บังคลาเทศ ก็พี่น้องมุสลิมใกล้สุด ยังไม่รับเลย
มาเลเซีย ก็พี่น้องมุสลิม บอกฝากไว้ก่อน
อินโดเนียเซีย ก็พี่น้องมุสลิม บอกมีประชากร 240 ล้านคนมากพอแล้ว
หากคิดจะรับ สู้รับคนไทยพุทธที่อยู่รัฐกลันต้น แต่ไม่ได้กลับเพราะเป็นประชากรมาเลยเซีย
เนื่องจากการล่าอาณานิคมอังกฤษ พวกเขาใจรักชาติและยังภูมิใจความเป็นเชื้อชาติไทยเสมอ
ถึงอยู่เป็นประชากรมาเลยเซีย ก็ไม่คิดที่จะก่อการร้ายหรือทำความวุ่นวายแบ่งแยกดินแดน
เอกชัย ศรีวิชัย เขาไปเปิดคอนเสริตที่นั่น ทีมงานก็เตรียมตัวกันจัง หัดพูดอังกฤษ หัดทักทาย หัดพูดซื้อของต่อรอง
พอไปถึง ที่ไหนได้ ประชากรที่นั่นพูดใต้สำเนียงสงขลากันทั้งนั้น มีวัดมีงานบุญเหมือนประเทศไทยทุกอย่าง
ผมเคยไปเกาะปีนัง วัดวาอารามป้ายหน้าวัดยังเป็นภาษาไทยอยู่เลย มาเลเซียที่ดูเหมือนเศรษฐกิจดีเพราะการเมือง
การปกครองที่ดูเหมือนเข้มแข็ง แต่เป็นการผูกขาดเพียงพรรคเดียวมายาวนาน การตัดสินใจทำอะไรก็รวดเร็วไร้การคัดค้านที่แข็งแรง
ผิดหรือถูกก็เดินหน้า เพียงแต่ผู้นำเขามีสำนึกดี การตัดสินใจจึงเป็นผลดีกับประเทศมาตลอด
ประชากรก็ไม่มากราวๆ20ล้าน+- การดูแลจึงไม่มากมายซับซ้อน แต่ในความสบายนั้นมันเหมือนมีปัญหาซ่อนอยู่
เพราะเศรษฐกิจที่ดูดีนั้นเพราะเหมือนภาครัฐอุ้มชูดูแลอยู่มาก คือไม่อยู่บนขาตัวเองแต่พึ่งพารัฐ แต่ภาคเอกชนไทยนั้นเดินเองได้ รัฐแค่คอยสนับสนุน
ปัญหาสังคมก็แฝงอยู่เนื่องจากมีการกีดกันทางเชื้อชาติเพราะมาเลมีหลากหลายเชื้อชาติ เช่น
- มาเลย์ภูมิปุตตรา เป็นเชื้อชาติมาเลย์ดั้งเดิม เป็นชนชั้นหนึ่งที่รัฐาบาลเอาใจเป็นพิเศษ มีสิทธิพิเศษได้เปรียบหลายอย่างทั้งการศึกษา การทำงาน
(โดยไม่เอาความรู้ ความสามารถเป็นที่ตั้ง)
- คนมาเลย์เชื้อสายจีน เป็นชนชั้นสอง ไม่ค่อยได้รับโอกาสทางสังคมเท่าไหร่ แม้จะเก่งกว่า เรียนสูงกว่า ไม่สามารถเข้ารับราชการได้
(นักบินมาเลย์ขาดประสพการณ์เชิงรบมาก เพราะคนเก่งไม่จูงใจให้เข้าระบบหรือถูกกีดกัน)คนจีนมาเลย์ทุกครอบครัวถ้าทำได้เขาส่งลูกไปเรียน
ต่างประเทศครับและหาทาง ทำงานต่อเลยไม่กลับมานี่ก็เป็นการสูญเสียชนชั้นมันสมองไปเรื่อยๆแล้วครับ
- คนมาเลย์เชื้อสายอินเดีย เป็นชนชั้นสามแย่ยิ่งกว่าเชื้อสายจีนอีก
ในตลาดโลกนักธุระกิจและธุระกิจไทยใหญ่โตและมีบทบาทมากกว่าครับ อย่างรถโปรตอนของมาเลย์ ถ้ารัฐไม่อุ้มมีหรือจะไปรอด เมืองไทยไม่มียี่ห้อรถของตัวเองก็จริง
แต่รถทุกคันที่ผลิตในไทย ใช้ชิ้นส่วนที่ผลิตจากบริษัทของคนไทย (ของต่างชาติที่มาลงทุนก็มี)และยืนได้ด้วยตัวเอง ไม่ต้องให้รัฐอุ้ม
เอาล่ะมาเลย์อาจก้าวไปถึงเป้าที่ต้องการเป็นประเทศที่พัฒนาแล้วได้ก่อนไทยแต่เป็นก้าวของขาลีบๆ ครับ
ไทยไปช้า แต่แน่วแน่และมั่นคงกว่า ไปแล้วไม่ล้มแน่นอนครับ ถ้าถึงแล้วก็อยู่ยาวครับ
การเมืองที่ผูกขาดโดยพรรคๆเดียวหรือคนๆเดียว ไม่ได้มีแต่ผลดีอย่างเดียว แต่ผลเสียคือการฝากอนาคตไว้กับคนๆเดียวหรือพรรคการเมืองพรรคเดียวมากเกินไปมันเสี่ยง
ตรงที่พรรคหรือผู้นำเกิดเป็นคนไม่มีคุณธรรมประเทศชาติก็แย่...ดูตัวอย่างที่เห็นชัดเจนครับ เขมร และ มาเลเซีย
