THE DOUBLE GUN & RIFLE CONNOISSEUR

[kat]

อ่านข้อมูลความรู้ของท่าน fabbri แล้วรู้สึกลึกซึ้งกินใจมากครับ รู้สึกได้ถึงความพิถีพิถันของมนุษย์ ขอบคุณครับ

[FABBRI]

ou Boy จะให้เล่าเรื่องไม้หรือ มันยาวนะ

[kat]

คงไม่เฉพาะ ou boy ท่านเดียวหรอกครับ คิดว่ามีอีกหลายท่านรวมทั้งผมด้วย

[FABBRI]

เอาสั้นๆก็แล้วกันนะ พานท้ายไม้ที่ดี และ ที่แพง ก็ ต้องทำจากไม้ วอลนัท [Walnut] มีไม้อื่นทีดี ก็มี เช่นไม้ maple   beech แต่พานท้ายปืนที่ดีทีสุด กลับทำด้วยวัสดุที่ถูกที่สุด คือ  fibres ที่ปืนในอเมริกาใช้กัน แต่สวยเป็นจรกาเลย ที่ดีเพราะหล่อได้ขนาดที่ฟิตกับปืนที่สุด และควบคุมเกรนของไฟเบอร์ ให้เป็นไปตามที่เราต้องการ จึงช่วยกระจายแรงถีบของปืนได้ดีที่สุด

  ถ้าเราเห็นไม้มีลายสวยๆ เป็นลายก้นหอย ลายเสือ สีก็สวย อย่านึกว่าเป็นไม้ดี (ปืนถูกที่มีลายสวยๆ ยกตัวอย่างก็ได้CZ ลองเอากระดาษทรายขัดออกซิ จะเป็นไม้สีเหลืองๆ ไม้ฉำฉายังมีลายมากกว่า เพราะ ใช้สีเขียนแล้วทำสีน้ำตาลทับ) เพราะ มีลายสวยแต่เสี้ยนไม้ไม่เป็นระเบียบแทนที่ปืนจะถีบมาตรงๆกลับ ถีบไม่เป็นที่เป็นทางก็เลยมีอาการปืนตบบ้าง ยิงแล้วไม่รู้ปืนสบัดลำกล้องไปทางใด ยิงนัดทีสองก็ช้าเพราะปืนเบนไปทางอื่น ไม้ที่ดีต้องมีเกรนที่ตรงและลายสวย ที่แพงที่สุดก็ต้องไม้ทั้งสองด้านต้องเกือบเหมืนกัน ถ้าเหมือนกันเลย ก็คนทำเขียนกับมือเองแล้ว จะเอาลายอะไรบอกมาจัดให้ไม่แพง
 ไม้วอลนัทที่เอามาใช้ ต้องอยู่ส่วนโคนต้นหรือใต้ดิน อายูกว่า50ปีขึ้นไป ต่อไปนี้จะเล่าแต่พานท้ายที่ทำจากไม้วอลนัทเท่านั้น ไม้ที่แพงที่สุด คือไม้จากอังกฤษ ทั้งๆที่ลายเป็นเส้นๆสีดำเท่านั้น ที่แพงเพราะ เป็นไม้ที่ทำพานท้าย ไรเฟิลและไรเฟิลแฝด ที่แพงมากๆ เป็นไม้ที่ทั้งเหนียวแน่น น้ำหนักดี(หมายถึงไม่หนักไม่เบาเกินไป) และสำคัญที่สุด ก็ เกรนไม้หรือเสี้ยนไม้เป็นแนวมีระเบียบ ที่เกิดจากธรรมชาติ ช่วยลดและกระจายแรงถีนของปืนได้ดี ทนทานไม้บิดเบี้ยว หักงอยากมาก แกะลายกันลื่อนละเอียดที่สุดก็ได้  แต่น่าเสียดาย อังกฤษออกกฎหมายห้ามตัดไม้เมื่อหลายสิบปีก่อน ปัจจุบับถ้าจะหาไม้ของอังกฤษมาทำพานท้ายมีวิธีเดียว และยังทำกันอยู่คือ เลือกซื้อบ้านเก่าที่ใช้ไม้พวกนี้ทำ แล้วรื้อไม้มาทำพานท้ายได้ไม่กี่อัน นี่แหละเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้ปืนไรเฟิลแฝดอังกฤษแพงนักหนา ก็มีบ้างที่คนบ้าเอามาทำปืนลูกซองแฝด คนซ่อมปืนที่H&H ยังว่าเอา ยูบ้าหรือเปล่า ต่อไปเป็นไม้จากประเทศอื่นๆ

[FABBRI]

