ว่าจะไม่เข้ามาตอบแล้วกระทู้นี้แต่ก็อดห่วงคุณ.มัชฌิมา ไม่ได้ ที่จริงแล้วถ้าคุณนึกสักนิดว่าเราพึ่งเสียเพื่อนสมาชิกอันเป็นที่รักไป ก็คงไม่ตั้งกระทู้หัวข้อแบบอย่างนี้ มันเหมือนกับว่าทุกคนมีความห่วงใยจริงใจ อยากช่วยเพื่อนๆทุกคนที่ประสบปัญหา แต่พอได้อ่านเนื้อหาข้อความต่อมาแล้ว กำลังใจที่ตั้งใจ หมดหายไป กลายเป็นต้องการดึงดูดเพื่อนๆให้เข้ามาสนใจกระทู้
แต่ก็ไม่เป็นไรหรอกครับ ถือว่าถ้าผิดแล้วรู้ว่าผิด ผมว่าทุกคนให้อภัย แต่ในขณะเดียวกันถ้าคุณคิดว่าจะหนีหายจากไปจากที่นี้ ผมว่าคุณตัดสินใจผิดครับ
ทุกๆที่ถ้ามีความจริงใจ น้ำใจจะเกิดครับ
