..ดีลเลอร์ขายปลีกกระจกทั่วประเทศ
ยักษ์ใหญ่คือตังน้ำกับกิมหยูเส็ง(หรือจะใช้ชื่อ..เกษม..ในดีลเลอร์ ตจว..)
..ตังน้ำ>>อาซาฮี เทคแล้วครับ
ตังน้ำส่วนมากจะขายแต่ของอาซาฮี ซึ่งต้นทุนสูงกว่า
..ส่วนเกษม จะเป็นของ..กิมหยูเส็ง จะขายของ..การ์เดียน
ซึ่งเป็นของเครือปูนซีเมนต์ไทย จะทำราคาได้ต่ำกว่า
...สมัยก่อน บ้านเรากระจกผูกขาดโดยอาซาฮีแต่ผู้เดียว ยุคหลังIMF เปิดเสรี
ผลิตในไทยมีการ์เดียนซึ่งร่วมทุนกับเครือปูนซีเมนต์เข้ามาเป็นคู่แข่งสำคัญ
ไม่รวมถึงกระจกนำเข้าซึ่งมีราคาถูกกว่า ต้องยอมรับว่าอาซาฮี..ซวนเซไปพักใหญ่ๆ
....แต่ก็ไม่น่าจะเป็นสาเหตุ
Ha Ha Ha ฮา "ฮั่นแน่" พี่ pvjt อ่ะ ฮา
จากข้อมูลข้างบน ยายเข้าใจว่า เป็น "ร้านกระจก" อ่ะ ฮา
พูดถึงอาซาฮี ยายเล่าต่อ เมื่อก่อนมี เอ็มดี ชื่อ "สมบัติ พานิชชีวะ"
ชื่อเล่น "เสี่ยเว้ง" ประมาณปี 20 + / - อ่ะ ฮา
เสี่ยเว้ง มีศักดิ์เป็นลูกพี่ลูกน้อง ของ ปู่เกี่ยรติ์ อ่ะ ฮา
ตอนนั้น "ผู้ใหญ่" ของยาย ชื่อ "เซี๊ยะ"
เมื่อก่อนทำโรงน้ำแข็งอยู่ที่ดอนเจดีย์ อ่ะ
ทำแร่ "Feldspar" แถวตาก ราชบุรี ส่งให้โรงกระจก อ่ะ ฮา
ต่อมาเสี่ยเว้ง เขาออกมาทำธุรกิจส่วนตัว อ่ะ ฮา
ได้สัมประทาน " Don muang tollway "
ที่เริ่มต้นจาก ดินแดง ไปดอนเมือง อ่ะ ฮา
"โปรเจ็ค" นี้ ได้มาสมัย น้าชาติ เป็นนายก กับป๋ามนตรี เป็น รมต. อ่ะ ฮา
กลุ่มนี้ เป็นนักเรียนนอก มาด้วยกัน สนิทถึงขนาด เข้าถึงห้องนอนได้ อ่ะ ฮา
ไอ้ ดอนเมือง โทลเวย์ เนี่ยะ ตอนออกแบบ มันสุดแสนพิสดาร อ่ะ
เอื้ออำนวยให้กับ เสี่ยเว้ง เหลือเกิน ทางขึ้น มันไปขวาง ตรงกลาง
กะว่า จะกวาด ไม่ให้ เขาใช้ทางด้านล่าง
ใครไม่เคยผ่านแถวนั้น ก็หลง ต้องขึ้นทางของแกอ่ะ ฮา
ทั้งสามคน เขามีคอนเนคชั่นเป็น "สุพรรณ บุรี" ด้วยกัน อ่ะ ฮา
