ใครเข้าใจความหมายภาพนี้บ้าง

[oil]

ภาพนี้สถาบันปรับปรุงบุคคลิกภาพแห่งหนึ่งนำมาอบรมเจ้าหน้าที่บริหาร ความหมายคือคนหนุ่มมักมีความมุ่งมั่น ทุ่มเท กระเหี้ยนกระหือรือ ในการแสวงหาทรัพย์สินเงินทองแม้ต้องแลกด้วยความยากลำบาก ประมาณนั้น
แต่เมื่อพยายามเสาะแสวงหาทรัพย์ไปช่วงหนึ่ง จนเลยเข้าวัยกลางคน กำลังเริ่มอ่อนล้าลง ก็ล้มเลิกความคิด หันหลังกลับ ทิ้งเวลาและความบากบั่นที่ทำมาครึ่งชีวิตไว้เพียงนั้น ทั้งๆที่หากกัดฟันอดทนมุ่งมั่นทำต่อไปอีกเพียงนิดเดียวความสำเร็จมหาศาลก็กองอยู่ตรงหน้าแล้ว
เปรียบเสมือนผู้บริหารระดับกลาง หรือเจ้าของธุรกิจวัยกลางคน ที่พยายามต่อสู้ดิ้นรนมาค่อนชีวิต แต่กลับท้อใจและหันหลังกลับเสียดื้อๆ เสียดายเวลาที่บากบั่นมาตั้งนาน  เพราะหากอดทนทำต่อไปอีกนิดเดียว ตำแหน่งที่ไขว่ค้วามาตลอด หรือความสำเร็จของธุรกิจที่แสวงหามานาน ก็จะรออยู่ตรงหน้าแล้ว  จงอย่าละความเพียร เหมือนที่พ่อหลวงสอนเราเรื่องพระมหาขนกที่ทรงว่ายน้ำในมหาสมุทรถึงเจ็ดวันเจ็ดคืน

[ต.แม่สาย]

คน คนเดียวกัน ขุดตั้งแต่หนุ่มจนแก่ เพื่อสมบัติ สุดท้ายนึกขึ้นได้ว่า ขุดไปทำไมเหมือนหนูปั่นจักร หยุดไม่ได้ซักที  เมื่อปลงได้ ก็หยุด เดินกลับไปอยู่กับครอบครััวกับลูกกับเมีย แค่นี้ชีวิตคน

ขอบคุณครับ

[dignitua-รักในหลวง]

ต้อง "แน่วแน่" ครับ...

มีกำลังก็ทำไปเรื่อยๆ ไม่ท้อ ไม่หยุด... ทำชีวิตให้เหมือนเครื่องจักร ไร้จิตใจ มุ่งหน้าไปทางไหนก็ไปทางนั้น ไม่สนใครแม้แต่สิ่งรอบตัว...

หากหยุดเท่ากับตาย..

ชีวิตก็เหมือนกัน... หากทำอะไรครึ่งๆกลางๆ ไม่มีวันถึงจุดหมาย..
ผมถือว่ามาถึงจุดนี้แล้ว ที่เหลือคือจุดต่อไปครับ ไม่รู้ว่าจะลงหรือขึ้น แต่ก็ทำไปเรื่อยๆทุกวัน...

ถือว่าเป็นภาพที่มีความหมายมากครับ...

[zamphol]

ชีวิตเหมือนหมาล่าเนื้อ ถูกตั้งรางวัลล่อไว้ตลอดเวลา ยิ่งไล่ล่ามันยิ่งขยับหนีไปเรื่อยๆ เราหยุดมันก็หยุดตรงหน้า อีกนิดเดียว เกือบจะถึงแล้ว 

มัวแต่ไล่ล่า เลยลืมคิดไปว่า ความอยากมันย่อมแปรผกผันกับสังขารและกาลเวลา ไม่รู้มีใครคิดเหมือนผมรึเปล่า...

[dignitua-รักในหลวง]

ผมเคารพและเห็นคนรุ่นก่อนมีความอุตสาหะมาก บางคนกว่าจะประสบความสำเร็จก็แทบจะบั้นปลายชีวิต..

และไม่เคยเห็นใครที่ประสบความสำเร็จในตอนที่จะใกล้บั้นปลายจะหยุดทำงานเลยครับ...