ที่ต้องเขียนหลายๆตอนก็เพราะ อายุมากพิมพ์ก็ต้องจิ้มทีละตัว กดผิดกดถูกพิมพ์ไปต้องมากแล้วดันไปกดลบ เลยหายหมด เลยต้องพิมพ์ไปส่งไป กันลบ อย่าถือสารำคาญ โดยเฉพาะ ท่าน โชกุนกับท่าน ลูกซองสั้น

   ไม้ที่ทำพานท้ายที่ดีต่อมาเป็นลำดับดังต่อไปนี้ French  Turkey USSR Iran China และ   California  ทำไมไม้ของอเมริกาไม่ดีทั้งๆที่สีก็สวย ลายก็ดี คือเป็นไม้ที่ปลูกใหม่ ดินชุ่มน้ำเนื้อนิ่มไป  ถ้าพูดภาษาไวนย์ ก็ต้องบอกเป็นโลกใหม่ เหมือนไม้ไทย พม่า มาเล อินโด ทำนองนี้
  เมื่อไม้จากทุกประเทศที่ตัดออกจากป่ามา ก็จะนำมากองรวมเป็นกองๆ มากน้อยแล้วแต่คนขาย จากนั้นก็จะมีการประมูลผู้ที่ดูไม้จะต้องเก่งมาก เพราะเขาไม่ได้ผ่าไม้ให้เราดูข้างใน ว่าไม้ท่อนนี้ เกรนไม้ดีไหม มีลายมากน้อย มีผุใส้ใน มีอีกหลายอย่างที่ทำให้ประมูลมาแล้วพอผ่าออกมาก็ต้อง เอาไปทำปืนถูกๆหรือทำฟืนไปเลยด้วยความเจ็บใจ ถ้าโชคดี ได้ไม้ที่ดีสัก 20-30% ก็เก่งแล้ว
 เมื่อได้ไม้มาแล้วก็จะเอามาผ่าให้เป็นแผ่น หนาตามที่ต้องการแล้ว ก็นำมาวางแล้วใช้ ง่ามเหล็กเหมือน เหล็กคีบถ่าน ยาวๆ ตรงปลายจะมี ชอ็ค ติดไว้ทั้งสองด้าน แล้วนำไปวงตรงรอยตำหนิทีพบ เมื่อทำเสร็จด้านหนึ่ง ก็กลับข้างทำอีกด้านหนึ่ง ที่ทำเช่นนี้เพื่อหาตำหนิที่ไม้ทั้งสองด้าน ไม่ใช่ดูด้านเดียวว่าสวยพอผลิกไปอีกด้าน อ้าวมีตำหนิอีก ก็เสียเวลา เมื่อได้พื้นที่ไม้ทีไม่มีตำหนิแล้วก็นำแบบที่เป็นรูปสี่เหลี่ยม คางหมู มาทาบ ดูทั้งเกรนและลาย ที่เหมาะสมที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ แล้วก็ตัดไม้แผ่นนั้นออกมาเป็นชิ้นๆ
 ก็ได้ไม้รูปสี่เหลี่ยมคางหมู คือ ตรงปลายพานท้ายจะกว้างกว่า ทางคอปืน จากนั้นก็เอาน้ำหรือ น้ำมันมาลองเช็ดดูนิดเดียว นิดเดียวจริงๆ แล้วจะเล่าให้อ่านที่หลัง ให้ลายเด่นขึ้นมา แล้วก็คัด ไม้ที่ดีทีสุดสวยที่สุดแพงที่สุด และรองๆลงมา ส่งขายตามโรงงานปืนหรือร้านทำพานท้ายที่ต้องการ ราคา ถูกแพงเท่าไร ก็ว่ากันไป ในแต่ละปีไม้จะแพงขึ้นไปเรื่อยๆ 
  เมื่อช่างได้ไม้มาแล้วก็นำไปหลาวเลยหรือ ง่ายจัง ยังๆ ไม้พวกนี้อีกหลายปีกว่าจะทำพานท้ายได้ และ ราคาแพงจากวันที่ซื้อมาอีกกว่าเท่าตัว พบกันกระทู้หน้า

[o/uboy]

