ควรเริ่มต้นการยิง IPSC อย่างไร

[วรกฤษ]

ผมอยากให้พิจารณาภาพการชักปืน 2 ชุดนี้ครับ มันมีความแตกต่างกันอยู่เล็กน้อย ผมจะแยกเป็นช่วงนะครับ
ภาพการชักปืนของ Jerry Barnhart นั้นบางท่านบอกเป็นแบบเก่ามันช้าเพราะมัวแต่ยกปืนขึ้นมาแล้วดันปืนออกไปสู้แบบใหม่ไม่ได้ นั่นหมายถึงว่าปฏิบัติแต่ไม่พิจารณาให้ท่องแท้หรือฟังที่พูดไม่หมดหรือไม่เข้าใจครับ(เขียนตรงๆครับ  ) 
การชักปืนและดันปืนแบบนี้ข้อดีคือ คุณมีเวลาจัดศูนย์ปืนมากเพราะคุณยกปืนขึ้นมาให้เห็นศูนย์ปืน(ภาพที่2)ทาบลงบนเป้าแล้วดันส่งเข้าไปเมื่อสุดช่วงแขน(ภาพที่3)คุณสามารถลั่นไกได้เลยเพราะคุณจัดแนวศูนย์ปืนคุณไปตลอดทาง แบบนี้การฝึกจะง่ายกว่าและค่อนข้างจะแน่นอนเหมาะสำหรับคนที่เริ่มหัดชักปืนจากซองครับ มีหลักให้ฝึกเพราะเห็นอยู่ตลอดเวลาว่าศูนย์อยู่ในเป้าที่คุณจะยิงเมื่อไหร่ที่คุณทำผิดศูนย์จะหลุดจากเป้าหรือถ้าคุณกดศูนย์หน้าลงโดยไม่ดันปืน สุดช่วงแขนศูนย์หน้าจะหายไป ถ้าทำถูกคุณจะเห็นว่าศูนย์หน้าจะอยู่ในร่องบากของศูนย์หลังพอดี(ในข้อแม้ว่าคุณกริปปืนถูกต้อง)
ข้อเสียคือมันจะใช้เวลาเพิ่มมากขึ้นอีกเล็กน้อยเพราะคุณต้องยกปืนขึ้นมาให้เห็นก่อนจะดันปืนออกไป นี่คือส่วนที่คนเข้าใจ แต่ Jerry บอกต่อไปว่าถ้าคุณจะยิงให้เร็วขึ้นแน่นอนว่าคุณต้องทำการตัดมุมออกไป(ยกปืนขึ้น) โดยการทำมุมโค้งไปด้านหน้าแต่วิธีนี้คุณจะศูนย์เสียโอกาสในการเห็นศูนย์แต่เนิ่นๆ ทำให้การยิงเข้าสู่เป้ามีโอกาสผิดพลาดมากขึ้นครับ จุดนี้แหละที่คนไม่ค่อยจะเข้าใจ
ส่วนภาพต่อมาคือ ผลฝรั่งที่ชื่อ วรกฤษ   ผมให้สังเกตุภาพที่3และ4ก่อน(จากซ้ายมือ) จะสังเกตุเห็นว่าภาพที่3นั้นมือซ้าย(สังเกตุจากนิ้วโป้ง)ของเขาขึ้นมาคอยมือขวาแล้วส่วนภาพที่4มือทั้ง2ประกบกันและกริปปืนจบแล้ว ตรงนี้คือความแตกต่างที่ผมบอกว่าเขาไม่ยกปืนขึ้นเหมือน Jerry เพื่อตัดเวลาลงคือปาดมุมไปข้างหน้า แต่ภาพที่5 เขาจะเริ่มกลับสู่ขั้นตอนของ Jerry คือยกศูนย์ปืนขึ้นมาให้เห็นว่าอยู่ในเป้าและสังเกตุว่าปืนเขาจะอยู่ในสภาพเดียวกับของ Jerry ในภาพที่2เลยคือขนานพื้นและอยู่ในแนวแล้ว ส่วนภาพสุดท้ายคือดันปืนส่งออกไปข้างหน้าซึ่งเป็นภาพจบ
ข้อดีของแบบผลฝรั่งคือเร็วกว่าแบบฝรั่งแท้(ซึ่งเขาบอกไว้แล้วให้ลบมุม)
ข้อเสียคือโอกาสพลาดจะสูงกว่าเพราะช่วงที่คุณจะจัดศูนย์ปืนนั้นสั้นมาก ยกเว้นว่าคุณซ้อมชักและชักเป็นพันเป็นหมื่นครั้ง ผมไม่ได้พูดเล่นครับ ซ้อมชักกันเป็นพันหรือหลายพันจนถึงหมื่นครับ ชักจนกล้ามเนื้อคุณจำได้แต่โอกาสพลาดก็ยังสูงครับหรือไม่คุณก็ต้องเสียเวลาในการจัดศูนย์อีกครั้งที่ข้างหน้า ตอนผมซ้อมชักปืนมากๆจำได้ว่าผมเคยยิง Popper ที่วางไว้ประมาณ10-12 เมตรในเวลา 0.75 วินาทีถัวเฉลี่ยที่ประมาณ 0.85 วินาทีโดนมากกว่า 90% ครับ เดี๋ยวนี้เวลาอยู่ประมาณ 1.05 วินาทีครับซึ่งผมเห็นบางครั้งวรกฤษทำได้ที่ .90เศษ
ขอยืนยันครับว่าที่เขียนทั้งหมดคุณก็สามารถทำได้และนักกีฬา IPSC หลายๆท่านก็ทำได้อยู่ที่ความตั้งใจว่าต้องการแค่ไหน นี่แค่ภาพ 2 ภาพที่ชักไม่เหมือนกันผมก็เขียนได้เป็นคุ้งเป็นแคว จริงๆในภาพยังมีสิ่งที่น่าสังเกตุแต่หัวใจหลักผมเชื่อว่าเขียนหมดแล้วเดี๋ยวจะเบื่อเสียก่อน เดี๋ยวไว้ต่อเรื่องการชักปืนต่อไปนะครับนี่เป็นส่วนเดียวเพราะการชักปืนนั้นมันมีทั้งมือข้างลำตัวและเหนือไหล่ เอาที่ละอย่างแต่ทั้งหลายทั้งปวงหลักการชักปืนคือหยิบปืนออกจากซองมาอยู่ในท่า ดันปืน High Ready ครับ

ไหงๆก็มีถามมาเรื่องโอเพ่น..ขอฝากเคล็ดสั้นๆให้นักกีฬาที่ยิงโอเพ่นที่ยังไม่รู้เคล็ดนี้นะครับ
โดยปรกติคุณจะมีซองแม็ก 1 ตัวอยู่ข้างหน้าแถวท้อง พยายามเอาแม็กตัวแรกนี้เป็นตัวกำหนดตำแหน่งในการคาดปืนทุกครั้งเพื่อให้ตำแหน่งปืนและอุปกรณ์อยู่ที่เดิมตลอดเวลาครับ เช่นตัวแรกเราวางตำแหน่งไว้ที่ตะขอกางเกงหรือที่ซิป ทุกครั้งที่เริ่มคาดใหม่ก็เอาไว้ตำแหน่งนี้คุณจะได้ตำแหน่งการชักปืนและตำแหน่งแม็กเหมือนเดิมเสมอครับ
ส่วนProduction หรือ Standard นั้นต้องนับจากกระดูกเชิงกรานก็อาศัยแม็กเหมือนกันครับ ว่าจุดไหนเป็นจุดกำหนดแล้วคาดจากฝั่งแม็กก่อน เพราะซองปืนจะใหญ่ทำให้กำหนดลำบากกว่า อย่านึกว่าขยับไปนิดเดียวนะครับ เพราะนิดเดียวก็มีผลต่อการชักปืนเปลี่ยนแม็กแล้วครับ   
เรื่องชักปืนมือเหนือไหล่เดี๋ยวมีเวลามากหน่อยค่อยเข้ามาเขียนครับ ถ้าเป็นไปได้จะหาแบบรูปเป็นระยะๆไปมาให้ดูครับ

จากรูปนี้ในภาพที่ 2 ถ้าคุณสังเกตุจะเห็นว่าเขาเอาศูนย์หน้ามาเป็นจุดอ้างอิงในการดันปืนเข้าไปหาเป้า ดังนั้นเขาจะต้องยกปืนขึ้นมาสูงหน่อยครับ
สำหรับปืนโอเพ่นที่ใช้ด๊อท จะเห็นว่ากล้องนั้นจะอยู่สูงขึ้นมากพอสมควร ดังนั้นจุดแรกที่ต้องแก้ก็คือแนวปืนที่ยกขึ้นจะต้องต่ำกว่าศูนย์เปิดครับ สิ่งที่เราต้องการหาคือจุดอ้างอิงซึ่งถ้าเป็นกล้องที่มีปุ่มปรับอยู่ข้างบนกล้อง คุณก็อาศัยปุ่มปรับนั้นดันเข้าไปหาเป้าพร้อมทั้งสไลด์มือขึ้นเล็กน้อยเช่นกันครับ คุณจะเห็นว่าจุดแดงภายในกล้องจะพาดจากด้านบนลงล่างทุกๆครั้งครับ สมัยผมหัดยิงใหม่ๆไม่มีใครสอนผมยิงปืนแบบนี้ ผมเคยลองด้วยการดันปืนไปข้างหน้าแล้วยกปืนขึ้นมาหาจุดแดงในกล้อง หลายๆครั้งที่หาไม่เจอและต้องหมุนปืนหาอยู่ตั้งนานเพราะบางครั้งจุดแดงไปอยู่ซ้ายบ้างขวาบ้างสูงไปหรือต่ำไปตลอด ผมเคยพยายามประคองจุดแดงไปที่เป้าเพราะคิดว่าจะเร็วที่ไหนได้ผมเห็นจุดแดงเลื้อยไปมาเป็นงูแถมช้ามากๆเลยสุดแขนแล้วหาจุดแดงไม่เจอต้องมาหมุนหาอีก จนผมเจอวิธีที่ผมบอกจากการดูฝรั่งที่เขาสอน เดี๋ยวนี้เลยง่ายขึ้นและเร็วขึ้นครับ ถ้าลองทำอย่างที่บอกคุณจะเห็นความสม่ำเสมอว่าจุดแดงจะพาดจากบนลงล่างทุกครั้งโดยไม่เอียงซ้ายขวา เพียงแต่คุณต้องกริปปืนให้ดีแล้วมันจะมาอยู่กลางกล้องคุณเสมอครับ ฝึกไม่ยากเลยถ้าเข้าใจเทคนิกของมัน
ทีนี้ถ้าคุณใช้กล้องยอดนิยมในบ้านเราคือ C more คุณสามารถอาศัยปุ่มหมุนปิดเปิดเป็นตัวอ้างอิงเหมือนกันครับ เพียงแต่คุณต้องปรับตำแหน่งความสูงของปืนนิดหน่อยเพราะกล้อง C-more นั้นปุ่มปรับจะอยู่ต่ำกว่ากล้องครับ ลองดูครับว่าที่ผมเขียนมานั้นจะช่วยคุณได้บ้างหรือเปล่า
ข้อควรระวังคืออย่ากดลำกล้องนะครับ ดันปืนพร้อมสไลด์แขนขึ้นเล็กน้อยด้านท้ายปืนก็จะล็อกขึ้นมาเองและวจุดแดงจะพาดลงมาด้วยตัวมันเองครับ
ถ้าลองแล้วได้ผลก็ช่วยบอกด้วย ถ้าไม่ได้ผลไว้นัดเจอกันครับแล้วจะอธิบายและให้คุณแสดงเองเพื่อคุณจะได้ทำได้แล้วนำไปฝึกซ้อมด้วยตนเองครับ

