ถามคนในวงการก่อสร้่างอาพาร์ทเม้นครับ

[เบิ้ม]

อุ้ย....อาจารย์ชวนไล่ไปเรียนอีกละ    +

[เบิ้ม]

+   ผมชอบคิดน่ะครับพี่อ.สมชาย  บวกลบคูณหารดู ที่สำคัญไม่ชอบเป็นหนี้เลยครับ เลยทำไรไปตามกำลังตัวเ้องดีกว่า     

ยิ่งช่วง1-2ปีมานี้ ราคาที่ดินพุ่งทะยานขึ้นมาก จนมองไม่ค่อยเห็นจุดคุ้มทุนเลย หลายคนกู้แบงค์มาทำ แต่คงไม่เวิร์คประกาศขายเยอะแยะเลย ธุรกิจนี้เหมาะัสำหรับคนเงินเย็น มีที่เองหรือกู้น้อยทีี่สุดอย่างหลายท่านว่าครับ 

+ทุกท่านหน้านี้อีกครั้งครับ   

เงินรายรับแค่ 2 - 3 หมื่นนั้นหากเทียบกับคนทั่วไปที่เรียนจบแล้วทำงานทำการเลย เงินเดือนแค่นี้คนอายุไม่มาก และยังโสด มันก็ดูว่ามากอยู่ครับ... หรือเทียบกับข้าราชการก็ดูว่ามากกว่าเงินเดือนหลวง ซึ่งที่ว่ามานั่นไม่ได้ลงทุนนะครับ คือไปรับจ้างกินเงินเดือนเขา...

แต่ตามท้องเรื่องในกระทู้นี้ไม่เหมือนกัน เพราะต้องกำเงินมาลงทุนค่าก่อสร้าง 8 - 9 ล้านบาท แล้วยังไหนจะค่าที่ดินอีก เบ็ดเสร็จแล้วร่วม 30 ล้านบาท... เอามาเทียบกับเงินเดือนคนทั่วไปเดินถนนกินข้าวแกงไม่ได้หรอกครับ, ก็ลองนึกดูว่าที่เห็นเดินถนนนั่นจะมีใครสักกี่คนที่มีศักยภาพพอ ให้ระดมเงินได้ตั้ง 30 ล้านบาทแน่ะ...

เงินขนาดนี้มันต้องมีมูลค่าเพิ่มอย่างต่ำ 30 เปอร์เซ็นต์ต่อปีครับ... หากได้น้อยกว่านี้ก็ให้ศึกษาไปเรื่อยจนกว่าจะได้ไอเดีย เพราะเงิน 30 ล้านบาทนี่หากไม่รู้จะทำอะไร ก็ให้รอจังหวะแล้วซื้อที่ดินเก็บเอาไว้ยังดูดีกว่าทั้งเสี่ยงทั้งเหนื่อยเอง แต่รายรับแค่ 3 หมื่นครับ...

ที่เห็นนายทุนนิยมทำก็รับจำนอง,ขายฝากครับ หลุดก็กำไรเยอะ  แปลงไหนขายสวยๆก็ซื้อ ไว้ขายต่อ

ผมสังเกตุ พวกมีกะตังค์ บ่ายๆ ขับรถหรู เบนซ์บ้าง ตู้โฟล์คบ้าง เข้าตามซอกซอย สงสัยขับดูที่ 

[naisomchai]

น้าเบิ้มนึกคนเดียวไม่ค่อยออกหรอกครับ เพราะไม่มีใครคอยแย้งโต้เถียง ทำให้เราไม่เห็นอีกแง่มุมที่เราไม่เคยนึกถึง... เขาถึงบอกว่าคบคนพาลพาลพาไปหาผิดครับ แต่ถ้าเราไปเข้าคอร์สฯ ที่คนประเภทเดียวกันกับเราไปสุมหัวกันอยู่ เช่น MBA เราก็จะได้ไอเดียของผู้อื่น แล้วเขาก็มองไอเดียเพลนๆของเราว่าเป็นเรื่องแปลกของเขา ซึ่งกลายเป็นเสริมแรงซึ่งกันและกัน(Synergy) ครับ...

