ส้วมชักโครกมันสบายก็จริงครับ
แต่เวลาเข้าตามปั๊มน้ำมันหรือที่สาธารณะ ที่พนักงานทำความสะอาดหรือกระดาษเช็ดตูดขาดแคลน
ผมขยะแขยงที่จะเอาตูดตัวเองไปสัมผัสน่ะครับ
เห็นน้ำเยี่ยวสีเหลืองๆตรงขอบที่รองนั่ง หรือบางทีก็ไม่มีที่รองนั่งเห็นรอยรองเท้าคนเปียกน้ำเปียกเม็ดกรวด....นั่งไม่ลง
สงสัยอีกหน่อยเวลาคนไทยไปเที่ยวท่าขี้เหล็ก เวียงจันทน์ หรือปอยเปต เมืองชายแดนที่เพื่อนบ้านเขายังไม่มีคณะรัฐมนตรีที่ใส่ใจเรื่องขี้เหมือนของเรา
นอกจากจะซื้อเหล้าหรือบุหรี่ ดีวีดีเถื่อนกลับเข้ามาแล้ว
คงมีการหอบโถนั่งยองติดมือกลับมากันด้วย
ด้วยว่าเมืองไทยมันไม่มีขาย
เหตุเช่นนี้เคยเกิดที่ชายแดนอเมริกา แคนาดา นะครับ
เพราะว่าอเมริกายุคหนึ่งเคยออกรัฐบัญญัติให้โถชักโครกต้องใช้น้ำน้อย
คนอเมริกาบอกว่ากูกดหนึ่งทีแล้วขี้มันมันลงไปไม่หมด กูอยากใช้โถจุน้ำมากโว๊ย
เลยข้ามฝั่งไปซื้อที่แคนาดาแล้วหอบกลับมา
แต่ก็ไม่แน่...รัฐไทยอาจก้าวหน้ากว่ารัฐอเมริกา
ออกกฏให้โถส้วมนั่งยองเป็นสิ่งของต้องห้าม ห้ามนำเข้าราชอาณาจักร
คณะรัฐมนตรีชุดนี้ทำได้นะ ไม่เชื่ออย่าลบหลู่
