จากพจนานุกรม ราชบัณฑิตยสถานบ้างครับ
กระสุน = น. เครื่องยิงมีคันใช้สายโก่ง ยิงด้วยลูกดินปั้นกลม
กระสุนปืน = น. ลูกปืน, บางทีก็เรียก กระสุน หรือ ลูกกระสุน
ปลอกกระสุน = น. ส่วนของกระสุนปืนที่บรรจุดินปืนและลูกตะกั่ว
ลูกปืน = น. ลูกตะกั่วหรือเหล็กเป็นต้นที่ยัดใส่ในลำกล้องปืนแล้วยิง, กระสุนที่บรรจุในลำกล้องปืนสำหรับยิง ประกอบด้วยปลอกโลหะ ตรงปลายด้านหนึ่งมีหัวกระสุนโลหะ ถ้าเป็นปืนลูกซอง ปลอกทำด้วยกระดาษแข็งไม่มีหัวกระสุน แต่มีลูกปรายหลายลูกอยู่ภายในทั้ง ๒ ชนิดมีดินปืนอยู่ตรงกลางและมีเชื้อปะทุอยู่กับปลอก, กระสุนปืน
น. ลูกเหล็กที่มีลักษณะกลมทรงกระบอก หรือทรงกรวย ใส่ในตลับรองเพลาเครื่องจักรเป็นต้น เพื่อให้หมุนหรือเคลื่อนไปได้คล่อง
ลูกโดด = น. ลูกปืนที่ยิงออกไปทีละลูก
หัวกระสุน = น. ส่วนของกระสุนปืนที่อยู่ปลายปลอกกระสุน
แก๊ป = น. (อ. cap) เครื่องที่ทำให้ระเบิดเป็นประกายติดดินปืน เดิมมีรูปเหมือนหมวกแก๊ป ไม่มีกะบังปิดหน้า / เครื่องที่ทำให้ระเบิดเป็นประกายติดดินปืน เดิมมีรูปเหมือนหมวกแก๊ป ไม่มีกะบังปิดหน้า
ครก = น. ปืนใหญ่ขนาดสั้น ใช้สำหรับยิงให้วิถีกระสุนโค้งมาก, เครื่องยิงลูกระเบิด มีลำกล้องขนาดใหญ่และสั้น ผิวลำกล้องเป็นเกลียว หรือเรียบก็ได้ บรรจุลูกระเบิดทางปากกระบอก ใช้สำหรับยิงลูกระเบิดโดยมีวิถีกระสุนโค้งมาก
ปืน = อาวุธสำหรับยิงให้ลูกออกจากลำกล้องด้วยกำลังดินระเบิดหรือแรงอัดดันด้วยลมเป็นต้น, ถ้าเป็นปืนจำพวกขนาดใหญ่ใช้ในการรบ เรียกว่า ปืนใหญ่, ถ้ารูปสั้นใช้สำหรับยิงให้วิถีกระสุนโค้งมาก เรียกว่า ปืนครก, ถ้าเป็นจำพวกใช้กลไกยิงเร็ว เรียกว่า ปืนกล. (ศร หน้าไม้ เกาทัณฑ์ โบราณเรียกว่า ปืน; ปืนที่ใช้กำลังไฟ เรียกว่า ปืนไฟ)
ลูกโม่ = น. ส่วนของปืนที่บรรจุกระสุน เมื่อยิงแล้วหมุนได้รอบตัวเพื่อให้ลูกปืนตรงกับลำกล้อง
คาบศิลา = น. ชื่อปืนโบราณมีนกเป็นเหล็กคาบหินปากนกหรือหินเหล็กไฟสับลงกับเหล็กให้เป็นประกายติดดินหู
ปืนยา = น. ศรหรือหน้าไม้ที่มีลูกอาบด้วยยาพิษ
ลำกล้อง = น. ส่วนของปืนที่มีลักษณะยาวกลวง, เรียกสิ่งที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้นว่า ลำกล้อง