ที่จริงถ้าว่าตามหลักการแล้ว ธุรกิจที่ทำเงินได้ดีที่สุดคือธุรกิจที่อยู่บนยอดปิรามิด นั่นคือธุรกรรมเงินตราครับ... คือการเล่นหุ้น เล่นตราสารหนี้ เก็งกำไรค่าเงิน เก็งกำไรทองคำ หรือถ้าเงินหนาและยอมแช่เอาไว้ยาวๆได้ ที่สุดของธุรกิจประเภทนี้ก็คือเก็งกำไรที่ดินนั่นแหละครับ(แต่วงรอบมันยาว ไม่เหมือนเล่นหุ้นที่วงรอบสั้น)...

แต่ปัญหามันอยู่ที่องค์ความรู้ของแต่ละอย่างนั้นมันไม่ค่อยมีอยู่ในตำราฯ แล้วกว่าที่ใครจะลองผิดลองถูกจนรู้ได้ถ่องแท้ ก็มักตกหลุมตกท่อแข้งขาถลอกปอกเปิก... ยกเว้นได้โคชดีฯ ซึ่งก็มักเป็นคนในครอบครัวฯ โดยเฉพาะพวกเจ้าของธุรกิจก็มักสอนแต่ลูกหลาน หรือผู้รับสืบทอดธุรกิจ, ซึ่งนี่คือคำตอบว่าทำไมลูกเจ้าสัวทั้งหลายจึงเก๋งฯ ก็เป็นเพราะว่าเห็นพ่อเจรจาธุรกิจ/นั่งคุยกับแม่บนโต๊ะอาหารมาตั้งแต่เด็กแล้ว...

สำหรับเราคนทั่วไป ที่ไม่ได้มีพื้นฐานครอบครัวเจ้าสัว, มันก็เหลือทางเดียวแหละครับ ก็คือต้องไปทำตัวใกล้ชิดกับผู้รู้ฯ... ลองอ่านประวัติ ดร.เฮนรี่ คิซซิงเจอร์ จะพบว่าคีย์เวิร์ดของนักการทูตรางวัลโนเบลคนนี้คือ"คลุกคลีกับผู้รู้"ในช่วงต้นของชีวิตครับ...

หากเป็นคนที่อายุมากแล้ว เขาก็มักไปหาวิธีคบค้าสมาคมกับสมาคมต่างๆ บางคนก็ไปหาตามก๊วนกีฬาฯ(เช่นกอล์ฟ) ฯลฯ... แต่ถ้าอายุไม่มาก ก็เล่นวิธีตรงๆดื้อๆเลยครับ คือไปหา MBA ในมหาลัยมาตรฐานฯ แล้วลงทะเบียนเรียนดื้อๆเลย นี่แหละครับลัดที่สุด...

นายสมชายจบตรีรัฐศาสตร์ ตรีคอมซายด์ ก็นึกว่าตัวเองเก่งแล้ว... ไปเปิดโลกใหม่ในคอร์ส MBA เล่นเอารู้สึกว่าตัวเองโง่ไปหลายเรื่องครับ ยิ่งเรียนรู้ ยิ่งรู้สึกว่าตัวเองโง่ เพราะมันยิ่งรู้ว่าที่ตัวเองรู้นั้นน้อยมาก...

แล้วในที่สุดก็มาเล่นหุ้นเป็นอาชีพครับ, สักพักก็ว่าจะเลิกแล้ว เพราะเริ่มเบื่อ(เล่นยังไงก็กำไร) เล่นมากไปจะเกินความพอดี แล้วตัวเองจะเดือดร้อนเพราะความไม่รู้จักพอ(ไม่สมถะ)... ในกระทู้หุ้นนั่นแหละครับ ไม่มีความรู้อะไรเกินจากนั้นแล้ว(เล่นที่ New High และยืนบนเส้น 7 วัน) ส่วนที่ขาดทุนกันเป็นเพราะวินัยตนเองไม่ยอมทิ้งของเมื่อตัดเส้น 7 วันลงมาครับ(หรือเผลอเล่นเด้ง - ไม่ New High)...

