นิทานสักเรื่องนะครับ....
พ่อคนหนึ่ง มีลูกชาย ๔ คน บวชเณรมาตั้งแต่เด็ก อยู่กับหลวงตา
ถ้าพอครบอายุบวช ก็จะให้บวชพระต่อไปเลย
วันหนึ่ง พ่อมาหาหลวงตาแล้วบอกว่า ขอสึกลูกชายคนโต จะให้ไปเรียนเป็นหมอ เพราะมันหัวดีมาก
หลวงตาก็อนุญาต เห็นว่ายังมีอีกสามคนที่ยังอยู่เป็นบรรพชิต
ถัดมา....พ่อก็มาหาหลวงตาอีก ขอสึกลูกคนที่สอง จะให้ไปเรียนเป็นวิศวกร เพราะหัวมันดี
หลวงตาก็ไม่ขัดข้องอีก ไหน ๆ ก็ยังอยู่ในเพศบรรพชิตอีกตั้งครึ่ง
แล้วถัดมาอีก พ่อก็มาขออนุญาตสึกลูกชายคนที่สาม....จะให้ไปเรียนเป็นครู เพราะหัวมันพอไปได้
หลวงตาเริ่มไม่สบายใจ แต่ก็ไม่ขัดข้อง ไหน ๆ ก็ยังเหลืออีกคน ที่จะบวชเป็นพระต่อไป
ผ่านไปนาน พ่อก็มาหาหลวงตาที่วัดอีก หลวงตาก็เลยถาม...
"โยม จะมาขอสึกลูกชายอีกเหรอ"
พ่อก็ว่า "เปล่าหรอกครับ กระผมมาทำบุญเฉย ๆ "
..."คือ ลูกชายกระผมคนนี้ หัวมันไม่ค่อยดี เรียนอะไรคงไม่ได้ ให้อยู่เป็นพระไปดีแล้วขอรับ..."
....
