THE DOUBLE GUN & RIFLE CONNOISSEUR

[Choltit]

ท่านชลธิต ครับ ผมตั้งหน้าตั้งตาอ่านมากว่า 40 ปี แล้วจนตำหรับ ตำรา หลายเล่ม มีสภาพเช่นนี้
ปัจจุบันคงไม่มีเวลาอ่านอย่างท่านว่ามีหนังสือส่งเข้ามา ก็ตั้งอยู่ในตู้ อยากรู้อะไรก็เปิดหน้าสองหน้าเท่าที่ต้องการรู้เท่านั้น และก็ไม่ได้พูดคุยกับใคร

[ลูกซองสั้น]

Paparazzi  ผมฟังคำนี้ทีไร นึกถึงแต่ ภาพหลุดของดารา นางแบบ ทั้งนั้น

[FABBRI]

                                .300 HOLLAND & HOLLAND  MAGNUM  หรือ   .300 H&H SUPER 

                          เธอ ถือกำเนิด ในโรงงานปืนชั้นเยี่ยมยอด สัญชาติ จากเมืองผู้ดี มีพี่ ชาย ชื่อ .375 H&H Magในปี 1925  ใบเกิด ระบุว่าชื่อ  Holland ‘s Super 30  เพราะ เธอสามารถวิ่งได้เร็วที่สุดในขณะนั้น พี่ชายเธอเป็นผู้มีชื่อเสียงมาตั้งแต่ ปี 1912 จวบจบปัจจุบัน แล อนาคตอีกยาวนาน  นั้น ตัวโตล่ำสันได้สัดส่วน หัวใหญ่เล็กน้อย ( .375 นิ้ว)ไม่อุ้ยอ้ายลงพุง  แม่เธอจึงปั้นเธอ ให้สัดส่วน เหมือนพี่ชายแต่ลดรูปร่างให้เพรียวลม หัวเล็กลง ( .30 นิ้ว) บ่าชะลูดกลมกลึง ความสูงเท่าเดิม ประเภท สูงยาวเข่าดี   ต่อมาเมื่อโตขึ้น และ เข้าไปหากิน ใน เมือง ลุงแซม  โดยการชักนำ ของ The Western Cartridge Co อีจัน ก็ เปลี่ยนชื่อ เป็น เพ็ญจันทร์  .300 H&H Mag  แต่ก็ให้ทำลูก อย่างเดียว ไม่สนใจที่จะหาผัวให้ มี แต่ Griffin & Howe และ โรงงานเล็กๆที่รับสั่งทำพิเศษเท่านั้น ที่ยอมหาผัวให้เล็กๆน้อยๆ
    และแล้ว เธอก็แสดงความสามารถให้ได้ประจักต่อสายตาชาวโลก ในปี 1935  นาย Ben  Comfort  ( ไม่ใช่ Comfort  100 สำหรับใช้เวลารถติด) นำเธอเข้าแข่งขัน ประลองความแม่นที่ ระยะ 1000 (พัน) หลา รายการ Wimbledon Cup Match  เธอก็ไม่ทำให้นาย เบน ผิดหวัง เธอนำพาตัวเองเข้าเป้าทุกนัด ทำให้นาย เบน ชนะเลิศ ได้ถ้วยไปครอง สบายๆ
   ชั่วข้ามคืน บรรดา เจ้าพ่อแยงกี้ ต่างๆจึงได้คิด เริ่มหาสามีให้เป็นจริงเป็นจัง ในปี 1937  Winchester Mod 70 เป็นตัวนำร่อง และ ตาม ด้วย Remingtons  Mod 721 และ 700
  ในปี 1944 เธอก็ถูกยำ โดยนาย Roy Weatherby  รูปร่างยังสูงยาวเข่าดีเหมือนเดิม แต่ ทำบ่าให้กว้างขึ้น กินจุ ปอดใหญ่ขึ้น ทำให้วิ่งได้เร็วขึ้น เรี่ยวแรงปะทะมากขึ้น  ทำออกจำหน่าย ปี 1948 โดย Norma of Sweden ตั้งชื่อโคนนิ่งว่า .300 Weatherby Magnum ปืนคู่มือ ท่านหญิง ดาริน ไงทำเป็นจำไม่ได้ และยังมีอีก หลายพ่อพันแม่ ที่เอาเธอไป ผ่าตัด ให้สั้นบ้างผอมบ้างอ้วนบ้าง  เช่น .300 Win Mag  7MM Rem Mag เป็นต้น แต่ไม่ใกล้เคียงของเดิมเลย คงมีแต่ .300 Wea Mag เท่านั้น ที่ .300 H&H Mag ยอมตายแทนได้ แต่ .300 Wea Mag ไม่ยอมร่วมตายด้วย หมายถึง ถ้าท่านมีปืนรังเพลิงขนาด .300 Wea แล้วกระสุนหมด ท่าน สามารถเอากระสุน .300H&H ใส่ในปืนรังเพลิงขนาด .300Wea ยิงได้เลย แต่ เธอจะวิ่งช้าลงแรงปะทะก็จะน้อยตามไปด้วย เพราะ ต้องเอาแรงส่วนหนึ่งไปดันให้ปลอก ขยายเต็มรังเพลิง .300Wea และเมื่อยิงแล้วปลอกจาก ขนาด.300 H&H ก็จะเป็น .300 Wea  โดยไม่มีข้อต่อรองใดๆ รับรองปลอดภัย 100% แต่ไม่แนะนำ ถ้าไม่จำเป็นจริงๆ แต่ รูรังไข่ของ  ไม่ใช่รูรังเพลิงของ .300 H&H Mag นั้นเรียวกว่า  ไม่สามารถรองรับ ปลอก .300 Wea Mag ได้ เลยไม่ยอมตายแทน  คงต้องให้รังเพลิงอีเจิงรองรับ

