THE DOUBLE GUN & RIFLE CONNOISSEUR

[o/uboy]

ขอถามแบบตรงๆเลยนะครับอยากรู้จริงๆ ระหว่าง A5 กับ 11-87 หรือ1100 ตัวไหนจะดีและน่าใช้กว่ากัน

ครับ ผมเคยถามความเห็นเซียนลูกซองท่านนึงว่า ระหว่าง11-87และ1100ตัวไหนจะน่าใช้กว่ากัน ผมได้รับ

คำตอบว่า ผมมี1100ห้ากระบอกมี11-87กระบอกเดียว แกบอกว่า11-87รุ่นใหม่ๆผลิตขึ้นมาแบบลดต้นทุนไป

เยอะ ไม่เหมือน1100รุ่นเก่าๆ ฟังดูแล้วก็น่าจะมีส่วนจริงนะครับ แต่ก็คงแล้วแต่มุมมองด้วย

[STeelShoTS]

โดยเฉพาะท่าน KAT อย่าได้กะพริบตา เพราะ มีบางตอน ตอบคำถามท่านได้ว่า ทำไม AUTO 5 จึงยิงกระสุนสุดโหด แต่ กระสุบเป้าบินที่แรงน้อย หรือกระสุนที่ เบาๆ ก็ใช้ได้ ดังต่อไปนี้



ขอบพระคุณครับพี่ ที่อุตสาห์จำปัญหานี้ได้ครับ ท่านmosinoก็มีA5ครับ ของผมยังเด็กพึ่งจบม.3 เคี้ยวได้แต่งของแรงๆ ของท่านmosinoอยู่ในวัยทำงานเคี้ยวไม่เลือกครับ ไปดีดเป้ากลางทุ่งด้วยกัน ก็เหมือนน้าพาหลานไปเที่ยว

เข้าใจเปรียบเทียบน้อ...ก็ A-5 ตา เค ผิวพรรณสวยงามจนไม่อยากเอาไปยิงเล่น ส่วน A-5 ของผมโยนทิ้งโยนขว้างก้ไม่เป็นไร เพราะใช้งานมาสมบุกสมบัน กระรอกเสียชีวิตในหน้าที่ก็หลายตัว

น้อง เค ผมเคยถามราคา เอ ๕ เมื่อก่อน กระบอกละ ๖,๐๐๐ บาท

พี่ป้อมครับ ตัวที่ผมมีเป็นปืนปี 2513 ก่อนผมเกิดอีกนะ ตอนนั้นราคาน่าจะราวๆ 3600~3800 

[kat]

ขอถามแบบตรงๆเลยนะครับอยากรู้จริงๆ ระหว่าง A5 กับ 11-87 หรือ1100 ตัวไหนจะดีและน่าใช้กว่ากัน

ครับ ผมเคยถามความเห็นเซียนลูกซองท่านนึงว่า ระหว่าง11-87และ1100ตัวไหนจะน่าใช้กว่ากัน ผมได้รับ

คำตอบว่า ผมมี1100ห้ากระบอกมี11-87กระบอกเดียว แกบอกว่า11-87รุ่นใหม่ๆผลิตขึ้นมาแบบลดต้นทุนไป

เยอะ ไม่เหมือน1100รุ่นเก่าๆ ฟังดูแล้วก็น่าจะมีส่วนจริงนะครับ แต่ก็คงแล้วแต่มุมมองด้วย

A5 ของผมตอนนี้ยิงลูกแรงต่ำอย่างลูกเป้าบินคัดแล้วครับ ตอนแรกที่ได้มายังใหม่มากคิดว่าสปริงยังแข็งอยู่ มีพวกกันมี1100ลำกล้อง21นิ้วอยู่ผมยิงอยู่ประจำ ลูกBBไทยอาร์มปลอกแดงกับลูกเป้าบินไม่คัดครับ แต่พี่ลูกซองสั้นใช้11-87ยิงลูกเป้าบินคัดครับ คุณมือปืนพรานเบ็ดมีเรมิงตันแล้วไม่ใช่หรือครับ(กระบอกที่ไม่ค่อยถูกใจนะ)จำไม่ได้ว่า1100หรือ11-87 ไม่ลองหาA5สภาพงามๆไว้ใช้บ้างหรือครับ น่าใช้น่า

[FABBRI]

