มีความสุขจังครับที่เห็นกระทู้นี้
อายุ 44
เล่นตอนอยู่ประถม
พี่แถวข้างบ้านเขาทำให้เล่น ลำกล้องคือก้านร่ม ตัวปืนใช้ไม้อัดตัดเป็นรูปคล้ายสิบเอ็ดตัวเต็ม ตะไบและขัดด้วยกระดาษทราย แล้วปะเป็นชิ้นต่อประกอบเป็นรูปปืน
ชุดลั่นไกมีแท่งไม้รั้งมาด้านหลังด้วยหนังยางยืด ล๊อกด้วยเดือย ไกจะมีกลไกที่มาผลักให้แท่งไม้หลุดจากเดือยพุ่งไปข้างหน้าด้วยแรงจากหนังสติ๊ก
ปลายแท่งไม้มีเหล็กทำจากตะปูตัวเล็ก มันคือเข็มแทงชนวน
กระสุนคือปลอก .22 เจาะรูตรงฐานล่าง เอาแก๊ปแผ่นใส่ แล้วอัดด้วยเทียน
ผมไม่ได้ใส่หินหรือลูกเหล็กครับ เพราะยิงแค่จิ้งจกอย่างเดียว ตายไปเป็นร้อยละมั๊งครับ บาปฉิบ
ตอนอัดเทียนเนี่ย บางทีตอกหนักไป แก๊ปมันระเบิดเอง นิ้วมือชาเลยครับ
พี่คนที่ทำให้ชื่อพี่อั๋น
ตอนหลังแกเลื่อนชั้นไปทำระเบิดขวด แบบว่าเด็กเฮี้ยวเรียนปทุมคงคาน่ะครับ
อยากมีระเบิดขวดไว้เป็นอัฐบริขารเวลาไปเรียนหนังสือ
ขวดเท่าสักขวดยานัตถ์ ....กรอกดินปืนพลาดอีท่าไหนไม่รู้ เล่นเอาแกนิ้วขาดน่ะครับ
พ่อผมเป็นคนพาไปส่งโรงพยาบาล เลือดเปรอะเต็มรถเลย
ถ้าเป็นขวดเท่าขวดโค้ก ไส้แกคงกระเด็นสาดทั่วห้อง พ่อผมคงไม่ต้องขับรถไปส่งแหง
(ได้ข่าวว่าเดี๋ยวนี้เด็กปทุมเลิกเฮี๊ยวแล้ว เพราะกลายเป็นตุ๊ดกันไปค่อนโรงเรียน ฮ่าฮ่าฺฮ่า ศิษย์เก่าปทุมที่อ่านอย่าแค้นเคืองนะครับ ถือว่าแซวเล่นจากเด็กประสานมิตรที่เคยโดนเด็กปทุมบางท่านรุมตบร๊อตติ้งไปตอนเดินอยู่ริมถนนสุขุมวิทเมื่อเกือบสามสิบปีก่อนน่ะ อิอิ)
ผมมีน้าเขยเป็นตำรวจครับ น้าเคยมาที่บ้านกับเพื่อนตำรวจตอนกลางคืน
ตอนนั้นผมหลับไปแล้ว แม่เล่าว่าน้าเห็นปืนกับกระสุนเลยเอามาลองยิงกับเพื่อน
แม่บอกว่าเขาคุยกันว่าองค์ประกอบครบเครื่องเหมือนปืนเถื่อนครับ
แต่แกก็ไม่ได้ห้ามอะไรนะครับ