[วรกฤษ]

เรามาพูดถึงการชักปืนจากท่ามือเหนือหัวไหล่กันบ้างครับ เวลาเขาบอกมือเหนือหัวไหล่นั้น ผมเห็นนักกีฬาบางท่านยกมือในท่ายอมแพ้สูงมากเลย การที่ยกมือสูงเท่าไหร่ก็จะใช้เวลามากขึ้นเท่านั้นครับ เวลามีท่านี้ลองสังเกตุพวกมือเก่าดูบ้างนะครับเพื่อจะลดเวลาลงได้บ้าง เวลาในไอพีนี่สำคัญครับ ประหยัดได้เป็นจุดของวินาทีก็มีค่าครับ..อย่าลืมนะครับ
ทีนี้เรามาพูดต่อไปถึงการชักท่านี้บ้างนะครับ การชักปืนในท่านี้มีอยู่ 2 ลักษณะผมจะอธิบายทีละท่าส่วนคุณเป็นผู้เลือกใช้ตามที่คุณคิดว่าเหมาะกับตัวคุณก็แล้วกันครับ แต่มันมีเทคนิกเล็กน้อยในการเริ่มต้นขยับมือนะครับ
หลักการที่1 คือมือทั้ง 2 ข้างต้องทำงานพร้อมกันเหมือนคุณกำลังชักปืน 2 กระบอกในเวลาเดียวกันครับ
หลักข้อที่ 2 คือ อย่าบังคับมือ(เกร็งมือ)ในการปล่อยมือมากริปปืน ลองปล่อยให้มือตกลงมาเอง วิธีคือคุณยกมือทั้ง 2 ข้างในท่าเตรียมพร้อมทีนี้ลองทำท่าคุณหมดแรงโดยทิ้งมือทั้ง 2 ข้างลงมานั่นแหละครับที่ต้องการ ปล่อยมือให้ร่วงลงมาจะเร้วกว่าที่คุณบังคับมือให้ลงมา..ไปลองดูนะครับ    ..อย่างงี้ต้องลอง....   
ทีนี้เรามาพูดถึงเวลาเราเอื้อมมือไปที่ปืนละ อย่างที่เกิ่นไว้ทีแรกมันมี 2 ท่าเลือกเอาครับ
ท่าที่1 คือคุณปล่อยให้มือตกลงมาที่ปืนเลยกริปแล้วดึงปืนขึ้นพยายามอย่าหยุดมือเวลาทำ พยายามทำให้ต่อเนื่องกันครับ เวลาที่มือขวาไปจับปืนมือซ้ายที่ตกลงมาพร้อมกันก็ดัดข้อมือคอยที่จะมาประกบกับปืนที่เราจับขึ้นมาแล้วก็มาอยู่ในท่าดันปืน หลังจากนั้นก็เข้าสู่ท่าดันปืนที่ได้เขียนก่อนกน้านี้ครับ......ผมหวังว่าจะเข้าใจกันนะครับ...   
ท่าที่2 ในการชักปืนนั้นจะคล้ายท่าแรกแต่คุณจะปล่อยให้มือขวาคุณตกลงต่ำกว่าปืน(เข้าสู่ท่าชักปืนในท่าแขนข้างลำตัว)แล้วเกี่ยวมันขึ้นมาในลักษณะวงกลม ในการเกี่ยวปืนนั้นคุณจะใช้นิ้ว3นิ้วคือนิ้วกลาง นาง ก้อยเกี่ยวปืนครับ พอเกี่ยวติดนิ้วโป้งมือขวาคุณจะลงไปคล่อมลงเหมือนคุณจับปืนปรกติครับ วิธีนี้คุณจะเห็นแบบง่ายๆเลยว่ามือคุณจะหมุนเป็นวงกลมโดยไม่หยุด จะต่อเนื่องกันไปเลยครับ เสียดายว่าผมไม่สามารถทำรูปเคลื่อนไหวมาให้ดู ถ้าคุณเห็นจะเข้าใจได้ดีขึ้นมากว่า...คำว่าลื่นไหลโดยไม่หยุดในการชักปืนเป็นอย่างไง
ลองฝึกดูนะครับ...หรือถ้าไม่เข้าใจตรงไหนก็เขียนถามมาแล้วผมจะได้ตอบได้ถูกที่ครับ..ผมขอจบเรื่องการชักปืนก็แล้วกัน ยกเว้นมีคำถาม ในตอนต่อไปเราจะพูดถึงการซ้อมยิงบ้างนะครับ ซึ่งผมคิดว่าน่าจะถูกใจหลายๆคนที่อยากหัดยิงเร็ว ว่ายิงยังไงถึงจะถูกเป้า....แล้วพบกันในบทยิงปืนครับ   


ผทสลับฉากมาให้ก่อนเพื่อกันคนเบื่อเพราะเรื่องชักซองเรื่องเทคนิกบางครั้งมันน่าเบื่อ แต่ผมว่ามันจำเป็นมากที่จะทำให้คุณยิงปืนได้ถูกทางและประหยัดที่สุดถ้าเทียบกับจำนวนเงินที่จะเสียไปครับ

เริ่มต้นการยิง IPSC นั้นผมว่าควรจะเริ่มต้นจากฐานการยิงปืนสั้นชาวบ้านมาก่อนจะดีที่สุดเพราะคุณจะเข้าใจวิธีเดินไกปืน จัดศูนย์ ซึ่งผมจะสมมุติว่าคนที่จะมาหัดนี้สามารถยิงปืนสั้นชาวบ้านได้ดีระดับหนึ่งก็แล้วกันนะครับ....ไม่เหมือนกลุ่ม Phoenix ที่บางคนไม่เคยยิงปืนมาก่อนเลย..   
ผมมีส่วนหนึ่งที่เขียนไว้แล้วในครั้งก่อนที่คุณสามารถนำไปฝึกได้ ควรจะย้อนไปดูด้วยนะครับ
วิธีฝึกยิงขั้นแรกนี้ผมเริ่มต้นเหมือนกับที่ผมเคยทำมาถือเป็นการถ่ายทอดประสพการณ์ผมก็แล้วกันนะครับ
วางเป้า1ตัวไว้ที่ระยะ 6 เมตร
เมื่อได้รับสัญญาณให้ดันปืนออกไปโดยการประคองศูนย์อย่างที่บอกไว้ในตอนต้น เมื่อไหร่ที่คุณเหยียดแขนสุดตำแหน่งแล้วให้ลั่นไกปืน(จัดศูนย์ระหว่างดันปืน) 1 นัด ต้องการให้ยิงถูกโซน A เท่านั้น ลองสัก 25 นัดต่อการไปสนามยิงปืน1ครั้ง(อย่าลืมซ้อมแห้งที่บ้านด้วยนะครับ) ลองบันทึกเวลาไว้เพื่อเราจะตามดูผลการพัฒนาของเราว่าดีขึ้นหรือไม่ด้วยครับ ในช่วงนัดแรกๆดันไปช้าๆก่อนอย่าเร่งครับ ทำให้ลื่นๆ พอเริ่มเข้าดีแล้วค่อยเร่งความเร็วทีละนิด ถ้าเริ่มผิดก็ช้าลงในระดับที่ทำได้ทุกครั้ง นั่นจะเป็นเวลาที่คุณทำได้ในรอบนี้ ฝรั่งเรียกว่า Par Time ของเราครับ ครั้งต่อไปหลังจากนี้เมื่อคุณมาที่สนามก็มาทำใหม่เรื่อยๆ ถ้าคุณจดบันทึกไว้คุณก็จะเห็นการพัฒนาการของคุณว่าดีขึ้นไปเรื่อยๆหรือไม่........ใช้กระสุนไป 25 นัด

ชุดที่ 2 คือวางเป้า 3 ตัวที่ระยะ 6 เมตรห่างกันตัวละ 1 ฟุต
ให้ดันปืนออกไปยิงที่เป้ากระดาษเป้าละ 2 นัดยิงจากซ้ายไปขวา ครั้งต่อไปก็ดันปืนแล้วยิงกลับทางโดยยิงจากขวามาซ้ายชุดละ 6 นัด เท่ากับเรายิงชุดละ 12 นัด อย่าเร่งจนเกินไปนะครับ ยิงให้อยู่ในโซน A เท่านั้นครั้งแรกช้าๆแล้วค่อยเร่งความเร็วขึ้นทีละนิด
สิ่งที่คุณเรียนจากชุดนี้คือการลั่นไก การวาดเป้าที่มีระยะเท่ากันเรียงกันไปเป็นลำดับ
หมายเหตุนะครับ......เราส่วนใหญ่จะถนัดยิงเป้าจากซ้ายไปขวาเพราะเราเคยชินอย่างงั้นสาเหตุเกิดจากเราอ่านหนังสือหรือเขียนหนังสือเราเขียนจากซ้ายไปขวา ทำให้ตาเราเคยชินกับการมองจากซ้ายไปขวา แต่ IPSC นั้นต้องยิงทั้ง 2 ทางดังนั้นเราต้องการพัฒนาการยิงจากขวาไปซ้ายด้วยครับ ลองบันทึกเวลาดูครับว่าคุณยิงทางไหนได้ดีกว่ากันครับ
การยิงแบบนี้ควรจะซ้อมอย่างน้อย 10 ชุดด้วยกัน.......ใช้กระสุนไป 120 นัด

ชุดที่ 3 คือวางเป้า 3 เป้าที่ระยะเดิมห่างกันเท่าเดิม
ให้ดันปืนออกไปยิงที่เป้าๆละ 2 นัดโดยเริ่มยิงเป้า กลาง ซ้าย ขวา ครั้งต่อไปก็เปลี่ยนเป็นยิง กลาง ขวา ซ้าย แบบละ 6 นัดรวมไปกลับชุดละ 12 นัด อย่าเร่งเกินไปนะครับ ท่องไว้ว่าเราต้องการโซน A เท่านั้น
สิ่งที่คุณเรียนได้คือ การลั่นไกและศูนย์ ส่วนการวาดเป้านั้นคุณจะได้รับการฝึกการวาดเป้าที่มีระยะไม่เท่ากันเพราะ กลางไปซ้ายจะสั้นกว่าซ้ายไปขวา ถ้าคุณวาดปืนแล้วหยุดไม่ดีคุณก็จะยิงหลุดจากโซน A ที่ต้องการ ดังนั้นจับจังหวะหยุดให้ดีครับ เดี๋ยวเทคนิกในการยิงผมจะมาเขียนทีหลัง ลองยิงดูก่อนครับ
การยิงแบบนี้ควรจะฝึกยิงอย่างน้อย 10 ชุดด้วยกัน.........ใช้กระสุนอีก 120 นัด

