พวกนักวิชาการที่นั่งบนหอคอยงาช้าง ดูงานที่ต่างประเทศแล้วกลัวไม่มีผลงานเสนอกันออกมา
สารพัดครับ เจอมาเยอะมากๆ เปลี่ยนไปเปลี่ยนมา คนปฏิบัติเวียนหัว ปีนี้ให้ทำอย่างนี้ ปีหน้าไม่เอาแล้ว ทำแบบใหม่
นโยบายนี้น่าจะดีกับเด็กที่เรียนพิเศษกระมังครับ เอาเวลาไปเรียนพิเศษเยอะๆ โรงเรียนกวดวิชารับทรัพย์กันไป
อยากรู้นักพวกที่ทำงาน สพฐ. นี่มีสักกี่คนที่เคยลงมาสอน มาเจอสถานที่จริง มาคลุกคลีกับเด็กๆจริงๆจังๆ
นี่ก็คงไปเห็นที่ใหนมา จึงนำมาปรับเปลี่ยน(คิดได้นะ ลดการบ้าน) คงเห็นเด็กฝรั่ง การบ้านน้อยกว่าเด็กไทย เอาเวลาไปทำกิจกรรมตามความถนัด
ลืมนึกไปละกระมังครับ ว่า ประเทศเรามันมีสิ่งจำเป็นรองรับหรือไม่ เช่น
เด็กชอบกีฬาก็ไปซ้อมกีฬา แต่ในโรงเรียนอุปกรณ์กีฬายังไม่ค่อยจะมี แถมในประเทศเรา กีฬาอาชีพยังไม่ได้รับการสนับสนุนที่เพียงพอ เก่งกีฬาก็ใช่ว่าจะรุ่ง
(นักฟุตบอลประจำ จว. เลิกเล่นแล้วทั้งๆที่เก่งมาก อายุยังน้อย บอกได้คิดแล้ว เอาเวลาไปขายหมูตลาดนัดดีกว่า)
เด็กชอบเต้น B-Boy สถานที่ซ้อมก็ไม่มี(เต้นกันตามลานปูน พักเดียวเลือด) เคยถามแล้วเด็กๆอยากได้พื้นปาเก้ ถามว่ามีสักกี่ที่ ที่มีสิ่งนี้รองรับ
ฯลฯ
ที่กล่าวนี่คือผมไม่ได้คิดเองเออเองนะครับ ถามเด็กๆมากับตัว ขาดสิ่งจำเป็นในการสนับสนุนเด็กๆ แถมโรงเรียนเป็น รร. ประจำ จว. เสียด้วย รร.พวกขยายโอกาสยิ่งไม่ต้องคิด
ปล.ผมคิดเองตามประสาคนไม่เคยไปดูงานเมืองนอกเมืองนา แต่คลุกคลีกับเด็กจริงๆ