THE DOUBLE GUN & RIFLE CONNOISSEUR

เอาละท่าน KAT เริ่มแล้วนะ A 5 เริ่มผลิต ขนาด 12G 16G 20G เมื่อปี 1903 จน 1976 ก็หยุดผลิตที่ โรงงาน FN
ต่อจากนั้นก็ไปทำที่อื่น โดยเฉพาะ ญี่ปุ่น มีบ้างที่ทำใน Browning Custom Shop Liege Herstal Belgium ต้องสั่งทำ ในโอกาศพิเศษ จริงๆ และแพงจริงๆ เช่น เจ้าผู้ครองนคร บรูไน สั่งทำชุบทอง ทั้งกระบอกเป็นชุด ทั้ง ลูกซอง A5 P 35 B.A.R. Game Hunter เป็นต้น
บราวนิง ได้ใช้สมองของเขาแก้ปัญหานี้ตกไปได้อย่างฉลาดด้วยการอาศัยอุปกรณ์หักร้างความแตกต่างในกำลังขับดิน (a friction shock Absorber) ซึ่งสามารถปรับได้ทันใดเพื่อให้ปืนนั้นเหมาะสมกับสภาพในกำลังขับของกระสุนที่จะนำมาใช้ยิงกับปืนนั้น.
     เขานำปืนไปให้ “วินเชสเตอร์” พิจารณาดูและกล่าวว่าปืนกระบอกนี้แบบนี้เขาได้คิดประดิษฐ์สร้างขึ้นมาด้วยความยากลำบากแสนเข็ญ ดังนั้นจึงไม่อยากจะขายสิทธิ์ปืนอย่างเด็ดขาดตัดตอนเหมือนอย่างก่อนๆ เขาต้องการข้อสัญญาเป็นเพียงให้เช่าแบบเพื่อผลิต (A Royalty) โดยทางบริษัทคิดปันผลให้เป็นรายกระบอกแล้วแต่จะพิจารณาเห็นสมควร
   ในขณะนั้น “เบ็นเนทท์” เองก็เป็นคนสำคัญในบริษัทวินเชสเตอร์และก็เป็นผู้มีอำนาจสิทธิ์ขาดในการตัดสินปัญหานี้ด้วย เพราะเขาเองก็เปรียบเหมือนผู้สร้างกำลังทุนให้แก่บริษัท เนื่องจากผู้จัดการติดต่อนำแบบการสร้างของบราวนิงมาใช้ในการผลิตอาวุธ
   แต่คำตอบที่ได้คือการปฏิเสธข้อตกลงโดยสิ้นเชิงโดยมิได้เห็นแก่หน้าว่าเป็นเพื่อนใกล้ชิดสนิทกันมานาน และโดยมิได้คำนึงถึงข้อเสียหายซึ่งจะเป็นการอับอายแก่ชนอเมริกันเองไปตลอดกาล เพราะการเห็นแก่ตัวของ “เบ็นเนทท์” เองแท้ๆ จึงสร้างบาดแผลเรื้อรังไว้ไม่สามารถจะรักษาให้หาย
   เมื่อได้รับการปฏิเสธจากวินเชสเตอร์ บราวนิงก็หันหน้าไปหาโรงงานผลิตอาวุธแห่งใหม่ แต่ก็เป็นคราวเคราะห์ร้ายที่เจ้าของโรงงานนั้นเกิดตายเสียอย่างกระทันหัน “เมื่อคืนนี้เอง”
   เดือน ก.พ. 1902 บราวนิงลงเรือมุ่งไปยังเบลเยี่ยมทันที และก็เสนอให้เช่าแบบการสร้างนี้แก่บริษัท The Fabrique Nationale D, Aams de Guerre. และ เซ็นสัญญา วันที่ 24 มีนา 1902 พร้อม คำสั่งซื้อ 10000 กระบอก
แน่นอนทีเดียว ชาวเบลเยี่ยมรู้จักเขาดี เพราะในขณะนั้นก็ได้ผลิตปืนพกโอโตเมติคของเขาขายปีละเป็นพันๆ กระบอกอยู่แล้ว จึงรีบรับไว้และช่วยจดทะเบียนแบบให้ในต่างประเทศทั่วโลก ยกเว้นในประเทศอเมริกาแต่เพียงประเทศเดียว