รวมกระสุนในการฝึกนี้ 265 นัดครับ แค่นี้ก็เพียงพอแล้วสำหรับการฝึกครั้งที่ 1 ถ้าคิดนัดละ 10 บาทคุณก็จ่ายเงินในครั้งแรกนี้ 2650 บาทแล้ว ที่ผมเขียนค่าใช้จ่ายให้เห็นก็เพื่อคุณจะได้จำไว้ว่ากระสุนทุกนัดมีค่า อย่ายิงเอามันส์ ยิงทุกนัดให้เกิดประโยชน์เรียนจากมันให้มากครับ อีกอย่างคือถ้าคุณซ้อมแห้งให้ดี คุณจะประหยัดเงินได้มากครับ
ไปสนามทุกครั้งควรจะนึกว่าคุณต้องการเรียนอะไรวันนี้ แล้วกำหนดจำนวนกระสุนที่จะเอาไป เพราะถ้าไม่เช่นนั้นคุณจะยิงจนหมดที่คุณเอาไปไม่ว่ามากหรือน้อย ข้อสำคัญอย่าเรียนหลายๆอย่างในวันเดียว ผมคิดว่าไม่เกิน 3 อย่างก็เพียงพอแล้วครับ ตั้งเป้าหมายที่เราต้องการ ตั้งเวลาที่เราต้องการ บังคับไม่ให้ยิงมากกว่าที่กำหนด ชุดหลังๆพยายามยิงให้ดี พอได้สิ่งที่ต้องการแล้วเช่นจะยิงให้จบ 3 เป้าในเวลา 5 วินาทีโซน A ทุกนัดพอทำได้แล้ว ให้เลิกเลย...ใช่ผมว่าให้เลิกเลยในแบบยิงนั้น....เพราะเราจบลงขนาดที่ทำได้ดี ทำให้เราอยากยิงอีก แต่เมื่อเราหยุดแค่นี้คราวหน้ามาเราก็มีกำลังใจที่จะทำและถ้าทำได้แสดงว่าเราดีขึ้นอีกระดับหนึ่ง ต่อไปเราก็ปรับเวลาลงอีกนิดและอีกนิดไปเรื่อยๆ....พยายามเลิกตอนเราทำได้ดี จะทำให้เรามุมานะและกระหายจะยิงมากขึ้น.
ผมขอจบช่วงนี้ไว้แค่นี้ก่อนนะครับ ถ้ามีเวลาผมจะมาเขียนต่อไปอีก

[วรกฤษ]

พอดีมีเวลาอยู่อีกหน่อย ผมมีข้อแนะนำให้อีกเรื่องคือการลั่นไกใน IPSC ผมเคยเขียนไว้แล้วว่าให้ใช้หน้าสัมผัสของนิ้วซึ่งบางท่านเรียกตรงลายก้นหอย ทีนี้มีข้อแนะนำเพิ่มเติมอีกนิดครับสำหรับคนที่ยิงแล้วกระตุกไกแรงๆ ผมอยากให้คุณเช็คดูนะครับว่านิ้วคุณนั้นเลี้ยงหน้าไกตลอดเวลาที่คุณยิงอยู่หรือไม่ หรือว่านิ้วคุณนั้นโดดไปโดดมา คำว่าโดดนั้นหมายถึงคืนนิ้วชี้ออกไปแล้วก็ดึงเข้ามาอย่างรวดเร็ว ถ้าคุณยิงแบบนั้นคุณควรจะแก้ไขใหม่เป็นให้นิ้วคุณสัมผัสหน้าไกตลอดเวลาไม่ว่าคุณเหนี่ยวไกหรือคืนไกครับ ลองดูนะครับถ้าคุณเป็นอย่างงั้นมันไม่เสียหายไม่ใช่หรือที่จะลอง ลองแล้วไม่ได้ผลคุณก็ปล่อยมันผ่านไป ลองแล้วได้ผลก็เป็นกำไรฟรีๆครับ
อ้อ....ต้องบอกไว้ก่อนนะครับการเหนี่ยวไกแบบกระโดดไก(ฝรั่งใช้คำว่า Jump) นั้นก็มีคนทำได้ดีมากคนหนึ่งครับคือ Big Rob นั่นเองครับซึ่งผมอ่านเจอในสิ่งที่ Brian Enosเขียนครับ

สิ่งทีผมเขียนมาเรื่อยๆนั้น ผมไม่ได้คิดจะโครนใครให้เป็นอย่างที่ผมเขียนนะครับ แต่ที่ผมเขียนทั้งหมดนี้เพื่อให้ช่วยนักกีฬาใหม่มีจุดเริ่มต้นในการยิง IPSC และสิ่งที่ผมเขียนนั้นถ้าใครมีข้อสงสัยว่าผมเอาที่ไหนมาเขียนก็ถามมาได้นะครับ เพราะผมมีแหล่งอ้างอิงเสมอ ผมเขียนจากการเรียนรู้เพราะสนใจและเอามาทดลองจนพอเข้าใจอยู่บ้างครับ

อีกนิดครับแถมมากหน่อยเพราะมีเวลา...สำหรับคนยิงปืนโอเพ่นโดยเฉพาะนะครับ คุณคงทราบอยู่แล้วว่าการยิงด๊อทนั้นเรามองเป้าแล้วเอาด๊อทไปทาบที่เป้า ทีนี้มือใหม่ๆในการยิงด๊อทก็ติดนิสัยจากการมองศูนย์ปืนคือมองด๊อทแล้วเอาด๊อทไปแตะที่เป้า มีทริ๊กนิดหนึ่งให้นะครับคือ ลองปิดด๊อททิ้งครับแล้วตาจับที่เป้า ยิงปืนวาดปืนไปตามสายตาที่มองครับ...ลองฝึกซ้อมด้วยวิธีนี้ดูสักพักหนึ่งชินแล้วก็เปิดด๊อทใหม่ครับ.....ผมลองที่บางบัวทอง 3 เป้าที่ระยะต่างกันแถมเพลทที่ระยะ 12 เมตร ยิงไม่เปิดด๊อทกระสุนโดนครบทุกเป้ารวมทั้งเพลทครับ...แต่เพลทโดนไม่ได้ทุกครั้งแต่เป้าได้ทุกครั้งครับ...    ......หาของใหม่ๆมาลองเพื่อพัฒนาครับ   

[วรกฤษ]

วันนี้นึกอยากเขียนขั้นรายการนิดครับ เรื่องความเป็นนักกีฬาใน IPSC ซึ่งพอดีผมได้คุยกับนักกีฬาบางท่าน ก็เลยอยากจะให้นักกีฬาใหม่และกลางเก่าใหม่ทราบ เชื่อว่าน่าจะมีประโยชน์บ้างถ้าทำความเข้าใจ ผมจะเขียนโดยทั่วไปโดยไม่เจาะจงนะครับขอย้ำไว้ก่อน เผื่อมีคนคิดคนละแบบจะเข้าใจผมผิด
กีฬา IPSC นั้นเป็นกีฬาที่พัฒนาเทคนิกการยิงมาตลอดเพื่อให้นักกีฬาเก่งขึ้นเรื่อยๆ ดังนั้นจะสังเกตุว่าจะมีมือใหม่ๆขึ้นมาเป็นแชมป์อยู่ตลอดเวลาแล้วแต่ยุคแล้วแต่สมัยดั่งคำที่ว่า
คลื่นลูกหลังไล่ลูกแรก แชมป์มีไว้ให้โค่น สถิติมีไว้ให้ทำลาย ในทุกประเภทของกีฬา
เราเก่งในวันนี้แต่ว่าจะมีคนอื่นที่เก่งกว่าเราในวันหน้า เราโค่นคนเก่ามา คนใหม่ก็จะโค่นเรา ดั่งคำพระที่ว่าไม่มีอะไรยั่งยืน ดังนั้นกีฬาทุกประเภทจึงเปลี่ยนแปลงไปทางที่เร็วขึ้น เก่งขึ้น อยู่เสมอ

ผมอยากให้นักกีฬาแต่ละรุ่นต้องหัดทำใจก่อนเข้าไปเล่นกีฬาทุกประเภท ผมมีตัวอย่างหนึ่งซึ่งอาจจะถูกหรือผิดก็ได้แต่นี่ป็นความเห็นส่วนตัวของผมเองนะครับ ผมต้องขอนุญาตบุคคลที่ผมจะกล่าวถึงในนี้ แต่ผมยกในทางที่ดีผมเลยถือว่าอนุญาตผมก็แล้วกัน

คุณคเชนทร์ ในความรู้สึกของผม ผมคิดว่าเป็นมือหนึ่งในประเทศไทยใน Division Open(เป็นคนหนึ่งที่ผมนับถือในความสามารถโดยส่วนตัว)ขณะนี้ แต่สังเกตุดูนะครับว่าบางครั้งก็ไม่ชนะที่ 1 ในการแข่งขัน ซึ่งผมบอกน้องๆในทีมเสมอว่า สาเหตุที่เขาไม่ได้ชนะในแมทช์นั้นๆหรือระยะนั้นๆเพราะ เขาอาจจะเบื่อซ้อมเนื่องจากเขาชนะมาบ่อยแล้วยังไม่คิดว่าจะไปแข่งเมืองนอกหรือแมทช์ใหญ่ๆเลยชะลอการซ้อมลงหรือมีปัจจัยอื่นๆ ซึ่งตัวคุณคเชนทร์จะทราบเองว่าเมื่อไหร่ควรจะเริ่มจริงจังอีก แต่ถึงเขาซ้อมเต็มที่แต่บางครั้งก็แพ้ได้เพราะมีเหตุปัจจัยอื่นๆ แต่เขาไม่เคยโกรธเคืองที่แพ้เพราะเขาเข้าใจว่านี่คือกีฬาแพ้ชนะไม่สำคัญตราบที่เขาทำเต็มที่ เขาไม่เคยหาข้อแก้ตัวเขาไม่เคยดูหมิ่นคนที่ชนะเขาเลย ผมไม่ได้นับถือเพราะเขายิงเก่งอย่างเดียวแต่ผมนับถือเพราะความครบของการเป็นนักกีฬา นี่เป็นตัวอย่างหนึ่งที่ควรจะจำเป็นแบบอย่าง