                  จอห์น บราวนิง และแมทท์น้องชายร่วมสายโลหิต    ได้ดำเนินกิจการสร้างปืนต่อจากบิดาพร้อมด้วยการสนับสนุนของ “เอ๊ด และ “แซม” เครือญาติห่างๆ ในนามของบริษัท The J.M.and M.S. Browning Company.
   แมทท์ และ จอห์นตัดสินใจมุ่งหมายสร้างปืนรวบรวมไว้ในคลังให้มากเสียก่อนจึงจะเริ่มดำเนินการขาย เขาทั้งสองตั้งใจทำการผลิตปืนให้ได้จำนวน 600 กระบอกก่อน และแล้วก็กระทำจริงดังนั้นได้ภายใน 3 ปี พอเริ่มขายก็มีชายหนุ่มผู้หนึ่งนามว่า Thomas Gray Bennett อุตส่าห์เดินทางจาก New Haven, Connecticut มาเยี่ยมเยียนพี่น้องทั้งสองจนถึงที่อาศัย ชายผู้มาใหม่มิใช่ใคร เขาคือบุคคลผู้หนึ่งในคณะกรรมการบริหารงานของโรงงานสร้างอาวุธ “วินเชสเตอร์” หนึ่งในบริษัทสร้างปืนใหญ่ๆ ทั้งหลายในอเมริกา

   ในประวัติมิได้กล่าวว่า “เบ็นเนทท์” มีความรู้สึกอย่างไรในขณะที่เขาได้เห็นปืนเหล่านี้ของ จอห์น ซึ่งเราพอจะคาดคะเนได้ในเมื่อพิจารณาถึงความจริงที่ว่าในกาลนั้นโรงงาน “วินเชสเตอร์” เองยังมิได้เคยผลิตปืนแบบนัดเดียวออกจำหน่ายเลยสักหนึ่งกระบอก ปืนแบบยิงซ้ำทั้งหลายซึ่งวินเชสเตอร์ผลิตออกจำหน่ายจนมีชื่อในขณะนั้นก็เป็นเพียงปืนขนาดเบาไม่สามารถปรับปรุงดัดแปลงแก้ไขให้ใช้กระสุนช่วงยาวซึ่งจุดินหนักเกิน 90 เกรนขึ้นไปได้ ซึ่งก็กำลังกล่าวกันว่าปืนของวินเชสเตอร์ มีอานุภาพไม่เทียบเท่าไรเฟิลของบริษัท Sharps ไม่เท่าของบริษัท Remington ไม่เท่าของ Ballard และของ Peabody-Martini Rifles ซึ่งปืนของบริษัทหล่านี้สามารถสร้างขึ้นมาใช้กระสุนยาวจุดิน 120 เกรน ได้แล้วเพื่อการยิงเป้าที่ระยะไกลๆ ถึง 1,000 หลา อันเป็นเกมการกีฬาของชาวอเมริกันตะวันออก และเพื่อการล่าสัตว์ใหญ่ในอเมริกันตะวันตก แท้จริงวินเชสเตอร์กำลังต้องการสร้างปืนขนาดใหญ่ให้ได้เพื่อการแข่งขันตลาดในขณะนั้น
   หลักการสร้างปืน 600 กระบอกของบราวนิง มีลักษณะคล้ายคลึงกันกับไรเฟิลของ Sharps แต่กลับสวยงาม เรียบร้อยกว่า, แข็งแรงกว่า, มั่นเหมาะกว่า, นี่เองทำให้ “เบ็นเนทท์” ตกลงซื้อปืนทั้งหมดทีเดียวพร้อมทั้งขอซื้อทะเบียนแบบทันทีทันใดโดยให้ราคาอย่างงาม วินเชสเตอร์ได้ผลิตปืนนี้ออกจำหน่ายตีตลาดจากนั้นไปได้อีกถึง 35 ปี และกลับกลายเป็นบริษัทที่มีชื่อที่สุดในโลกในการผลิตปืนไรเฟิลแบบนัดเดียว ซึ่งไม่มีบริษัทใดจะทำลายประวัติการณ์ได้
   เพราะเหตุไร? จอห์น บราวนิงจึงรีบขายปืน 600 กระบอกนั้นพร้อมทั้งทะเบียนแบบไปทันทีทั้งๆ ที่ทราบดี “เบ็นเนทท์” ก็มาจากโรงงานวินเชสเตอร์ซึ่งก็เป็นโรงงานสร้างปืนโรงงานใหญ่มีชื่อเป็นที่ทราบกันทั่วไป ทำไมไม่คิดเฉลียวใจบ้างทีเดียวเชียวหรือว่าปืนของเขาจะมีอนาคตอันไกล (ปัจจุบัน เริ่มมีทำออกมาใหม่อีกครั้ง แต่ ทำในญี่ปุ่นครับ Fabbri)
   ในกรณีดังกล่างนี้ บราวนิงทราบได้ดีทีเดียว แต่บราวนิงถือว่าการขายไปได้ด้วยกำไรงามเป็นโชคดีที่สุด เพราะภายใต้ม้านั่งหลังร้านนั้นเขายังมีปืนอีกแบบหนึ่งซุกซ่อนอยู่ ซึ่งเป็นปืนแบบใหม่, ดีกว่า,สวยงามกว่าซึ่งเขากำลังคิดค้นประดิษฐ์ได้ และก็เป็นความจริงทีเดียวดังเขาคาดการไว้ ปืนนี้เป็นปืนยิงซ้ำแบบ “คานเหวี่ยง” มีรูปร่างลักษณะละม้ายคล้ายคลึงกันกับปืนคานเหวี่ยงของวินเชสเตอร์แบบ 1873 ทีเดียว! และปืนแบบซึ่งซ่อนอยู่ใต้ม้า (ไม่ใช่ใต้ตุ่มอย่างที่นิยมกัน) ก็เป็นปืนดีจริงๆ ซะด้วย