9671
URL=http://imageshack.us][/URL]

9677


9680



                .300 H&H Mag
 
     หัวกระสุนหนัก                                      ความเร็ว                          แรงปะทะ
          150                                                      3190                              3390
          180                                                      2880                              3315
          220                                                      2620                              3350

   .300 Wea Mag

          150                                                      3600                              4316
          180                                                      3300                              4352
          220                                                      2905                              4122

   .300 Win Mag

          150                                                      3290                              3605
          180                                                      2960                              3501
          220                                                      2680                              3508

  ข้อมูลจาก The Cartridges  Of  The  World   

 

     

     

                ขอแสดงความยินดี กันท่านที่ มี ปืน เหล่านี้
 
             เรื่องข้างบนเกี่ยวกับ Wimbledon Cup Match    นั้นเขียนก่อนไปดู หนัง The Shooter มาก็พอดีเข้าเรื่อง เลยนำเสนอ รูป มาให้ชม เผื่อจะมีคนสนใจ 
  แต่มีข้อสงสัย .50 BMG ยิง 2200 หลา ไม่แปลกใจ แต่ .22 LR ยิง 200 หลา ปืนก็ไม่เอาไหน (น่าจะเป็น อันชูตย์ รุ่นถูก แถม ที่เก็บเสียงแบบชาวบ้าน) และ อยู่บนเรือ ลูกซองยิงนกยังลำบากเลยท่าน ป้อม  แล้วนี่ยิ่งกว่านิยาย เรียกว่า ผีจับยัด คนร้ายถึงที่ตาย พระเอกยิงขึ้นฟ้า ยังไงลูกกระสุนก็ต้องตกลงมา พอดีกลาง กะบาลคนร้าย คนเขียนบท บอกให้ตายก็ต้องตาย 

 0003


0006


0009


0015

          
                       และอย่ามีคำถามตามมา เรื่อง ปืน แล กระสุน ขนาด .50 BMG นะ ไม่รู้จริงๆ ต้องรอให้ เกจิ พลซุ่มยิง มาตอบ ขณะที่ดูหนังอยู่ นึกไม่ออกว่า จะ เอารูปที่ไหนให้ท่าน ดูเปรียบเทียบ ว่ามันขนาดไหน พอกลับถึงบ้านก็ นึกได้ เชิงเทียนไง ละ ก็เลยมีมาให้ ดูกัน
0012
       