ขอคุณพี่มากนะครับผมว่าสำนวนการเขียนของพี่นี่เขียนได้สนุกดีออกครับรอติดตามนะครับ ได้ความรู้แบบอ่านแล้วไม่เบื่อ
  อย่างที่ผมเคยบอกแล้วว่าความรู้บางอย่างเราก็หาซื้อไม่ได้ ผมเองในตอนแรกที่เข้ามาในเวปนี้นั้นผมก็พยายาม หา ดู อ่าน ข้อความของหลายท่านมากเพราะต้องการรู้ว่ามีใครบ้างชอบปืนแบบนี้บ้าง นับว่าโชคดีครับที่ได้รู้จักพี่ลูกซองสั้นกับพี่โชกุนก่อน และหลังจากนั้นก็ได้แนะนำพี่FABBRIเข้ามาเวปอีกที ได้มาพบผู้ใหญ่ที่เป็นคอเดียวกันแบบนี้ถือว่าเป็นความโชคดีครับ โดยเฉพาะพี่FABBRIเพราะถือได้ว่าเป็น
Connoisseur of Double Gun ของบ้านเราได้เลยครับ ผมขอแสดงความศรัทราจากใจจริงครับ

[ลูกซองสั้น]

ดีใจจังครับ พี่ Fabbri ไม่บอกให้ผมแปลไทยเป็นไทยอีกแล้ว

ผมเตรียมรูป Perazzi MX 8 เสร็จแล้ว ดูรูปแล้วเข้าใจได้เลยครับ ทำไมช่างภาพฝีมือดีๆจึงยังมีงานทำได้ทุกวัน รูปไม่สวยก็อย่าว่ากันนะครับ ผมมือใหม่หัดถ่ายรูปครับ

[o/uboy]

หายไปสองสามวันแต่กลับมาก็มีMX-8มาฝากน้องๆ ผมรอชมครับพี่

[Choltit]

ภาพประกอบบทความพี่ FABBRI จากหนังสือส่วนตัวครับ
ห้องเก็บไม้วัลนัทอังกฤษ ของโรงงาน H&H

[Choltit]

ส่วนสองภาพนี้ เป็นวอลนัทของสเปน
เป็นภาพจากหนังสือปืนลูกซองสเปน

[ลูกซองสั้น]

Perazzi MX 8

ปืนลูกซองแฝดซ้อน ขนาด 12 ในรูปเป็นปืนแทรป ลำกล้องยาว 75 ซ.ม. Flat rib พานท้าย conventional ทั้งกระบอก ดูธรรมดาที่สุด ดำปิดปี้ ดุจจรกา แต่เป็นปืนที่นักกีฬายิงเป้าบินเลือกใช้มากที่สุด

[ลูกซองสั้น]

Receiver หรือที่บางคนเรียก  Action  ด้านซ้าย มีตัวอักขระแค่นั้นเองครับ ไม่เห็นจะน่าเลื่อมใสเลย คือมันดำจริงๆ ปืนของสามัญชนครับ มีไว้ยิงทำแต้มเท่านั้น มิอาจจะเอาไปโชว์ใครๆได้

กลไกของ MX 8 เป็นแบบ Box lock ครับ

[STeelShoTS]

รอชมภาพ MX-8 จากพี่ลูกซองสั้น โอ้วมาแล้ว..
รออ่านประสบการณ์ท่าน FABBRI...
 

[FABBRI]

รูปห้องเก็บไม้ของ H&H นั้น มองลึกเข้าไปที่เห็นมีกระดาษแปะอยู่ เป็น ที่เก็บประวัติ สมุดสั่งปืน คือ เหมือนเราไปตัดเสื้อแล้วช่างวัดตัวเราจดไว้ตัดปืนก็เช่นกัน เคยไปค้นหาประวัติปืนบางกระบอก จนพบแล้วขนลุกไม่กล้าส่งไปซ่อม ต้องเอากระบอกอื่นไปซ่อมแทน คนแก่ก็อย่างนี้ ส่งรูปก็ไม่เป็น ต้องมีคนส่งมาแล้วอธิบายต่อ
ส่วนรูปไม้ปืนไอ้หยานั้น คือเตรียมจะทำแล้ว และ จริงๆแล้วเขาไม่ทาน้ำมัน ที่เขาทาให้ดูเอาไว้ถ่ายรูป พอจะทำต้องขัดออก โต๊ะไม้ ลูกซองสั้น สวยกว่าปืน

[ลูกซองสั้น]

พานท้ายแบบธรรมดา ฝรั่งเรียกว่า  Conventional  อีกหัวใจหนึ่งของความแม่นยำของปืนลูกซอง และ เป็นสิ่งที่ Perazzi ชนะใจนักกีฬายิงเป้าบินทุกคนทั่วโลก เพราะที่โรงงาน Perazzi คุณสามารถเดินเข้าไป สั่งเหลาพานท้ายในฝัน ที่หันปืนไปใกล้ๆเป้า ก็ยิงโดนแล้ว เป็นประโยคภาษาไทยที่ฟังเว่อร์ที่สุด แต่จริงครับ