ผมไม่ค่อยได้โพสเลย เป็นเสือซุ่มแอบอ่านอยู่นาน
จนวันนี้รู้สึกกังวลใจ
เลยขอ..ญาติ ซักกระทู้ วอนผู้รู้และเชี่ยวชาญปลอบใจ..ครับ
เรื่องมีอยู่ว่า.. ผมเป็นคนนอนกอดปืนแต่เด็ก (ตอนแม่เข้ากะ นอนคนเดียวกลัวผีมาก แต่ปืนช่วยได้น้อ) เป็นปืน .22 แม็กนั่ม 7 นัด ไทยประดิษฐ์ เมื่อ 30กว่าปีก่อน ตอนแม่ท้องแก่(ผมทะลึ่งเข้าไปอยู่ในท้องแก..อิอิ) เดินไปซื้อมาจากนักเลงแถวบ้าน 400 บาท เพราะเตี่ยผมขับแท็กซี่(เตี่ย = พ่อ แต่ กิ๊ก = ...?) แล้วโดนจิ๊กโก๋แถวบ้านไล่ฟันเพียงเพราะไฟรถส่องหน้าพี่จิ๊กโก๋เมา(นักเลง กับจิ๊กโก๋ ต่างกันไงคับ...
) เรากอดปืนเถื่อนจนถึงช่วงปี 18 (บอกหมดงี้ ตำรวจจับไหมเนี้ยะ) ที่เค้าให้เอาปืนเถื่อนไปขึ้นทะเบียนได้ พ่อผมจึงเอาไปขึ้นฯกับเค้าบ้าง มันจึงเป็นปืนราคาถูก ที่ถูกกฏหมาย และกลายเป็นความผูกพันธ์ แต่ไม่เคยยิงลูกแม็กนั่มเลย กลัวแตกใส่หน้า เพราะโม่บางมาก ถ้ายิงด้วย .22 LR ปลอกจะบวมติดกับโม่ ต้องเอาตะปูสวนออกมา ใส่ลูกเต็มก็ไม่ได้ เพราะไกไม่มีเซฟแบบสมิธ หากตกพื้นในตำแหน่งไกกระแทก จะสามารถลั่นได้ ที่เหลือก็ โม่คลอนจนถ้าจะยิง อาจต้องเอียงปืนไปทางขวา ให้โม่เข้าที่ แล้วค่อยเหนี่ยว ลำกล้องไม่มีเกลียว ยิงต้นมะพร้าวในระยะ 15ม. ก็ไม่โดน มีร่องรอยของสนิมเป็นวัสดุเคลือบผิว (ฟูลออฟชั่นแบบนี้ น่าเอาไปประกาศขายในบอร์ดให้ปาหัวผมเล่น ดีไหมครับ
) ล่าสุดตอนเอามาหยอดน้ำมัน แล้วบริหารไก มีชิ้นส่วนเหล็กกระเด็นออกมาชิ้นนึง หัวเราะแทบกลิ้ง ปืนเลยยิงดับเบิ้ลไม่ได้ซะแล้ว เดือดร้อนร้านปืนต้องดูอาการ แต่ก็ทำส่ายหน้าเป็นพัดลมเบอร์ห้า จึงได้แต่นั่งเศร้า ที่ปืนผู้เป็นเหมือนญาติมาเท่ากับชีวิตเรา กำลังป่วยใกล้ตายโดยไม่มีทางรักษา
เมื่อเดือนที่แล้ว ผมได้มีโอกาสได้ไปยลโฉมน้อง CZ ปืนที่กล่าวขาน และอยู่ในดวงใจมานาน สบตาหล่อนครั้งแรกก็ตกหลุมรักทันที ไม่รีรอสู่ขอในราว สี่สิบพัน และดำเนินการขอฯอย่างถูกต้อง จึงเป็นเหตุให้ได้ไปนั่งหน้าโต๊ะท่านนายอำเภอเป็นครั้งแรกในชีวิต บรรยากาศการสนทนา 1 ชม.ในวันนั้น สำหรับผมแล้ว มันเป็นดั่งเวทีที่ทรมานแบบครบอารมณ์จริงๆครับ ความจำเป็นในการครอบครองอาวุธอย่างถูกต้อง ระหว่างประโยชน์กับคุณค่าทางจิตใจและการกีฬา ผมเชื่อว่าอย่างหลังนี่น่าจะมาแรงกว่า จนท่านเมตตาและเห็นว่าคุณสมบัติไม่ขัดแย้ง จึงอบรมผมมากมายเรื่องอาวุธปืนกับสิ่งที่จะตามมาหลังจากมีไว้ในครอบครอง ท่านขอผมสองข้อ
1. ต้องคืนปืนที่มี(พ่อแก่ .22 ของผมนั่นเอง) เพราะบ้านละ 1 สั้น 1 ยาว
2. ต้องมีปืนไว้ช่วยคน ไม่ใช้ทำร้ายคน(ข้อนี้ ทำให้ผมเคารพคนมีปืนเป็นอย่างมาก)
ข้อแรกไม่มีปัญหา ข้อสองมันต้องดูกันนาน เลยดำเนินการทันที คืนปืนพร้อมใบป.4 ในบ่ายวันนั้นเลย หลังจากนั้นประมาณเกือบเดือน ใบ ป.3 ที่เป็นน้อง CZ ก็คลอดออกมาด้วยความปลาบปลื้มปิติยินดี พร้อมกับความกังวลใจอีกหลายข้อดังนี้
* ปืนที่ผมคืนหลวงไปแล้ว โดยไม่ได้ทำอะไรเลยเนี้ยะ มันผิดกฏหมายไหมครับ
* ปืนจะสามารถไปก่อคดี จนทำให้เตี่ยผมต้องเดือนร้อนตอนแก่ไหมเนี้ยะ
* ทะเบียน ป.4 รุ่นเก่าที่ยังสามารถครอบปืนใหม่ใส่เนี้ยะ ถ้าหลุดออกมาอาวะวาดแล้วจะทำไงครับ
* และข้อกังวลอื่นๆ ที่ต้องกังวลด้วย โดยที่ผมยังไม่รู้ ยังมีอีกไหม...
ขออภัยที่ร่ายยาว แต่ผมอ่านมานาน ยังไม่มีใครถามเกี่ยวกับการคืนปืนเลย
ขอขอบพระคุณด้วยความเคารพ..ครับ
