ใจเย็นๆครับ พวกเราในฐานะประชาชนคนธรรมดาต้องยอมรับความจริงว่าเป็นพวกที่มีกฏหมายปกครอง (อย่าเรีกว่ากดขี่เลยนะครับ)
ขั้นตอนในการดำเนินงานทางเอกสารพวกนี้ เราต้องเคารพในดุลยพินิจของพวกท่านๆข้าราชการเค้า (อาจจะเรียกว่าเอาใจท่านก็คงได้นะครับ)
บางคนก็ต้องรอนานมาก ขอเอกสารวุ่นวาย บางคนก็ขอได้เพียงวันเดียวแล้วยังไม่ต้องเดินทางไปอำเภอหรือเทศบาลเองด้วย
ดังนั้นหากเราไปก่อเรื่องให้บรรดาพวกท่านๆขัดเคืองใจ มันน่าจะเป็นผลเสียต่อตัวเรามากกว่า
เพราะบรรดาท่านๆข้าราชการต้องเป็นคนที่มีความจำดีอยู่แล้ว
ดังนั้นการเข้าถึงดุลยพินิจของท่านข้าราชการผมว่ามันเป็นศิลปอย่างนึงนะครับ
เช่นมีผู้ที่ท่านข้าราชการให้ความนับถือนำทางให้ เป็นต้น
ยกตัวอย่างนาย ก อยากได้อาวุธปืนเพื่อเอามายิงแห้งเล่นๆ (เอามาเล่นเป็นกีฬาก็ไม่มีตังค์ จะเอาไว้ปกป้องทรัพย์สินก็มีเมียที่ดุกว่าเสือ เอาไว้ป้องกันตัวก็ไม่เป็นคนเกะกะระราญใคร ซื้อBBก็ไม่เท่)
ดำเนินเอกสารอยู่ 5 เดือนกว่าจะได้
นาย ข อยากได้เหมือนกัน แต่ไปติดต่อพวกข้าราชการที่ค้าปืนในหน่วยงาน ไม่ต้องใช้เอกสาร ไม่ต้องไปติดต่อ 2-3 วันก็ได้
ผมก็ไม่เข้าใจว่าทำไม .......
ปล. แนะนำให้อ่านหนังสือ "ร้อยป่า" ของอรชร พันธ์ุ์ บางกอก จะเข้าใจวิธีการติดต่อข้าราชการ และก็อยากให้ท่านข้าราชการอ่าน จะได้เอาเป็นตัวอย่างนะครับ
นายทะเบียนดีๆ ผมว่ามีเยอะครับ แต่บางทีคำว่าดุลยพินิจขอบเขตมันกว้างครับ ลองหาหนังสือขอบอำนาจกฏหมายปกครองมาอ่านครับ จะทราบว่าอำนาจฝ่ายบริหาร - ปกครองจะถูกควบคุมให้อยู่ในคลองธรรมในระดับหนึ่งอยู่แล้ว ไม่ใช่ดุลยพินิจคือแล้วแต่ท่านอย่างที่เข้าใจนะครับ ดุลยพินิจเป็นเพียงอำนาจตามหน้าที่
การใช้ดุลยพินิจก็ต้องมีองค์ประกอบ การดำเนินงานต่างๆ ก็จะมีระเบียบเรื่องระยะเวลาดำเนินการควบคุม ไม่สามารถปฏิบัติหรือไม่ปฏิบัติอะไรตามอำเภอใจได้
อย่างการกล่าวอ้างไม่ออกใบอนุญาต ไม่สามารถใช้ดุลยพินิจส่วนตัวอ้างได้ครับ ต้องชี้แจงข้อกฏหมาย เหตุผลฯ
โดยส่วนตัวหากนายทะเบียนไม่ได้ปฏิบัติตามกฏหมาย ก็เท่ากับท่านไม่ได้สนใจว่าเราจะขุ่นเคืองใจอยู่แล้ว ยิ่งท่านๆ อยู่ในฐานะต้องบริการประชาชนด้วยแล้ว
ส่วนศิลปในการเข้าถึง หรือการหาเส้นสายนำทางผมว่าไม่เกี่ยวและไม่จำเป็นครับ ที่ท่านนายทะเบียนควรจะเกรงใจมากกว่าคนนำทางคือวินัยราชการ พระราชกฤษฎีกาฯ พรบ.วิธีปฏิบัติราชการฯ หรบ.อาวุธปืน กฏกระทรวง และรัฐธรรมนูญครับ นายทะเบียนเป็นเพียงคนๆ หนึ่งซึ่งรับมอบอำนาจในการปฏิบัติหน้าที่ตามกรอบที่กำหนดไว้ในกฏหมาย การจะลิดรอนสิทธิ์ใดๆ ต้องคุยกันที่กฏหมาย
ส่วนกรณีถ้าท่านไม่ปฏิบัติตามกฏหมาย ตามคลองธรรมแล้วประชาชนจะดำเนินการเพื่อความเป็นธรรมในการรักษาสิทธิ์อันเป็นส่วนได้ส่วนเสียของตนเอง แล้วท่านจะขัดข้อง ขุ่นเคืองใจหรือไม่ผมไม่ทราบครับ แล้วไม่เห็นว่าจะมีผลอะไร โดยเฉพาะต่างจังหวัดนั้นนายทะเบียนเป็นคนที่ไหนก็ไม่รู้ พลัดบ้านพลัดเมืองมาอยู่แต่กลับข่มเหงเจ้าของพื้นที่เขาเอง ดีไม่ดีท่านน่ะจะอยู่ไม่ได้ครับ
กรณีดังกล่าวนี้ คงมีคนนำมาลงเป็นกรณีตัวอย่างอีกไม่นานครับ ขอให้ผู้ขอมีคุณสมบัติครบถ้วน ดำเนินการอย่างถูกต้องไปตามทำนองคลองธรรมแล้วความดีจะคุ้มครองคุณเอง อย่างน้อยๆ พี่ๆ จากในเว็บนี้จะเป็นกำลังใจ เป็นแนวทาง เป็นที่ปรึกษา เป็นทุกอย่างให้คุณใด้
จำไม่ได้ว่าผมเคยอ่านเจอที่ท่านใดเขียนไว้นานแล้ว แต่ขออนุญาตกล่าวถึงครับ .... ท่านบอกไว้ว่าเรื่องแค่นี้ยังไม่สู้ แล้วมีปืนจะกล้าไปสู้กับใครเขาได้
