ยุคที่ผู้ปกครองต้องปากกัดตีนถีบไม่มีเวลาว่าง เพื่อหาเงินมาผ่อนรถคันแรกที่ดาวน์มาตามนโยบายรัฐ
การบ้าน เป็นสิ่งเดียวที่บังคับผู้ปกครองให้หันมาหาลูก มาสุมหัวกันในครอบครัว เพื่อรับรู้เรื่องราวที่เกิดขึ้นในโรงเรียนผ่านการบอกเล่าของลูก
หากไม่มีการบ้าน พ่อแม่ก็ทำโอที. หรือหอบงานมาหมกมุ่นต่อที่บ้านได้เต็มที่ ลูกก็ปล่อยให้โทรทัศน์กับเฟสบุ๊กเลี้ยงดูอบรมไป
กว่าจะทำการบ้านเสร็จแต่ละวัน ไม่ต่ำกว่าสามทุ่มครึ่งครับ สำหรับเด็กๆที่บ้าน
ก็แปลว่า ผู้ปกครองจะนอนก่อนก็ไม่ได้
ใจความสำคัญของการดำรงชีวิตในแต่ละวันของเราคืออะไร....เราคงลืมไปแล้ว
เราจะเอาเวลาไปทุ่มเทกับการหาเงินมาผ่อนบ้าน บ้านนั้นซื้อให้ใคร ให้ลูกอยู่ต่อไปมิใช่หรือ
เราจะซื้อรถ รถนั่นก็เพื่อให้เมียเอาไปส่งลูกที่โรงเรียน ลูกจะได้ไม่อายเพื่อนเวลาผู้ปกครองมารับมาส่ง
จ่ายค่าเทอม ค่าเทอมใคร ของลูกใช่หรือไม่
ค่าเรียนพิเศษ ค่าเข้าค่ายฤดูร้อน ค่าติวเพือให้ลูกสอบเข้าโรงเรียนดี ๆ
นี่ก็ว่าจะซื้อแทบเล็ตจอใหญ่สักเครื่อง เห็นลูกมันบ่น ๆ ว่าเพื่อนเขามีกัน ...ให้ลูกอีกละ
ทำ ๆ ทั้งหมดนี่ ให้ลูกทั้งนั้น
แล้วทำไมเราไม่ลัดขั้นตอน ไดเร็กลงไปที่ตัวลูกเลยล่ะ
โรงเรียนกวดวิชาเหรอ เด็กประถมเนี่ยนะ เราจบตั้ง ป.ตรี ป.โท กวดวิชาเด็กประถมทำไม่ได้ก็เอาวุฒิมาพับรองขาโต๊ะซะ
อาจจะเสียเวลา เสียอารมย์สักหน่อย ลูกมันจะดื้อแต่กับเราเท่านั้นแหละ กับคนอื่นเชื่องเป็นแมวเลยหละ
แต่เราได้สัมผัสโลกของลูก โลกที่เราเพิ่งผ่านมาเมื่อยี่สิบปีก่อน ลองเล่าเรื่องตอนนั้นให้ลูกฟังสิ ลูกชอบจะตายไป
....ลูกอยู่กับเราแค่ตอนแรกเกิดถึงไม่เกิน ม.ต้น เท่านั้นแหละ หลังจากนั้น เป็นช่วงของเพื่อน ของแฟนเขา
อยู่มหาวิทยาลัย เราอยากสอนการบ้านลูกยังไงก็ทำไม่ได้ งั้นก็เริ่มทำเสียแต่วันนี้ดีกว่า