แน่นอนครับทุกคนแข่งกันเต็มที่ในเกมส์แต่แพ้ชนะเป็นผลจากการฝึกซ้อมและความพร้อม ถ้ายิงปืนบ้านเราเป็นเหมือนอเมริกาจะดีมากเพราะสามารถใช้ยังชีพได้เป็นธุรกิจ ถ้าเช่นนั้นผมว่าเราจะมีอีกหลายนักกีฬาที่เป็นสุดยอดในอันดับโลกและจะมีหลายโรงเรียนที่สอนกีฬานี้ให้เจริญรุ่งเรืองกว่านี้ครับ

กีฬาทุกชนิดต้องตั้งเป้าหมายหลักและรอง ว่าเราต้องการทำอย่างไรและเพื่อถึงจุดที่เราต้องการต้องทำยังไงเพื่อไปให้ถึงฝัน อย่าจมกับอดีตว่าเราอย่างงั้นอย่างงี้และจะเป็นอย่างงั้นตลอดไป บางคนอาจจะคิดว่าผมเก่ง ผมปรับคลาสเร็วแล้วผมต้องเป็นอย่างที่คิดเสมอ ผมเตือนวรกฤษเสมอว่า การที่ยิง IPSC 1 ปีแล้วขึ้นมาได้ระดับนี้ อย่าคิดว่าสถิตินี้จะเป็นอย่างงี้ตลอดไปเพราะมีอีกหลายคนที่ผมว่าจะมาเร็วแน่เช่น เจ้าลิงกังส์ เป็นต้นอยู่ที่ความอยาก(อีกแล้ว)ของแต่ละคน ถ้าเราแพ้เขาเราก็ต้องพยายามให้มากขึ้น จัดระบบการซ้อมให้ดีขึ้น หาคนมาช่วยแนะนำ ส่วนมือที่ต่ำกว่าก็สามารถถกข้อมูลได้กับมือที่สูงกว่าเพราะความรู้สามารถขวนขวายหาได้ในโลกยุกนี้

ในกีฬา IPSC เขากำหนดกติกาว่าจะต้องมีมือระดับ GM หรือ M อย่างน้อยกี่ท่านถึงจะมีการปรับคลาสได้และปรับได้กี่ตำแหน่ง เพื่อว่าถ้านักกีฬามือสูงๆท่านใดท่านหนึ่งยิงไม่ดีในวันนั้นก็จะมีคนที่ยิงดีอยู่ด้วยในแมทช์นั้นและถ้าท่านทำ%ได้ตามที่กำหนดก็ปรับคลาสได้ตามกำสมาคมที่รับรองซึ่งจะประกาศเป็นทางการ ผมได้ยินบ่อยๆว่าคนนั้นปรับได้คลาสโน้นคลาสนี้เพราะฟลุ๊กหรือไม่ใช่เก่งแท้จริงในการแข่งวันนั้น ซึ่งผมว่านั่นเป็นความคิดที่อคติยึดติดกับตัวเองครับเพราะเมื่อมีนักกีฬาระดับหัวแถวมาแข่งเท่าจำนวนที่สมาคมกำหนดและสมาคมรับรอง เมื่อนักกีฬาท่านนั้นทำได้ผมถือว่าเขาได้ทั้งศักดิ์และสิทธิในการครองตำแหน่งนั้นๆโดยสมบูรณ์ครับ เป็น B A M GM เต็มขั้นไม่มีเทียม ไม่มีฟลุ๊กเพราะถ้าเราถือว่าเขาได้มาเพราะฟลุ๊กก็หมายถึงว่าผู้ที่ลงแข่งมาในแมทช์นั้นที่แพ้เขาเป็นคนที่ได้มาอย่างไม่ถูกต้อง เพราะเราแพ้โดยผลที่ประกาศออกมาโดยการรับรองของสมาคมครับ ผมและนักกีฬาอีกหลายๆท่านไม่เคยอายเลยยามที่แพ้มือใหม่ๆ แถมเรายังแสดงความยินดีด้วยที่เขาทำได้ครับ ถ้านักกีฬาทุกท่านทำใจงี้ตั้งแต่เริ่มผมเชื่อว่า IPSC บ้านเราจะต้องเก่งขึ้นเรื่อยๆและจะมีสถิติใหม่ดีๆเพิ่มขึ้นเรื่อยๆครับ

ผมอยากให้นักกีฬาใหม่ทุกท่านเข้าใจในสิ่งนี้ก่อนที่จะเข้าร่วมกีฬาทุกชนิดครับ หลักคิดที่ผมอยากแนะนำครับ
1. ตั้งเป้าหมายหลักและรองในแต่ละช่วงเวลา
2. กำหนดทิศทางตัวเองให้ดีและฝึกซ้อมให้เป้นระบบ
3. หัดทำให้ถูกต้องถ้าไม่รู้หาผู้รู้ที่จะแนะนำได้
4. กล้าถามอย่าอายครับ
5. อย่าคิดว่าเราเป็นที่1 ต้องหมั่นฝึกซ้อมและทบทวน
6. ไปสนามซ้อมทุกครั้งกำหนดสิ่งที่อยากซ้อมให้ชัดเจน กำหนดกระสุนที่จะใช้ให้ชัดๆ
7. กระสุนทุกนัดที่ยิงออกไป ต้องได้ประโยชน์ไม่ใช่เพื่อความมันส์เท่านั้น
8. การซ้อมทำให้เราเก่งหรือไม่เก่งก็ได้ครับ แต่การซ้อมทำให้เรายั่งยืนในสิ่งที่ซ้อม ซ้อมถูกก็จะถูก ซ้อมผิดก็จะผิดครับ
9. เปิดใจกว้างๆเพื่อรับสิ่งใหม่ๆ อย่ายึดติดกับสิ่งที่เราคิดครับ รับมาแล้วเอามาลองดูดีเก็บไว้ ไม่ดีก็ไม่ผิดเพียงแต่ไม่เหมาะกะเราเท่านั้น

ขอให้ทุกท่านเริ่มต้นและพัฒนาทั้งฝีมือและจิตใจด้วยความถูกต้องนะครับ


เวลาอยู่หน่อยผมเอาวิธีการฝึกซ้อมอีกอย่างมาให้ไปตั้งเพื่อซ้อมมือนะครับ
เป้า2ตัวมีเพลท 8 นิ้วไว้ตรงกลางห่างกันประมาณ 1 ฟุตนะครับ ยืนยิงห่างจากเป้าประมาณ 10 เมตร
ยิงเป้า2นัด เพลท 1 นัดและเป้าอีก 2 นัด
สิ่งที่ได้จากการฝึกแบบนี้คือ การยิงเป้าใหญ่แล้วเปลี่ยนมาเป้าเล็กแล้วกลับไปเป้าใหญ่ ฝึกในการวาดปืนจากใหญ่ไปเล็กและไปใหญ่ ถ้ายิงถูกหลักวาดจากใหญ่ไปเล็กจะช้านิดหนึ่งพอเล็กไปใหญ่จะเร็วขึ้นอีกหน่อย
ข้อควรจำและทำครับ เวลาไปซ้อมให้พยายามยิงให้ได้โซน A ครับอย่ายิงเอามันส์ เพราะถ้าเราซ้อมเร็วไม่ได้โซนเวลาไปแข่งจะยิ่งไม่ได้ใหญ่เลย
วิธีทำคือ ยิงชุดแรกช้าๆก่อนยิงให้สมบูรณ์แบบทุกอย่างคือ ปืนเข้าแนวโซน A ลั่นไกทุกนัดให้เห็นศูนย์หรือด๊อท วาดเป้าไปโดยให้ตานำศูนย์หรือด๊อทก่อนหลักคือ เป้า ศูนย์ ลั่นไก ทำทุกอย่างให้ถูกต้อง พอจบชุดแรก เริ่มยิงชุดที่สองก็ยิงให้เร็วขึ้นอีกนิด ชุดต่อๆไปก็เร็วขึ้นเรื่อยๆ พอเริ่มจะผิดหรือไม่ดีให้ถอยความเร็วลงมาที่สุดท้ายที่ทำได้สัก 2-3 ชุดถ้าดีหมดนั่นเป็นเวลาที่เราควรนำมาใช้ในการแข่งเพราะนั่นคือ Par Time ของเราครับ ซ้อมบ่อยๆบันทึกเวลาไว้แล้วนานกลับมาทำใหม่เปรียบเทียบถึงความเปลี่ยนแปลงว่าดีขึ้นหรือแย่ลง ถ้าแย่ลงตรงไหนที่แย่ วาดเป้าหรือลั่นไก ถ้าวาดเป้ามันเกิดตอนไหนจากใหญ่ไปเล็กหรือเล็กไปใหญ่ ถ้ารู้เราก็ฝึกตรงที่แย่จนมันดีขึ้น แก้ปัญหาไปทีละอย่างแล้วจับมารวมกันอีกที

โดยส่วนตัวผมชอบซ้อมพื้นฐานมากกว่าจัดสเตจยิง เพราะจัดสเตจยิงเปลืองมากแถมเรียนไม่ค่อยได้มาก ยุ่งยากวุ่นวายเสียเวลาจัด แต่พอยิงเบสิกไประดับหนึ่งผมจะจัดสเตจที่ซ้อมเบสิกมาๆรวมกันเพื่อทดสอบดู นี่เป็นสิ่งที่ผมทำกับทีม Phoenix ทุกคนซ้อมเบสิกให้ดีและประมาณ1เดือนจัดสเตจซ้อมกันเพื่อดูว่าทำได้แค่ไหน ไม่ได้ก็ซ่อมกันเป็นเรื่องๆไปเพราะพวกผมงบน้อย ต้องซ้อมอย่างประหยัดครับ เรื่องนี้ผมไม่แน่ใจว่าถูกหรือผิดหรือเหมาะหรือไม่กับคนอื่นก็ลองพิจารณาความพร้อมของตนเองก้แล้วกันครับ ถ้าพร้อมมากอาจจะจัดอาทิตย์ละครั้งก็ไม่ผิดครับ

ผมยกตัวอย่างให้ดูเช่น
1.รอบนี้เราซ้อมนั่งและวางปืนบนโต๊ะ โหลดแล้วยิง
2.วาดเป้าใกล้ กลาง ไกล
สมมุติไว้แค่ 2 อย่างสเตจที่จัดก็จะมุ่งมาที่ 2 เรื่องนี้คือ ท่าเริ่มต้น นั่งบนเก้าอี้หลังพิง ส่วนวาดเป้าก็จะให้วาดแค่ 2 โซนๆละ3เป้า ถ้ามีซ้อมท่าย่อเข่ายิงก็จะจัดยืนยิง 1 โซนย่อเข่ายิง 1 โซนเป็นต้น

ผมสมมุติให้ดูเพื่อคนที่จะนำไปซ้อมยังนึกไม่ออกว่าจะทำอย่างไงดี แต่ถ้ามีวิธีอื่นอยู่แล้วก็ไม่ต้องสนใจหัวข้อนี้ครับ แล้วเจอกันตอนต่อไปครับ

[วรกฤษ]