            .50 BMG  เป็นชื่อเล่น มีชื่อจริงๆ ว่า .50 Browning Machine Gun

   .50 นี้มันถือกำเนิด ในสมัยสงครามโลกครั้งที่ 1 ที่ ประเทศ เยอรมันนี  ชื่อเดิมว่า  12.7 x 99 MM   ใช้กับปืนต่อสู้รถถัง The German 13 mm TUF anti-tank rifle ในปี 1918 แยงกี้ ยึดปืนและกระสุน ได้จาก กองทัพ เยอรมัน และส่งมันเข้ามาที่ เพนตากอน ไม่ใช่ สยามพารากอน แล้วไป เตะโดนตา บรรดา นักล่ามนุษย์ ของแยงกี้เข้า ก็เลยรวมหัวกัน ตามนาย John M Browning มาบอกว่า ไอ้ ปืน ของอินทรีเหล็ก มันยิงทีละนัดมันชักช้าไม่ทันใจโก๋ ไออยากได้ไอ้ที่ยิงหูดับตับไหม้  นาทีละ 500 นัด ยูทำได้หรือไม่  นายJohn หรีตา ล้วงกระดาษ ดินสอ แล กรรไก นั่งตัดๆแปะๆ  ส่งให้ช่างแผนกโลหะทำออกมา  ในปี 1921 ก็มีปืนต้นแบบออกมา ที่เรามักพบเห็นในหนังสงครามโลกครั้งที่2 ติดตั้งบนรถจ๊ป ที่เราเรียกกันว่า สิงห์ ทะเลทราย   ในปี 1923 ก็ได้บรรจุเข้าประจำการ ในกองทัพ แยงกี้  และยังได้นำมันไปติดตั้ง บนเครื่องบิน แต่ ความเร็วในการยิง ได้ถึง 1450 นัด ต่อนาที  และ มีประเทศต่างๆ ที่ นำมันเข้าประจำการ กว่า 30ประเทศ ที่ถูกต้องตามกฎหมาย แต่ ยังมีนักรบใต้ดินอีกมาก มาย ที่ใช้ปืนชนิดนี้ 
      แล้วมันก็กลับมาโด่งดังอีกครั้ง ในสงคราม ล่มปากอ่าว ด้วยปืนไรเฟิล แบบ ลูกเลื่อน และ เซมิออโต้ ตัวปืนจะหนัก ประมาณ 20ปอนด์  แรงกระทืบไม่หนักไม่เบา แค่ 30 ปอนด์ เท่านั้น
   McMillan ทำออกมาในแบบลูกเลื่อน และ Barrett ทำทั้ง ลูกเลื่อน แล เซมิออโต้  และ อีกหลาย โรงงาน ตามมา
       ตามรายงานของ FCSA  [Fifty Caliber Shooter Association] ได้บรรจุการแข่งขัน ให้ยิง ที่ระยะ 1000หลาหรือบางที่ ก็ถึง 1 ไมล์  มีสถิติ ที่ระยะ 1000 หลา 5 นัด กลุ่มกระสุน 6 นิ้ว เป็นเรื่อง ธรรมดาแต่ มีคนเคยทำกลุ่ม ได้ ต่ำกว่า 3 นิ้ว  และที่ระยะ 1 ไมล์เขาใช้ ถังขนาด 55 แกลลอน เป็นเป้า ยิงเล่น  เหมือน เรา ยิง ขวดกระทิงแดง ด้วย  ลูกกรด .22 ที่ระยะ 100 หลาธรรมดาๆ

ข้อมูลผิดถูกประการใด เกจิ ไรเฟิล กรุณาแนะนำด้วยครับ

[visa]

เชิงเทียนสวยมากๆเลยครับพี่ FABBRI ได้แรงบันดาลใจอีกแล้วครับ

[Choltit]

และอย่ามีคำถามตามมา เรื่อง ปืน แล กระสุน ขนาด .50 BMG นะ ไม่รู้จริงๆ ต้องรอให้ เกจิ พลซุ่มยิง มาตอบ ขณะที่ดูหนังอยู่ นึกไม่ออกว่า จะ เอารูปที่ไหนให้ท่าน

นึกไม่ออกว่าจะเอารูปไหน  ผมขอรูปจานท้าย 50BMG หน่อยแล้วกันนะครับ 

[ลูกซองสั้น]

บ่ายนี้ ผมพอจะมีเวลาแวบมาเข้าเวป เลยจะเข้ามาเริ่มเรื่องประวัติความเป็นมาของปืน Perazzi เป็นการเรียกน้ำจิ้มซะหน่อยก่อน
ในระหว่างนี้ ทุกๆช่วง ใครอยากจะถาม หรือ มีข้อมูลอยากจะเสริม ก็จะเป็นการดีมากเลยนะครับ โดยเฉพาะพี่ Fabbri เอง คงจะต้องเข้ามาช่วยต่อปีกต่อหางให้กับบทความของผมมากๆหน่อย ในฐานะที่พี่เป็นผู้ที่รู้จักกับบุคคลที่ผมจะกล่าวถึงทั้งสามท่านเป็นการส่วนตัว และรู้จักเป็นเพื่อนสนิทกันเป็นอย่างดี 

