ลองอ่านดูครับ......เผื่อบางคนจะลืมไป

[RUGER]

  โชคดีที่ผม ทำงานอยู่ บ้านเลย .... ไม่ค่อยพบปัญหาแบบนี้ ....

[มือปืน อีโบ๊ะ]

--ขอบคุณครับ. บางคนลืมจริงๆ ว่ามีใครคอยอยู่ที่บ้าน.

[แจ็ค]

.........ก็ไม่แน่.....อาจจะทำให้ใครในเว็บเราที่มีอะไร ๆ ตรงกับในเรื่องนี้ปรับเปลี่ยนพฤติกรรม....ก็เป็นได้.....ขอบคุณสำหรับเรื่องที่เป็นแนวคิด...ดี ๆ ...ขอบคุณครับผม......

[Nakin]

                       

[boon]

ให้ความสนใจกับลูกและคนในครอบครัวบ้างก่อนที่จะสายเกินไป
บางครั้งหลายๆอย่างมันก็วิ่งสวนทางกัน  ตอนลูกเรายังเด็กๆเขาก็อยากให้พ่อแม่มีเวลาเล่นกับเขาบ้าง
ตอนนั้นเรายังหนุ่มสาวก็ไม่ได้ใส่ใจกับเขามากเท่าไร    พอลูกเริ่มโตเป็นหนุ่มเป็นสาว เราก็เริ่มมีอายุมากขึ้น
อยากได้คุยกับลูกบ้าง  ส่วนลูกเราเขาก็อยากมีชีวิตวัยรุ่น ใช้เวลาอยู่กับเพื่อนๆพูดคุยภาษาเดียวกันมากกว่าที่จะคุยกับพ่อแม่
กลายเป็นช่องว่างระหว่างวัย ผู้ใหญ่กับเด็กคุยกันไม่รู้เรื่อง พูดกันคนละภาษา

[ครูแอม-ทีมซึมเศร้าฯ]

  ขอบคุณค่ะ ... ตั้งใจว่าจะไม่ให้ใครต้องมาขอซื้อเวลา
แต่ไม่รู้ว่าจะต้องเก็บเงินไว้ซื้อเองหรือเปล่าเนี่ยสิคะ 

[G. BKK]

  อึ้ง ครับ 

[USP40]

ครอบคุณมากครับพี่  อ่านแล้วนึกถึงลูกตัวเองครับ

[konklong]

อ่านแล้วซึ้งใจ เลยขออนุญาตขุดครับ 

[schamp]

อ่านแล้วรู้สึกว่ามีอะไรคล้ายๆกับชีวิตตัวเองหลายๆอย่างคับแต่ทุกๆวันนี้ชีวิตก็มีแต่ครอบครัวมาที่1

[Twitter 125]

ดีมากครับ.ซึ้งจริงๆ

[koptha]

ซึ้งครับ อ่านกี่ครั้งก็ยังน้ำตาซึมทุกที  ผมกำลังจะได้เห็นหน้าลูกอีกไม่กี่เดือนนี้  ตั้งใจจะไม่เป็นพ่อเหมือนในเรื่องนี้ครับ

[naisomchai]

ต้นเหตุไม่ได้เกิดจากพ่อมัวแต่ทำมาหากินจนไม่มีเวลาให้ลูกหรอกครับ... แต่ต้นเหตุเกิดจากพ่อพูดจาไม่รู้เรื่อง มัวแต่เจ้าอารมณ์ คนแบบนี้ต่อให้อยู่ที่ทำงานก็สื่อสารกับคนอื่นไม่รู้เรื่อง, เรื่องงานที่คนอื่นเขาคุยกันแค่สามสี่ประโยคก็รู้เรื่อง แต่ถ้าคุยกับคนที่เป็นพ่อเด็กตามกระทู้นี้ ก็จะคุยเสียครึ่งชั่วโมง อย่างนี้ยังไงก็ไม่มีเวลาเหลือพอหรอกครับ เพราะมีเวลาเพิ่มอีกเท่าไหร่ก็ไม่พอ เหมือนวิ่งไล่เงาตัวเอง...

ทุกคนมีเวลาเท่ากันหมดคือ 24 ชั่วโมง... แค่คุยกับลูกในช่วงเวลาระหว่างอาบน้ำให้ลูก กินข้าวกับลูก พาลูกไปส่งโรงเรียน/รับกลับจากโรงเรียน, หากคนคุยเป็นสรุปประเด็นเป็น เวลาแค่นั้นพ่อลูกคุยได้สารพัดเรื่องแล้วครับ พอกินข้าวเย็นเสร็จก็ปล่อยให้ลูกอ่านหนังสือ/ทำการบ้านไป พ่อก็เข้าห้องทำงานจนดึกก็ยังได้...

เวลามัน 24 ชั่วโมงเท่ากันหมดแหละ... หากใครสือสารไม่รู้เรื่อง ก็จะพบว่าตัวเองจะหมดเวลาไปกับการอธิบาย การเท้าความเรื่องเดิม การประชุม ฯลฯ ทั้งหมดคือการสื่อสารระหว่างบุคคลกินเวลาทำงานไปหมด จนเหลือเวลามีสมาธิทำงานที่ได้เนื้อๆจริงแค่ไม่กี่ชั่วโมงในเวลางาน...

หากใครเรียนเรื่องบริหารฯ จะมีพฤติกรรมในองค์กร กับเรื่องภาวะผู้นำอยู่ด้วย... ในนั้นจะระบุชัดเจนครับ ว่าเมื่อมีตำแหน่งสูงขึ้นจะทิ้งงานด้านเทคนิคลงไปเรื่อยๆ แต่เพิ่มงานประชุม/งานสื่อสารระหว่างบุคคลมากขึ้นเรื่อยๆ จนในที่สุดจะเหลือแต่การประชุม"แจกงาน"เท่านั้นเองหากก้าวขึ้นถึง CEO ขององค์กร...

พ่อเด็กตามท้องเรื่องในกระทู้นี้จะไม่มีวันมีเวลาว่าง หากไม่มีวิธีจับประเด็นในการสื่อสาร โดยเฉพาะคุยกับลูกตัวเองยังเจ้าอารมณ์ได้ถึงเพียงนี้ครับ...

[INTERCEPTER - รักในหลวง]

เหมือนเพลง cat's in the cradle ครับ

http://www.youtube.com/watch?v=7OqwKfgLaeA

[SillyOldMan]

ช่วง3ปีมานี้ผมทำงานเต็มที่วันละ5ชั่วโมง เลี้ยงลูกวันละ7-9ชั่วโมงครับ....คือผมอยู่ด้วยตลอดนอกจากตอนหลับกับอยู่ในห้องเรียน

เพิ่งถามเมียกับลูกๆไปเมื่อเดือนที่แล้วนี่เอง ว่าอยากให้พ่อรวยมากๆกันไหม เอาแบบซื้อม้ามาเลี้ยง/ทำสนามโกคาร์ทไว้ที่บ้านเลย จัดให้ได้สบายมาก แต่พ่อต้องขอเวลาทำงานเพิ่มนะ


เมียกับลูกมติเป็นเอกฉันท์ว่า"ไม่เอา"แบบนี้ก็มีความสุขแล้ว ก็เลยต้องเลี้ยงลูกเป็นอาชีพหลักต่อไป