ที่บ้านแม่ผมที่ปากน้ำจะมีรูปถ่ายใต้ต้นไม้ต้นนึง ที่วัดแห่งนึงในจังหวัดนครปฐม ซึ่งเป็นภาพถ่ายรวมญาติกันทุกปี...
แม่ผมจะแขวนภาพเรียงไว้บนฝาบ้าน เป็นภาพหมู่ใต้ต้นไม้ต้นเดิม บรรยากาศจะเปลี่ยนแปลงไปเรื่อยๆ เด็กๆที่อยู่ในภาพจะโตขึ้นเรื่อยๆ แต่ไม่เคยมีรูปครอบครัวผมอยู่ในภาพเลยซักภาพ...
แม่บ่นว่าเมื่อไหร่จะมีภาพครอบครัวมรึงอยู่ในภาพใต้ต้นไม้ต้นนี้บ้างนะ....
ตอนนี้ผมแอบมาแสตนด์บายอยู่ที่บางพลีแล้ว ออกจากระยองบ่ายสามถึงสมุทรปราการ 2 ทุ่ม... ติดสุดๆ...
พรุ่งนี้จะไปปรากฏกายใต้ต้นไม้ต้นนั้น... ถ้าเจ้าอาวาส(เป็นน้าผม) ตัดต้นไม้ต้นนั้นออกล่ะก็...... ฮาตรึม...
ปล. รีบเคลียร์งานรีบออกไปหน่อย.. ลืมเอากล้องมา..
นี่แหละน้า... นายสมชายเคยบอกแล้ว ให้ซื้อกล้องสามพันบาทหนึ่งตัวติดเอวไปไหนต่อไหนทุกวันครับ... เย้...
ผมคิดถึงคำพูดพี่สมชายเลยครับ...
โชคดีว่าน้องชายเอากล้องไปพอดี ไม่งั้นแห้วอีก...
แต่ก็รวมญาติไม่ครบอยู่ดีเพราะขาดครอบครัวพี่ชายไปหนึ่งครัว ไปเที่ยวดูไบ(ไม่รู้ไปทำไม น่าจะร้อนกว่าบ้านเรา..)
โดยรวมก็โอเค ผมเป็นโรคเก็บอาการทางสีหน้าไม่ค่อยอยู่ ตอนเจ๊งไม่อยากไปเจอหน้าญาติคนไหน กลัวจะทำให้บรรยากาศสนุกๆของคนอื่นเค้ากร่อย เลยไม่ค่อยอยากไปเจอหน้าใคร...
ปีนี้พอจะมีรอยยิ้มออกมามากขึ้นหน่อย บรรยากาศส่วนใหญ่แฮ๊ปปี้ครับ...
กลับมาถึงระยองแล้ว พรุ่งนี้ทำงานต่อเพราะงานเร่งและลูกน้องไม่กลับบ้านกัน ลุยกันต่อยาวเลย...
คงได้ไปเที่ยวหลังสงกรานต์ช่วงวันที่ 16-17 รอให้คนเที่ยวกลับมาก่อนแล้วค่อยข้ามไปเกาะเสม็ด ไปชาร์ตแบตซะหน่อย...
เสียดายวันเมื่อวาน อดไปดื่มเบียร์กับพี่จอยฮันเตอร์เลย...
