.....สำหรับผมแล้ว อยากทราบว่าเขาไปขัดผิวปืนเพื่ออะไร คือผมอาจจะไม่ใช่นักยิงปืนหิ้วเข้าสนาม เลยมีความคิดอย่างนี้ คือว่าผมเสียดายปืนอ่ะครับ ชอบของเก่าครับผม เดิม ๆ ความคิดอาจจะโบราณไปหน่อย อีกอย่างห่างไกลช่างปืนด้วยครับผม....ด้วยความเคารพ.....
อิ..อิ...ถ้าอยากทราบจริงๆ ก็จะเล่าให้ฟังครับ คุณแจ็คอาจเคยเจอมาบ้างแล้วก็ได้
...จริงๆแล้ว ปืนของเราแต่ละคนนั้น โดยเฉพาะ เจ้า 1911 ไม่ว่าจะเป็นรุ่นไหนก็ตามที่เป็นเหล็ก แต่ละรุ่นล้วนราคาแพงทั้งสิ้น คนรักปืนอย่างเราๆ ส่วนใหญ่แล้ว ถ้ารัก 1911 แบบเหล็กละก็ ยุงก็ไม่ให้ไต่ ไรก็ไม่ยอมให้มันตอมเด็ดขาด ยิ่งความเค็มของเหงื่อจากมือ ภายหลังการยิง ภายหลังการพกพาแบบติดตัว(ไม่ใช่ใส่กระเป๋า) หรือภายหลังจากเพื่อนมือบอนทั้งหลายมาขอจับปืนของเรา โดยเฉพาะผม เมื่อเพื่อนจับเสร็จ พอเพื่อนวางปืน ผมจะหยิบขึ้นมาเช็ดต่อหน้าแบบไม่เกรงใจเลยทีเดียว เพราะถ้าเกรงใจเพื่อน ปืนอาจขึ้นสนิมได้ เพราะมือเพื่อนเราไม่สะอาด มือเพื่อนเราอาจไปเปื้อนส่งสกปรกต่างๆ มาติดปืนของเรา ทำให้ปืนของเราขึ้นสนิมได้ แน่นอน ปืนของผมทุกวันนี้ ใช้มาร่วม 10 กว่าปีแล้ว มีแค่รอยขูดขีดจากการใช้งานเท่านั้น สนิมยังไม่เคยสัมผัสเลยครับ
เมื่อสนิมไม่เกิด การไถ ก็ไม่จำเป็นด้วยครับ เพราะไม่รู้จะไถไปเพื่ออะไรเหมือนที่คุณแจ็คว่าไว้
........แต่ที่คุณแจ็คเห็นเขาไถปืน เขาไถทำไม มันมีที่มาครับ จะเล่าให้ฟัง
คนไทย หรือคนรักปืน 1911 ที่เล่นปืนเป็นกิจวัตร มีหลายอุปนิสัย ดังนี้
1.พวกบ้าขึ้นสมอง อย่าได้เจอที่ไหน ใครอย่าได้เสนอขาย ถ้าเป็น 1911 สภาพพอใช้ก็ซื้อ ซื้อเสร็จ เก็บลูกเดียว ไม่ยอมขายเด็ดขาด
2.พวกบ้าพอประมาณ ตามหาซื้อไปเรื่อยๆ ใช้ประสบการณ์ในการเล่นดู เลือกซื้อต่อไปเรื่อย พบของดีที่สุดในสายตาของตน ก็จะเก็บไว้ไม่ให้ใครเห็นเลยทีเดียว ตัวไหน หาซื้อมาได้ สภาพพอใช้ ราคาถูก ก็ซื้อมา จากนั้น เอามาตกแต่งใหม่ แล้วขายต่อ
พวกประเภท2 นี่แหละครับ เป็นที่มาของการไถปืนที่คุณว่า กล่าวคือ
