[/quote]
ความหลังที่พ้นผ่านมานานเนิ่นสิบกว่าปี ทำให้ใอ้ขี้เมายังจำไม่ลืม ไม่มีโอกาสเจอลูกที่เชียงใหม่
ไม่มีแม้แต่โอกาสได้ใส่ชื่อตัวเองในใบสูติบัตรว่ากูเป็นพ่อมัน ร้านข้าวซอยเจ้าประจำ ที่เคยกิน ก็หายเลือนไป
ไปเชียงใหม่เที่ยวล่าสุดตอนที่ไปนอนบ้านน้ากวางที่สระบุรีแล้วเลยไปเที่ยวเชียงใหม่ ก็ได้แต่ไปยืนมองที่ที่เคยนอน ที่ที่เคยเที่ยว
ไปใหว้ครูบาฯก็ขอให้ได้เจอลุก ได้เจอเมีย แม้นว่าเขาจะแต่งงานใหม่แล้ว
ไปนั่งกินเหล้าริมคูเมืองหน้าพาณิชน้ำคือ (( แต่เขาเรียน LCC ครับ )) ที่เราเจอกันครั้งแรก
นั่งร้องให้คนเดียว ทั้งที่ใจตัวเองอยากให้วานวันมันผ่านเลย
อ่านแล้วขนลุกครับน้าจักร..