[ลูกซองสั้น]

พี่ Fabbri ครับ

พี่ช่วยพิมพ์ยาวๆหน่อยซิครับ อ่านแพลบเดียวหมด แบบนี้อารมณ์ค้างแย่เลยนะพี่ ต้องรอคืนพร่งนี้อีกรึเปล่าครับ

[ป้อมทอง พรานชุมไพร]

    พี่เฟบบี้ครับ      สมัยก่อน  รัฐธรรมนูญ  ยังซ่อนอยู่ในตุ่มเลยครับ

           

[Choltit]

มี KING QUEEN GRAND

  ไม่ทันรุ่นนี้ครับ

[Khan Thee Bae]

มี KING QUEEN GRAND

  ไม่ทันรุ่นนี้ครับ

แล้วคุณอ๋องทันรุ่นเทพทวี  หลังวังหรือเปล่าครับ 
จิ๋กโก๋สมัยนั้น  หากอยากได้อะไรก็สมใจนึก  ท่านใดรู้วานเฉลยทีครับ 

[FABBRI]

พี่ Fabbri ครับ

พี่ช่วยพิมพ์ยาวๆหน่อยซิครับ อ่านแพลบเดียวหมด แบบนี้อารมณ์ค้างแย่เลยนะพี่ ต้องรอคืนพร่งนี้อีกรึเปล่าครับ

  ข่มขืนใจ พิมพ์ ยาวๆ กระทู้ก็จะตกไปหน้า 3-4 เพราะ ไม่รู้จะเล่าอะไร  ทั้งนี้ทั้งนั้น พิมพ์หมดแล้ว เหลือแต่ รุ่นไหน เริ่มทำปีอะไร หยุดปีไหน ทำใน เบลเยี่ยมหรือญี่ปุ่น  เป็นข้อมูล ระหว่างปี ค.ศ.1889-1989

[โซ้ยตี๋]

พี่ Fabbri ครับ

พี่ช่วยพิมพ์ยาวๆหน่อยซิครับ อ่านแพลบเดียวหมด แบบนี้อารมณ์ค้างแย่เลยนะพี่ ต้องรอคืนพร่งนี้อีกรึเปล่าครับ

ข่มขืนใจ พิมพ์ ยาวๆ กระทู้ก็จะตกไปหน้า 3-4 เพราะ ไม่รู้จะเล่าอะไร ทั้งนี้ทั้งนั้น พิมพ์หมดแล้ว เหลือแต่ รุ่นไหน เริ่มทำปีอะไร หยุดปีไหน ทำใน เบลเยี่ยมหรือญี่ปุ่น เป็นข้อมูล ระหว่างปี ค.ศ.1889-1989