วันนี้มาเขียนอีกรูปแบบหนึ่งของการซ้อมที่นักกีฬา IPSC ชอบวางกันบ่อยๆนะครับ
เป้า 3 ตัววางตัวที่ 1 ที่ระยะ 6 เมตร ตัวที่ 2 ประมาณ 10 เมตรและตัวที่ 3 ประมาณ 15 เมตร จะวางในรูปแบบไหนก็ได้เช่นเรียงกันลงไปหรือวาง6,15,10 ก็ได้นะครับตามสะดวก สิ่งที่ต้องการเรียนจากเป้าในลักษณะนี้คือความเร็วในการยิงที่ควรจะแตกต่างกันเช่น ใกล้เร็ว ไกลช้า นักกีฬาใหม่ส่วนใหญ่จะยิงในจังหวะที่เท่ากันซึ่งผิดครับ อีกอย่างทีทำได้จากวิธีการฝึกนี้เช่น ก้าวไปข้างหน้าหรือทิศใดก็ได้แล้วค่อยยิงหรือปืนไม่โหลด เป็นต้น นึกอะไรที่เราเจอในสนามแข่งออกก็ฝึกไปเลยครับ มือเดียวถนัด มือเดียวไม่ถนัด หรือปิดตัวประกันเพิ่มก็ได้ ทำบ่อยๆเดี๋ยวเก่งเองครับ 
สังเกตุไหมว่าทำไมส่วนใหญ่ถึงซ้อมกัน 3 เป้าบ่อยๆคำตอบคือ
1. 3เป้านั้นสามารถทำให้เรามีการปรับเปลี่ยนจังหวะการยิงของเราครบคือ เร็ว กลางและช้า หรือกลาง ช้าแล้วเร็ว นี่เป็นประโยชน์ข้อแรก
2. ในการแข่ง IPSC นั้นในแต่ละโซนปรกติจะยิงเป้ากระดาษไม่เกิน 3 เป้าแต่จะมีเหล็กและหรืออื่นๆเข้ามาแซม แต่โดยมากจะเป็น 3 เป้ากระดาษครับ

มีอีกวิธีที่ผมอยากให้ทำทุกครั้งที่ไปสนามมันจะเปลืองกระสุนมากหน่อย แต่มันจะสอนคุณในการยืน มองศูนย์ ลั่นไก โดยเฉพาะนิ้วที่เกล็งและอื่นๆ ฝรั่งเรียกวิธีการนี้ว่า Triple Six Drill วิธีคือ
เป้า 1 ตัวที่ระยะ 6 เมตร หลังสัญญาณยิงให้เร็วที่สุดเท่าที่ทำได้ 6 นัดที่เป้าเดียวสิ่งที่ต้องการคือทุกนัดต้องอยู่ในโซน A เท่านั้น นี่คือระยะแรก
เป้า 1 ตัวที่ระยะ 10-11 เมตรยิงเหมือนชุดแรกแต่ต่างกันที่ระยะ
เป้า 1 ตัวที่ระยะ 15 เมตรยิงเหมือนกันอีก
ผมดัดแปลงนิดหนึ่งเพราะฝรั่งจะทำกันที่ 6-15-25 เมตรเลย เมื่อไหร่ที่เก่งขึ้นก็พัฒนากันเองตามสบายครับ บอกได้เลยว่าไม่ง่ายที่จะยิงให้อยู่ใน A ทั้งหมด 18 นัดครับ
ถ้าเป็นไปได้อยากให้สังเกตุเวลายิงว่าเกิดอะไรขึ้นกับศูนย์ปืนเช่น ศูนย์ขึ้นลงเอียงหรือไม่ กลับสู่ตำแหน่งเดิมหรือเปล่า เราเห็นศูนย์ในการยิงทุกนัดไหม เรายืนดีหรือไม่ เราเดินไกเป็นอย่างไรเป็นต้น ลองดูครับวิธีนี้สอนเราได้มากๆเลย เคล็ดของการยิงวิธีการนี้คืออย่าเกร็งเป็นอันขาด ถ้าคุณเกล็งกล้ามเมื่อไหร่นิ้วคุณจะไม่รักดีคือไม่ฟังคำสั่งครับ
บทต่อไปเราจะไปฝึกยิงหลังที่กำบัง(ฉาก)และหรืออื่นๆแล้ว เพราะรูปแบบการฝึกผมเชื่อว่าคงจะจินตนาการขึ้นมาได้เองนะครับ...แล้วพบกันในบทใหม่ครับ


อันนี้เห็นว่ามีประโยชน์เลยเอามารวมไว้ด้วยครับ

Classification
หลักเกณฑ์การปรับ Class ของนักกีฬา

นักกีฬาที่ไม่เคยเข้าแข่งระบบ IPSC เมื่อมีความประสงค์จะลงทำการแข่งขัน สามารถสมัครได้ใน Class U เมื่อทำการแข่งขันครั้งนั้นแล้ว นักกีฬาทำการยิงได้เปอร์เซ็นต์เท่าใดจากผลการตัดสิน Overall Standing ก็จะนำไปเที่ยบกับเปอร์เซ็นต์ที่ใช้ในการแบ่ง Class หากเปอร์เซ็นต์ไปอยู่ใน Class ใด ก็จะได้รับการจัดชั้นให้อยู่ Class นั้น ในการแข่งขันคราวต่อไป. หลังจากนี้ ถ้านักกีฬาคนดังกล่าวไปยิงใน Division อื่นที่ยังไม่เคยยิง ก็จะต้องลงใน Class U อีกครั้ง และปรับคลาสตามระบบที่กล่าวไว้ข้างบน.
 
นักกีฬาที่มี Class อยู่แล้ว

จะได้รับการปรับ Class 2 วิธี คือ เมื่อนักกีฬาทำการแข่งขันใน Match ที่จัดโดยสมาคมฯ หรือชมรมที่เป็นสมาชิก สมาคมฯ แล้วติดอันดับ 1-2 ใน Class ของตัวเอง สมาคมฯจะนำผลการยิงของแต่ละคนมาตรวจสอบว่าได้ เปอร์เซ็นต์จาก Overall Standing เท่าใด หากนักกีฬาผู้นั้นได้เปอร์เซ็นต์อยู่ใน Class เดิมก็จะไม่มีการปรับ Class แต่หากได้เปอร์เซ็นต์สูงกว่า Class เดิม ก็จะได้รับการปรับ Class ให้ไปอยู่ใน Class ที่สูงกว่า 1 ขั้น ยกเว้น Match Level III ได้เปอร์เซ็นต์เท่าไหร่ก็จะได้รับการปรับการปรับให้ไปอยู่ใน Class นั้น ๆ
เมื่อนักกีฬาทำการแข่งขันใน Match ที่จัดโดยสมาคมฯ หรือ ชมรมฯ อื่น ๆ ที่สมาคมฯรับรอง และในการแข่งขันมีนักกีฬา Grand Master ใน Open, Standard Division อย่างน้อย 3 คน หรือ Master ใน Production Division อย่างน้อย 2 คน ใช้กระสุนอย่างน้อย 120 นัด และมีการตรวจวัดค่าความเร็วกระสุน (Major/Minor) สมาคมฯจะขอผลการแข่งขันครั้งนั้น ๆ มาทำการปรับ Class โดยใช้วิธีเช่นเดียวกับที่กล่าวมาแล้วข้างบน
 
การขอลด CLASS ของตัวเอง

นักกีฬาที่มีความประสงค์จะขอลด Class ของตัวเอง สามารถร้องขอต่อสมาคมฯ เพื่อพิจารณา ลด Class ได้ โดยต้องมีเงื่อนไข ดังนี้  ทำการแข่งขันแล้วผลการแข่งขันจาก Overall Standing ได้ต่ำกว่า Class ของตัวเองอยู่ อย่างน้อย 2 Match ติดต่อกัน โดย 1 ใน 2 Match นั้นจะต้องจัดโดยสมาคมฯ และ อีก 1 Match เป็น Match ที่สมาคมฯ นำมาใช้ปรับ Class ด้วย
ได้รับการรับรองจากนักกีฬาใน Class ที่ตัวเองจะขอลดลงไป ว่าเห็นสมควรให้นักกีฬาผู้นั้นลด Class ลงมาทำการแข่งขันได้อย่างน้อย 6 ท่าน โดยทำเป็นลายลักษณ์อักษร เซ็นต์ชื่อของนักกีฬาที่รับรองนั้น ๆ
 
เปอร์เซ็นต์ที่ใช้ในการแบ่ง Class เริ่มใช้ตั้งแต่การแข่งขันปี 2001 เป็นต้นไป

สำหรับ Open และ Standard Division

Grand Master 95-100%
Master Class 85-94.9%
Class A 75-84.9%
Class B 60-74.9%
Class C 0-59.9%

สำหรับ Production Division (เริ่มปี 2005 – หลังจาก Match Thailand IPSC Standard Championship 2005 – 11-12 June 2005 โดยใช้ Match Result จาก Match ดังกล่าวมาเริ่มจัดคลาส)

Master Class 85-100%
Class A 75-84.9%
Class B 60-74.9%
Class C 0-59.9%

[วรกฤษ]

วันนี้เรามาว่ากันถึงการยิงหลังฉากที่กำบังกันนะครับ แต่เราจะเริ่มที่การยิงจากด้านข้างของฉากทั้งซ้ายและขวากันก่อน
การยืนในการยิงหลังฉาก..ผมเห็นนักกีฬาใหม่ส่วนมากเข้าไปยิงจากหลังฉากที่กำบังนั้นจะยืนกันไม่ค่อยถูกเพราะส่วนใหญ่จะยืนหันข้างให้ฉากเช่นยิงด้านขวาของฉาก เท้าซ้ายจะไปอยู่หน้า เท้าขวาอยู่หลังและหันตัวไปทางขวากัน พอยิงเป้าลึกหน่อยจะหงายตัวมาข้างหลังกัน
การยิงหลังฉากพยายามยึดหลักดังนี้นะครับ..ผมจะยังไม่เขียนเรื่องเข้าไปยิงแต่จะพูดถึงการยืนเท่านั้นครับ

1. อย่ายืนชิดกับฉากมากจนเกินไป
2. พยายามยืนให้ขนานกับฉากครับ เท้าจะเหลื่อมกันนิดหน่อยไม่ใช่ปัญหา แต่พยายามยืนขนานกับฉาก
3. ใช้การถ่ายน้ำหนักเอาในการจะยิง
4. อย่าหงายตัวมาข้างหลัง

การที่เรายืนชิดฉากมากจะทำให้เราถูกจำกัดการเคลื่อนไหวและแนวองศาการยิง ลองง่ายๆว่ายืนชิดกำแพงที่บ้านแล้วพยายามเอียงตัวยิงเป้าที่ไปทางซ้ายมากๆจะยิงยากครับ ยกเว้นคุณสามารถเอาตัวพิงฝาซึ่งนั่นจะเป็นเป้าที่ลึก ยิงจากฝั่งเดียว แต่ถ้าจะไปที่อื่นต่อมันก็ยากอีกเหมือนกันครับ ดังนั้นพยายามอย่ายืนชิดฉากนะครับ ทิ้งระยะนิดหนึ่งจะทำให้เคลื่อนไหวง่ายขึ้น