[เบิ้ม]

+++ครับพี่อ.สมชาย  ที่ถ่ายทอดวิทยาทาน    

[ค..ควาย...ใส่ชฎา]

แล้วนายสมชายก็เหมือนเดิมคือ,

ให้น้าเบิ้มไปลงทะเบียนเรียน MBA ดีกว่า..
.
เพราะได้ประโยชน์ 2 ต่อ

คือ 1) ไปนั่งเรียน/สนทนารวมกับคนอื่น จะได้ไอเดียว่าผู้อื่น"ชนะอย่างไร"

และ

2) ไปหาเมียในนั้นครับ
อย่างน้อยก็สมองดีกว่าหาข้างนอกครับ...

Ha Ha Ha  ฮา  "Oh yes"  จ๊านโฉมชาย (ฮา) อ่ะ ฮา

ไอ้เรื่องจะหาเมียคนที่เรียน  MBA  ฮา
ยายก็เชื่อว่าเขามีสมอง สูงกว่ามาตราฐานอ่ะ ฮา 

5555  แต่สเปคพี่เบิ้ม  ต้อง  "นมใหญ่  นมโต"   
ใน Class MBA ไม่มีร๊อกส์ อ่ะ ฮา 

ยายเอาภาพ  มายืนยัน เลยอ่ะ ฮา   

[ค..ควาย...ใส่ชฎา]

ขอถามต่อกระทู้นี้เลย....    ถ้าผมสนใจจะทำม่านรูด (ในพัทยา)    เนื้อที่มี 1-3-0 ไร่     อยากรู้ว่า

1.ค่าก่อสร้างตกตารางวาละประมาณเท่าไหร่ครับ  (ราคากลางๆ)
2.จุดคุ้มทุนนานแค่ไหนครับ (ไม่เสียดอกเบี้ยให้ธนาคาร)
3.ปัญหาที่น่าจะตามมาหลังจากเปิดให้บริการแล้ว  น่าจะมีอะไรบ้างครับ

อาจจะถามแบบไม่ลงลึก... เพราะมีคนมาชวนทำ 
แต่ผมไม่มีความรู้ด้านนี้เลยครับ     

Ha Ha Ha  ฮา  "ฮั่นแน่" พี่ INTERCEPTER อ่ะ ฮา

ยายลืมตอบ  ประเด็นที่ถามว่า  ค่าก่อสร้าง ต้นทุนเท่าไหร่ ฮา
วิธีคิดค่าก่อสร้าง  เขาคำนวนเป็น  "ตารางเมตร" ไม่ใช่ตารางวา อ่ะ ฮา

ม่านรูด  สร้างชั้นเดียว  โครงสร้างง่าย ทำแป๊บเดียวเสร็จ อ่ะ ฮา
ยายแนะนำ  เอาแป๊บกล่องสี่เหลี่ยม 4x4  ทำเสา เอา C Channal 3 หรือ 4 นิ้ว ทำโครงบน
มุงด้วย Metal sheet ตารางเมตรละ 80 - 100 บาท แล้วแต่สี อ่ะ ฮา
ผนัง ใช้บล๊อค ก้อนละ ห้า บาท ก่อฉาบเรียบ  พืนก็เอากระเบื้อง เกรด B ปูพื้น
เมตรละ 120-150   ผนัง ทางสีธรรมดา  อ่ะ ฮา

ถ้าทำแบบข้างบน  ตกประมาณ 7000 / ตารางเมตร อ่ะ ฮา

วัสดุ ไม่ต้องใช้ของดี   แต่เวลาทำต้องมีสไตล์ ดัดแปลง ทำให้ดูดี ดูหรู อ่ะ ฮา

ทำอย่างนี้  ทำเลพัทยา  ปีเดียวได้ทุนคืน อ่ะ ฮา

เวลาเปิดส่งบัตรเชิญมาให้ยายด้วยอ่ะ ฮา
55555 ยายจะพา  "สาว"  ไปเจิม ให้อ่ะ ฮา 

[นายกระจง]

แล้วนายสมชายก็เหมือนเดิมคือ,

ให้น้าเบิ้มไปลงทะเบียนเรียน MBA ดีกว่า..
.
เพราะได้ประโยชน์ 2 ต่อ

คือ 1) ไปนั่งเรียน/สนทนารวมกับคนอื่น จะได้ไอเดียว่าผู้อื่น"ชนะอย่างไร"

และ

2) ไปหาเมียในนั้นครับ
อย่างน้อยก็สมองดีกว่าหาข้างนอกครับ...