รบกวนพี่ FABBRI ช่วยข่มขืนให้น้องๆดู(อ่าน)หน่อยเถอะครับ 

พักด้วยการตอบคำถาม มือปืนพรานเบ็ดนิดนึงละกัน 

เบรานิ่ง A5,Re 1100,Re 11-87
สามตัวนี้ ถ้าลำ 30" สำหรับงานล่าสัตว์ปีก ผมว่าสูสี
แต่ถ้าลำสั้นลงมานิดหน่อย สำหรับเป้าบิน ผมชอบ 1100 เบาดี ไม่เลือกลูก
Re 11-87 หนักกว่านิดหน่อย แต่ได้ความนิ่ง
แต่ถ้าสั้นลงมากๆ เป็นแทคติคอล 1100 ก็สู้เบเนลีไม่ได้ เรื่องความเร็ว
A5 ลำสั้นๆ ตัดได้โดยไม่เสียโช้ค กลไกปกติ แต่เรฯ ตัดมากไม่ได้ เพราะใช้แกสครับ โช้คก็เสียด้วย
ลองเลือกดูครับ แต่ถ้าให้ผมประมาณเนี่ย สำหรับท่านมือปืนพรานเบ็ด อยากให้ใช้ 11-87 28"ครับ
สวย น้ำหนักกำลังดี เหมาะกับงานล่าครับ

 

[o/uboy]

                                    กระผมรอติดตามตอนต่อไปนะครับพี่FABBRI

 เรื่องปืนสี่กระบอกนี้(A5,1100,11-87,BENELLI)สรุปว่าดีกันคนละอย่างใช้มั้ยครับ เอาไว้มีโอกาศต้อง

ทดสอบกับกระสุนหลายๆแบบพร้อมๆกันเลยน่าจะดีนะครับผมว่า อันที่จริงผมมี1100กับ11-87แล้ว เบเนลี

ความฝันก็คงจะเป็นจริงเร็วนี้ ขาดก็แต่A5เพราะหายากจริงๆยิ่งหาแบบสวยๆก็ยิ่งยากใหญ่ ที่สำคัญแต่ละ

กระบอกที่ผมเคยเจอแพงๆทั้งนั้นเลย เห็นราคาแล้วทำใจไม่ได้ครับ

[Khan Thee Bae]

พี่ Fabbri ครับ

พี่ช่วยพิมพ์ยาวๆหน่อยซิครับ อ่านแพลบเดียวหมด แบบนี้อารมณ์ค้างแย่เลยนะพี่ ต้องรอคืนพร่งนี้อีกรึเปล่าครับ

ข่มขืนใจ พิมพ์ ยาวๆ กระทู้ก็จะตกไปหน้า 3-4 เพราะ ไม่รู้จะเล่าอะไร ทั้งนี้ทั้งนั้น พิมพ์หมดแล้ว เหลือแต่ รุ่นไหน เริ่มทำปีอะไร หยุดปีไหน ทำใน เบลเยี่ยมหรือญี่ปุ่น เป็นข้อมูล ระหว่างปี ค.ศ.1889-1989

ต่อไปนี้ห้ามแก้ตัวนะครับ  ว่ากระทู้หล่นไปหน้าอื่น  หาไม่เจอ   

คุณเวปมาสเตอร์  ผมแจ้งความประสงค์  ขอปักหมุดด้านบน  ช่วงบ่ายจะโอน
ค่าปัดหมุดให้ครับ  ส่วนเบอร์เลขบัญชีมีแล้วในหน้าโฆษณา

กระทูหล่นไปหน้าอื่น  แฟนๆก็ตามหาลำบาก
แล้วหากท่านFABBRI  ตามหากระทู้ไม่เจอ  ก็จะนำมาเป็นข้ออ้างไม่ส่งต้นฉบับอีก   

ผมก็เป็นแฟนเหมือนกัน 

[kung13kunpon]

ผมชอบayaครับรุ่นพิเศษสวยมากครับโดนใจเต็มๆ

[ป้อมทอง พรานชุมไพร]

   รอต้นฉบับอยู่ครับ

[FABBRI]

