว้ เพราะเดือนพค.นี้ อาจะสร้างอพาร์ตเมนต์ที่ป่าตอง เค้ามาติดต่อให้ผมไปคุมงบฯ,ดูแลเรื่องประกวดราคา,คุมวัสดุฯให้ ช่วงเดือนกค.-กย.บริษัทรอธเทอร์แมนที่เคยช่วยกันสร้างบ้านให้ผู้ประสพภัยฯก็นัดเข้ามา ว่าจะเปิดโครงการสร้างบ้านขาย......คราวนี้ชวนค้ากำไร ไม่ใช่การกุศลเปลืองตัว
สถานการณ์-อารมณ์เลยดีขึ้นเยอะ ว่าไม่ได้เอาตัวเองมาเฉาตาย แต่ช่วง1-2ปีนี้ก็ยังถือว่าผมไม่ได้แข็งแรงเหมือนที่ผ่านมา ยังคงต้องอดใจหยุดค่าใช้จ่ายที่เป็นการละเล่นส่วนตัวเอาไว้ก่อนครับ...........