Ha Ha Ha  ฮา  "Oh yes"  จ๊านโฉมชาย (ฮา) อ่ะ ฮา

ไอ้เรื่องจะหาเมียคนที่เรียน  MBA  ฮา
ยายก็เชื่อว่าเขามีสมอง สูงกว่ามาตราฐานอ่ะ ฮา 

5555  แต่สเปคพี่เบิ้ม  ต้อง  "นมใหญ่  นมโต"   
ใน Class MBA ไม่มีร๊อกส์ อ่ะ ฮา 

ยายเอาภาพ  มายืนยัน เลยอ่ะ ฮา   

ติดตามอ่านมานาน ถูกใจโพสนี้จริงๆครับ  บวกให้ ๑ คะแนนครับ

[carrera]

แต่ถ้าอายุไม่มาก ก็เล่นวิธีตรงๆดื้อๆเลยครับ คือไปหา MBA ในมหาลัยมาตรฐานฯ แล้วลงทะเบียนเรียนดื้อๆเลย นี่แหละครับลัดที่สุด...

MBA การเรียนเป็นพืนฐานอย่างดี ต้องขวนขวายหาความรู้ แต่การสังเกต ปรับปรุง เปลี่ยนแปลง ให้เข้ากับความเป็นจริงนี่ทำให้รอด แยกคนเก่งกับคนประสบความสำเร็จ

[naisomchai]

แต่ถ้าอายุไม่มาก ก็เล่นวิธีตรงๆดื้อๆเลยครับ คือไปหา MBA ในมหาลัยมาตรฐานฯ แล้วลงทะเบียนเรียนดื้อๆเลย นี่แหละครับลัดที่สุด...

MBA การเรียนเป็นพืนฐานอย่างดี ต้องขวนขวายหาความรู้ แต่การสังเกต ปรับปรุง เปลี่ยนแปลง ให้เข้ากับความเป็นจริงนี่ทำให้รอด แยกคนเก่งกับคนประสบความสำเร็จ

ตามนั้นครับ... ความรู้ในห้องเรียนเป็นพื้นฐานฯ, แต่ที่สำคัญกว่านั้นคือคนที่คิดเหมือนกันกับเรามาสุมหัวกันในหลักสูตรครับ สิ่งที่มีค่ามากกว่าเนื้อหาในห้องเรียนคือมันสมองของผู้อื่นรอบตัว ที่โดน"ตัดสิ่งรบกวนอื่น"ออกไป เหลือแต่ทิศทางด้านธุรกิจครับ...

แล้วที่สำคัญก็คือต้องรู้จักประเมินคนด้วย... คนเก่งกับคนประสบความสำเร็จอาจไม่ใช่คนเดียวกันครับ, นั่นคือคนเก่งไม่ได้เก่งจริงเมื่อ"ลงสนามจริง"...

[naisomchai]

เอาตัวอย่างของ"สมาคมผู้แพ้"มาให้ดูครับ แบบนี้ไม่จำเป็นอย่าไปสนทนาด้วยครับ เพราะจะมีแต่เรื่องแพ้ แพ้อย่างไร แล้วจากนั้นก็จะบ่นและโอดครวญ น้อยใจโชคชะตาชีวิต แล้วในที่สุดก็เสียเวลาเปล่า ไม่ได้อะไรขึ้นมา... http://pantip.com/topic/31254974 ...

กระทู้"ผู้แพ้"ให้อ่านผ่านๆ แล้วจับประเด็นให้ได้ว่าทำไมแพ้ แล้วหลีกเลี่ยงอย่าไปทำ... สิ่งที่ห้ามขาดคือห้ามไปพยายามสอนผู้แพ้ เพราะจะโดนรุมด่าครับ(เขาเข้าใจผิดว่าไปข่มพวกเขา), ซึ่งนี่คือคำตอบว่าทำไมคนกลุ่มนี้ถึงได้แพ้ได้แพ้ดี แพ้ดักดานอยู่นั่นแหละ, ก็เป็นเพราะทัศนะคติของตนเองกีดกันให้ผู้อื่นถอยห่างครับ...

