ฆ่าได้ใจเป็นสุข
พระเทพคุณาภรณ์ (โสภณ โสภณจิตฺโต ป.ธ.9) เจ้าอาวาสวัดเทวราชกุญชรวรวิหาร www.watdevaraj.com
ความโกรธ คืออารมณ์เดือดพล่าน สามารถเกิดขึ้นได้ตลอดเวลาที่เราต้องเกี่ยวข้องผู้อื่นและพบกับสิ่งที่ไม่น่าปรารถนา ยามใดเมื่อเราโกรธต้องบอกตัวเองว่ากำลังได้รับพิษร้ายเข้าไปในจิตใจแล้ว ควรพิจารณาเห็นโทษของความโกรธแล้วรู้สึกสะดุ้งกลัวขึ้นมาทันที พยายามระงับ หรือฆ่าความโกรธไว้ไม่ให้พิษโกรธกำเริบแสดงเป็นกิริยาอาการอะไรออกมาอย่างเด็ดขาด เพราะผู้ที่ถูกพิษความโกรธกำเริบหนัก ทำให้ขาดสติ สามารถทำความผิดได้มากมาย ทำร้ายตัวเอง ทำลายสิ่งของ ทำร้ายผู้อื่นโดยไม่เลือก และไม่มีเหตุผล
ฆ่าความโกรธ ด้วยการมีสติระลึกนึกถึงความดีของคนที่เราโกรธไว้ในใจ เช่น เขาเคยทำดีอะไรให้แก่เราบ้าง หรือเขามีส่วนดีอื่นๆ ที่น่าประทับใจอะไรบ้าง นึกอย่างนี้มาแทนความคิดไม่ชอบใจ ความโกรธจะเจือจางหายไป
ฆ่าความโกรธ ด้วยการทำใจให้สงบ ด้วยวิธีการไหว้พระสวดมนต์ เป็นวิธีง่ายๆ ที่ได้ผลดีเกินคาด เมื่อใดที่โกรธให้ก้มลงกราบพระ หรือสวดมนต์ ในขณะนั้นจะรู้สึกตัวว่าความโกรธไม่สามารถเกิดขึ้นได้ จิตใจสงบเยือกเย็นเห็นได้ชัดเจน
ฆ่าความโกรธ ด้วยการมองเห็นผลดีของความไม่โกรธ ฉ่ำเย็นด้วยเมตตา ทำให้มีเพื่อนมาก มีคนนิยมรักใคร่ มีสุขภาพจิตดี มีความสุขตลอดเวลา ตัวอย่างเรื่องสุวรรณสาม ตอนหนึ่ง ซึ่งพระเจ้ากบิลยักษ์ กษัตริย์เมืองพาราณสี เสด็จประพาสป่าล่าเนื้อตามลำพัง เย็นวันหนึ่ง เห็นสุวรรณสาม ผู้มีเมตตาธรรม มีฝูงสัตว์ห้อมล้อมเป็นดุจเพื่อนเล่นกัน จึงเกิดความสงสัยว่าเด็กหนุ่มคนนี้เป็นใครกันแน่ เทวดาหรือเปล่า
สุวรรณสามตักน้ำไว้ให้พ่อแม่เพียงพอแล้ว ลงอาบน้ำเสร็จจึงเตรียมกลับอาศรม พระเจ้ากบิลยักษ์เห็นเป็นโอกาสที่เหมาะ จึงยิงธนูถูกด้านข้างของสุวรรณสาม ร่างถึงกับทรุดลง เลือดไหลท่วมตัว ฝูงสัตว์ที่ตามห้อมล้อมต่างตกใจ พากันวิ่งหนีแตกกระเจิง เหลือสุวรรณสามเพียงผู้เดียว
เริ่มตั้งสติได้ จึงหันศีรษะไปทางอาศรมที่บิดามารดาอยู่ แผ่เมตตาให้คนที่ยิงธนูใส่แล้วร้องถามว่า ใครหนอยิงเราได้ ทำไมจึงหลบหน้า ไม่ออกมาให้เรารู้จัก พระเจ้ากบิลยักษ์แปลกใจที่สุวรรณสามถูกเรายิงบาดเจ็บสาหัส แต่ไม่แสดงอาการโกรธเคืองตนแม้แต่นิด ถึงได้รับทุกข์ทรมานแสนสาหัส ไม่คำนึงถึงตนเองว่าจะเป็นอย่างไร ยังรำพันห่วงใยพ่อแม่ที่ตาบอด ไม่มีใครเลี้ยงดู เมื่อท่านทั้งสองไม่เห็นข้าพเจ้า ยิ่งทุกข์กว่าข้าพเจ้าหลายเท่านัก
พระเจ้ากบิลยักษ์ตรัสปลอบใจสุวรรณสาม ขอท่านให้เบาใจ อย่าคร่ำครวญเลย เราจะเลี้ยงดูพ่อแม่ท่านให้ดี เหมือนที่ท่าน เลี้ยงดู ในที่สุดมีเหตุอัศจรรย์สุวรรณสามรอดตาย มีโอกาสเลี้ยงดู พ่อแม่ให้มีความสุขตลอดไป พร้อมกล่าวสอนพระเจ้ากบิลยักษ์ ในฐานะทรงเป็นกษัตริย์ ซึ่งเป็นเหมือนต้นไม้ใหญ่ เป็นที่พึ่งพิงของคนและสัตว์จำนวนมาก ทำให้พระองค์เกิดความเลื่อมใสจิตใจมีเมตตาธรรมสม่ำเสมอ