    ต้องขออภัยที่ ส่งต้นฉบับช้า เพราะ มีแขก ไม่ใช่ ฝาหรั่งมาพบนะ
อาหารจะกินให้อร่อย ต้องกินแต่น้อย ค่อยๆเคี้ยว เพื่อ ได้ชิมรสชาดว่ากลมกล่อม แค่ไหน ไข่เจียว ทุกท่านต้องทำเป็น แต่ จะทำให้ ฟูนุ่ม กรอบภายนอก สุกพอดีภายใน หอมชวนกินนั้นไม่ง่ายดัง แค่ เอากะทะ ใส่น้ำมัน ตอกไข่ใส่ชาม ตีให้เข้ากัน แล้วเทลงน้ำมัน กลับสองที แค่นั้น ก็เป็น ไข่แฟบเหมือน ดีดลูกเกดใส่กระดานเท่านั้น  ไม่ใช่ ไข่แฟติดก้นกระทะเท่านั้น มันจะฟูฟ่องเหมือน อี    ได้อย่างไรใช่ไหมครับ ของอร่อยต้องใจเย็นๆ    
    เอ้าว่ากันต่อ   
   ไม่มีผู้ใดภายนอกทราบแน่ชัดว่าปืนใต้ม้านั่ง นั้น วินเชสเตอร์ตกลงซื้อไปในราคาเป็นมูลค่าเท่าไร? นักค้าปืนผู้ชำนาญหลายท่านคาดว่าคงไม่ต่ำกว่า 10,000 (หนึ่งหมื่นดอลล่าร์) แต่ตามที่กล่าวกันแล้ว, ถึงแม้ราคาจะสูงกว่านั้นอีกสัก 4 ถึง 5 เท่า วินเชสเตอร์ก็ยินดีซื้อ!
   วิเชสเตอร์ได้ผลิตปืนนี้ครั้งแรกในปี ค.ศ. 1885 และก็สามารถหากำไรต่อมาได้อย่างสบาย และจากนั้นอีกถึง 50 ปี วินเชสเตอร์ได้ดัดแปลงรูปร่างภายนอกใหม่ให้เป็นแบบ 71 แต่เครื่องกลไกภายในคงยังรักษาไว้คงเดิม เพราะได้ทดลองเห็นพ้องกันว่าเป็นหลักการสร้างซึ่งเรียบร้อยสมบูรณ์ดีแล้ว
   เบ็นเนทท์พอใจในปืนที่ซื้อไป 2 แบบมาก จนกระทั่งออกปากชักชวน จอห์น บราวนิงให้ไปร่วมงานกับวินเชสเตอร์ด้วยกัน แต่บราวนิงกลับปฏิเสธ เขาชอบความสงบทางใจใน Utah มากกว่า เพราะที่นั้นเขาพร้อมแล้วด้วยอะไรๆ หลายๆ สิ่งหลายๆ อย่าง ในตำบลนั้นเขาเป็นอิสระ ไม่มีใครผู้ใดกวนใจ จะทำการล่าสัตว์เมื่อใดเวลาใดก็ได้ มันเป็นบ้านเกิดเมืองนอนซึ่งให้ความเติบใหญ่และให้ทั้งความมั่งคั่ง นอกจากนั้นยังเป็นผืนดินแห่งเดียวที่บิดา, มารดา, น้องชายและตัวเขาเองได้ย่ำเหยียบย่างก้าวชมไพร ใช้ชีวิตร่วมกันมาอย่างงามสง่าสะดวกสบายในครั้งก่อน.
   แต่อย่างไรก็ตามในปี ค.ศ. 1917 โรงงาน “โคล์ท” ก็ยังสามารถมัดเขาเข้าไปร่วมงานจนได้ในเมือง “ฮาร์ทฟอรด์” ในการผลิตปืนเพื่อใช้ในการสงครามแบบหนึ่งซึ่งทั่วโลกรู้จักดี ปืนนั้นได้แก่ปืน “บาร์” BAR. ไรเฟิลโอโตเมติค ซึ่งเริ่มใช้ในสงครามโลกครั้งที่ 1 และก็ใช้กันมากในสงครามโลกครั้งที่ 2 ที่แล้วมายังไม่ทราบว่าจะใช้ในสงครามโลกครั้งที่ 3 หรือไม่ แต่ก็อาจเป็นได้ ปืนนี้มีชื่อเต็มว่าอะไร? เราประชาชนไม่ต้องสนใจ เพราะไม่ใช่ปืนเพื่อการใช้ของเรา ข้าพเจ้าก็ขีเกียจบอก อยากรู้ลองไปถามทางการทหารดูท่านคงได้คำตอบอย่างง่ายๆ ไม่ต้องเสียเงิน ไม่ต้องถามก็ได้อ่านแล้วคิดดูเอาเองก็คงเข้าใจได้ดีและตีความออก
