หัวใจท่านสวยมาก ท่าน พ.ต.ท.หญิง กฤตยา ประดิษฐพงษ์ เจ้าหน้าที่ตำรวจผู้ปฏิบัติหน้าที่ใน3จังหวัดชายแดนใต้ 
ผมว่าน่าเอากระโปงของสารวัตรไปให้เป็ดเหลิมใส่เข้าสภามากกว่าที่จะใส่สูทอะไรนั้น เครดิตรูป นราสันติ(NARA Peace) 
ภาพนี้งดงามมากครับ สะเทือนอารมณ์ได้เอาเรื่องอยู่...
ไหล่เธอผู้หญิงของแคบพอๆ กับไหล่เด็กผู้ชาย ยืนกลางฝนตกหนักเห็นเม็ดฝนตกเป็นสาย เป็นฝ้าขาวตลอดทั้งรูป... ท่ายืนเหมือนยืนพักขา แต่มือที่จับปืนนั่นเตรียมพร้อมอยู่ตลอดเวลานะครับ, มือขวากำด้ามเอานิ้วแตะโกร่งไก แต่ด้วยความที่แขนผู้หญิงเล็กและมีแรงน้อย คอนปืน M4 แล้วยกขึ้นแนวเล็งเร็วไม่ไหว(ปืนพร้อมซองกระสุน 30 นัดจะหนัก 3.1 กก.) เลยต้องกำหูหิ้วเอาไว้ตลอดเวลา เลยต้องยืนไหล่เอียง(หากเป็นผู้ชายน้ำหนักแค่ 3 กก. กว่าๆ จะเหวี่ยงขึ้นไหล่ก็แค่หงายมือเอานิ้วเกี่ยวขึ้น)...
เธอยืนเม้มปาก เพราะเม็ดสายฝนกระเด็นเป็นละอองเข้าหน้าเข้าจมูก เม้มปากแน่นจะทำให้ช่องจมูกกว้าง หายใจเบาๆก็สูดอากาศได้ถนัดไม่ต้องหายใจแรง การหายใจเบาทำให้ละอองฝนไม่โดนดูดเข้าจมูก(เสี่ยงสำลัก)... เธอยืนเลิกคิ้วเพื่อให้ดวงตาเบิกกว้าง หน้าแบบนี้เป็นท่ามาตรฐานเวลาต้องการความตื่นตัว(พวกสวมหมวกเบเร่ต์มักเอาขอบหมวกดึงหน้าผากให้ดวงตาเบิกกว้างอีกด้วย เวลาต้องการให้ตนเองตื่นตัว)...
เห็นแล้วรู้สึกพิลึกครับ... ผู้ชายอกสามศอกกล้ามเนื้อขึ้นทั้งตัวบางคนได้นอนหลับสบายในบ้านตัวเอง(เช่นนายสมชาย), ทั้งนี้เป็นเพราะผู้หญิงไหล่แคบแขนขาแบบบางไม่มีแรงคนนี้แหละครับ เธอกำลังปกป้องอันตรายให้ อยู่ที่ภาคใต้แดนมิคสัญญีฯ...