บางทีอาจจะมีความสำเร็จเล็กๆระหว่างทางไปเรื่อยๆเพื่อก้าวไปข้างหน้า จนกว่าจะประสบความสำเร็จที่แท้จริง...

และก็แอบขำคนรุ่นใหม่ที่เพิ่งเริ่มทำงาน แล้วคิดว่านั่นคือจุดสำเร็จสูงสุดในชีวิตแล้ว...

[chonthai-รักในหลวง]

+ 1 คุณตั้วครับได้ความหมายตรงใจครับ

[Twitter 125]

ภาพนี้สถาบันปรับปรุงบุคคลิกภาพแห่งหนึ่งนำมาอบรมเจ้าหน้าที่บริหาร ความหมายคือคนหนุ่มมักมีความมุ่งมั่น ทุ่มเท กระเหี้ยนกระหือรือ ในการแสวงหาทรัพย์สินเงินทองแม้ต้องแลกด้วยความยากลำบาก ประมาณนั้น
แต่เมื่อพยายามเสาะแสวงหาทรัพย์ไปช่วงหนึ่ง จนเลยเข้าวัยกลางคน กำลังเริ่มอ่อนล้าลง ก็ล้มเลิกความคิด หันหลังกลับ ทิ้งเวลาและความบากบั่นที่ทำมาครึ่งชีวิตไว้เพียงนั้น ทั้งๆที่หากกัดฟันอดทนมุ่งมั่นทำต่อไปอีกเพียงนิดเดียวความสำเร็จมหาศาลก็กองอยู่ตรงหน้าแล้ว
เปรียบเสมือนผู้บริหารระดับกลาง หรือเจ้าของธุรกิจวัยกลางคน ที่พยายามต่อสู้ดิ้นรนมาค่อนชีวิต แต่กลับท้อใจและหันหลังกลับเสียดื้อๆ เสียดายเวลาที่บากบั่นมาตั้งนาน  เพราะหากอดทนทำต่อไปอีกนิดเดียว ตำแหน่งที่ไขว่ค้วามาตลอด หรือความสำเร็จของธุรกิจที่แสวงหามานาน ก็จะรออยู่ตรงหน้าแล้ว  จงอย่าละความเพียร เหมือนที่พ่อหลวงสอนเราเรื่องพระมหาขนกที่ทรงว่ายน้ำในมหาสมุทรถึงเจ็ดวันเจ็ดคืน

อาจจะมีความหมายอย่างที่กล่าวมาจริงๆครับ ^_^

[Twitter 125]

ต้อง "แน่วแน่" ครับ...

มีกำลังก็ทำไปเรื่อยๆ ไม่ท้อ ไม่หยุด... ทำชีวิตให้เหมือนเครื่องจักร ไร้จิตใจ มุ่งหน้าไปทางไหนก็ไปทางนั้น ไม่สนใครแม้แต่สิ่งรอบตัว...

หากหยุดเท่ากับตาย..

ชีวิตก็เหมือนกัน... หากทำอะไรครึ่งๆกลางๆ ไม่มีวันถึงจุดหมาย..
ผมถือว่ามาถึงจุดนี้แล้ว ที่เหลือคือจุดต่อไปครับ ไม่รู้ว่าจะลงหรือขึ้น แต่ก็ทำไปเรื่อยๆทุกวัน...

ถือว่าเป็นภาพที่มีความหมายมากครับ...

 

[naisomchai]

นายสมชายก็เลยสงสัยต่อครับ... ว่าแค่ไหนถึงจะเรียกได้ว่าถึง"เพชร"ตามรูปในกระทู้แล้วครับ...

[ทิดเป้า]

นายสมชายก็เลยสงสัยต่อครับ... ว่าแค่ไหนถึงจะเรียกได้ว่าถึง"เพชร"ตามรูปในกระทู้แล้วครับ...

 ผมเข้าใจว่า....เพชร คือ "เป้าหมาย" ที่เราตั้งไว้...จะถึงหรือไม่ถึงอยู่ที่ความมุ่งมั่น ตั้งใจต่อสู้ฝ่าฟันอุปสรรค...และตัวแปรสำคัญอย่างหนึ่ง คือ คำว่า "พอ " ครับ

[naisomchai]

นายสมชายก็เลยสงสัยต่อครับ... ว่าแค่ไหนถึงจะเรียกได้ว่าถึง"เพชร"ตามรูปในกระทู้แล้วครับ...