พยายามยืนขนานกับฉาก จะทำให้การยืนเรามั่นคงกว่าการยืนแบบนักกีฬาใหม่ทำกันและเรายังโยกตัวและเคลื่อนไหวไปอีกทิศทางหนึ่งได้ง่ายด้วยครับ วิธีลองคือยืนอย่างที่นักกีฬาใหม่ทำแล้วลองพยายามเคลื่อนไปทางซ้ายดู กว่าคุณจะบิดตัวถ่ายน้ำหนักกว่าจะออกตัวได้มันช้ากว่ากันมากพอสมควรเลย เพราะการยืนขนานกับฉากคุณถ่ายน้ำหนักมาซ้ายก็ไปได้เลยครับ

การถ่ายน้ำหนักในการยิง การที่คุณยืนขนานกับฉากนั้น คุณใช้การถ่ายน้ำหนักตัวไปบนขาเช่น ถ้าคุณจะยิงเป้าซ้ายของฉากคุณก็จะถ่ายน้ำหนักตัวคุณไปทางขาซ้าย ใช้ขาซ้ายเป็นตัวรับน้ำหนักตัว ทำให้ตัวคุณโยกไปฝั่งซ้าย ถ้าจะมาทางขวาคุณก็แค่ถ่ายน้ำหนักตัวคุณมาไว้ฝั่งขวาเท่านั้น ซึ่งการยืนแบบหันข้างให้ฉากจะเสียเวลามากกว่า

การยิงหลังฉากไม่ควรหงายหลังเพื่อจะล้วงเป้าที่ลึก ส่วนใหญ่นักกีฬาใหม่วิ่งเข้าไปชิดฉาก พอจะยิงเป้าในๆก็จะใช้วิธีหงายหลังเพื่อเอียงตัวเข้าไปยิง ถ้าเป็นแบบนั้นการที่คุณจะคุมปืนก็ยาก ยิงก็ช้า ส่วนใหญ่ยิงๆไปกระสุนจะสูงขึ้นจนข้ามเป้าไปเพราะการยืนไม่ดี วิธีลองไม่ต้องมีฉากยืนยิงแบบปืนสั้นชาวบ้านดูแล้วยิงหลายๆนัด จะพบปัญหาว่ากลุ่มกระสุนจะสูงขึ้นเรื่อยๆและตัวคุณจะหงายหลังมากขึ้นคุมปืนลำบาก ทีนี้ลองใหม่ครับให้ใช้การถ่ายน้ำหนักที่บอกไว้แล้วโถมน้ำหนักตัวไปข้างหน้าเหมือนคุณยืนยิงธรรมดาเพียงแต่นี่คุณยืนด้วยน้ำหนักหลักไปอยู่ขาข้างหนึ่ง น้ำหนักตัวที่โถมไปข้างหน้าจะช่วยให้คุณสู้กับแรงรีคอยล์ของปืนได้ดีกว่าครับ

นี่เป็นหลักคร่าวๆในการยิงที่อยู่หลังฉากยังมีรายละเอียดอย่างอื่นอีกแล้วมีเวลาจะมาเขียนต่อครับ
ถ้ามีคำถามก็เขียนถามไว้เชื่อว่าจะมีคนมาช่วยผมตอบหรือถ้าผมมาเจอก็จะมาตอบให้ครับ


พอดีผมเขียนข้อแนะนำให้นักกีฬาใหม่ไว้ในถามตอบเห็นว่ามีประโยชน์ก็เลยจะเอามาเขียนรวมไว้ที่นี่ด้วยครับ

เวลาที่ท่านยิงไปแล้วในสนามแข่งแล้วเกิดความไม่แน่ใจว่าถูกหรือไม่ นักกีฬาใหม่ส่วนใหญ่จะหยุดและมองไม่ว่าระหว่างยิงหรือยิงนัดสุดท้ายแล้ว นั่นเสียเวลามากเลยถ้าท่านจะยิงแถมอีกหนึ่งนัด ข้อแนะนำของผมคือถ้าไม่แน่ใจอย่าหยุดมองครับ ยิงแถมไปเลยถ้ามีอยู่แล้วและมีอีกนัดก็แค่เสียเวลานิดเดียวแต่ถ้าหยุดมองแล้วค่อยยิงท่านจะเสียเวลามากเลย ดังนั้นจำไว้ครับไม่มั่นใจแถมเดี๋ยวนั้นเลย อย่าหยุดสำรวจ

ข้อต่อไปคือ ดูผลงานตัวเอง ผมเห็นนักกีฬาใหม่หรือกลางเก่าใหม่ เวลาแข่งยิงแล้วชอบดูผลงานว่าถูกหรือไม่ เมื่อยิงแล้วต้องมั่นใจถ้าไม่มั่นใจดูข้อที่เพิ่งอ่านครับ..ยิงแล้วต้องไปเลยอย่าลังเลครับ

เวลายิงจบนักกีฬาใหม่หรือกลางเก่าใหม่ชอบลดปืนลงทันที อย่าครับ..อย่าลดทันที ให้ค้างไว้หรือกวาดเป้าในโซนสุดท้ายอีกครั้ง(Follow Through)ไว้ ถ้ามิสท่านซ้ำได้เลย ดีกว่าลดปืนแล้วมองพอเห็นยกปืนขึ้นใหม่แล้วค่อยยิง ดังนั้นอย่าลดปืนลงทันทีหลังยิงจบ ไม่ต้องห่วงครับตราบเท่าที่ไม่ยิงเวลามันไม่ขึ้น กวาดเป้าอีกสักรอบครับก่อนลดปืน

ถ้าระหว่างยิงเป้าที่มีประกันอยู่ด้วย ถ้าท่านยิงเป้าแรกมี 1 นัดและโดนประกันไปอีก 1 นัดให้รีบยิงที่เป้าอีก 1 นัดทันที(อย่ายิงประกันอีกละครับ  ) เพราะถ้าท่านไม่ยิงอีกนัด1 ท่านจะเสีย 1ประกัน+1มิส แต่ถ้าท่านแถมอีกนัดท่านจะเสียแค่ 1ประกันกับเวลาอีกเล็กน้อยซึ่งคุ้มกว่าทิ้งครับ

คำเตือนสุดท้ายสำหรับวันนี้...นักกีฬาใหม่และกลางใหม่ หลายๆท่านเวลาคุกเข่ายิงหรือนอนยิงแล้วชอบนอนเคลียร์ปืนซึ่งอันตรายมากๆ เคยมีนักกีฬานอนเคลียรืปืนเรียบร้อยแล้วและเอาปืนใส่ซองเท่านั้นแหละครับโดน DQ เลยเหตุเพราะว่านอนใส่ซองนั้นลำกล้องปืนมันหันมาข้างหลังเต้มๆซึ่งเกิน 180 องศาในกฎ ดังนั้นยิงเสร็จแล้วลุกขึ้นยืนให้เรียบร้อยแล้วค่อยเคลียร์ปืนครับ เวลาเคลียร์ปืนให้รักษาสมาธิไว้เพราะขั้นตอนยังไม่จบสิ้นจนกว่าจะใส่ซอง มีเรื่องจริงที่เกิดขึ้นคือนักกีฬาบางท่านยิงจบเคลียร์ปืนแต่ไม่มีสมาธิอยู่กับสิ่งที่ทำ เลยลืมปลดแม็กกาซีน พอดึงสไลด์ลูกปืนดีดออกมา พอลดนกเท่านั้นที่ยิงมาทั้งหมดก็จบลงเพราะปืนลั่นเลย ดังนั้นเวลาเคลียร์ปืนต้องทำให้ครบ สมาธิอย่าหลุดจนกว่าจะจบขั้นตอนคือใส่ซอง

คำเตือนเหล่านี้ทั้งหมดผมหวังว่าจะมีประโยชน์สำหรับนักกีฬาใหม่ทุกท่านนะครับ

[วรกฤษ]

มาเขียนต่อเทคนิกการยิงหลังฉากอีกนิดนะครับ ผมบอกไว้ก่อนว่าสิ่งที่ผมเขียนมาจากความถนัดของตัวเอง ถ้าลองแล้วไม่เหมาะสมหรือไม่ดีก็คิดค้นใหม่ครับ แต่นี่เป็นแนวทางให้คุณได้เริ่มต้นครับ

การเข้าไปยิงหลังฉาก...เมื่อผมต้องการเข้าไปยิงฝั่งขวาของฉาก สิ่งแรกที่จะทำก็คือมองตำแหน่งที่ผมจะเหยียบ เมื่อผมรู้แล้วว่าผมจะเหยียบที่ไหนเมื่อนั้นผมจะเริ่มมองหาเป้าที่จะยิง อย่าสงสัยครับที่ผมเขียนว่ามองหาเป้า ผมนึกมองผ่านฉากเท่านั้นว่าเป้าอยู่ที่ไหน ก่อนถึงตำแหน่งอย่างน้อย 2 ก้าวยิงมือทั้ง 2 ควรกริปปืนเรียบร้อยแล้ว ถ้าจะยิงฝั่งขวาผมจะเอาขาขวาเข้าก่อนเสมอ ถ้ายิงฝั่งซ้ายของฉากผมจะเอาเท้าซ้ายเข้าก่อนครับ ขณะที่ก้าวเท้าแรก(สมมุติขวา)เข้าไปในตำแหน่งที่มองไว้ คุณควรจะดันปืนของคุณไปด้วยเพื่อที่เท้าซ้ายของเราแตะพื้นคุณจะได้สามารถยิงได้ทันที สำหรับมือเจ๋งๆนั้นเขาอาจจะยิงก่อนเท้าซ้ายแตะพื้นด้วยซ้ำครับ นี่เป็นหลักคร่าวๆที่คุณสามารถนำไปฝึกได้ครับ
วิธีฝึก
1. กริปปืนในมือในท่าพร้อมหรือ High ready ก้าวเท้าไปหนึ่งก้าวพร้อมทั้งดันปืนไปที่เป้า(วิธีดันปืนอ่านเอาจากข้างหน้าครับ)แล้วถอยกลับมาใหม่ ทำหลายๆครั้งจนกว่าจะถนัด
2. ทีนี้ก้าวเท้าไปข้างหน้า 1 ก้าวอย่าลืมดันปืนไปด้วยครับ พอเสร็จตรงนี้ก็เอาเท้าซ้ายตามมายืนในท่ายืนยิงปรกติ คุณสามารถเหนี่ยวไกได้ทันที
เคล็ดอยู่ที่ตรงนี้ครับว่า ถ้าคุณเข้าไปยืนแบบปรกติศูนย์ปืนคุณจะถ่ายวูบไปข้างซ้ายทันที(ถ้าก้าวที่2เป็นเท้าซ้าย) ดังนั้นเคล็ดที่ถูกคือ น้ำหนักบนตัวคุณจะต้องอยู่บนเท้าขวาครับ ขาซ้ายแค่เอามาประคองตัวไว้ พอคุณเริ่มยิงแล้วการถ่ายน้ำหนักจะเป็นไปตามธรรมชาติแล้ว ที่สำคัญคือนัดแรกครับ
3. หลังจากเข้าใจวิธีทำแล้ว ทีนี้ก็ลองหลายๆก้าวดูครับ
วิธีการนี้จะทำให้คุณยิงนัดแรกได้เร็วขึ้นครับ

