ผมยังเห็นว่าชาวนามีบุญคุณอยู่ครับ
มีบุญคุณที่ยังคงทำอาชีพนี้อยู่
ผมว่าอาชีพนี้มันเหนื่อย ผลตอบแทนก็ไม่มากนัก
ปีไหนพลาดก็เป็นหนี้เป็นสิน
ปีถัดๆไปพอได้กำรี้กำไรบ้างก็ต้องมาทะยอยจ่ายหนี้สินที่กู้ไว้สำหรับปีที่พลาด
ที่คิดว่ามีบุญคุณมากๆคือ บ้านผมยังกินข้าวอยู่
แกงป่าไก่กินกับลองกอง หรือเงาะหรือทุเรียนไม่อร่อยครับ น้ำพริกก็เช่นกัน มิพักต้องพูดถึงยางพาราที่กินแทนข้าวไม่ได้
ตอนฟองสบู่แตกปี 40 ค่าเงินบาทลดทะรูดทะราด
ลองจินตนาการว่าถ้าเมืองไทยปลูกข้าวไม่พอกิน บางส่วนหรือส่วนใหญ่ต้องนำเข้าจากต่างประเทศ
มันคงสาหัสสากรรจ์มากยามที่ต้องใช้เงินเยอะไปแลกเป็นดอลลาร์แล้วไปซื้อข้าวเข้ามากิน
เหมือนอินโดนีเซียน่ะครับ
.... แต่ก็ด่านโยบายรับจำนำข้าวที่มุ่งแต่จะฉ้อราษฏร์บังหลวงกันนะครับ
การช่วยชาวนามันคนละเรื่องกันกับการขอฉกกินแบบมูมมาม
อันนี้ควรต้องติดคุก
ที่ทำใจไม่ได้เลยคือการที่มีนโยบายรับจำนำข้าวที่ราคาสูงกว่าตลาดโลกมาก
แล้วปรากฏว่าไทยอิมพอร์ตข้าวเข้าจากกัมพูชาเนี่ย
มันข้าวสวมสิทธิ์กันเห็นๆ ภาษีเราต้องไปอุ้มชาวนาเขมร พ่อค้าเขมรและไทยเนี่ย...รับไม่ไหวครับ