ขอแสดงความเห็นด้วยครับ เคยได้พูดคุยกับคุณเล่าชวนหัว
คนที่เขียนหนังสือเกี่ยวกับพงศวาดารจีนได้สนุกท่านหนึ่ง
ท่านว่า สามก๊กที่เราอ่าน นั้นเป็นพงศวาดารจีน และได้มีการเติมแต่ในสมัยหมิง
ซึ่งเป็นของฉบับหลอกว้านจง เพื่อใช้ในการแสดงงิ้ว ให้สนุก
บุคคลิกบางคนอาจจะไม่ได้เก่ง บางเหตุการณ์ ก็เกินความจริงครับ
เช่น ขงเบ้ง ผู้ที่เก่งกาจ ประวัติกับพื้นเพอยู่แต่ในชนบท ทำไมถึงรอบรู้ได้เหมือน อาจารย์กู้
ส่วนเหตุการณ์ ล่องเรือล่อเอาดอกธนูจากกองทัพโจโฉ นั้นหากเป็นจริง ทหารโจโฉทำไมไม่ยิงด้วย
ธนูไฟแทนยิงมั่วให้เสียดอกธนูเปล่าๆ
อย่างไรก็ดี ผมก็ยังคิดว่า สามก๊ก ทุกฉบับก็ได้ให้ข้อคิดได้อย่างมาก ถึงยุทธวิธี การอ่านคน อ่านความคิด
และใช้คน ได้ดีเยี่ยมครับ แม้แต่บุคคลากรเพนต้ากอนยังเอาไปใช้เลยครับ
อาจจะเป็นการยิงจากเรือสู่เรือหรือเปล่าครับ คือกลัวเรือตัวเองไหม้เลยไม่ใช้ธนูไฟ..
ไม่น่าใช่ครับ เพราะแค่จุดไฟแล้วยิงไปเหมือนกระสุนส่องวิถีครับ งานนี้ขงเบ้งเลยเป็นฮีโร่
แต่หากเป็นปัจจุบัน ขงเบ้งเป็นไก่อบดอกธูปเพลิงครับ 555
ผมเป็นแฟนตัวยงเลยครับ มุมมองเหมือนกัน ตามอ่านรายละเอียดที่ลากออกมาสับได้มันส์มาก
เจอครั้งแรกในหอสมุดม.ตอนปี2 หลังจากนั้นก็ซื้อทุกเล่มที่เจอ
ท่านเล่าชวนหัวไม่ใช่ย่อยนะครับ เคยเป็นคนในคณะที่ปรึกษาของป๋าเปรมนะครับ
บางเรื่องของสามก๊กนั้นก็เป็นดาบคืนให้คนคิดเลียบแบบตามตำรา
เช่น พวกฝรั่งหัวแดงจับทางได้และชนะสมัยราชวงศ์ชิง(แมนจู) อย่างง่ายๆ ครับ
