ผมขอถามแหน่คำลาวบ้านเฮาแท้ๆเปี๋ยงคือเป็นจั่งสี้
เช่น คำว่าน่าสงสาร ทำไมมีการใช้คำไม่เหมียนกันเลย
บ้านผมเอิ้น ตาเหลือโตน แต่บางที่ใช้คำว่า ตาสิโตน
นอกจากนี้ยังมีคำหนึ่งที่ผมไม่รู้ความหมายมันเลยคือคำว่า กะดาย
ส่วนคำว่าเปี๋ยง = เป็นหยัง ครับ
โอ๊ย คนกุงเทบตอบยากเด้อนี่
สำเนียงการพูด การใช้คำในแต่ละพื้นที่แตกต่างกันไปมากบ้างน้อยบ้าง
เหลือโตน ลิโตน = สงสาร
เป็นตาเหลือโตน เป็นตาลิโตน เป็นตาสิโตน =(เป็นที่...) น่าสงสาร น่าสงสารมาก น่าสงสารอย่างแรง น่าสงสารมากมาย
คำบางคำไม่มีความหมาย หรือมีความหมายในตัวเองซึ่งอธิบายไม่ได้ ซึ่งเจ้าของภาษาจะเข้าใจความหมายที่พูดออกไป
หลายๆคำต้องให้นักภาษาศาสตร์มาอธิบายถึงรากเหง้าความเป็นมาของวัฒนธรรมในท้องถิ่นนั้นๆ (สงสัยจะเป็นสหายแป๋ง)
กะดาย = .?!??!!?
ตุ๊นี่กะดายจักถามอีหยังบุ ตุ๊นี่ก็ ไม่รู้เอาอะไรมาถาม
อ้ายแหงนี่กะดายมืออยู่ซือๆแน..ปานหนวดปลาหมึก = พี่แหงนี่ก็วางมืออยู่เฉยๆได้มั๊ยจ๊ะนัวเนียอีรุงตุงนังทั่วตัวหนูยังกะหนวดปลาหมึก มันจั๊กจี้นะ อุ๊ย...อย่าน่า..พี่แป๋งมองอยู่นะ............. อุ๊ย.!!!! พี่แหงนี่.........