สามหนุ่มอิตาเลี่ยน ที่ผมหมายถึงคือ Daniele Perazzi  ,   Ivo Fabbri  และ  Enio Mattarelli
                                 
 

[ลูกซองสั้น]

นี่เป็นประวัติของเด็กหนุ่มผู้ยากจน แต่หัวดื้อและดันทุรังคนหนึ่ง เขารู้ขีดความสามารถของตัวเอง ใช้เวลาทั้งหมดค้นคว้าหาปืนที่สมบูรณ์แบบ  เป็นเรื่องที่ซ่อนอยู่ภายในปืน Perazzi ทุกกระบอก  เมื่อคุณยกปืน Perazzi ขึ้นประทับบ่า คุณได้ถือชีวประวัติของ Daniele Perazzi ประธาน ผู้ก่อตั้งโรงงาน Perazzi

ลองจินตนาการถึงเด็กหนุ่มคนหนึ่งผู้ที่มีชีวิตอยู่กับการทำงานพื้นๆทุกอย่าง แต่ฝันที่จะสร้างปืนลูกซองของตนเอง เมื่อ Daniele อายุได้ 16 ปี เขาทำงานในโรงงานปืนแห่งหนึ่ง โดยทำหน้าที่เป็นคนเก็บพัสดุ  เขาไม่เคยยอมแพ้ต่องานอันต่ำต้อยนี้เลย ตรงกันข้าม Daniele ขอทำงานเป็นคนประกอบปืนตอนกลางคืน หลังจากออกเวลางานแล้ว  เขาได้รับโอกาสนั้น แต่ว่าเขาทำปืนใหม่กระบอกแรกที่ได้รับงานมาพัง  เขาลองอีกครั้งในวันต่อมา และครั้งนี้เขาทำสำเร็จ ปืนกระบอกนั้นกลายเป็นผลงานของความสำเร็จชิ้นแรกของเขา

ต่อมา เขาได้งานเป็นช่างทำปืนในโรงงานใหญ่แห่งหนึ่ง นี่ดูเหมือนจะเป็นคำตอบสำหรับทุกปัญหา แต่ Daniele เป็นคนอีกแบบหนึ่ง เมื่ออายุได้ 20 ปี เขาเสนอผลงานลิขสิทธิ์ชิ้นหนึ่งให้กับโรงงานปืนที่เขาทำงานด้วย แต่ถูกปฏิเสธ เขาเลยลาออกซะ แล้วไปเสนอผลงานลิขสิทธิ์ชิ้นนั้นแก่โรงงานคู่แข่ง  คราวนี้สำเร็จ เขาได้รับเงินก้อนแรก  ที่นี้ Daniele ทำอะไรต่อไปหละ เขาทำปืนที่บ้านแล้ววันอาทิตย์เขาก็เอามันไปขายที่สนามยิงปืน ปืนลูกซองพวกนั้นสมบูรณ์แบบมาก เป็นที่รู้จักกันไปทั่ว ปืนลูกซองพวกนั้นไม่เพียงแค่ประกอบโดยฝีมือและความสามารถเท่านั้น แต่ Daniele ได้ใส่หัวใจรักเข้าไปด้วย

หลังรับราชการทหาร ตอนนั้น Daniele อายุได้ 23 ปี เขามีร้านของตนเองแล้ว ในปี 1957 โรงงาน Perazzi ก็ถูกก่อสร้างขึ้น จุดประสงค์พื้นฐานไม่เคยเปลี่ยน คือ ทำปืนที่สุดยอดสมบูรณ์แบบ ความสำเร็จบนแป้นผู้ชนะเลิศในการแข่งขันระดับนานาชาติก้าวเข้ามาในเวลาอันสั้น Mattarelli ผู้ที่รู้จักกับ Daniele เป็นอย่างดี มอบความสำเร็จ คือ ใช้ปืนที่เขาทำยิงแข่ง trap ชนะเลิศได้รับเหรียญทองโอลิมปิค ที่โตเกียว ในปี 1964

