มีนักสืบประว้ติ ขุดคุ้ยความเห็นเก่าในอดีตแล้วนำมาวิพากษ์ แบบสารวัตรเหลิม ใครเคยแสดงความเห็นเป็นปฏิปักษ์ใครไว้ในอดีตแนะนำให้ไปลบออกซะ เพราะเหตุการณ์เปลี่ยนสถานการณ์เปลี่ยน การตัดสินใจย่อมเปลี่ยนได้เช่นกัน แต่ถ้าโดนก๊อปเป็นฃ้อมูลไว้แล้วก็ตัวใครตัวมัน
สวัสดีครับพี่ต้อมสบายดีนะครับพี่ นึกถึงวันเก่าๆได้ดี ไม่ได้คุยกันนานแล้ว นึกถึงสมัยที่เรายังชวนกันไปยิงปืน นึกถึงเจ้โอ และเพื่อนคนอื่นๆ ที่สนามบางบัวทอง นึกถึงตอนที่พี่ยิง .22 แม็กนั่ม บูชาเสด็จเตี่ยที่สนามนครปฐม
บางครั้งอารมณ์อยากช่วยเหลือคนมันมีมาก จนเราลืมพิจารณาไตร่ตรองข้อมูลต่างๆ เปรียบเสมือนเราเป็น ช่างซ่อมกุญแจ ถ้ามีคนมาไว้วานให้ไปช่วยไขกุญแจรถ กุญแจ บ้าน เพราะลืมทิ้งไว้ เราก็ต้องดูครับว่าเป็นเจ้าของบ้านจริงหรือเปล่า หรือเป็นมัจฉาชีพ(มือสมัครเล่น)มายืมมือเรา
ขณะนี้ข้อความนี้เป็นการสนทนาระหว่างพี่ต้อมกะผม ผมถามถ้าลูกชายพี่ถูกเพื่อนตีหัวแตกโดยถูกทำร้ายก่อน พี่จะเรียกร้องอย่างไรเพื่อเป็นการแสดงว่าเขาสำนึกผิด .... ส่วนตัวเชื่อว่าวิธีการของพี่คงไม่ใช่ธรรมดาแน่ ถึงตรงนี้ข้อความข้างต้นที่ผมสื่อ เพื่อหมายถึงให้นึกถึงอกเขาอกเรา จู่เขาต้องหัวแตกมาเจ็บตัว และให้รู้เท่าทันคนที่ข้อความช่วยเหลือ คือตามธรรมชาติไม่มีใครว่าตนเองไม่ดีไม่มีใครเปิดเผยข้อมูลทั้งหมด
คนเล่นเวป คนเล่นปืน อาจจะไม่ใช่คนรวยทุกคน และแน่นอนว่าจะต้องมีคนหาเช้ากินค่ำร่วมอยู่ด้วย แต่จะให้เชื่อว่าไม่มีเงินเลยนี้คงเชื่อได้ยาก
หรืออย่างดูกระทู้สุดท้ายของ จขกท. ดูสิครับ มีการแสดงออกถึง "อกเขา อกเรา" ไหม มีการแสดงถึงว่าจะอบรมสั่งสอนน้องชายตนเองไหม หรือได้ถามน้องแล้ว ได้ลงโทษเด็กแล้ว เด็กมันก็เสียใจ ..... ไม่มีการแสดงออกแบบนี้เลย มีแต่ กลัวจะยุ่งยาก กลัวแต่จะเสียเงินแล้วถ้าสมมุตินะ เรื่องเกิดขึ้นกะลูกพี่ แล้วผู้ปกครองคู่กรณีแสดงออกแบบนี้ พี่ต้อมจะะรู้สึกอย่างไร
ก่อนอื่นขอโทษท่านอื่นๆที่ดันกระทู้นี้ขึ้นมา(ใจจริงอยากให้ลบออกด้วยซ้ำเพราะผมได้รับคำแนะนำ แล้วก็เรื่องจบไปได้ด้วยดีแล้ว) แต่มาติดตรงข้อความสีแดงนิดนึงนะครับ
ผมบอกไปแล้วว่าเรื่องที่เล่ามาเป็นความจริงทุกประการโดยไม่เติมแต่งอะไรสักนิดเดียว ผมจะได้ประโยชน์อะไรถ้าผมมาเล่าความเท็จในนี้?