 ผมเข้าใจว่า....เพชร คือ "เป้าหมาย" ที่เราตั้งไว้...จะถึงหรือไม่ถึงอยู่ที่ความมุ่งมั่น ตั้งใจต่อสู้ฝ่าฟันอุปสรรค...และตัวแปรสำคัญอย่างหนึ่ง คือ คำว่า "พอ " ครับ

แล้วนายสมชายก็สงสัยต่ออีกน่ะครับ(ไม่ได้กวนครับ)... คือ"เป้าหมาย"ที่ว่านั่นของแต่ละท่าน คือตรงไหนครับ...

แต่ก่อนนายสมชายเคยวางเอาไว้ว่าไม่ต้องทำงาน ก็มีกินมีใช้ไปได้จนแก่ตายเอง แต่มานั่งนึกดู มันก็แค่เงินเดือนข้าราชการ+เงินบำนาญข้าราชการเท่านั้นเองนี่ครับ... นายสมชายว่านี่แหละคือปัญหาครับ เพราะไม่รู้ว่าที่ไหนคือเป้าหมาย...

ก็เลยเหมือนคนเดินทาง มีความสุขอยู่กับการเดินทาง... เมื่อไหร่ถึงที่หมายแล้วก็หมดสนุก ต้องหาเรื่องให้ตัวเองเดินทางใหม่ ไม่รู้จักจบครับ...

[numplaw]

ถ้าคุณตามหาความสำเร็จจงอย่าท้อ ถ้าท้อคุณจะแพ้ทันที

[ค..ควาย...ใส่ชฎา]

ภาพบนยังไม่ลุถึงแก่นแท้ ยังมีความกระเหี่ยนกระหือรือแสวงหาทรัพย์สินเงินตรา...ภาพล่างลุแล้วถึงแก่นแท้ คือ ขุดมาตั้งนานจนแก่ แก่แล้วสิ่งของมีค่าจะเอาไปทำอะไร ความสุขไม่ได้อยู่ที่เพชรนิลจินดา ความสุขอยู่ที่ความพอ พอที่จะมี พอที่จะอิ่ม พอที่จะแบ่งปันนั่นคือความสุข...อิอิอิ...

นายสมชายเห็นด้วยครับ... เพราะมันไม่รู้จักจบหรอก เหมือนไล่เงาตัวเอง...

สมันยังเด็กก็บอกว่าแค่มีรถ มีบ้าน มีปืน, แต่พออายุมากขึ้นก็ขยับจากโตโยต้า(หรือรถญี่ปุ่น)ไปหารถยุโรบฯ ขยับจากคอนโดเป็นทาวน์เฮ้าส์ แล้วขยับไปบ้านเดี่ยวจาก 50 ไป 200 ตารางวาฯ ขยับจากปืนกระบอกเดียวกลายเป็นเต็มตู้ ฯลฯ...

ไปๆ มาๆ เลยกลายเป็นว่า"ชอบเดินทาง"ครับ เดินทางไปเรื่อยไม่มีวันจบ
แม้แต่มีเงินเป็นแสนล้านบาทก็ยังไม่มีความสุข บางคนอยู่ถึงดูไบยังมีกิเลสสารพัดครับ...
ถึงได้มีพุทธวจนะถามว่า"เราหยุดแล้ว แต่ทำไมท่านยังไม่หยุด?"(พระพุทธเจ้าถามองคุลีมาร ขณะที่วิ่งไล่พระพุทธเจ้าไม่ทัน)...

Ha Ha Ha  ฮา "ฮั่นแน่"  อ่ะ ฮา   

[ทิดเป้า]

 บางท่านต้องการทรัพย์สินเงินทอง ลาภ ยศ สรรเสริญ...เมื่อได้สิ่งที่ต้องการมาแล้ว ก็อยากจะได้เพิ่ม ต้องเหนื่อยหามาอีก เพื่อสนองและสนับสนุนเหตุผลของกิเลส เป็นการเดินทางที่เหน็ดเหนื่อย ขาดความสุข ไม่จบสิ้น...คนที่ถึงเป้าหมายแล้ว คือคนที่ ค้นพบความสุข ความต้องการของตัวเองแล้ว  มีความพอใจกับสิ่งที่ตัวเองมีอยู่  มีความสุขกับความเป็นอยู่ สนุกกับงานที่ทำ พอใจในผลตอบแทน ทำหน้าที่ของตัวเองตามกำลัง  หมุนไปตามโลก และ แก่เฒ่าตามอายุขัยครับ...