ผมอยากอธิบายอีกเรื่องหนึ่งสำหรับนักกีฬาใหม่ที่ชอบซ้อมแต่การยิง พยายามยิงเร็วๆ แทร๊ปบ้างและอื่นๆ เนื่องจากเข้าใจว่ายิงเร็วแล้วจะชนะ ในความเป็นจริงนั้นมือในระดับคลาสเดียวกันนั้น การยืนยิงในจำนวนเป้าเท่ากันนั้นแพ้ชนะกันนิดเดียวเท่านั้น แต่ที่จะชนะกันมากจริงอยู่ที่การเคลื่อนไหวครับ ส่วนใหญ่จะไม่ค่อยซ้อมการเคลื่อนไหวกันเท่าไหร่เพราะเหนื่อยและไม่สนุก แต่จริงๆแล้วส่วนนี้ต่างหากที่สามารถชนะกันได้อย่างง่ายๆเลย แค่คุณขยับเท้า 1ก้าวคุณจะสูญเสียเวลาอย่างต่ำที่สุด 0.5 วินาทีหรือมากกว่าครับ ลองนึกว่าถ้าคุณขยับมากกว่าคู่แข่งแค่ 2 ก้าวคุณเสียเวลาไม่ต่ำกว่า 1 วินาทีซึ่งถ้าเทียบกับการยิง 3 เป้าผมเชื่อว่าแพ้ชนะกันน้อยกว่า 1 วินาทีครับ ดังนั้นฝึกมากๆครับเรื่องการเคลื่อนไหว ทุกวันนี้ผมพยายามซ้อมการเคลื่อนไหวมากกว่าการยืนยิงแต่เนื่องจากร่างกายมันไม่ค่อยจะไหวเลยทำเท่าที่ทำได้ แต่ในทีม Phoenix นั้นผมจับพวกหนุ่มๆวิ่งมากๆ ยิงน้อยๆเช่น วาง Box ขึ้นมา 3-4 Box แล้วให้วิ่งไปทีละ Box แต่ให้ยิงนัดเดียวเท่านั้น นานๆถึงจะให้ยิง 2 นัดและนานออกไปอีกถึงจะให้เคลื่อนเข้าไปยิง 3 เป้าเหมือนปรกติ สาเหตุจากงบประมาณและกระสุนที่หายากครับ นี่เป็น 1 ในวิธีที่ผมใช้ส่วนท่านอื่นๆก็จะมีวีธีการของตนเองซึ่งแล้วแต่ประสพการณ์และปัจจัยอื่นๆ

ผมยังนึกไม่ออกว่าอยากเขียนอะไรอีกเลยขอพักช่วงนี้ก่อน แล้วค่อยมาเขียนต่อไปอีกทีครับ

มาเขียนต่อครับ หลังจากหยุดไปกับเรื่อง งง เสียหลายวัน...   
วันนี้เรามาพูดถึงการเดินยิงไปข้างหน้าบ้างครับ...ในการยิง IP นั้นหลายท่านจะเห็นนักกีฬาบางท่านเดินยิงหรือกึ่งวิ่งกึ่งยิงเพื่อลดเวลาขณะเคลื่อนที่ไปด้วย เช่นมีเป้าหรือ Popper อยู่ในช่วงที่เรากำลังเคลื่อนตัวไปอีกโซนยิงหนึ่ง แทนที่จะวิ่งเข้าไปหยุดแล้วค่อยยิง บางท่านจะยิงไปด้วยในระหว่างที่เคลื่อนไหวไปข้างหน้า เพื่อประหยัดเวลาหรือใช้เวลาให้น้อยที่สุด การที่จะทำแบบนั้นได้คุณต้องอ่านตรงกระทู้ช่วงนี้ครับ...   
การที่จะเดินยิงนั้นต้องเข้าใจเทคนิกพื้นฐาน 4 ข้อในการเดินยิงก่อนเพราะถ้าไม่เข้าใจหรือยิงไม่ถูกหลัก ตำแหน่งที่กระสุนตกส่วนใหญ่จะไปลงพื้นข้างล่างเสียหมดครับ หลักใหญ่ๆของการเดินยิงนั้นมีดังนี้ครับ
1. หดแขนเข้ามามากกว่าท่ายิงปรกติเล็กน้อย
2. ย่อเข่าลงในระหว่างเดิน
3. เวลาเดินไปข้างหน้าให้ใช้ส้นเท้าลงก่อน จากส้นเท้าถึงปลายเท้าให้ลงอย่างนิ่มนวล และเดินให้แนวเท้าตรงกัน (Marine Walk)
4. ข้อสำคัญคือ ยิงขณะที่เท้าข้างหนึ่งกำลังลอยอยู่ในอากาศครับ อย่ายิงในจังหวะเท้ากำลังลงแตะพื้น ตรงนี้สำคัญครับอย่าลืม..ยิงในจังหวะที่เท้าข้างหนึ่งลอยอยู่ในอากาศ

หลักการคร่าวๆมีเท่านี้เดี๋ยวมีเวลาเราจะมาดูในรายละเอียดอีกทีครับ

[วรกฤษ]

ผมมาเขียนแจกแจงรายละเอียดของการเดินยิงต่อนะครับ
การที่เราเดินอยู่นั้นถ้าเรายืดแขนปรกติจะทำให้ปืนมันเคลื่อนไหวขึ้นลงมากครับ เหมือนกับเราถือไม้ยาวๆเดินมันจะขยับมากกว่าถือไม้สั้นๆครับ ดังนั้นการหดแขนเราเข้ามาหน่อยจะช่วยจุดนี้ได้ดีครับ
ส่วนการย่อเข่าลงจะทำให้การเดินเรานุ่มนวลขึ้นประกอบกับการที่เราใช้ส้นเท้าลงเบาๆแล้วค่อยๆวางเท้าลงจะทำให้ศูนย์ปืนนิ่งขึ้นครับ ลองถือปืนแล้วเดินเต็มเท้าตรงๆดูจะเห็นมันแกว่งไปมาโดยเฉพาะคนที่ยิงโอเพ่น ด๊อทจะวิ่งไปทั่วเลย ดังนั้นควรจะย่อเข่าและเดินลงด้วยส้นเท้าเบา
ส่วนการที่เราเดินให้ปลายเท้าตรงอย่าง Marine Walk นั้นจะทำให้ศูนย์อยู่ในแนวตรงครับไม่บิดซ้ายขวามากนักครับ เพราะเวลาเราเดินเราจะย่างไปจนสุดปลายเท้านั่นเท่ากับว่าเราเดินฉีกไปด้านข้างนิดหนึ่ง พอเดินอีกข้างเราก็จะขยับไปอีกทาง ดังนั้นการเดินยิงที่ดีคือเดินให้ปลายเท้าตรงๆครับ ลองดูครับว่าเดินปลายเท้าอ้าออกและปลายเท้าตรงจะต่างกันอย่างไง
จุดสำคัญมากคือยิงระหว่างเท้าข้างหนึ่งลอยในอากาศ เพราะจังหวะที่เรายิงนั้นจะเหมือนกับเรายืนยิงด้วยเท้าข้างเดียวแต่เมื่อไหร่ที่เท้าอีกข้างแตะพื้นมันจะทำให้ศูนย์กระตุกลงต่ำ ไม่ว่าเราพยายามวางเท้าให้เบามันก็ยังกระตุกอยู่ดี ดังนั้นจังหวะการเหนี่ยวไกอยู่ที่ พอเท้าข้างหนึ่งยกขึ้นกำลังย่างไปข้างหน้าในอากาศนั่นคือจังหวะการยิงครับ พอเท้าที่ย่างนั้นแตะพื้นจังหวะนี้อย่ายิงจนกว่าเท้าอีกข้างลอยขึ้นมาแทนครับ เวลาถมเถครับที่จะยิงในจังหวะที่กำหนด ไม่ต้องยกเท้าสูง ยกเท้าธรรมดาหรือวิ่งนิดๆก็ยังยิงทันครับ ลองฝึกดูครับ มันมีประโยชน์ช่วยในการตัดเวลาลงได้ครับ ถ้าคุณฝึกจนชำนาญครับ

ไว้เจอกันในบทต่อไปเกี่ยวกับการยิงสวิงต่อครับ ส่วนที่เขียนมานั้นถ้าสงสัยก็ถามเข้ามาได้ครับ


ขอบคุณสำหรับคำชมที่ให้ครับ ผมก็พยายามเขียนให้นักกีฬาใหม่มีแนวทางฝึกเบื้องต้นครับ ส่วนที่จะพัฒนาต่อไปก็คงต้องหาคนแนะนำให้ครับ ความรู้มีหลากหลายหามาหลายๆทางแล้วหารูปแบบที่เหมาะกับเรามากที่สุดด้วยการทดลองครับ.