พี่โทน73(ขออนุญาติเรียกพี่นะครับ)ครับ ผมไม่ได้เล่ารายละเอียดของน้องชายให้ฟังเพราะกลัวยืดยาวแล้วมันก็ไม่สำคัญกับเหตุการณ์ข้างต้น .....น้องผม(ลูกพี่ลูกน้อง)เรียนดีอันดับต้นๆของสายชั้น เคยแข่งคอร์สเวิร์ดภาษาอังกฤษร่วมกับโรงเรียนมัธยมแถวหน้าของจังหวัด
นครสวรรค์(โรงเรียนนครสวรรค์-โรงเรียนสตรีนครสวรรค์-โรงเรียนนวมินทราชูทิศมัฌชิม) ถึงจะได้แค่อันดับสอง ผมก็ภูมิใจมาก น้องผมไม่เคยเกเร แต่คำพูดก็กวนตีนชาวบ้านไม่หยอกเหมือนกัน พ่อ(ลุงผม)แม่ของน้องผมเสียตั้งแต่เขายังเดินไม่ได้ พ่อถูกยิงตาย แม่เป็นมะเร็ง พี่ชาย
แท้ๆไม่เอาไหน เกกมะเหรกเกเรไปวันๆ เขาเลยมาอยู่กับผมกับย่าตั้งแต่เล็กๆ ผมเคยตี เคยซ้อมเขาด้วยว่าเขาดื้อ ถึงขนาดใช้ไม้แปร(ขนาด1นิ้ว)ตีจนไม้หัก แขนขาช้ำบวมไปหลายอาทิตย์
ถามว่าเหตุการณ์นี้ทำไมผมไม่ดุด่าหรือลงโทษเขา อย่างที่บอกไปตอนต้น สงสารเขา คนอื่นเขามีพ่อมีแม่มีญาติมาปกป้องลูกชายตัวเอง แต่เขาล่ะมีใคร มีแค่ผม ผมคงไม่ไปยืนด่าน้องต่อหน้าคนอื่นๆให้อับอาย ผมคงไม่โดดเดี่ยวน้องผมหรอก
ผมใช้วิธีนิ่ง ซึ่งก็ได้ผลดีอย่างมาก เขาเห็นทุกขั้นตอน เห็นผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายเถียงกัน เห็นผมขอร้องอีกฝ่ายเพื่อที่จะไม่เอาโทษเขา เห็นผมต้องหยิบยืมเงินจากคนอื่นมาให้คู่กรณี เห็นผมกับย่าต้องเครียดนอนไม่หลับ....มันทำให้เขาสำนึกผิด หลังจากกลับมาจากการจ่ายเงินที่ สน. แล้ว
เขาก็เข้ามากราบขอโทษ ขอบคุณผม แค่นี้ผมก็ชื่นใจแล้ว ส่วนการลงโทษ ผมใช้วิธีหักเงินรายวันของเขาที่เคยได้รับไม่มากอยู่แล้ว เขาก็ยอมรับโดยไม่มีอาการอะไร แล้วผมก็คาดโทษเขาไว้ โดยพูดกับ ผ.อ.โรงเรียนว่า ถ้าเกิดเหตุการณ์อะไรขึ้นอีกเกี่ยวกับตัวน้องผม ให้ ผ.อ. บอกผม
แล้วผมจะเขียนใบลาออกทันที่โดยไม่มีการอุทรณ์ใดๆทั้งสิ้น
พี่บอกว่าผมแสดงออกถึง อกเขา อกเรา ไหม แล้วพี่ไม่คิดมั่งล่ะครับ ว่าเขาคิดถึงหัวอกผมมั่งไหม ครั้งแรก เขากับเพื่อนรุมชกเพื่อนของน้องชายผมโดยใช้สนับมือเป็นอาวุธ น้องผมเข้าไปช่วยโดนชกหัวแตกออกมา น้องผมเจ็บเพียงเพราะอยากไปช่วยเพื่อน แต่ผมกลับไม่เอาความอะไร
แต่พอลูกหลานตนเองโดนมั่งกลับบี้ผมกับน้องชายให้ติดดิน โดยไม่นึกถึงเหตุการณ์ครั้งแรกเลย .....เขาไม่นึกถึงหัวอกผมมั่งเลยหรอ
ผมไม่ควรที่จะเล่าอะไรเกี่ยวกับน้องชายผมให้ฟังหรอก เพราะหลายๆท่านก็ไม่ได้อยากรู้อะไรอยู่แล้ว แต่ผมอยากบอกให้พี่โทน73 รับรู้แค่นั้นเองครับ แล้วทุกอย่างมันก็ "จบ" ตามคำแนะนำของตัวพี่เองนี่แหละครับ