ชายผู้ดื้อรัน ดันทุรัง และไม่ยอมแพ้ ได้รับรางวัลแห่งความพยายามแล้ว ความสำเร็จนั้นได้ครอบคุมไปทั่วสนามยิงปืนทั่วโลก Perazii กลายเป็นปืนประจำมือของนักยิงเป้าบินไปทั่วทุกที่  80 % ของปืนที่ผลิตถูกส่งไปขายทั่วโลก

Perazzi ทุกวันนี้ถูกบริหารโดยคนในครอบครัวทั้งหมด ลูกชายของเขา Mauro และลูกสาว Roberta รวมทั้งลูกเขย Francesco Anderloni ดูแลการจัดการทั้งหมด และทุกวันนี้ ในโรงงาน Daniele ยังคงตรวจสอบพานท้ายปืน ยังคงสอนวิธีถูตะไบให้กับช่างทำปืน และก็เขานั่นแหละ คนที่ยังคงถ่ายทอดเทคนิคต่างๆให้กับช่างทั้งหมดในโรงงาน เขายังคงเป็นคนคัดเลือกไม้ทำพานท้ายโดยตรง บุคคลที่คุ้มค่าที่ได้มีโอกาสพบปะพูดคุยด้วย มีคนจากต่างประเทศมากมายเดินทางไปเพื่อสั่งทำปืนกับเขา ถ้าคุณรักปืนลูกซอง คุณจะเข้าใจกันและกันทันที

[FABBRI]