มาถึงคำถามเรื่องการส่งปืนและยิงมือเดียวไม่ว่าข้างถนัดหรือไม่ถนัดก็แล้วแต่...คำถามสั้นๆแต่ต้องอธิบายยาวเลยครับ    เรามาเริ่มจากการยืนยิงมือเดียวก่อนก็แล้วกัน...หลักการยืนยิงมือเดียวนั้นมี 2 แบบครับ แบบที่1 คือแบบที่เรายืนยิงโดยทั่วไปซึ่งผมจะไม่อธิบายอีก ส่วนแบบที่ 2 นั้น ถ้าเรายิงด้วยมือข้างที่ถนัด(สมมุติว่ามือขวา) รูปแบบการยืนคือหันข้างโดยเอาข้างขวาหาเป้า เท้าซ้ายจะอยู่ด้านหลังแต่โน้มตัวไปด้านหน้าเพื่อใช้น้ำหนักตัวเราต้านแรงรีคอยล์ อย่ายืนตรงครับเพราะเราอาศัยมือข้างเดียวดังนั้นโน้นตัวไปด้านหน้าน้ำหนักเราจะอยู่บนเท้าหน้ามากกว่าเท้าหลังนะครับ มือข้างที่จับปืนนั้นบางท่านก็บอกให้งอแต่บางท่านก็บอกให้ตึง ดังนั้นอยู่ที่คนลองว่าชอบแบบไหน ผมโดยส่วนตัวชอบแบบงอศอกเพื่อรีคอยล์จะได้ไม่ถ่ายมาที่หัวไหล่ครับ มือข้างที่เหลือนั้นอย่าปล่อยมันไว้เฉยๆครับ หาที่หยุดมันเช่นกดกับหน้าอกหรือที่ไหนก็ได้ แต่อย่าให้มันแกว่งเวลาเรายิงครับ
พอดีมีธุระแล้ว มีเวลาผมจะมาเขียนให้จบแบบละเอียดอีกทีครับ...อย่าลืมตามอ่านนะครับ


นี้มาถึงมือที่กริปปืน..มันมีหลักอยุ่ 2 แบบที่เลือกกริปเอาได้นะครับ แบบที่1 ก็เหมือนการกริปปืนธรรมดาเรานั่นเองคือเอานิ้วโป้งวางบนเซฟ แบบที่2 นี้คือเอานิ้วโป้งลงมาวางบนนิ้วชี้ที่เราจับปืนอยู่
ลองเลือดู 2 แบบว่าชอบแบบไหนและเรายิงแล้วแบบไหนเราถนัดกว่ากัน ส่วนตัวผมๆถนัดวางนิ้วโป้งบนเซฟครับ

ทีนี้เรามาว่าถึงมือที่ไม่ถนัดบ้างครับ...การยืนเหมือนกัน มือข้างที่ไม่จับปืบก็เหมือนกันคือหาที่พักไว้อย่าให้มันแกว่ง กริปปืนก็เหมือนกับข้างที่ถนัด แต่มันมีอีกเรื่องที่ต้องเลือกเอาอีกเหมือนกันคือ ศูนย์ปืน
ศูนย์ปืนมีทางเลือกได้ 2 แบบเช่นกันสำหรับการยิงด้วยมือไม่ถนัดครับ แบบที่1 คือศูนย์ปืนตรงๆเหมือนเรายืนยิงธรรมดา แต่จุดนี้ต้องจำนิดหนึ่งว่าตาหลักของเราคือข้างไหนแล้วบิดมือเล็กน้อยครับ แบบที่2 คือตะแคงศูนย์ปืน การตะแคงศูนย์ปืนนั้นตัวปืนจะเอียงเพื่อให้ศูนย์ปืนเอียงเข้าหาตาหลักครับ คุณต้องลองดูว่าถนัดแบบไหนครับ เช่นเดิมโดยส่วนตัวผมยิงศูนย์ด๊อท ผมรู้สึกว่าตัวเองชอบเอียงปืนมากกว่าครับ มันไม่ฝืนดีครับ ยืนตามสบายแค่เอียงปืนนิดเดียวเท่านั้นเอง.

ทีนี้มาถึงจุดที่จะอธิบายยากหน่อยด้วยคำพูด แต่ผมจะพยายามเขียนเท่าที่ทำได้ ถ้าใครเสนอตัวใส่ Video Clip ให้ผมเดี๋ยวผมจะส่งไปให้เพื่อลิงค์มาที่นี่จะได้เห็นได้อย่างชัดเจนอีกที
การชักปืนด้วยมือที่ถนัดผมจะไม่เขียนนะครับจะเขียนแต่ส่งปืนไปที่มือไม่ถนัด เท่าที่ผมทราบมีการชักปืนอยู่ 3 รูปแบบแตกต่างกันก็แล้วแต่จะชอบ หลังจากที่อ่านจบก็ไปลองดูกันก็แล้วกันครับ
แบบที่1...ชักปืนแบบธรรมดาแล้วส่งปืน...วิธีการคือคุณชักปืนเหมือนกับที่ทำอยู่แต่จะกริปปืนหลวมหน่อยแล้วคุณเอาอ้านิ้วโป้งมือขวาออกเพื่อเอานิ้วโป้งมือซ้ายเข้ามาแทนที่ พอนิ้วโป้งมือซ้ายแทนแล้วก็เอามือรวบกริปปืนโดยเอามือขวาออก พอคุณกริปเรียบร้อยแล้วก็ดันปืนออกไป
แบบที่2...แทนที่คุณจะชักปืนโดยจับด้ามปืนแล้วดึงขึ้น..ก็เปลี่ยนไปจับบริเวณบ่อแม็กแทนแบบนี้คุณจะมีพื้นที่ๆด้ามปืนเต็มที่เพื่อให้คุณเอามือซ้ายมาจับแทน
แบบที่3...ใช้มือขวาจับบริเวณสไลด์ครับแล้วดึงขึ้นมา..ด้ามปืนจะเปิดโล่งตลอดแนวปืนที่จะจับ..โดยส่วนตัวคิดว่าวิธีนี้เหมาะสำหรับปืนที่ติดกล้องครับเพราะมีพื้นที่มาก แต่ผมมาเขียนเผื่อเป็นทางเลือกตามความถนัด
ผมชอบแบบที่1 เพราะผมชินและชอบกับการชักปืนเหมือนเดิมครับ การถ่ายปืนนั้นใช้เวลานิดเดียวครับถ้าซ้อมบ่อยๆ ผมว่าเวลาที่ใช้นั้นเป็นแค่เศษของวินาทีครับ

ผมคิดว่าน่าจะตอบครบคำถามนะครับ หากนักกีฬาอพีอ่านแล้วผมขาดเขียนอะไรไปก็รบกวนช่วยเติมด้วยก็จะขอบคุณมากครับ...จบแค่นี้ก่อนครับเดี๋ยวนึกออกจะมาเติมถ้าไม่มีอะไรก็จะไปพูดเรื่องการยิงสวิงเลยครับ

[วรกฤษ]

พักนี้ไม่มีความคิดว่าจะเขียนยังไง เลยหยุดไปพักหนึ่ง ตอนนี้เลยมาเขียนต่อจาก 24 สิงหาคม ครับ

เรามาพูดถึงการยิงเป้าสวิงกันดีกว่าครับ
ก่อนอื่นการตั้งสวิงในสนามนั้นส่วนใหญ่จะตั้งไว้ 3 แบบครับ
แบบที่1 คือโผล่มาที่ด้านข้างของฉาก
แบบที่2 คือโผล่ด้านบนของฉาก
แบบที่3 คือโผล่ด้านบนและด้านข้าง
สวิงนั้นอาจจะเป็นสวิงคู่หรือสวิงเดียวก็ได้ อาจจะวิ่งสวนกันหรือแยกกันก็ได้ แต่โดยหลักๆแล้วมีการตั้ง 3 แบบที่กล่าวถึงข้างบน

หลายๆคนบอกยิงสวิงไม่ค่อยถูก เหตุที่ส่วนใหญ่ยิงไม่ค่อยถูกเพราะยิงตอนสวิงผ่านไปแล้ว โดยทั่วไปแล้วการยิงสวิงมีอยู่ 2 แบบๆหนึ่งคือยิงตามสวิง ซึ่งผมรู้สึกยากกว่าแบบที่ 2 คือเราหาจุดที่จะยิงแล้วปล่อยให้สวิงแกว่งมายังที่ๆเราคอยครับ ผมเชื่อว่าส่วนใหญ่ใช้วิธีการยิงแบบ 2 นี่

แบบที่ 1 ยิงตามสวิงนั้น สำหรับผมโดยส่วนตัวมันยากเพราะฝีมือไม่ถึงและเร็วไม่พอครับ    เอาว่าหลักของมันมีอยู่แถมตัวเองไม่ชอบเลยไม่ฝึกครับ การยิงตามสวิงเท่าที่อ่านมาคือ เมื่อไหร่ที่คุณลั่นไกไปแล้วห้ามหยุดการวาดปืนครับ ต้องวาดตามไปเหมือนยิงเป้าบิน(ไม่เคยยิงอีกเหมือนกัน  ) เพราะการที่เราหยุดวาดปืนกระสุนจะไม่ไปในตำแหน่งที่คุณต้องการ ผมเชื่อว่านักกีฬาที่ยิงเป้าบินสามารถเข้าใจครับ..ผมขอจบแบบที่ 1 อย่างงี้เพราะไม่เคยหัด...แค่รู้..เดี๋ยวเผื่อมีคนอื่นที่เป็นอย่าง อ.ใหม่ หรือคนอื่นอาจจะมาช่วยผมเขียนก็ได้ครับ

แบบที่ 2 คือหาจุดที่เราจะยิงแล้วให้สวิงวิ่งเข้ามา แบบนี้สำหรับผมมันง่ายกว่าและนักกีฬาส่วนใหญ่ทำกัน หลักของมันก็คือ เราเอาปืนเล็งไปยังจุดหนึ่งที่เราจะยิง เมื่อไหร่ที่เราเห็นเป้าแกว่งเข้ามาในตำแหน่งนี้เราก็จะลั่นไก ทีนี้เราจะลั่นไกเมื่อไหร่ ก็ต้องมาดูที่ขนาดของกระสุน, ความเร็วของตัวสวิงและระยะห่างจากจุดที่เรายืนไปถึงเป้าที่เราจะยิงครับเช่น ถ้ายิง .45 ระยะห่างสัก 13 เมตร สวิงวิ่งเร็วๆ ผมคิดว่าน่าจะยิงเมื่อศูนย์เราอยู่ที่เส้นประมาณ C และ D ครับเพราะกระสุน .45 วิ่งที่ความเร็วประมาณ 850 ฟุต/วินาที ดังนั้นเมื่อกระสุนไปถึงสวิงจะขยับไปแล้วโอกาสที่จะเข้าโซน A จะมากกว่าการยิงที่โซน A เพราะพอกระสุนไปถึงมันอาจจะไปโดน C หรือ D ก็ได้ สรุปคือต้องยิงดักหน้าครับ ส่วนขนาด 9 มม อาจจะยิงที่เส้น A และ C อย่างงี้เป็นต้นครับ

เดี๋ยวไว้ผมมีเวลามากกว่านี้ผมจะมาเขียนต่อเรื่องการยิงสวิงครับ มันยังไม่จบนะครับ

[วรกฤษ]

อาจาร์ยเขียนต่อเลยครับผมรวบรวมมาให้เรียบร้อยเเล้วครับ (แบบว่ารู้จาย)

[NaiMai>รักในหลวง]

  แป้นแล้น

[นาจา™รักในหลวง]

แป้นแล้น

 

[วรกฤษ]

แป้นแล้น

 

 

[sutee01]

     ดีมากครับ  ผม  อายุ  46  ปี ไม่รู้ว่าจะเข้าร่วมได้หรือเปล่า  คุณ  วรกฤษ  IPSC  กำหนดอายุหรือเปล่า....

[Phoenix]

     ดีมากครับ  ผม  อายุ  46  ปี ไม่รู้ว่าจะเข้าร่วมได้หรือเปล่า  คุณ  วรกฤษ  IPSC  กำหนดอายุหรือเปล่า....

IPSC เข้ามายิงได้ทุกวัยครับ...นักกีฬาไทยอายุสูงสุดตอนนี้คือ 60+ ครับยิง Super Senior ส่วนอายุ 50+ ยิง Senior ครับดังนั้นอายุ 46 นี่ไม่มีปัญหาครับ...ผมเริ่มประมาณนี้เหมือนกันครับ