ชีวิตนั้น... สำคัญยิ่ง
คอลัมน์ หน้าต่างศาสนา
พระมหาขวัญชัย กิตติเมธี สำนักงานส่งเสริมคุณธรรม จริยธรรมฯ วัดสระเกศ
เป็นธรรมดาของเราที่ชอบมีของหลายๆ อย่างมากกว่าจะมีเพียงสิ่งเดียว ด้วยความเชื่อง่ายๆ ว่ามีไว้เผื่อใช้ ดีกว่าจะใช้แล้วไม่มี เป็นที่มาของการสั่งสมสิ่งของมากมายของใครหลายคน
แต่เราอาจลืมคิดไปว่าชีวิตที่เกี่ยวข้องกับอะไรหลากหลายอย่างอาจทำให้ยุ่งยากมากยิ่งขึ้น เหมือนของเล่นเด็กที่มีหลายอย่าง แม่ให้เด็กน้อยเลือกได้แค่อย่างเดียว เด็กก็ต้องตัดใจเลือกเอาสิ่งที่ตนเองชอบที่สุด
หากเราเป็นเด็กคนนั้นจะมีความสุขกับของเล่นที่ได้มาหรือเสียดายกับของเล่นที่ไม่ได้ซื้อมากันแน่
ผู้เขียนยังนึกภาพตัวเองเมื่อตอนเป็นเด็กประถมได้ดีว่าต้องถือกระเป๋าที่บรรจุแน่นไปด้วยหนังสือจำนวนมาก แม้จะแอบซ่อนไว้ใต้โต๊ะที่โรงเรียนบางส่วนแล้วก็ตาม แต่กระเป๋าเจ้ากรรมก็ยังหนักอยู่ดี จนหูจับทั้งสองข้างเริ่มประท้วงหลุดออกมาเสียดื้อๆ ทีนี้ก็ต้องแบกหนังสือไปเรียน จนคุณครูที่เห็นนักเรียนที่อุ้มกระเป๋าใหญ่กว่าตัวเองมาเรียนทุกวันก็มักจะพูดให้กำลังใจอยู่เสมอ
"ไม่เป็นไร ต่อไปก็ชินเอง"
คำแนะนำของคุณครูช่วยทำให้เด็กคนหนึ่งเชื่ออย่างสนิทใจว่าเมื่ออยู่กับความทุกข์ไปนานๆ ก็จะกลายเป็นความเคยชินไป แต่บางทีพอชินแล้ว กระเป๋าที่หนักอาจไม่ใช่ปัญหาจริงๆ นั่นแหละ กลับเจอปัญหาใหม่ เพราะหนังสือที่มากขึ้นทำให้บางทีก็เริ่มลืมไว้ตรงนั้นตรงนี้ หรือนี่อาจเป็นกลอุบายอยากให้เด็กพัฒนาความจำก็ได้ ยิ่งมีมากก็ต้องใช้สติมากในการจำเช่นเดียวกัน
ที่น่าสนใจอีกอย่างก็คือ เมื่อเราเติบโตขึ้นและเรียนสูงขึ้น ผู้เขียนก็นึกว่าจะต้องใช้กระเป๋าที่ใหญ่กว่าเดิม แต่ตรงข้ามทุกอย่างเริ่มน้อยลงไปเรื่อยๆ ไม่แน่ใจว่าหนังสือน้อย หรือคนฉลาดมากขึ้น คือ พอเราโตขึ้นเลยเริ่มแยกแยะได้ว่าอะไรสำคัญ ไม่สำคัญ แล้วเริ่มปล่อยวางบางสิ่งที่ไม่จำเป็นออกไปได้มากขึ้น
พระพุทธองค์ทรงยกพระเจ้ามหาสุทัสสนะมาเตือนผู้คนที่ชอบเป็นทุกข์ เพราะรู้สึกเสียดายสิ่งของมากมายที่เราอาจเลือกได้แค่สิ่งเดียว พระราชาพระองค์นี้เคยปกครองนครกุสินาราในอดีตชาติ ก่อนที่ในสมัยพุทธกาล พระพุทธองค์จะทรงเลือกเมืองนี้เป็นเมืองสุดท้ายที่จะทอดร่างวางขันธ์ปรินิพพานในเวลาต่อมา
สมัยนั้นเมืองนี้ถือว่ายิ่งใหญ่ มีอาณาเขตกว้างขวาง มีเมืองขึ้นมากมาย ในทุกๆ ปีจะมีข้าวของมาบรรณาการจากหัวเมืองต่างๆ เป็นจำนวนมาก แต่พระพุทธองค์ทรงแสดงกับภิกษุที่เป็นสาวกของพระองค์ว่า
"พระเจ้าจักรพรรดิชื่อมหาสุทัสสนะ ครองเมืองมากมาย แต่ก็ประทับอยู่เมืองเดียว...มีปราสาทมากมายก็ประทับอยู่เพียงปราสาทเดียว...มีช้างมากมาย ก็ขึ้นทรงเพียงเชือกเดียว...มีมเหสีมากมาย ก็คอยปรนนิบัติคราวละคนเดียว...มีผ้ามากมาย ก็นุ่งห่มได้คราวละชุดเดียว...มีอาหารมากมาย ก็เสวยเพียงพออิ่ม"สิ่งของมากมาย เราอาจต้องเลือกได้แค่เพียงสิ่งเดียว และสังเกตไหมว่าสิ่งนั้นต้องสำคัญที่สุด ลองสังเกตดูก็ได้ในแต่ละวันสิ่งแรกที่เราหยิบคืออะไร นั่นคือสิ่งที่สำคัญที่สุด
เช่นเดียวกับสิ่งแรกที่เรานึกถึงในแต่ละวัน นั่นก็คือสิ่งที่สำคัญที่สุดของเรา เมื่อชีวิตเป็นสิ่งที่สำคัญไม่แพ้สิ่งอื่น ยิ่งเราจริงจังกับการเลือกชีวิตของตนเองเสียแต่ตอนแรก
จะได้ไม่ต้องทนทุกข์กับเวลาเหลือซึ่งเราต้องมีชีวิตต่อไป
คัดลอกจาก http://www.khaosod.co.th/view_news.php?newsid=TUROaWRXUXhNVEF5TVRFMU5nPT0=§ionid=TURNd053PT0=&day=TWpBeE15MHhNUzB3TWc9PQ==
ตอนเด็กผมมีรถ 3 คัน 
ปัจจุบัน
ผมมี รถยนต์ 1 คัน
ผมมี รถจักรยานยนต์ 1 คัน
ผมมี รถจักรยาน 1 คัน
ผมมี ภรรยา 1 คน
ผมมี ลูก 1 คน
ผมมี บ้าน 1 หลัง
และ
ผมมี สุนัข 1 ตัว
ผมมีความสุขครับ 
