ยืนยันเหมือนเดิมครับ ว่าอยากเห็นคำวินิจฉัยของศาล... แต่"เตเลโฉเกแอนด์กิ็บบ้อน"เป็นสำนักกฎหมายระดับโลก เมื่อรู้ดีว่าเสียเปรียบก็จะพยายามลากให้จบในห้องประนีประนอมยอมความครับ...
ประเด็นคือคดีนี้แตกต่างจาก Bone of Fido Parody: Louis Vuitton v. Chewy Vuiton ทีท่านจรัลฯ พูดถึงครับ... เลยอยากเห็นคำวินิจฉัย...
ผมก็อยากเห็นคำวินิฉัยของศาลครับท่านสมชาย
ผมมองเรื่องสิทธิทางปัญญาในหลายระดับ เห็นด้วยในการคุ้มครองลิขสิทธิ์ และสิทธิบัตร
แต่ส่วนของแบรนด์ผมเห็นเป็นเครื่องมือในการเพิ่มค่าด้วยความรู้สึกมากกว่าที่จะเป็นเนื้อแท้ในคุณภาพของสินค้านั้นจริงๆ
การสร้างแบรนด์เป็นจิตวิทยาการลงทุนสร้างความภักดี ซึ่งบางแบรนด์ไปถึงขั้นที่ลูกค้า มีความรู้สึกร่วมในการปกป้องแบรนด์ เพราะถือว่าเป็นหน้าตาของตัว
เห็นได้จากโทรศัพท์มือถือ เครีื่องสำอาง กระเป๋า ......ฯลฯ ที่บางสังคมคบกับคนมีแบรนด์ด้วยกันเท่านั้น และจิกเจ็บๆ ถ้าใครใช้ของไม่แท้ ใช้ของตกรุ่น
ค่าของแบรนด์จึงทำกำไรมหาศาล ทั้งที่ค่าของสินค้าไม่ถึงปานนั้น แม้ผมก็ยังติดแบรนด์ของใช้ แต่ก็ด้วยมุมมองที่คิดว่าเจ้าของแบรนด์จะดูแลคุณภาพสินค้าไว้ดี
สินค้าอาหารการกินนั้นต่างออกไป ลอดช่องศรีนคร ลอดช่องวัดเจษ....ลอดช่องฯลฯ หรือธุรกิจข้าวแกง คงไม่สามารถตั้งราคาต่างกันได้แบบกาแฟ
ก็ต้องถือว่าสตาร์บัคส์ประสบความสำเร็จ.............
กฎหมายคุ้มครองเครื่องหมายการค้า เกิดขึ้นก็เพราะแรงบีบของทุนนิยมตะวันตก แต่เมื่อเป็นกฎหมายมันก็กลายเป็นกติกาที่ต้องคุ้มครองทั้งสองทาง
ทั้งเจ้าของแบรนด์ และผู้(ถูกกว่าหาว่า)กระทำละเมิด ..... ว่าคุ้มครองใครแค่ไหน เพียงไร
เห็นอย่างไรก็พูดไป ...... ผมไม่เคยกินและไม่คิดจะถ่อไปกินกาแฟสตาร์บัง และก็ยังจนอยู่ คอก็ไม่ถึง จึงไม่(ค่อย)ยอมจ่ายค่าแบรนด์ให้สตาร์บัคส์
ก็รอ....ลุ้นไม่ให้เกี๊ยเซี้ยกัน...จนจบแบบไม่เกิดบรรทัดฐาน..............อยากเห็นคำพิพากษา/คำวินิจฉัย ครับ