มันขึ้นอยู่กับตัวเอง ว่า จะให้เป้าหมายอยู่ที่ไหน...สำหรับผม ความสุข คือเป้าหมาย ...เดินทางไปเรื่อยๆ ถึงที่ที่มีความสุข ก็แสดงว่า ถึงเป้าหมายแล้ว
    
 ทั้งหมดนี้ เป็นความเข้าใจของตัวผมเอง ไม่อ้างอิงกับทฤษฎีใดๆทั้งสิ้นครับ

[naisomchai]

บางท่านต้องการทรัพย์สินเงินทอง ลาภ ยศ สรรเสริญ...เมื่อได้สิ่งที่ต้องการมาแล้ว ก็อยากจะได้เพิ่ม ต้องเหนื่อยหามาอีก เพื่อสนองและสนับสนุนเหตุผลของกิเลส เป็นการเดินทางที่เหน็ดเหนื่อย ขาดความสุข ไม่จบสิ้น...คนที่ถึงเป้าหมายแล้ว คือคนที่ ค้นพบความสุข ความต้องการของตัวเองแล้ว  มีความพอใจกับสิ่งที่ตัวเองมีอยู่  มีความสุขกับความเป็นอยู่ สนุกกับงานที่ทำ พอใจในผลตอบแทน ทำหน้าที่ของตัวเองตามกำลัง  หมุนไปตามโลก และ แก่เฒ่าตามอายุขัยครับ...

มันขึ้นอยู่กับตัวเอง ว่า จะให้เป้าหมายอยู่ที่ไหน...สำหรับผม ความสุข คือเป้าหมาย ...เดินทางไปเรื่อยๆ ถึงที่ที่มีความสุข ก็แสดงว่า ถึงเป้าหมายแล้ว
    
 ทั้งหมดนี้ เป็นความเข้าใจของตัวผมเอง ไม่อ้างอิงกับทฤษฎีใดๆทั้งสิ้นครับ

ถ้างั้น... นายสมชายหาทฤษฎีมาอ้างอิงให้ก็แล้วกันครับ... แฮ่ๆ...

ทฤษฎี"ลำดับขั้นความต้องการของมาสโลว์"... ลิ้งก์นี่ครับ...  http://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%A5%E0%B8%B3%E0%B8%94%E0%B8%B1%E0%B8%9A%E0%B8%82%E0%B8%B1%E0%B9%89%E0%B8%99%E0%B8%84%E0%B8%A7%E0%B8%B2%E0%B8%A1%E0%B8%95%E0%B9%89%E0%B8%AD%E0%B8%87%E0%B8%81%E0%B8%B2%E0%B8%A3%E0%B8%82%E0%B8%AD%E0%B8%87%E0%B8%A1%E0%B8%B2%E0%B8%AA%E0%B9%82%E0%B8%A5%E0%B8%A7%E0%B9%8C

หรือสรุปแบบพุทธ ก็คือ"ความรู้ตื่น"ครับ... เรื่องเดียวกันเลย...

ป.ล. ในวิกี้ฯ บอกว่าความต้องการขั้นสุดท้ายคือ"ความสมบูรณ์ของชีวิต"นั้น, นายสมชายว่าภาษาไม่สวย คือไม่สรุปรวบรัดให้เข้าใจง่าย ถ้าจะให้เข้าใจง่าย ต้องใช้คำว่า"รู้จักตนเอง และพอใจในสิ่งที่ตนเองทำเต็มกำลังแล้ว"ครับ... โดยแปลไทยเป็นไทยก็คือต้องประเมินว่ากำลังตนเองมีเท่าใด แล้วทำให้เต็มความสามารถ ไม่ย่อท้อ ไม่ท้อถอย ทำได้เท่าไหร่ก็พอครับ...