   ท่านผู้อ่านคงแปลกใจว่าทำไมโรงงานเบลเยี่ยมจึงได้ผลิตปืนพกโอโตเมติคของบราวนิงอยู่ก่อนแล้ว ก่อนที่เขาจะนำแบบปืนลูกซองไปให้
   เรื่องมีอยู่ว่า ตลอดระยะเวลาตั้งแต่ปีค.ศ. 1880 มา จอห์น บราวนิงมิได้คิดออกแบบปืนได้เพียงปีละกระบอกเดียวเพื่อขายแก่โรงงานวินเชสเตอร์เท่านั้น เขาคิดได้ปีละหลายๆ แบบ รวมทั้งปืนลูกซอง, ปืนไรเฟิล, ปืนพกและปืนกลด้วย เขาได้นำแบบปืนพกไปให้โรงงานวินเชสเตอร์ด้วยเหมือนกัน แต่ในขณะนั้นทางโรงงานก็ไม่ได้สนใจ เพราะประชาชนในอเมริกามิได้สนใจในการใช้ปืนพกโอโตเมติค ชาวอเมริกานิยมใช้แต่ปืนพกลูกโม่อย่างเดียว เขาจึงได้ขายแบบปืนพกโอโตเมติคให้แก่โรงงานเบลเยี่ยมดังกล่าว
   นอกจากโรงงานในเบลเยี่ยม และโรงงานวินเชสเตอร์ จอห์น ยังสามารถออกแบบขายให้แก่โรงงาน “เรมิงตัน” และโรงงาน “สตีเวน” อีก แต่ชื่อเสียงเขามิได้กึกก้องในอเมริกาเลย เพราะว่าโรงงานในอเมริกันมิได้ใช้ชื่อปืนเหมือนอย่างทางโรงงานเบลเยี่ยม
   จอห์น บราวนิง มิได้มีความสามารถแต่เพียงคิดประดิษฐ์ปืนแบบต่างๆ เพื่อการใช้งานในด้านประชาชนแต่อย่างเดียว ยังสามารถออกแบบปืนขนาดต่างๆ ขายให้รัฐบาลเพื่อการใช้ในการสงครามอีกด้วย
   วันหนึ่งในปี ค.ศ. 1892 ภายหลังที่จอห์นกลับจากการทำนิติกรรมให้เช่าแบบกับโรงงานเบลเยี่ยมแล้ว ก็ออกทำการล่าสัตว์ซึ่งเป็นกีฬาที่ชอบมากเช่นเคย ในบริเวณทุ่งหญ้าใกล้ทะเลสาบในตำบลบ้านที่อยู่ ในขณะยิงปืนเขาสังเกตเห็นย่อมหญ้าบริเวณหน้าลำกล้องเอนโอนโยนปลายลู่ไปตามกำลังของแก๊ส ปฏิกิริยาอย่างนี้มิใช่แต่เพียงเขาเท่านั้นที่ได้พบเห็น นักยิงปืนทุกคนก่อนนั้นและรุ่นราวคราวเดียวกับเขานั้นก็ได้เห็นกันทุกคน แต่ไม่มีใครได้คิดสกิดใจ และเขาเองก็ได้เห็นแล้วหลายหนแต่ก็เป็นเพียงครั้งนี้ที่เขาได้ความคิดอันเป็นปัจจัยสำคัญในการเปลี่ยนประวัติอาวุธปืน
   แน่นอน จอห์นรีบกลับบ้านทันที เพราะทุกลมหายใจเขาใช้ความคิดไปแต่ในทางการออกแบบสร้างปืน เขาคิดๆ แต่การสร้างปืนเท่านั้น เพราะนั่นเป็นสิ่งที่เขาชอบที่สุด. เป็นสิ่งที่เขารักที่สุด ในขณะที่เขากำลังคิดสร้างปืน เป็นขณะที่คล้ายกับว่าเขาได้อยู่ใกล้ชิดท่านบิดาบังเกิดเกล้าผู้เป็นสุดที่รัก ซึ่งได้จากเขาไปแล้วอย่างใกล้เคียงที่สุดกว่าเวลาใดๆ ในขณะอื่นๆ