                           
                            ลงเพิ่มเติมที่ ตอบ # 3287 แล้วครับ

                ขออภัยท่านลูกซองสั้น ที่ มาขัดจังหวะ ขอทำหน้าที่ให้เรียบร้อยก่อน นะครับ

       นักล่าสัตว์จงอ่าน

   ตัวอย่างอันดีซึ่งสมควรจะหยิบยกขึ้นมาบรรยายให้ผู้ใช้อาวุธปืนไรเฟิลทุกคนจดจำ ใส่ใจไว้ตลอดกาลนั้นมีดังต่อไปนี้
   ในปี ค.ศ. 1937 มีนักทำเหมืองแร่ธุรกิจผู้หนึ่ง นามว่า จอห์น วอเทอร์ ได้เดินทางไปยังประเทศแอฟริกาด้วยความปรารถนาจะทำการล่าสิงโต บุรุษผู้นี้นับได้ว่าเป็นนักแม่นปืนชั้นยอด ชำนาญในการใช้อาวุธปืนมากที่สุด ซึ่งจะหาผู้อื่นใดทัดเทียมได้ยาก นอกจากนั้นยังเป็นผู้มีจิตใจสุขุมเยือกเย็นอย่างยิ่ง
   ในรุ่งอรุณของต้นเดือนกันยายนวันหนึ่ง เขาได้มีโอกาสดีเผชิญหน้ากับสิงโต ซึ่งเขาปรารถนาจะได้ไว้เป็นที่ระลึกมานานแล้ว เขายกปืนขึ้นเล็งและยิงทันทีด้วยฝีมืออันชำนาญ และกระสุนลูกนั้นก็วิ่งตรงเป้าหมายอย่างคล้ายกับจับวางด้วย แต่อนิจจาหลังจากนั้นเพียง 2 วินาที เขาก็ตายเพราะถูกสิงโตตัวนั้นตะปบฝังเขี้ยวลงบนสมอง
   มิสเตอร์วอเทอร์ รู้เท่าไม่ถึงการณ์เพียงนิดเดียวเท่านั้น จึงนำชีวิตของเขาไปสังเวยแก่มัน นั่นก็คือ
   เขาได้เล็งไปตรงจุดกึ่งกลางของขมวดผมอันฟูบนศีรษะของสิงโตและกระสุนก็ถูกตรงนั้น เขามิได้ทราบหรือตระหนักสักนิดเลยว่า สิงโตเป็นสัตว์ไม่มีหน้าผากเหมือนสัตว์อื่นๆทั้งหลาย กระจุกผมที่ฟูอยู่บนศีรษะของมันก็คือขนสัตว์อย่างขนสิงโตธรรมดาสามัญทั่วไปนั่นเอง
   ในปี ค.ศ. 1925 มิสเตอร์ ปีเตอร์ โยเนส เจ้าของคอกปศุสัตว์ใหญ่ซึ่งกระเดื่องนามในประเทศแอฟริกา รู้สึกโมโหโกรธเจ้าช้างตกมันเชือกหนึ่ง ซึ่งดันทุรังเข้ามาทำลายไร่กล้วยอ้อยและพืชพันธุ์ต่างๆ ซึ่งชาวเมืองปลูกไว้เสียหายนับสิบขนัด จึงวิ่งกลับบ้านไปหยิบไรเฟิลคู่มือขนาด .303 ออกวิ่งตามเจ้าช้างบ้านั้นไป
   เขาก็พบกับมันอย่างจังหน้าสมดังที่ได้มุ่งหวังไว้ มันอ้าปากชูงวงและพุ่งเข้าใส่ทันที กระสุนของโยเนสถูกตรงน้ำเต้า ซึ่งเป็นจุดดับของช้างทีเดียว ซึ่งปืนขนาด .303 แล้วก็จะต้องนับได้ว่ามีกำลังปะทะและอานุภาพสูงพอที่กำจัดมันได้ทันใด แต่น่าอนาถใจในชะตาของโยเนสที่ต้องตายใน 2-3 วินาทีต่อมานั่นเอง
   ชีวิตของเขาต้องจบไปเพราะความสะเพร่าและเลินเล่อ เมี่อเขาหยิบปืนขึ้นมานั้น เขานึกว่ากระสุนที่บรรจุอยู่เป็นกระสุนเปลือกบาง เนื่องจากเขาเชื่อใจว่าเป็นเช่นนั้น จึงมิได้ตรวจดู การยิงของเขาแม่นยำอย่างจับวาง แต่เจ้ากระสุนเปลือกแข็งซึ่งทำด้วยเหล็กกล้าตลอดทั้งหัวเพียงแต่เจาะกระโหลกทะลุและถูกสมองไปเท่านั้น ถ้าเป็นกระสุนเปลือกบางแล้วมันจะบานขยายตัวเมื่อกระทบกับกระโหลก และจะวิ่งตีสมองช้างแตกกระจายอย่างไม่มีปัญหา
   เยลลี่เป็นชายชาติชาวอิตาลี ยิงแรดตัวหนึ่งด้วยกระสุนหัวอ่อน ซึ่งแตกกระจายอยู่ใต้ผิวหนังของแรดเท่านั้นเอง แรดจึงไม่เป็นอันตราย และรู้สึกเดือดเขามาก มันวิ่งเข้าขวิดโน่นชนนั่นดะไปหมด ในที่สุดมันก็วิ่งชนพุ่มไม้ทะลุเป็นช่องโหว่หนีไป
   เยลลี่ได้กระโดดวิ่งมุดพุ่มไม้นั้นตามมันทันควันทีเดียว เพียงครู่เดียวเท่านั้นร่างของเขาก็แหลกไม่มีชิ้นดี
   เพราะความเขลาชีพจึงต้องมรณา ธรรมชาติของแรดเมื่อเจ็บมันจะมุทะลุขวิดอะไรต่ออะไรดะเรื่อยไปหมด แรดเป็นสัตว์ที่ปราดเปรียวว่องไวและเลือดร้อน แต่สายตาของมันไม่ดี ตาของมันฟางมองอะไรไม่ค่อยจะเห็นชัด ถ้าอยู่ในที่โล่งกลางแจ้งแล้วเมื่อมันวิ่งพุ่งเข้าชน เพียงแต่ใช้กลวิธีหลบฉากก็พ้น ในช่องในซอกของพุ่มไม้ซึ่งมีหนามและกิ่งไมัอัดแน่นทั้งสองข้างย่อมจะไม่มีช่องว่างพอจะให้เยื้องหลบหลีกเลี่ยงได้ จมูกของแรดไวต่อกลิ่นมาก มันได้กลิ่นของเยลลี่ ดังนั้นเหตุการณ์อันหน้าสลดอย่างนั้นจึงได้เกิดขึ้น
   ในปี ค.ศ. 1910 พรานอาชีพชำนาญผู้หนึ่งชื่อว่า สปริง ถูกกระทิงซึ่งเขายิงสาหัสเมื่อ 5 วันก่อน และซึ่งเขากำลังแกะรอยตามอยู่ขยี้เสียจนจำหน้าไม่ได้ สิ้นใจในทันทีนั้นเอง
   เมื่อกระทิงถูกยิงเจ็บและรู้ตัวว่ามิสเตอร์สปริงสะกดรอยตาม ก็คิดวางแผนการล่าเขาเป็นการชดเชยกัน จึงเดินทำทางล่อแล้วตีวงโค้งอ้อมมาดักคอยท่าอยู่ข้างทาง ซึ่งได้ทำล่อไว้ให้เขาเดินตาม กระทิงได้เลือกจุดที่จะเข้าทำการสังหารเขานี้ได้ฉลาดอย่างลึกซึ้ง มันเป็นช่องแคบๆซึ่งเต็มไปด้วยหนามสองฟากทาง
   มิสเตอร์สปริงเป็นพรานย่อมจะตระหนักในข้อนี้ดี แต่เหตุการณ์ที่เกิดเช่นนั้น ทำให้เป็นข้อสันนิษฐานอันสมแก่เหตุที่ว่า เขาได้คิดผิดไป เขาคงจะคิดว่ามันเป็นเวลานานตั้งหลายวันแล้ว ธรรมชาติของสัตว์คงจะทำให้มันลืมเหตุการณ์หรือหมดความคิดผูกพยาบาทไปแล้ว นั่นก็คือเขาสะเพร่านั่นเอง
   ตัวอย่างที่ข้าพเจ้าหยิบยกขึ้นมากล่าวนี้ ข้าพเจ้าเห็นว่าดีแล้ว และเป็นประโยชน์ในการอบรมจิตใจของท่านให้เป็นผู้รอบคอบลึกซึ้ง เพื่อจะได้ฝึกหัดการใช้อาวุธปืนได้ดีต่อไป
 