ปืนที่พวกนี้ ไปซื้อมา ส่วนใหญ่ เป็นปืนที่เจ้าของเดิมเก็บรักษาไว้ไม่ดี จะด้วยความประมาท หรือรู้เท่าไม่ถึงการณ์ก็ตามที ทำให้ปืนขึ้นสนิม ตัวอย่างเช่น ปืนโคลท์ ซีรีส์70 กระบอกหนึ่ง เคยผ่านมือผม ด้านขวาของปืนที่มีซีรีส์นัมเบอร์ สภาพ 100 เปอร์เซนต์ เพราะเจ้าของเดิมเป็นคนถนัดขวา ชอบเอาปืนเหน็บที่หน้าท้อง(แบบลูกทุ่ง ตี๋ใหญ่ อะไรประมาณนั้น) แต่ด้านซ้ายที่แกะเป็นโคลท์มาร์คโฟร์ ซีรีส์70 นี่ซิครับ เป็นสนิมขุม ผุกร่อนไปทั้งแถบ เนื่องจากด้านนี้ จะแนบกับเนื้อของเจ้าของปืนเวลาพก โดยเฉพาะตรงปลายสไลด์ด้านหน้า ผุกร่อนมากกว่าเพื่อน(สงสัยน้องชายเค็มมากๆ) ในใต้ด้ามก็ผุเหมือนกัน (แสดงว่าไม่เคยถอดออกมาเช็ดเลย พกแล้วเก็บลูกเดียว)
เมื่อนักล่าซื้อปืนประเภทสองที่กล่าวข้างต้นไปเจอ ขอซื้อมาไม่แพง แต่จะขายต่อเพื่อค้ากำไรซักเล็กน้อย แต่คิดซิครับ จะขายต่อสภาพแบบที่ว่า ราคามันจะได้ซักเท่าไหร่กัน
ดังนั้น เขาจึงต้องนำไปให้ช่างไถ รอยผุกร่อน หลุมสนิมขุมต่างๆ ให้หายไปให้หมดเท่าที่จะทำได้ โดยเลี้ยงอักษรไว้ให้ได้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้ หรืออาจแกะใหม่ไปเลยก็ได้ ถ้าจำเป็น
จากนั้น ก็นำมาขายต่อให้แก่คนที่รัก 1911 ที่รู้เท่าไม่ถึงการณ์ คิดว่าของใหม่ซิงๆ แล้วก็จ่ายเงินไป ให้คนขายเรียบร้อย เพราะเห็นสภาพเรียบร้อยดี โดยไม่ทราบว่า เขาเอาไปทำใหม่มาแล้ว ซึ่งมีอยู่ดาดดื่นไปหมดในสยามประเทศแห่งนี้ครับ
.....สรุป สาเหตุที่เขาเอาไปไถ ก็เพื่อทำให้สภาพสวย ไม่เละ ส่วนจะสวยเพื่อเก็บไว้เอง หรือสวยเพื่อขายต่อ(อย่าเรียกย้อมแมวเลย)ก็แล้วแต่ความประสงค์
.....ส่วนปืนเดิมๆ ที่คุณว่า ผมก็เห็นด้วยนะ ปืนเดิมๆ สภาพดีๆ แบบของครูดำ พี่มะขิ่น ผมก็เห็นด้วยกับคุณแจ็คว่า ไม่รู้จะไปไถทำไมแหละครับ
แต่ปืนเดิมๆ สภาพแย่ๆ ที่ฝังดินไว้แล้วขุดขึ้นมา มันก็ต้องเอาไปไถเสียหน่อยแล้วทำให้เนียนเสียหน่อยก่อนมาใช้หรือขายแหละครับ มันคงไปเทียบกับจอบ หรือเสียมไม่ได้หรอกครับ เวลาสนิมมันขึ้นผุไปทั้งกระบอก ถ้าไม่ไถ ก็ไม่ไหวเหมือนกัน
แค่นี้แหละครับคุณแจ็ค
.........ยินดีที่ได้รู้จักครับ ....ขอบคุณครับ .....