   เย็นนั้นเขานำแผ่นเหล็กชิ้นหนึ่งมาเจาะรูมีความกว้างโตพอดีที่กระสุนจะวิ่งลอดผ่านไปได้อย่างสบาย เสร็จแล้วก็วางแผ่นเหล็กนี้ไว้หน้าลำกล้องปืน จนรูในแผ่นเหล็กได้ระดับดีกับรูของลำกล้อง และแล้วก็ยิงปืนปล่อยกระสุนออกไป กระสุนวิ่งผ่านลอดรูไปได้โดยมิได้กระทบกับแผ่นเหล็ก แต่นี่มิใช่สิ่งซึ่งเขาพอใจ สิ่งซึ่งทำให้ดีใจปลื้มใจที่สุดดุจสวรรค์บันดาลก็ได้แก่ ปรากฏว่าแผ่นเหล็กนั้นพลอยลอยตามกระสุนไปด้วย โดยกำลังของแก๊ส
   บราวนิงมิทราบว่า แก๊สที่พุ่งไปกระทบแผ่นเหล็ก มีรูปร่าง ขนาดและอาณาเขตกว้างใหญ่เป็นเช่นประการใด เพราะไม่สามารถจะมองเห็นหรือวัดได้ด้วยสายตา ซึ่งเขาก็มิได้นึกคิดเห็นเป็นสำคัญที่จะใช้ความกว้างใหญ่ของแก๊สนั้นเพื่ออะไรกัน ความต้องการของเขามีจุดหมายแต่เพียงจะเก็บพลังงานที่สูญหายไปไว้ให้กลับคืนมาเพื่อใช้ให้เป็นประโยชน์
   ในขั้นแรก เขาสร้างหลอดดักแก๊สขึ้นอันหนึ่งสวมไว้ที่ปลายลำกล้องแล้วต่อคานอันหนึ่งจากหลอดนี้ไปยังเครื่องกลไกของปืน ด้วยการทดลองอย่างนี้ เขาก็ได้ค้นพบวิธีประดิษฐ์ปืนกึ่งอัตโนมัติซึ่งอาศัยการปฏิบัติงานของแก๊สได้ ในที่สุดเขาก็ตัดสินใจใช้การเจาะรูลำกล้องเข้าไปและประดิษฐ์ลูกสูบขึ้นใช้ดังที่เราได้เห็นกันแพร่หลายในปืนแบบใช้แก๊สต่างๆ ดังกล่าว นี่เป็นหลักการซึ่งคิดได้โดย จอห์น บราวนิง และได้ยึดถือปฏิบัติกันอย่างแพร่หลายทั่วไป
   ด้วยหลักการนี้ ในขั้นแรก จอห์น ก็ได้ขายแบบให้แก่โรงงาน “โคลท์” ใช้ในการสร้างปืนกลให้แก่รัฐบาลสหรัฐฯใช้ในการทำสงครามกับสเปน ที่กล่าวนี้เป็นประโยชน์ขั้นแรกอันยิ่งใหญ่ที่เขาได้สร้างไว้เป็นประเดิมเริ่มแรกในสมัยต้นๆ ทีเดียว
   หลังจากนี้มาอีก 2-3 ปี จอห์นได้คิดประดิษฐ์หลักการใช้แรงสะท้อนถอยหลังสำหรับปืนกล ซึ่งโรงงาน “โคลท์” ใช้สร้างให้กองทัพสหรัฐฯ และโรงงานเบลเยี่ยมก็สร้างให้รัฐบาลเบลเยี่ยมด้วยการปรับปรุงเปลี่ยนแปลงปืนนี้ขึ้นอีกเล็กน้อย ก็สามารถนำไปใช้ในสงครามโลกครั้งที่ 1 และจากการดัดแปลงปรับปรุงใหม่อีกครั้ง ปืนแบบนี้ก็เป็นกำลังสำคัญของหลายประเทศแบบหนึ่งซึ่งใช้ฝ่าฟันหมอกควันของสงครามครั้งที่ 2 จนลุล่วงตลอดไป

	ผู้เขียน	หัวข้อ: THE DOUBLE GUN & RIFLE CONNOISSEUR (อ่าน 1173501 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 515 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้