ส่วนกระทู้อย่างนี้ต้องตามอ่าน... http://pantip.com/topic/31252678 หรือ http://pantip.com/topic/31254492 ...
อ่านแล้วคิดตาม จะเชื่อหรือไม่ก็ต้องพิจารณาเองก่อน... แล้วหากสงสัยก็สามารถเข้าไปพูดคุยด้วย เพราะคนกลุ่มนี้มักจะเปิดกว้างรับฟังผู้อื่นครับ...

[naisomchai]

ค่านิยมของสังคมก็มีส่วนด้วย... ค่านิยมคนไทยชอบสงสาร ชอบเชียร์คนเป็นรอง แต่ด้วยความ"เห็นใจ+สงสาร"เลยไม่ได้เรียนรู้ว่าทำอย่างไรให้ชนะ แล้วในเวลานั้นใครไปบอกวิธีปิดจุดอ่อน ก็มักโดนคนรอบข้าง"รุมด่า"ว่าทำนองซ้ำเติมผู้อื่น...

ในขณะที่ค่านิยมบางประเทศเช่น US.จะนิยมผู้ชนะ, ลองสังเกตว่าในหนังวัยรุ่น หากใครเล่นกีฬาแพ้ก็จะไม่ค่อยมีใครสนใจ อย่างมากก็แสดงความเห็นใจแค่แป๊บเดียว แล้วก็ไปร่วมยินดีกับผู้ชนะ... แล้วก็มีแต่คนถามไถ่ผู้ชนะฯ ว่าฝึกอย่างไร ทำอย่างไร ทำไมตอนนั้นตัดสินใจอย่างนั้น ทำไมตัดสินใจอย่างนี้ ฯลฯ...

[ธำรง]

เห็นต่างเล็กน้อยว่า MBA เป็นรูปแบบวิถีตะวันตก ปลูกฝังแนวความคิดทุนนิยม
ผมส่งลูกชายไปเรียนก็ต้องสอนว่าให้เรียนเพื่อรู้ ..... แต่อย่าเชื่อ 
แม่ของลูกก็หวังว่าไปเรียนคงได้ลูกสะใภ้สักคน
ผลคือจบMBAมาเจ้าลูกชายยิ่งลอยชายกว่าเก่า เพราะคิดเชิงธุรกิจว่า ...... มีเมียแล้วไม่คุ้ม  

[ค..ควาย...ใส่ชฎา]

แล้วในที่สุดก็มาเล่นหุ้นเป็นอาชีพครับ, สักพักก็ว่าจะเลิกแล้ว

เพราะเริ่มเบื่อ(เล่นยังไงก็กำไร) เล่นมากไปจะเกินความพอดี
แล้วตัวเองจะเดือดร้อนเพราะความไม่รู้จักพอ(ไม่สมถะ)...

ในกระทู้หุ้นนั่นแหละครับ ไม่มีความรู้อะไรเกินจากนั้นแล้ว
(เล่นที่ New High และยืนบนเส้น 7 วัน)
ส่วนที่ขาดทุนกันเป็นเพราะวินัยตนเองไม่ยอมทิ้งของ
เมื่อตัดเส้น 7 วันลงมาครับ(หรือเผลอเล่นเด้ง - ไม่ New High)...

Ha Ha Ha  ฮา  "Oh yes "  จ๊านโฉมชาย (ฮา) อ่ะ ฮา

ก่อนออกจากบ้าน ส่องกระจก ดู "จมูก"  บ้างน๊าาาา ฮา

555 จมูกไม่เหมือนชาวบ้านเขาอ่ะ  "ย้าว ยาว"  ฮา 

[naisomchai]

ยายบ๊าบโจรขี้อิจฉา... ฮา...

[เบิ้ม]

เห็นต่างเล็กน้อยว่า MBA เป็นรูปแบบวิถีตะวันตก ปลูกฝังแนวความคิดทุนนิยม
ผมส่งลูกชายไปเรียนก็ต้องสอนว่าให้เรียนเพื่อรู้ ..... แต่อย่าเชื่อ 
แม่ของลูกก็หวังว่าไปเรียนคงได้ลูกสะใภ้สักคน
ผลคือจบMBAมาเจ้าลูกชายยิ่งลอยชายกว่าเก่า เพราะคิดเชิงธุรกิจว่า ...... มีเมียแล้วไม่คุ้ม   

      +ครับพี่ธำรง มีคุ้มไม่คุ้มด้วย