[ป้อมทอง พรานชุมไพร]

กระสุน  .๕๐  เทียบกันกับลูกซองเบอร์ ๑๒  แล้ว 

ลูกซองกลายเป็นเด็กไปเลย...เทียบกับ .๒๒  เหมือนแมมมอธเทียบกับ  ลูกหนู

[ลูกซองสั้น]

ทุกวันนี้ นักยิงปืนลูกซองจากทั่วโลกเดินทางไปหาอาคารหลังเดียวที่โปร่งโล่งสบาย อาคารที่ทาสีแดงคาดหัวไว้ อาคารที่ซ่อนอยู่ในชนบทของ Botticino Mattina เมือง Brescia อาคารแห่งนี้มีพื้นที่ 15,000  ตารางเมตร แต่มีถนนทางเข้าอาคารเล็กๆ แคบๆแค่สายเดียวเท่านั้น ถนนดินแคบๆซึ่งเป็นทางเข้าโรงงานแห่งนี้ ไม่ว่าราชวงศ์จาก Dubai หรือกลุ่มเศรษฐีชาวรัสเซีย หรือแม้นแต่นักกีฬายิงเป้าบินจากประเทศแดนไกล  ล้วนต้องนั่งรถโยกเยก ผ่านถนนเส้นนี้ทั้งนั้น  ถนนสู่โรงงาน Perazzi ต้อนรับนักกีฬายิงเป้าบินจากทั่วโลก ทุกวันทำงาน โรงงานจะหยุดในเดือนสิงหาคมให้คนงาน/ช่างทำปืนได้พักผ่อนประจำปี ช่างทำปืนบางคนใช้เวลาช่วงนั้น ไปพักผ่อนในอเมริกา โดยไปร่วมงาน Trapshooting Championships งานใหญ่ที่สุดในอเมริกา นักยิงเป้าบินในอมริกาเรียกชื่องานนี้ว่า The Grand American ในเมือง Ohio

ผมเดาว่า พวกช่างปืนที่ไปร่วมงาน The Grand American ไปซ่อมปืนครับ

[ลูกซองสั้น]

Daniele Perazzi
ภาพในวัยหนุ่มที่หล่อที่สุดในบรรดาหนุ่มอิตาเลี่ยนทั้งหลาย  ภาพนี้ถ่ายหลายปีแล้วครับ

ชายหนุ่มผู้หลักแหลม Daniele Perazzi ได้รับการยอมรับกันทั่วไปว่า เป็นผู้สร้างปืน Perazzi 
แต่อันที่จริง ปืน Perazzi ถูกร่วมกันสร้างโดยชาย 3 คน  Daniele Perazzi , Ivo Fabbri และ Ennio Mattarelli 





Ennio Mattarelliใส่เสื้อสีฟ้า ส่วนคนใส่สูทคือ Ivo Fabbri

ภาพล่างนี้ ถ่ายเมื่อ 12 ปีกว่ามาแล้ว ทั้งสองท่าน ถึงวันนี้ก็ยังหล่อเท่าเดิมครับ

[ลูกซองสั้น]