   เมื่อย้อนกล่าวข้อความกลับไปใหม่ ตั้งแต่ปี ค.ศ.1880ในขณะที่กิจการ ในการค้าปืนของ บราวนิงยังคงดำรงอยู่ใน Utah นับแต่ปีนั้นต่อมาจอห์น มักจะไปในเมือง New Haven ปีละครั้งเสมอ และการไปทุกครั้งก็หมายความว่าเขาต้องไปเยี่ยมโรงงาน “วินเชสเตอร์” ทุกคราวและก็ไม่เป็นการแปลกประหลาดอันใดที่จะกล่าวว่า “วินเชสเตอร์” ได้ตกลงซื้อแบบปืนใหม่ๆ ที่เขาคิดขึ้นได้ทุกปีตลอดระยะเวลาต่อมาอีก 25 ปี จอห์น บราวนิง คิดแบบซึ่ง “วินเชสเตอร์” นำไปใช้ในการผลิตปืนโมเดลต่างๆ ถึง 11 แบบ และก็ยังทำการตกลงซื้อเป็นการกันท่าบริษัทอื่นไว้ แต่มิได้ใช้ในการผลิตถึงเกือบ 20 แบบ ถ้าท่านมีโอกาสไปชมโรงงานวินเชสเตอร์แล้วอย่าลืมเพื่อการศึกษา ท่านจงไปชมดูให้ได้เพราะในจำนวนเกือบ 20 แบบที่วินเชสเตอร์มิได้สร้างขึ้นนั้น มีหลายแบบที่ประณีตดีกว่าแบบต่างๆ ที่ได้ผลิตออกมาจำหน่ายเสียอีกด้วย
          มิใช่แต่ปืนไรเฟิลอย่างเดียวที่ จอห์นคิดสร้างให้แก่วินเชสเตอร์ เขาได้สร้างปืนลูกซองแบบคานเหวี่ยงซึ่งทางโรงงานก็ได้ผลิตขาย แล้วก็สร้างปืนลูกซองแบบโยนลำ Model 1893 ซึ่งภายหลังได้ยกเลิก, แล้วสร้าง Model 1897 ขึ้นมาแทนโดยฝีมือของบราวนิงเอง.
   ในระหว่างการคิดประดิษฐ์ปืนลูกซองแบบต่างๆ ดังกล่าวบราวนิงก็ยังคิดแบบไรเฟิลให้อีกเช่นแบบ 1892. แบบ 1894. ซึ่งใช้กระสุนแบบ 30-30 (Thirty-Thirty) และก็แบบ 1865. ปืนเหล่านี้เป็นแบบยิงซ้ำทั้งสิ้น มีปืนไรเฟิลแบบลูกเลื่อนแต่บรรจุได้ทีละนัดอยู่ 2-3 แบบที่บราวนิงได้ค้นคิด. ซึ่งทาง “วินเชสเตอร์” ได้ผลิตออกจำหน่ายเช่นกัน.
   ในเมื่อราวปีค.ศ. 1910 หรือ 1911 บราวนิงได้มาหาโรงงานวินเชสเตอร์อีกการมาหาครั้งนับได้ว่า เป็นการมาหาครั้งใหญ่ในประวัติศาตร์ด้านอาวุธปืน ซึ่งกลายเป็นแผลใหญ่เรื้อรังในดวงใจของชาวอเมริกันเรื่อยมาไม่มีวันจะเยียวยาให้หายได้จนชั่วกัลปวสานต์
   ในการมาครั้งนี้ จอห์นนำแบบปืนยาวลูกซองแบบกึ่งอัตโนมัติมาด้วย จอห์นได้ใช้ความพยายามอย่างยิ่ง และความชำนาญที่มีทั้งหมดพร้อมด้วยกำลังใจทั้งสิ้นทุ่มเทลงไปในการคิดสร้างปืนนี้
   ท่านผู้อ่านซึ่งยังไม่ทราบซึ้งในปืน ก็ย่อมจะไม่ซึบซาบถึงความยากในการคิดค้นแต่ประการใด และถ้าข้าพเจ้าจะบอกว่าเป็นการยากจริงๆ ท่านก็จะหาว่าข้าพเจ้าอวดตัวคุยเก่งเบ่งว่ารู้ดี
   กระสุนลูกซองในโลกมีมากมายหลายอย่างแรกผลิตออกมาจากต่างๆ โรงงาน ดังนั้นจึงไม่เป็นการแปลกประการใดที่กล่าวว่าการแตกต่างในกำลังขับของดินมีมากมายหลายชั้นหลายแบบ การแตกต่างนี้เองเป็นการยากที่จะให้ปืนกระบอกใดปฏิบัติงานให้เรียบร้อยดีได้โดยใช้กระสุน ไม่ว่าจะเป็นผลิตภัณฑ์ของโรงงานใดๆ ก็ได้ผลดีทั้งนั้น.