แถวนั้นทำไมมันเถื่อนจังครับ... อยู่ยาก...
เสน่ห์ของพื้นที่มันก็มีเยอะครับ หมายถึง แนวทำมาหากินน่ะครับ
หันไปทางไหนก็มีช่องทางทำมาหากินเยอะแยะไปหมด แล้วแต่จะเลือกทำเลือกหา
คนพอจะมีเงินมีทองสำหรับจับจ่าย เอาอะไรมาขายก็ขายได้ ผมทำขาหมูตุ๋นยาจีนขาย ไม่เคยเหลือเลยสักครั้ง
ด้านการเกษตรรึก็ดี พื้นที่เอื้อต่อการปลูกเลี้ยง น้ำท่าบริบูรณ์ ฝนฟ้าไม่เคยขาด (แม้ว่าบางปีจะเกินเลยไปบ้าง)
ด้านสังคม แนวคิดการใช้ชีวิต ก็สามารถคบหาพูดคุยกันได้สะดวก ไม่ต้องกลัวพวกความคิดสุดโต่งบางประเภท
ทรัพยากร บรรยากาศ อะไรต่อมิอะไรก็ดีไปหมด ......
เสียอยู่ก็แต่....ยาเสพย์ติดเยอะเกินไปครับ เด็กรุ่นหลัง ๆ วัย 15 - 25 หาไอ้ที่ไม่แตะต้องวงการยาเสพย์ติด สิบคนคงได้สักสาม
อาชญากรรมที่ต่อเนื่องมาจากยาเสพย์ติด มันก็เลยค่อนข้างรุนแรง ดุดันไปตามฤทธิ์ยา
สองคดีดัง ๆ ทั้งของไอ้เตี้ยและของไอ้ชาย.... ล้วนแล้วแต่อัพยามาเกินขนาดจนสมองไม่เหลือแล้วทั้งคู่
ส่วนไอ้บ้าที่กราดยิงเอ็ม.16 ในงานแต่งนั้น ก็เป็นพวกหัวขาดมาจากบ้านอื่น มาสุมหัวอยู่บ้านขี้ยาแถวนั้น
เงินทองมันหาง่าย ยามันเลยแพร่เร็วเพราะมีกำลังซื้อ ผู้ใหญ่เฉลิมก็เลยงานหนัก ไปปราบยาฝั่งโน้น ฝั่งนี้ลูกชายตัวเองติดยา....
ผมและครอบครัววงตระกูล ภูมิใจอยู่อย่างที่ไม่มีคนไหนด่างพร้อยเรื่องนี้เลย แต่กระนั้นก็ต้องระวังตัวพอควร
เหมือนขับรถบนถนนแหละ เราขับดี ระมัดระวัง เจอพวกขับสวนมาก้มหน้าลงเลือกแผ่นซีดีก็จบเห่
หรือเจอน้องนักเรียนพานิชย์เอาหูฟังโทรศัพท์อุดหูขับ จยย.ไม่มีกระจกอยู่ข้างหน้า
ระวังทันก็ดี ไม่ทันก็โดน