Daniele Perazzi เกิดเมื่อปี 1932 ในครอบครัวที่ยากจน ข้นแค้น อันเนื่องมาจากยุคย่ำแย่ของภาวะหลังสงครามโลกครั้งที่ 2  Daniele กลายเป็นคนหาเลี้ยงครอบครัวตั้งแต่อายุน้อยๆ และมาจนถึงปัจจุบัน Daniele ก็ยังคงทำหน้าที่นี้อยู่โดยไม่บ่น  พ่อของเขาเป็นช่างทำรองเท้า และครอบครัวนี้ ก็ไม่เคยมีใครเกี่ยวข้องกับการทำปืนเลย  เมื่ออายุได้ 14 ปี เขาเริ่มทำงานเล็กๆน้อยๆในร้านปืนในเมือง Brescia บางครั้งก็ได้เงิน บางครั้งก็ไม่ได้เงิน

แววของช่างทำปืนผู้ยิ่งใหญ่ เริ่มฉายเมื่อ Daniele ได้ออกแบบและประดิษฐ์กลไกของปืนลูกซองแฝดแบบไกเดียวที่ยอดเยี่ยม  เขาขายลิขสิทธิ์แบบของปืนแฝดไกเดียวอันนั้น ให้กับ Brescia trade  ต่อมา Daniele ได้เข้าทำงานกับโรงงานปืนที่มีชื่อเสียงแห่งหนึ่งใน Brescia คือ Franchi  เขาทำงานในสายการผลิตปืนอยู่ร่วมปี ก็เริ่มคิดได้ว่า อนาคตของตนเองไม่น่าจะมาทำงานจนตายไปกับปืนพวก mass production 

มาถึงตรงนี้ ผมคิดว่า ผู้ยิ่งใหญ่ในโลกของอาวุธปืนทุกคนไม่เคยยอมรับงานพื้นๆ ต้องทำอะไรที่มันเหนือกว่าของที่เคยมี

[ลูกซองสั้น]

Daniele มีความคิดเรื่องปืนลูกซองแฝดที่สุดยอด ตั้งแต่เขาอายุได้ 20 ปี เขาเริ่มทำปืนในห้องใต้ดินแคบๆ เขาออกแบบและประดิษฐ์ปืนลูกซองหลายกระบอก โดยทำด้วยมือ ทำทีละกระบอก ปืนพวกนี้ขายได้แต่มันไม่มีความโดดเด่นเหนือกว่าปืนตลาดทั่วๆไป

ในปี 1963 โชคชะตาได้พาให้ Daniele Perazzi ได้พบกับ Ivo Fabbri 
Ivo Fabbri อายุมากกว่า Daniele อยู่ 4 ปี และ ครอบครัวของ Ivo เอง ก็จนเท่าๆกับครอบครัวของ Daniele นั่นแหละ Ivo เกิดในครอบครัวของชาวไร่ แม้นจะจนแต่ครอบครัวของ Ivo ก็สามารถส่งเสียให้เขาเรียนในสถาบันเทคนิคในเมือง Fermo และเขาเรียนจนจบ เป็นวิศวกรเลยหละ หลังจากนั้น เขาไปรับราชการทหาร และประกอบกับดีกรีวิศวกรจาก Fermo เมื่อพ้นเกณฑ์ทหาร เขาเลยได้งานทำใน OM บริษัทผลิตรถยนต์ ซึ่งตั้งอยู่ในเมือง Brescia โรงงานแห่งนี้ผลิตรถยนตร์ FIAT ครับ ภายในเวลาไม่นาน Ivo ก็ได้เลื่อนตำแหน่งเป็นผู้จัดการฝ่ายผลิต การได้งานทำในตำแหน่งนี้ในโรงงาน FIAT ถือว่าอนาคตมั่นคงมาก

[Choltit]

ยังไม่เห็นรูปจานท้ายกระสุน 50BMG เลยครับ  ที่ลง ผมเห็นไพรเมอร์ไม่ชัด

[FABBRI]

ยังไม่เห็นรูปจานท้ายกระสุน 50BMG เลยครับ ที่ลง ผมเห็นไพรเมอร์ไม่ชัด

มันเป็นรูโบ๋ๆๆ ถูกทะลวง แทง ต๊าป เกลียว นะ